ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αξιος μαθητής της σχολής του αντικομμουνισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο μοτίβο, της εξίσωσης φασισμού και κομμουνισμού κινήθηκε ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής του κεντρικού μαγκαζίνο του «Ράδιο 9» Νίκος Μάνεσης την περασμένη Δευτέρα. Με αφορμή τη δήλωση του γενικού γραμματέα της «Χρυσής Αυγής» Ν. Μιχαλολιάκου, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Π. Πικραμμένο, που ανέφερε πως «όποιος βλέπει τον κ. Τσίπρα ως Στάλιν είναι βλαξ», ο παρουσιαστής έσπευσε να αναφέρει «παρενθετικά, έτσι για να θυμόμαστε κιόλας», όπως είπε, ότι «ο Στάλιν με τον Αδόλφο Χίτλερ ήταν πολύ στενοί σύμμαχοι μέχρι που τα "έσπασαν". Αυτό έχει καταγραφεί ιστορικά»...

Αυτό που έχει καταγραφεί ιστορικά, αλλά ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος μάλλον δεν παρακολούθησε την αληθινή ιστορία, είναι πως η ΕΣΣΔ πλήρωσε τον αντιφασιστικό πόλεμο με πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς. Πως στόχος των ιμπεριαλιστών (Γερμανία, ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία) ήταν η Σοβιετική Ενωση. Πως στόχος ήταν η υποκίνηση ενός πολέμου Γερμανίας και Ιαπωνίας κατά της ΕΣΣΔ, ώστε από τη μία, Γερμανία και Ιαπωνία να εξαφανίσουν τη Σοβιετική Ενωση, και από την άλλη να εξασθενίσουν οι δύο πρώτες με έναν παρατεταμένο εξοντωτικό πόλεμο.

Φανταζόμαστε σε ποια «τεφτέρια» το έχει δει γραμμένο ο Ν. Μάνεσης. Πάντως, τμήματα από αυτά τα «τεφτέρια», τα αναφέρουν συνέχεια οι «συμμαθητές» - ομοϊδεάτες στον υπόλοιπο αστικό Τύπο, οι οποίοι σίγουρα είχαν τελειώσει τη σχολή του αντικομμουνισμού με άριστα!

Τάζει διεκδικήσεις και παζάρια...

«Στη διαπραγμάτευση αν δε ζητήσεις πέντε δε θα πάρεις ούτε τα δύο. Δεν είμαστε η αριστερά του "όλα ή τίποτα", ούτε η αριστερά που περιγράφει σαν την κ. Παπαρήγα, τι δεν πρέπει να γίνει. Είμαστε μια μαχόμενη αριστερά που αναζητούμε εκείνη τη συσπείρωση που απαιτείται για να διεκδικήσουμε εκείνες τις αλλαγές και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που θα κάνουν τις ζωές των πολιτών, ιδιαίτερα των ασθενέστερων, καλύτερες.

Στις επόμενες εκλογές το δίλημμα είναι ή μνημονιακή κυβέρνηση με πρώτο κόμμα τη ΝΔ ή αντιμνημονιακή προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ' αυτό το δίλημμα πρέπει να πάρουν θέση οι πολίτες αλλά και τα κόμματα».

Τι ζητάει ο Δ. Παπαδημούλης απ' τους εργαζόμενους; Εμμέσως πλην σαφώς να καταψηφίσουν το ΚΚΕ γιατί - λέει - πρεσβεύει τη λογική του «όλα ή τίποτα», δεν έχει προτάσεις και άρα τώρα πρέπει να στηριχτεί η «αντιμνημονιακή κυβέρνηση» που οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

... για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι

Αξιώνει δηλαδή απ' αυτούς να βάλουν τα χεράκια τους να βγάλουν τα ματάκια τους. Να εγκαταλείψουν το κόμμα τους, το μόνο αντίβαρο στη λαίλαπα που θα έρθει, με όποια κυβέρνηση, το μόνο με τη μοναδικά εναλλακτική πολιτική πρόταση για το λαό, και σε αντάλλαγμα να πάρουν... αέρα κοπανιστό. Γιατί τέτοιος είναι ο υποτιθέμενος νέος αέρας που πνέει στην ΕΕ, τέτοιες είναι οι προτάσεις για... αναζήτηση συσπείρωσης, για διεκδίκηση «πέντε πραγμάτων» για να πάρεις τελικά όχι δύο, που λέει ο Παπαδημούλης, αλλά ένα μεγαλοπρεπές τίποτα! Γιατί το παζάρεμα με τους εργοδότες, με την ευρωένωση των μονοπωλίων θα καταλήγει στο πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι...

Κοροϊδεύουν για να συνεχίσουν τη ληστεία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ - λόγω προεκλογικής περιόδου - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να κοροϊδέψουν το λαό, έχουμε τώρα και τον ...ΣΕΒ να τους μιμείται!

Βγήκε ο πρόεδρός του, Δ. Δασκαλόπουλος, και ζήτησε να ...παρθεί πίσω η διάταξη για μείωση κατά 22% του βασικού μισθού. Τόσο καλός άνθρωπος είναι αυτός και οι όμοιοί του.

Μόνο που πρόσθεσε ότι πρέπει να μειωθούν - ει δυνατόν περισσότερο από 22% υποθέτουμε - οι κλαδικές συμβάσεις. Δηλαδή ...ακόμη περισσότεροι φτωχοί από όσους δημιούργησε η μείωση του κατώτατου μισθού.

Προσθέστε τώρα και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη μερική απασχόληση, τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τις ατομικές συμβάσεις, την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων, τις απειλές απολύσεων, τη διευκόλυνση των απολύσεων και ...έχετε όλο το πακέτο.

Αυτό που θέλουν είναι η συρρίκνωση της εργατικής δύναμης στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και με το μεγαλύτερο δυνατό εύρος. Θα πουν ό,τι ψέμα μπορείτε να φανταστείτε και θα χρησιμοποιήσουν κάθε απάτη.

ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ που «κύκλοι» του ΣΕΒ - με έγγραφη δήλωση - «καρφώνουν» τον Ε. Βενιζέλο και λένε ότι ...πίσω από την πλάτη τους συμφώνησε με την «τρόικα» για τη μείωση του κατώτερου μισθού! Οτι τους την έφερε δηλαδή!

Λες και δεν το είχαν στημένο μαζί το «παιγνιδάκι» αυτό. Λες και δεν έχουν αξιοποιήσει ήδη οι βιομήχανοι - όπως και όλα τα συναφή είδη - κάθε αντεργατική ρύθμιση. Πόσο δούλεμα ακόμα;

ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ στην Ελλάδα γιατί φοβούνται ότι θα υπάρξουν επεισόδια δηλώνουν οι ξενοδόχοι και ζητάνε - τι άλλο; - μέτρα κατά των απεργιών και των κινητοποιήσεων.

Εχουν μήπως όμως και μία καλή εξήγηση για το λόγο που ...δε θα πάνε διακοπές οι Ελληνες μισθωτοί; Γιατί αυτοί σίγουρα δε φοβούνται επεισόδια στα νησιά του Αιγαίου ή του Ιονίου. Προφανώς, κάτι άλλο τους εμποδίζει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα ... ευρωομόλογα

Οσο οι δυνάμεις του κεφαλαίου αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση του συστήματος, οι πολιτικοί φορείς που εκφράζουν τα συμφέροντά του, στροβιλίζονται γύρω από σενάρια διαχείρισης της κρίσης, με γνώμονα την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της πλουτοκρατίας, στις καινούριες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος. Σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια ξεκίνησαν - και κάθε τόσο επανέρχονται - οι συζητήσεις για τα λεγόμενα ευρωομόλογα. Ομόλογα που ανεξάρτητα από το ρόλο που πραγματικά καλούνται να παίξουν σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, διάφορες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου τα παρουσιάζουν σαν το πλέον αναγκαίο εργαλείο τόσο για την αναχαίτιση του κρατικού χρέους, όσο και για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Στην Ελλάδα, ένθερμοι οπαδοί των ευρωομολόγων είναι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η κουβέντα αρχικά αφορούσε την έκδοση ομολόγων της ΕΕ για τη χρηματοδότηση κρατικού χρέους. Οι σχετικοί προβληματισμοί εντάθηκαν όταν λόγω της κρίσης διαπιστώθηκε ότι επιδεινώθηκαν οι όροι τραπεζικού δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης. Η ιδέα έλεγε, αντί οι διάφορες χώρες-μέλη να εκδίδουν δικά τους ομόλογα, να αποφασιστεί, στα πλαίσια της ...κοινοτικής αλληλεγγύης, η έκδοση ομολόγων από την ΕΕ κεντρικά, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με στόχο τα ομόλογα αυτά να έχουν υψηλότερη πιστοληπτική ικανότητα και άρα πιο χαμηλά επιτόκια. Επειδή όμως τα περί ...αλληλεγγύης είναι παραμύθια που διακινούν οι δυνάμεις που στηρίζουν το σύστημα, από το 2010 ξεκαθαρίστηκε ότι τέτοια ομόλογα δεν πρόκειται να εκδοθούν. Η Γερμανία και άλλες χώρες μέχρι στιγμής προτιμούν να κερδίζουν και δανειζόμενες με πολύ χαμηλά επιτόκια και δανείζοντας οι ίδιες στην Ελλάδα.

Εδώ και μερικούς μήνες, και πάλι εξαιτίας των προβλημάτων ρευστότητας που έχουν οι τράπεζες, προετοιμάζεται η πρόταση για τα «ομόλογα ανάπτυξης», τα οποία υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιηθούν από την ΕΕ προκειμένου να στηρίξουν διάφορες επιχειρηματικές ομάδες, για να προωθούν έργα που θεωρούνται απαραίτητα για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, καθυστερούν όμως λόγω της κρίσης. Κανείς, βέβαια, δεν μιλάει για έργα που προορίζονται να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων, αλλά για έργα που προορίζονται αποκλειστικά να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα των πολυεθνικών, προσφέροντας καλύτερους όρους για επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας, περισσότερους δρόμους για τη μεταφορά των εμπορευμάτων τους, αποτελεσματικότερα δίκτυα για την εξασφάλιση της κερδοφορίας τους.

Οι εργαζόμενοι να μην «τσιμπήσουν». Τα ομόλογα δεν αποτελούν δώρα για τους εργαζόμενους. Είτε αφορούν τη χρηματοδότηση του χρέους, είτε προορίζονται για επιχειρηματικές επενδύσεις, είναι δάνεια, που θα πληρώσει πανάκριβα ο λαός. Με τέτοιου είδους παρεμβάσεις δεν αντιμετωπίζεται η οικονομική κρίση σε όφελός τους, ούτε οι δυσβάστακτες επιπτώσεις της στα λαϊκά στρώματα. Ο ...άλλος αέρας της ΕΕ, για τον οποίο πανηγυρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με όποια ομόλογα και να εκφραστεί, είναι αέρας κοπανιστός. Δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του λαού. Μετά τις εκλογές, τα προβλήματα θα είναι και πάλι εδώ, ακόμα πιο οξυμένα. Και την ώρα που η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις κάλπες θα ...συνεννοείται με την ΕΕ και τα όργανά της για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, οι εργαζόμενοι θα αναζητούν το δικό τους απάγκιο πάλι στο Κόμμα. Στο ΚΚΕ, που πρέπει να βγει ενισχυμένο και ακόμα πιο δυνατό, και στο λαό και στη Βουλή.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ