Στο στόχαστρο του ΔΝΤ, αλλά και του ρωσικού κεφαλαίου βρίσκεται μια από τις τελευταίες κατακτήσεις της σοσιαλιστικής περιόδου, που έχουν οι εργαζόμενοι στη Ρωσία. Πρόκειται για το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης. Ακόμη και σήμερα στη Ρωσία οι άνδρες βγαίνουν στη σύνταξη στα 60 και οι γυναίκες στα 55. Σύμφωνα με τις μελέτες του ΔΝΤ, είναι ο πιο χαμηλός δείκτης ορίων συνταξιοδότησης στον κόσμο!

Ετσι, σύμφωνα με το «Bloomberg», ο Αντόνιο Σπιλιμπέργο, σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης του ΔΝΤ, δήλωσε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υποστηρίζει πως μέχρι το 2030 όλοι οι Ρώσοι πολίτες πρέπει να βγαίνουν σε σύνταξη στα 63 τους χρόνια, ενώ μέχρι το 2050 στα 65.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ, ο όγκος των δαπανών για συντάξεις προς το ΑΕΠ θα αλλάξει κατά τη διάρκεια των επόμενων 20 ετών. Με βάση αυτές τις μελέτες, το ΔΝΤ προτείνει στη Ρωσία να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης. Εκτός από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης το ΔΝΤ συνιστά στις ρωσικές αρχές να αυστηροποιήσουν τα κριτήρια χορήγησης της πρόωρης συνταξιοδότησης.

Να σημειωθεί πως στα τέλη του Μάη ο υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας, Αντόν Σιλουάνοφ, τάχθηκε υπέρ της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, δηλώνοντας την ανάγκη της εξίσωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών. Οπως υποστήριξε ο ίδιος, «οι γυναίκες ζουν περισσότερο, όμως βγαίνουν στη σύνταξη 5 χρόνια νωρίτερα». Το υπουργείο Οικονομικών της Ρωσίας πρότεινε στον Πρόεδρο της χώρας να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης για τους άνδρες και τις γυναίκες έως τα 63. Προβλέπεται πως η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης θα ξεκινήσει από το 2015. Η αύξηση θα γίνει σταδιακά, προσθέτοντας ανά τρεις μήνες το χρόνο για τους άνδρες και ανά έξι μήνες για τις γυναίκες.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται, ωστόσο, σε ευθεία αντίθεση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Β. Πούτιν. Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, τόνιζε επανειλημμένα πως είναι απαράδεκτο να αυξηθούν τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης στη Ρωσία, κυρίως εξαιτίας του χαμηλού προσδόκιμου ζωής που υπάρχει στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία.

Η Ιστορία αποτελεί στη Λιθουανία «έδαφος ιδεολογικού πολέμου», δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων «Regnum», ο Αλγκιρντας Παλέτσκις, πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Λαϊκού Μετώπου Λιθουανίας, που καταδικάστηκε στις 12/6 από δικαστήριο της χώρας του σε βαρύ χρηματικό πρόστιμο για δημόσια αμφισβήτηση των δήθεν «εγκλημάτων του κομμουνισμού» και «της σοβιετικής κατοχής».

Ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Λαϊκού Μετώπου σημείωσε ακόμη πως στην κατεύθυνση της αξιοποίησης της αντικομμουνιστικής διαστρέβλωσης της Ιστορίας επιδιώκεται να χτυπηθεί αλύπητα κάθε άλλη θέση, που αμφισβητεί την επίσημη εκδοχή και πρόσθεσε: «Αυτό το παρουσιάζουν ως τρόπο εθνικής συσπείρωσης, που επιτρέπει να αποσπαστεί η προσοχή από τα κοινωνικά προβλήματα και να κατευθυνθεί στη σφαίρα του υπερ-πατριωτισμού, του μίσους προς τον εξωτερικό εχθρό».

Ο Αλγκιρντας Παλέτσκις σημείωσε πως οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που επέβαλαν τη δίωξη για τη διαφορετική αποτίμηση των ιστορικών γεγονότων, είναι αυτές που πρωτοστατούν και στην προβολή του αιτήματος καταβολής αποζημίωσης από τη Ρωσία στη Λιθουανία, για τη λεγόμενη «σοβιετική κατοχή», δηλαδή για την περίοδο που η Λιθουανία είχε λαϊκή εξουσία κι είχε εθελοντικά ενταχθεί στη σύνθεση της Σοβιετικής Ενωσης.

Ως επιβεβαίωση των λόγων του, στη Λιθουανία πραγματοποιήθηκαν από τις 12-14 Ιούνη επίσημες πένθιμες δραστηριότητες για τους κουλάκους και τα άλλα αντεπαναστατικά στοιχεία που εκτοπίστηκαν από τη Λιθουανία το 1940, λίγο πριν ξεκινήσει η ναζιστική εισβολή στην ΕΣΣΔ.

Επιπλέον, ένας δεξιός βουλευτής πρότεινε να ξηλωθεί από ένα γνωστό παλιό μνημείο στην πόλη του Βίλνιους το σφυροδρέπανο, που κρατούν οι σοβιετικοί στρατιωτικοί. Να σημειωθεί πως στην Λιθουανία, όπως και σε άλλες χώρες της ΕΕ, έχει διά νόμου απαγορευτεί το σφυροδρέπανο.

ΡΙΓΑ.--

Την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 65 χρόνια αποφάσισε χτες το κοινοβούλιο της Λετονίας με 49 ψήφους υπέρ, 39 κατά και μία αποχή, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων «BNS». Σε ισχύ θα τεθεί ο συγκεκριμένος νόμος με αύξηση κατά τρεις μήνες κάθε χρόνο από τις αρχές του 2014 και έως το 2025, στο όνομα του γνωστού σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο προσχήματος, της «διάσωσης του συνταξιοδοτικού συστήματος».

Η Λετονία αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα του πώς βιώνει ο λαός τη βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση με τη σφοδρή λιτότητα, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της ανατροπής του σοσιαλισμού που έφερε και την καπιταλιστική παλινόρθωση. Μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΕ το 2004 και εν μέσω βαθιάς κρίσης το 2008, το ΔΝΤ και η ΕΕ προσέτρεξαν με δάνεια 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ ακολούθησε σκληρή πολιτική λιτότητας.