Ας αρχίσουμε αντίστροφα: Μια ξηρασία σημαίνει καταστροφή για τους αγρότες. Οταν όμως η είδηση μεταδίδεται πρώτη σε χρηματιστηριακά sites σημαίνει προαγγγελία κερδών για τους καπιταλιστές που ελέγχουν τη διάθεση της παραγωγής. Το στάρι - για όσους θυμούνται - είναι ένα από τα πρώτα χρηματιστηριακά προϊόντα. Ετσι λειτουργεί ο καπιταλισμός έτσι και η ειδησεογραφία του.

Οταν το αρμόδιο υπουργείο της χώρας μας ανακοινώνει ότι προχωρά καλά η συζήτηση για τους πέντε οδικούς άξονες, αυτό σημαίνει άνοδο της μετοχής των αντίστοιχων εταιρειών. Ετσι λειτουργεί η πολιτική και η ειδησεογραφία της στον καπιταλισμό.

Οταν προβάλλεται σαν στοιχείο ανάπτυξης η περικοπή κοινωνικών παροχών και η μείωση της φορολογίας των καπιταλιστών, στέλνεται σήμα ότι το κράτος, το δικό τους κράτος, έχει τον έλεγχο, δουλεύει ικανοποιητικά για την τάξη του, την αστική. Ετσι λειτουργεί η δημοκρατία στον καπιταλισμό.

Πάμε, τώρα, με τη σειρά που θα θέλαμε να μιλήσουμε για τις εξελίξεις:

Σε μια ομαλή περίοδο, θα κάναμε διάλειμμα στην πολιτική επικαιρότητα, για να ακούσουμε ένα κομμάτι του Τζον Λορντ που πέθανε χτες, έτσι που να διατηρήσουμε ζωντανό ένα μέτρο σύγκρισης για το τι σημαίνει μουσική δημιουργία, σε μέρες που τα αστικά μέσα ενημέρωσης προβάλλουν διάφορους ως εκπροσώπους της τέχνης, όταν το μόνο προσόν τους ήταν η σχέση που είχαν με τους ταγούς της εξουσίας.

Ισα που προλάβαμε να ακούσουμε το Sarabade.

Η ακρόαση διακόπηκε από μια ομοβροντία. Μια γενικευμένη επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα με νέο τσεκούρι στο εργατικό εισόδημα, συνοδευμένη με ένα μπαράζ εξαγγελιών για νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο με φοροαπαλλαγές.

Από κοντά, σε ρόλο πέμπτης φάλαγγας, μια δημοσιογραφία - αυτή που ελέγχει ένας μεγαλοκαπιταλιστής που συνέχισε και χτες το πλαγιοκόπημα. Για το ΕΘΝΟΣ η αναφορά. Που μετά το κυριακάτικο τετρασέλιδό του, με το οποίο επιχείρησε να λασπώσει την απεργία των χαλυβουργών (από τα 262 διάφανα μερόνυχτα στην πύλη του εργοστασίου δεν είδε κανένα, αντίθετα κατασκεύασε μια ιστορία περί οργάνωσης της απεργίας από τη «Χρυσή Αυγή»!), χτες συνέχισε να παραδίδει μαθήματα ξεφτιλισμένης δημοσιογραφίας με άρθρο μέσα από το οποίο τόλμησε να αποδώσει το χαρακτηρισμό «εργατοπατέρες» στους απεργούς χαλυβουργούς.

Η εφημερίδα, ως ...συνεργάτης του Μάνεση γνωρίζει άμεσα ότι οι εργάτες έχουν ένα έσχατο μέσο για να υπερασπίσουν το δίκιο τους: Να φτάσουν μέχρι την απεργία, μέχρι να σταματήσουν την παραγωγή, για να εμποδίσουν, αφού δεν μπορούν αλλιώς, το αφεντικό τους, να τους πάρει πίσω δικαιώματα και κατακτήσεις, να το εμποδίσουν να τους υπερεκμεταλλεύεται. Αυτό κάνουν οι χαλυβουργοί. Κι αυτό που κάνουν έχει γίνει ήδη σημαία πρώτης γραμμής για την αντεπίθεση συνολικά της εργατικής τάξης ενάντια στους εκμεταλλευτές της. Αυτήν ακριβώς τη σημαία θέλουν να λερώσουν - κατεβάσουν όσοι αξιώνουν από τους εργάτες να δεχτούν ότι είναι συνένοχοι στην κρίση.

Η μόνη συνενοχή των εργατών στην κρίση είναι ότι δεν έχουν κάνει ακόμα όσα επιβάλλεται να κάνουν, για να αξιοποιήσουν την καπιταλιστική κρίση έτσι που να εμποδίσουν τους εκμεταλλευτές τους να τους τσακίζουν και να έχουν και κάποιες κατακτήσεις.

Να βάλουν τέλος στο παραμύθι ότι αυτό που συμβαίνει στη χώρα αφορά στην κακοδιαχείριση, ενώ είναι πεντακάθαρο ότι είναι απλά έκφραση μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Μιας κρίσης που οι επιπτώσεις της καταγράφονται παντού στις καπιταλιστικές χώρες, κι εκεί βεβαίως που έχουν ξεχάσει τη λέξη απεργία.

Τούτες τις μέρες, τα μέσα ενημέρωσης των αστών δίνουν εξετάσεις στον ...Γκαίμπελς ως προς την ικανότητά τους να προβάλλουν το μέγα ψέμα, πως οι εργάτες κλείνουν τα εργοστάσια, που κλείνει η καπιταλιστική κρίση, ο ανταγωνισμός, τα κλείνουν οι ιδιοκτήτες τους όταν δε τους συμφέρει, δεν κερδίζουν απ' αυτά.

Αντίδοτο για την εργατική τάξη η ακόμα πιο πλατιά διάδοση του εργατικού Τύπου, του «Ριζοσπάστη» πρώτα απ όλα. Μάλιστα, όσο θα οξύνεται η αντιπαράθεση στην οικονομία τόσο πιο αναγκαίος θα γίνεται ο ιδεολογικός εξοπλισμός των εργατών. Εδώ ακριβώς και ο ρόλος του «Ριζοσπάστη».

Τα παραδείγματα πληροφοριών που μέσα από τον αστικό Τύπο δε φτάνουν ποτέ στους εργάτες πολλά: Πρόταση νόμου για την κατάργηση του Μνημονίου, παρέμβαση για τον ΟΣΕ χτες, παρέμβαση για την Αγροτική προχτές, παράλληλα, δράση για τη Βιομηχανία Ζάχαρης και έμπρακτη στήριξη των απεργών χαλυβουργών, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν την καθημερινή δράση του ΚΚΕ και στοιχειοθετούν τη συνέπεια με την οποία εφαρμόζει τη γραμμή της πάλης για την υπεράσπιση του λαού, γραμμή πάλης ενάντια στα μονοπώλια, τη γραμμή που οδηγεί στο χτίσιμο της λαϊκής συμμαχίας, για τη λαϊκή εξουσία - οικονομία.

Μια γραμμή που έχει καθαρό ότι η ζωή δεν αρχίζει και τελειώνει στις εκλογές, ότι η διαπάλη είναι καθημερινή και ότι τα λαϊκά συμφέροντα όχι μόνο δεν μπορούν να περιμένουν κάποιον σωτήρα, αλλά για να υλοποιηθούν πρέπει να 'ναι πρωταγωνιστής ο ίδιος ο λαός. Μ' αυτή τη γραμμή πορεύεται το ΚΚΕ, αυτήν την γραμμή προσπαθούν να σβήσουν απ' το χάρτη διάφοροι, με τον αστικό Τύπο να κάνει καθημερινά καθαρό ότι για να προχωρήσει ανεμπόδιστα η πολιτική του κεφαλαίου πρέπει να φύγει από τη μέση το μόνο πραγματικό εμπόδιο... Δε θα τους περάσει!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ σε μισθούς - συντάξεις - υγεία - κοινωνικά επιδόματα

ΕΘΝΟΣ: Νέο κούρεμα σε συντάξεις, εφάπαξ, επιδόματα

ΤΑ ΝΕΑ: Μαχαίρι 3 δισ. στα επιδόματα

Ο ΛΟΓΟΣ: «Μαχαίρι» σε μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Τέρμα σπατάλες και γραφειοκρατία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τριβές υπουργών για τις περικοπές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τελεσίγραφο Μαξίμου σε υπουργούς

Η ΑΥΓΗ: Κάθε μέρα προσθέτουν δισ. και μέτρα

Η ΝΙΚΗ: Ασφαλίστε τα λεφτά σας σε σίγουρα καταφύγια

ΑΥΡΙΑΝΗ: Κατέστρεψε την Ιταλία το ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Προσλήψεις σε 14 ημέρες

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Φάρμακα επικίνδυνα για τους μη έχοντες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα, μείωση προστίμων

«Η πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και των εφαρμοστικών νόμων, είναι μια ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη παρέμβαση του Κόμματος, που μπορεί και πρέπει να γίνει όπλο στα χέρια του λαϊκού κινήματος (...) το ΚΚΕ συνδέει την πάλη ενάντια σε μνημόνια, δανειακές, μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικούς, ενιαία, με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια. Η κατάργηση των μνημονίων, η αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους, είναι πολιτικά αιτήματα - κρίκοι που μπορούν να μαχητικοποιήσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα, να συσπειρώσουν λαϊκές δυνάμεις ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση. Η ικανοποίηση των τριών αυτών αιτημάτων είναι σήμερα όροι απαραίτητοι για την ανακούφιση του λαού και ταυτόχρονα κρίκος για την πολιτικοποίηση της πάλης, τη στοχοποίηση του πραγματικού δυνάστη του λαού. Για το δυνάμωμα της αντιμονοπωλιακής πάλης στο εθνικό πεδίο, της αλληλεγγύης με τα αντιμονοπωλιακά κινήματα στις άλλες χώρες της ΕΕ.

Τα λεγόμενα "αντιμνημονιακά" κόμματα, που προεκλογικά δημαγωγούσαν με την κατάργηση των μνημονίων, έχουν πλέον όλα τραβηχτεί στη θέση της συγκυβέρνησης για αναδιαπραγμάτευση. Πρώτος και καλύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ. Προεκλογικά μιλούσε για καταγγελία και κατάργηση των μνημονίων, ύστερα απέκλεισε τις "μονομερείς ενέργειες" και κατέληξε να μιλά για αναδιαπραγμάτευση (...) ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ζωντανή απόδειξη ότι κατάργηση των μνημονίων και παραμονή στην ΕΕ είναι όροι ασύμβατοι μεταξύ τους.

Οπως ασύμβατα είναι η λαϊκή ευημερία με την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των καπιταλιστών. Ο λαός πρέπει να εμπιστευθεί τη δύναμή του. Να ζητήσει απ' όλα τα κόμματα να πάρουν θέση απέναντι στην πρόταση νόμου του ΚΚΕ. Να κάνει δική του υπόθεση το αίτημα της πλήρους ενημέρωσης για τις συμφωνίες με την τρόικα, που δεν έφτασαν καν στη Βουλή. Να απαιτήσει την κατάργησή τους, με όρους μαζικής πολιτικής πάλης. Η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος, απαλλαγμένου από αυταπάτες για λύσεις από τα πάνω και μέσα στην ΕΕ, είναι σήμερα η μόνη διέξοδος για να περπατήσει ο λαός προς τη νίκη. Σ' αυτόν τον αγώνα, το ΚΚΕ θα σταθεί πρωτοπόρα δύναμη, μέσα κι έξω από τη Βουλή» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).