ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Βλέπουν αντίφαση και ελπίζουν να διορθωθεί...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η απόφαση αυτή μοιάζει εξαιρετικά οξύμωρη και αντιφατική αφού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως μέλος της τρόικας έχει επιβάλει στους Ελληνες πολίτες σειρά μέτρων απίστευτης λιτότητας με το επιχείρημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης και την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με απόφασή της, διαλύει κάθε παραγωγική υποδομή όπως η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία που ήταν και μπορεί να γίνει ξανά ένα από τα πιο δυναμικά κομμάτια της ελληνικής βιομηχανίας, αφού ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος είναι ο μεγαλύτερος παγκοσμίως». Αυτό αναφέρει σε Ερώτηση που κατέθεσε στις 25 Ιούνη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να άρει την ...«οξύμωρη και αντιφατική» απόφαση που πήρε τον Απρίλιο του 2010 με την οποία απαγορεύει στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά να ναυπηγούν εμπορικά πλοία.

Με άλλα λόγια (θα προσπεράσουμε το γεγονός ότι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά) κατά τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ η απόφαση της ΕΕ να κλείσει το εμπορικό τμήμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και μάλιστα για 15 χρόνια, προφανώς οφείλεται σε κάποιο λάθος που πρέπει να ...διορθωθεί. Ούτε είδε ούτε ξέρει ο ευρωβουλευτής ότι η απόφαση αυτή είναι μέρος της ίδιας της διαχρονικής διαλυτικής πολιτικής της ΕΕ σε βάρος συνολικά της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας στη διαμόρφωση της οποίας συμμετείχαν ενεργά οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τσιμουδιά για την 7 κοινοτική οδηγία της ΕΕ που από το 1992 -και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών των μονοπωλιακών ομίλων της ναυπηγοεπισκευής και των ανάλογων σχεδιασμών που προωθούνται από την πολιτική της ΕΕ- επέβαλε σε βάρος των ελληνικών ναυπηγείων ιδιωτικοποίηση ή κλείσιμο. Και όχι μόνο αυτό. Από τα όσα αναφέρονται από τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, έμμεσα αφήνεται να εννοηθεί ότι «η σειρά μέτρων απίστευτης λιτότητας», «που έχει επιβάλει στους Ελληνες πολίτες» η ΕΕ δεν είναι και κάτι αρνητικό αφού επιβάλλονται «με το επιχείρημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης»! Ολα θυσία στο βωμό της ΕΕ των μονοπωλίων.

Εκβιασμοί εμποροβιομηχάνων...

Αντιμέτωποι με μειώσεις των τιμών από 30% έως 50% και των κερδοσκοπικών εκβιασμών των εμποροβιομηχάνων βρίσκονται αυτή την περίοδο οι παραγωγοί βερίκοκων και πατάτας. Η κατάσταση αυτή δείχνει για άλλη μια φορά πως η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει να ωφεληθεί σε τίποτα από την πολιτική που υπαγορεύουν ΕΕ, ΚΑΠ και ΠΟΕ. Η πολιτική αυτή είναι κομμένη και ραμμένη στις κερδοσκοπικές αξιώσεις των εμποροβιομηχάνων των μονοπωλίων. Οσο τα μονοπώλια θα λυμαίνονται τον τομέα παραγωγής αγροτικών προϊόντων και των τροφίμων, η μικρομεσαία αγροτιά θα βρίσκεται ανάμεσα στους αγρίως εκμεταλλευόμενους. Και η πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια είναι αυτή που οδηγεί στο ξεκλήρισμα τους φτωχούς και μικρούς αγρότες και επιβάλλει τους καπιταλιστές αγρότες - επιχειρηματίες. Στον αντίποδα, το συνεπές αγροτικό κίνημα αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ για εγγυημένες τιμές, προστασία της ντόπιας παραγωγής, μείωση του κόστους παραγωγής, μη διαχωρισμό των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη κ.ά. Ο αγώνας αυτός έχει ως στόχο του το δυνάμωμα του μετώπου πάλης για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής και τη δημιουργία των προϋποθέσεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και προς όφελος του ελληνικού λαού.

... και μοναδική διέξοδος

Εχει ως στόχο του μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, που θα στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό του κράτους, στις καθετοποιημένες κοινωνικοποιημένες αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τον ελληνικό λαό. Η αυτάρκεια της χώρας σε υγιεινά και φτηνά τρόφιμα είναι ζωτικό ζήτημα για την αγροτιά, την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και όλα τα λαϊκά στρώματα. Είναι όμως φανερό ότι μια φιλοαγροτική - φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει υπό το καθεστώς της ΕΕ, του ΠΟΕ και του ΔΝΤ, και με κυβερνήσεις συνεργασίας από κόμματα του ευρωμονόδρομου, αλλά μόνο με απαλλαγή: Από τέτοιες κυβερνήσεις, από τέτοιους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και Ενώσεις και από τα μονοπώλια.

Ταξικές είναι οι επιλογές...

Γρηγοριάδης Κώστας

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΕΣ και εύκολες λύσεις για την κρίση». Η κλασική ατάκα της Α. Μέρκελ που αναπαράγεται σχεδόν κάθε μέρα από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης.

Οχι πως αυτή η άποψη είναι αποκλειστικό προνόμιο της Γερμανίδας καγκελάριου. Τα ίδια μας λένε κι εδώ οι κυβερνώντες. Για ...σταδιακές προσαρμογές και μακροπρόθεσμες λύσεις μιλάνε.

Προφανώς όμως, τέτοιες απόψεις αφορούν μόνον τους εργαζόμενους. Γιατί, όταν επρόκειτο να πάρουν λεφτά οι τραπεζίτες, από όσο είδαμε και εύκολα και γρήγορα έγινε αυτό. Σε χρόνο ...μηδέν και με ταχύτατες διαδικασίες «τσίμπησαν» μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.

Το ίδιο «εύκολη» και «γρήγορη» ήταν και η θεσμοθέτηση των φοροαπαλλαγών σε βιομήχανους και εφοπλιστές. Μέσα σε μια ...ωρίτσα πέρασαν από τη Βουλή τα σχετικά μέτρα.

Θυμάστε το περίφημο «φαστ τρακ» (που παραμένει νόμος του κράτους); Δεν είναι ο ορισμός του «εύκολα» και «γρήγορα»; Ο «επενδυτής» κάνει ό,τι θέλει χωρίς έλεγχο και ενίοτε χωρίς να βάζει φράγκο.

Τι να λέμε επίσης για τις ρυθμίσεις των φορολογικών χρεών προς τις μεγάλες ΑΕ. Ολα επιλύονται με ... «μαγικό ραβδί». Το ίδιο για τις προμήθειες του δημοσίου από τις πολυεθνικές, το ίδιο για τις «οφ σορ» και όλων των ειδών τις «παράξενες» εταιρείες.

Αρα λοιπόν, υπάρχουν λύσεις ταχύτατες όταν πρόκειται να ευνοηθεί το κεφάλαιο. Μόνο για την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τους μισθούς, τις συντάξεις, την πολιτική προστασία και γενικώς τις παροχές στο λαό ισχύει το ... «όλα του γάμου δύσκολα».

ΩΡΑΙΑ ΑΤΑΚΑ ΑΥΤΗ του Ευάγγελου Βενιζέλου: «Συνεργαζόμαστε αλλά δεν ταυτιζόμαστε» με τη Νέα Δημοκρατία. Πώς ακριβώς μπορεί να γίνει αυτό και μάλιστα σε αυτή την πολιτική συγκυρία, υποθέτουμε ότι θα μας το εξηγήσει κάποια στιγμή...

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκτός αν εννοεί κάποια στελέχη του κόμματος του που θα μπορούσαν άνετα να κάνουν ...φροντιστήριο σε πολλούς βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας σε θέματα εφαρμογής αντιλαϊκών πολιτικών.

Οι φτωχοί δεν κάνουν τουρισμό

Οι μεγαλοξενοδόχοι θέλουν να μειώσουν τα μεροκάματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων - που απήργησαν χτες - με τη νέα σύμβαση εργασίας, όταν «πίσω από την κουρτίνα» της χαρωπής επαγγελματικής φιλοξενίας, βρίσκονται: Ανασφάλιστοι. Εξευτελιστικά χαμηλά αμειβόμενοι «μαθητές», Ελληνες και ξένοι... αδελφωμένοι. Επιδοτούμενες θέσεις εργασίας, ενίσχυση με δημόσιο χρήμα. Εντατικοποίηση της εργασίας που ρημάζει χέρια, πόδια, μέση και μυαλά στο τέλος της μέρας. Και ενώ συμβαίνουν ολ' αυτά η εργοδοσία θεωρεί τα όσα ορίζονται στην όποια σύμβαση ως σημεία που οφείλει να παραβιάσει προς το χειρότερο και απαιτεί δραστικές μειώσεις μισθών. Οι εκπρόσωποι των ξενοδόχων μιλούν για τις προσπάθειες... «βιωσιμότητας των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων», όπως οι κυβερνήσεις μιλούν για σωτηρία της Ελλάδας, με χαμένους, και στις δύο περιπτώσεις τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Μιλούν για «εργασιακή ειρήνη» απαιτώντας από τους εργαζόμενους να πάνε «άκλαυτοι», αλλά και για την αμφίβολη διατήρηση των θέσεων εργασίας, όμως με μισθούς - «επιδόματα ανεργίας».

Τα ίδια έκαναν και παλιότερα, όταν τα κέρδη περίσσευαν. Τώρα επικαλούνται και την κρίση, παραβλέπουν ότι η περσινή χρονιά θεωρήθηκε εξαιρετικά καλή και προβάλλουν τη λογική επερχόμενης καταστροφής για να εξαναγκάσουν τους εργαζόμενους να υποταχτούν στις ορέξεις τους. Η τακτική τους είναι πέρα για πέρα προκλητική. Αναγνωρίζουν -και σωστά- ότι το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό μπορεί να αναβαθμίσει το προϊόν τους, άρα και τα κέρδη τους, αλλά απαιτούν το δυναμικό αυτό να είναι ακόμα πιο φτηνό. Την ίδια ώρα η αξίωσή τους για μείωση αποδοχών κατά 18% έχει πολλαπλασιαστικά αρνητικό αποτέλεσμα, σε μια χώρα με ληστρική φορολόγηση του μισθωτού, υπέρογκες τιμές στα ράφια των μαγαζιών, καθολική υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, με αντίστοιχη αύξηση της δαπάνης των εργαζομένων.

Ακόμη χειρότερα, οι μεγαλοξενοδόχοι και όσοι από τους «μικρότερους» του κλάδου παρασύρονται από την τακτική τους, πασχίζουν τσακίζοντας τους μισθούς των εργαζομένων στον τουρισμό να αντισταθμίσουν την όποια μείωση κερδών έχουν από την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Γιατί ο Τουρισμός στην Ελλάδα στηρίζεται βασικά, όπως και οι ίδιοι λένε, στον εσωτερικό τουρισμό, δηλαδή στους Ελληνες εργαζόμενους. Ταυτόχρονα όπως λένε και οι ίδιοι, από την κατάργηση του κοινωνικού τουρισμού έχασαν 500.000 Ελληνες τουρίστες - πελάτες, ενώ με τη συνολικότερη πολιτική μείωσης μισθών και λιτότητας, κατέρρευσε η εσωτερική αγορά. Χάσανε τον Ελληνα, στον οποίο υπερχρέωναν το δωμάτιο και ήταν αυτός που στήριζε ουσιαστικά τον επισιτιστικό κλάδο, αφού οι ξένοι έπαιρναν «μια σαλάτα στα τέσσερα» ακόμη και στις εποχές της δραχμής. Μεγάλος χαμένος είναι οι μικροί ξενοδόχοι και εστιάτορες στις περιοχές της Ελλάδας που υποδέχονταν ντόπιους, που δεν έχουν απευθείας πτήσεις «τσάρτερ», που δεν τις προτιμούν οι «τουρ οπερέιτορς».

Η χειροτέρευση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων αποτελεί «θηλιά θανάτου» για τον κλάδο του τουρισμού συνολικά. Δεν είναι μόνη της η Ελλάδα. Τη συντροφεύουν, η μία μετά την άλλη χώρες όπως οι Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος, Ιταλία, ακόμη και για τη Γαλλία μιλούν... Πόσοι τουρίστες θα έρθουν το 2013 ή το 2014, εάν συνεχιστεί η λιτότητα πανευρωπαϊκά; Οι ΕΒΕ, κυρίως, του τουρισμού - επισιτισμού πρέπει να καταλάβουν: ο τουρισμός είναι λαϊκό δικαίωμα και μόνο ως τέτοιο μπορεί να κάνει τον κλάδο ωφέλιμο για το λαό. Αλλά αυτό απαιτεί άλλη, αντιμονοπωλιακή πολιτική.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ