Πώς εξηγείται η σιωπή του Θ. Πάγκαλου; Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν: `Η θεωρεί τη δημόσια συζήτηση επί του θέματος «κουτσομπολιό σεξουαλικού περιεχομένου», οπότε και καλώς δεν ασχολείται, ή δε θέλει να καταγγείλει τον «πολιτισμό» των στριπτίζ - πάρτι όπου πρωταγωνιστούν φοιτητές της ΠΑΣΠ, φοβούμενος μήπως κάποιος του υπενθυμίσει τα δικά του «σουξέ» όταν, σαν «ο μεγάλος τραγουδιστής», τραγουδούσε στην παράδοση Οτσαλάν, ή συμφωνεί με τους «νταβατζήδες» και τους «ματάκηδες», θεωρώντας ότι ο «πολιτικός εκσυγχρονισμός» της κυβέρνησης, που επιτρέπει το «ξεγύμνωμά» της μπροστά στ' αφεντικά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συνδέεται με τον «πολιτιστικό μοντερνισμό» κάποιων από τη φοιτητική παράταξη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ, που επιτρέπει τη μεταφορά του στριπτίζ από τα ειδικά μαγαζιά, στις πανεπιστημιακές αίθουσες...
Για μια άλλη, όμως, υπόθεση πολιτιστικού περιεχομένου - και συγκεκριμένα για το Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας - ο Θ. Πάγκαλος μίλησε δημοσίως. Ο υπουργός Πολιτισμού χαρακτήρισε «τοπικά καθάρματα» - πάντα περιέχουν την απαιτούμενη πολιτιστική αγένεια οι φράσεις που χρησιμοποιεί, αλλά, εν προκειμένω, ενοχλούν λιγότερο - τους Λαρισαίους που είχαν χτίσει πριν από χρόνια πάνω από το Αρχαίο Θέατρο της πόλης και τώρα, μετά την κατεδάφιση της πολυκατοικίας για ν' ανακαλυφτεί το θέατρο, ζητούν ν' αποζημιωθούν. Δείχνει, οπωσδήποτε, μια ευαισθησία για την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας και μια πολιτιστική ανωτερότητα - έναντι κάποιων Νεοελλήνων που διέπονται από απολίτιστα, κερδοσκοπικά ένστικτα - η παραπάνω δήλωση του Θ. Πάγκαλου. Πλην, όμως, είναι και εκ του πονηρού, αφού κάτι θέλει να κρύψει. Διότι, ενώ ο υπουργός κατηγορεί άλλους, καταλογίζοντάς τους τοπικό «πολιτιστικό έλλειμμα», ο ίδιος και το υπουργείο του συμβάλλουν τα μάλα ώστε να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο το πανελλαδικό «πολιτιστικό έλλειμμα», καθυστερώντας, απαράδεκτα και προκλητικά, τη συνέχιση της χρηματοδότησης, για να ολοκληρωθεί η ανακάλυψη του αρχαίου θεάτρου της Λάρισας...
Πριν ενάμιση χρόνο το ΝΑΤΟ, κατέστρεφε τα πάντα, βομβαρδίζοντας τη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Μετά το τέλος των βομβαρδισμών, έμειναν το εμπάργκο και οι οικονομικές κυρώσεις, μέχρι να ανατραπεί ο Μιλόσεβιτς. Μόλις επιτεύχθηκε και αυτό, σπεύδουν τώρα οι κάθε λογής «φιλεύσπλαχνοι» να «ανοικοδομήσουν» δήθεν, τη χώρα, το λαό της οποίας δολοφόνησαν.
Η ελληνική κυβέρνηση, που συμμετείχε πολύμορφα σαν μέλος του ΝΑΤΟ στην καταστροφή, επιδιώκει τώρα να γίνει και συμμέτοχος στην «ανοικοδόμηση», προκειμένου να αποσπάσει το δικό της μερίδιο από την πολεμική λεία. Αυτό το σκοπό έχει η επίσκεψη του υπουργού Ανάπτυξης στη γειτονική χώρα. Η μικροϊμπεριαλιστική υπεροψία όμως που επιδεικνύει η ελληνική κυβέρνηση στις γειτονικές χώρες, πήρε απάντηση από τους θιγόμενους γειτονικούς λαούς μας που έκαναν σύνθημα το «έξω οι Ελληνες». Βέβαια, τα «ελατήρια» μπορεί να είναι και «ταπεινά» ορισμένες φορές -μια και οι ανταγωνιστές πολλοί και πολλά τα «παιγνίδια» - όπως σωστά, όμως, λέει ο λαός «καπνός χωρίς φωτιά, δεν υπάρχει»...
Καθόλου καλές σχέσεις με τη δημοκρατία δεν έχει ο Γ. Παπαντωνίου. Ο βίος και η πολιτεία του σαν υπουργού Εθνικής Οικονομίας, μάλλον διακρίνεται από υψηλές δόσεις αυταρχισμού, ευνοιοκρατίας και τη δημιουργία αυλοκολάκων που τον περιβάλλουν.
Τελευταίο κρούσμα το ταξίδι του υπουργού σε βαλκανικές πρωτεύουσες, όπου εκτός από τους... απαραίτητους μεγαλοεπιχειρηματίες, θα τον συνοδέψει και ομάδα δημοσιογράφων. Και το θέμα δεν είναι ότι υπήρξε και πάλι επιλογή συγκεκριμένων δημοσιογράφων της αρεσκείας του, ή της αρεσκείας του περιβάλλοντός του (υπεύθυνος φέρεται ο κ.Λουκοπουλος που έχει εκλεγεί και στο ΔΣ του μορφωτικού ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ) με αποκλεισμό εφημερίδων μη αρεστών στον υπουργό. Το θέμα είναι ότι ούτε καν ανακοινώθηκε ότι θα συνοδέψουν δημοσιογράφοι τον υπουργό. Ολα δηλαδή οργανώθηκαν στη σκιά, μια και το φως δεν πολυαρέσει στον υπουργό. Και δεν είναι η πρώτη φορά που αποκλείονται εφημερίδες με το έτσι θέλω και με τον «Ρ» πρώτο και καλύτερο.
Στην τελευταία σύνοδο του ΔΝΤ στην Πράγα, παρατηρήθηκε το φαινόμενο από τον ίδιο εκδοτικό οργανισμό να συμμετέχουν τρεις δημοσιογράφοι (ένας του ημερήσιου φύλλου, ένας του κυριακάτικου και ένας του οικονομικού φύλλου), ενώ αποκλείστηκαν τελείως πολλές εφημερίδες, και ο «Ρ» φυσικά. Η πρακτική του υπουργού δίνει την εντύπωση ότι έχει παρά το πλευρό του ομάδα δημοσιογράφων, η οποία νέμεται, από τις ειδήσεις του υπουργείου μέχρι και τα ταξίδια, τα οποία φαίνεται ότι χρησιμοποιούνται σαν στοιχείο συναλλαγής και υποταγής στο μεγάλο φεουδάρχη.
Ως εδώ
και μη παρέκει
πάρτε όλοι
το «ντουφέκι»,
βγείτε σύσσωμοι
στους δρόμους
και «φωτιά»
στους νέους νόμους!
*
Ως εδώ,
και μη πιο πέρα,
ας υψώσουμε
παντιέρα,
δεν αντέχει
κι άλλα η ράχη,
για το «Μέτωπο»
και «μάχη»!
*
Ως εδώ,
δεν πάει άλλο,
παρατράβηξαν
τον «μπάλο»,
μπρος, τα «άρματα»
φοράμε
κι, άντε, κόσμε,
σήκω, ΠΑΜΕ!