«Η χώρα είναι σε γόνιμη γεωγραφική θέση, με πολλά υποσχόμενους νέους επιχειρηματίες και στελεχιακό δυναμικό με πολλά προσόντα. Αυτό που απομένει είναι να ολοκληρωθούν οι δομικές και διαρθρωτικές αλλαγές. Ηδη έχει γίνει το πρώτο βήμα όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και μία σημαντική συνεισφορά είναι η διαχείριση του εργασιακού κόστους η οποία πρέπει θα συνεχιστεί για να γίνουν οι όροι ανταγωνιστικότητας ακόμη καλύτεροι τα προσεχή χρόνια». Το παραπάνω απόσπασμα, από τη χτεσινή ομιλία του επικεφαλής της Ομάδας Δράσης (Task Force) Χ. Ράιχενμπαχ σε συνέδριο για τις εξαγωγές, έρχεται να κονιορτοποιήσει τις ψευδαισθήσεις και τις υποσχέσεις των κυβερνητικών εταίρων ότι τάχα «δεν θα μειωθούν άλλο οι μισθοί». Η παραπέρα δραστική μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους είναι μονόδρομος για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτή είναι στην πραγματικότητα η μεγάλη «διαρθρωτική αλλαγή» που διατυμπανίζουν διαρκώς οι κυβερνώντες, αλλά δεν τολμούν να το πουν ευθέως: Το παραπέρα τσάκισμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των μισθών, ώστε να πέσουν στα «ανταγωνιστικά» επίπεδα των γειτονικών χωρών. Στη βάση αυτή, δηλαδή των μισθών πείνας και με εργαζόμενους να έχουν ξεπέσει σε σύγχρονους δούλους, θέλουν να προσελκύσουν «επενδύσεις». Ετσι θα κάνουν τη χώρα «φιλική στην επιχειρηματικότητα», πράγμα που δεν είναι απαίτηση του εν λόγω αξιωματούχου της ΕΕ ή της τρόικας, αλλά πρόκειται για κοινή στρατηγική των απανταχού μονοπωλίων, άρα και στην Ελλάδα, για έξοδο από την κρίση, μέσω της άγριας υπερεκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και της εξαθλίωσης του λαού. Φιλολαϊκή διέξοδος πάντως εντός των πλαισίων της ΕΕ και του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει.

«Σχέδιο εξόφλησης των φόρων σε 9 δόσεις» (σ.σ. αντί για τρεις) εξετάζει το οικονομικό επιτελείο και θα το υποβάλει προς συζήτηση και έγκριση στην τρόικα, σημειώνει στο χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της η «Καθημερινή». Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης, υποχρεωτική σε μεγάλο βαθμό αφού όπως αναφέρει η ίδια εφημερίδα «οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών εκτιμούν ότι υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια νέα γενιά ληξιπρόθεσμων οφειλετών από τους φορολογούμενους που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους» εξαιτίας βέβαια της ατέλειωτης και άγριας φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων, έρχεται ταυτόχρονα να δείξει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η μέγιστη υποχώρηση που μπορεί να κάνει η συγκυβέρνηση αφορά κάποια διευκόλυνση στην πληρωμή των χαρατσιών, αλλά σε καμία περίπτωση δε συζητά καν να ελαφρύνει τα φορολογικά βάρη. Αντίθετα αξιώνει να πληρωθούν στο ακέραιο όλα τα χαράτσια και μάλιστα ετοιμάζει και νέες φοροεπιδρομές, ταυτόχρονα με τις νέες φοροπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο. Δεύτερον, ότι τα περιθώρια για την εφαρμογή ενός «άλλου μείγματος» στη διαχείριση της κρίσης είναι από ασφυκτικά μέχρι ανύπαρκτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση έχει φτάσει στο σημείο να συζητά και συναποφασίζει με τους εκπροσώπους των δανειστών και εταίρων (τρόικα) ακόμα και ...τον αριθμό των δόσεων προς την εφορία! Γενικότερα, το παραπάνω παράδειγμα έρχεται να καταδείξει την έκταση και το είδος των «παραχωρήσεων» που μπορεί να κάνει σήμερα ο καπιταλισμός. Να χαλαρώσει το σκοινί στο λαιμό των «από κάτω» ίσα ίσα για να τους επιτρέπει να «ανασαίνουν» και να επιβιώνουν, ώστε να συνεχίσει να τους εκμεταλλεύεται άγρια. Ο λαός πρέπει να διεκδικήσει φοροαπαλλαγές για την ίδιο και μεγάλη φορολόγηση των μονοπωλίων, τώρα, στη ρότα του αγώνα να διεκδικήσει όλα όσα του ανήκουν και να κάνει κουμάντο για τον πλούτο που ο ίδιος παράγει.