Kλιμάκιο του ΚΚΕ συναντήθηκε ήδη με το ΔΣ της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Εβρου «Η ΕΝΟΤΗΤΑ» και περιόδευσε στο εργοστάσιο της ΕΒΖ στην Ορεστιάδα, όπου συζήτησε με τους εργαζόμενους και το ΔΣ του Σωματείου τους. Επίσης, έδωσε συνέντευξη Τύπου, όπου παρουσίασε τις θέσεις του Κόμματος για την ΕΒΖ. Τις επόμενες μέρες, προγραμματίζει περιοδείες στα καταστήματα της ΑΤΕ σε Σουφλί, Διδυμότειχο και Ορεστιάδα, αλλά και στα χωριά της περιοχής, προκειμένου να αναδείξει τις αρνητικές συνέπειες που θα επέλθουν για τους εργαζόμενους της Τράπεζας και κυρίως τους αγρότες, καθώς, όπως εκτιμάται, σχεδόν το 70% των γεωργικών εκμεταλλεύσεων είναι υποθηκευμένες στην προς πώληση ΑΤΕ.

Στο εργοστάσιο της ΕΒΖ οι εργαζόμενοι ανησυχούν καθώς με την πώληση της εταιρείας και της ποσόστωσης θεωρούν βέβαιο ότι θα μπει λουκέτο στα 3 εργοστάσια σε Ημαθία, Σέρρες και Ορεστιάδα και θα πάψει οριστικά η τευτλοκαλλιέργεια και η παραγωγή ζάχαρης στη χώρα μας. Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες εργαζόμενοι θα προστεθούν στη στρατιά των ανέργων, στην περίπτωση της Ορεστιάδας, οι 85 μόνιμοι εργαζόμενοι και άλλοι τόσοι εποχιακοί. Οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές και για τους αγρότες, που αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τη μια καλλιέργεια πίσω από την άλλη, διότι δε βγάζουν κανένα εισόδημα, ενώ την ίδια ώρα χρεώνονται προκειμένου να καλύψουν το καλλιεργητικό κόστος. Σε αδιέξοδο θα οδηγηθούν και οι τευτλοεξαγωγείς (ιδιοκτήτες μηχανημάτων που βγάζουν τα τεύτλα από τη γη) που επένδυσαν τους κόπους μιας ζωής για την αγορά των μηχανημάτων και τώρα δε θα μπορούν να τα δουλεύουν, για να βγάζουν μεροκάματο.

Με ανακοίνωσή της, η Αχτιδική Επιτροπή Βόρειου Εβρου του ΚΚΕ σημειώνει: «Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται περίτρανα πόσο καταστροφική είναι για τη γεωργία και την οικονομία της χώρας μας η πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Μπροστά σ' αυτές τις αρνητικές εξελίξεις κανένας στην περιοχή μας δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα. Χρειάζονται άμεσα αγωνιστικές πρωτοβουλίες για να ματαιώσουμε το έγκλημα.

Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες καλούνται να αντιδράσουν άμεσα και να αντισταθούν σε αυτήν την ολέθρια πολιτική. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΒΖ δεν πρέπει να προχωρήσει. Πρόκειται για μια βιομηχανία στρατηγικής σημασίας, καθώς σχετίζεται άμεσα με τις διατροφικές ανάγκες του λαού. Είναι μια βιομηχανία παραγωγική, δημιουργική και αν αναπτυχθεί θα μπορέσει να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες και να επεκτείνει και τις εξαγωγές της σε όφελος των εργαζομένων, των αγροτών και συνολικότερα του ελληνικού λαού.

Ακόμα, οι εργαζόμενοι και οι αγρότες πρέπει να βγάλουν τα δικά τους πολιτικά συμπεράσματα. Χρειάζεται τώρα να συγκροτήσουν τη δικιά τους Λαϊκή Συμμαχία, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στον αγώνα για άλλο δρόμο ανάπτυξης, έξω από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, όπου τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, το κράτος θα μπορεί να σχεδιάζει, να παίρνει επενδυτικές πρωτοβουλίες, να ενισχύει δράσεις, να αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της περιοχής, να προστατεύει την ντόπια παραγωγή».

Την ανάγκη να συγκροτηθεί άμεσα κοινό μέτωπο όλων των εργαζομένων στον κλάδο των Τροφίμων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς, για να αποτραπεί η ιδιωτικοποίηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών. Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι με το ξεπούλημα οδηγούν στην ανεργία τους εργαζόμενους στην ΕΒΖ και στο ξεκλήρισμα τους τευτλοπαραγωγούς, την ίδια στιγμή που θα επιβαρύνεται το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο με τις εισαγωγές ενός προϊόντος που μπορεί να παραχθεί στη χώρα μας. Επισημαίνονται ακόμη οι ευθύνες όσων στήριξαν την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ - στο πλαίσιο της οποίας διαλύεται η παραγωγή τεύτλων και ζάχαρης στην Ελλάδα - και απευθυνόμενοι προς τους συναδέλφους τους στην ΕΒΖ τονίζουν ότι θα βρίσκονται στο πλευρό τους όποτε τους χρειαστούν.

Η ιστορία ξεκινά από το 2010, όταν υπογράφτηκε η πρώτη δανειακή σύμβαση, προκειμένου το ελληνικό κράτος να αντιμετωπίσει το μεγάλο κρατικό χρέος. Τότε επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο με τους εφαρμοστικούς νόμους που εξειδίκευαν τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, προκειμένου να μειωθούν τα κρατικά ελλείμματα, ως όρος, για να δοθούν τα δάνεια. Η λογική που προπαγάνδιζαν ήταν η εξής: Τα δάνεια χρειάζονται για αποπληρωμή του χρέους. Τα υπόλοιπα κρατικά έξοδα πρέπει να τα εξασφαλίσει το ίδιο το κράτος, βάζοντας ταυτόχρονα στόχο μείωσης των ελλειμμάτων, διαφορετικά το κράτος θα είναι υποχρεωμένο να δανείζεται και για τα ελλείμματα. Γι' αυτό και πρέπει να παρθούν τα αντιλαϊκά μέτρα. Το μνημόνιο ήταν ο μοχλός επιβολής τους. Αυτά έλεγε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η αστική προπαγάνδα. Επομένως, το μνημόνιο με τους εφαρμοστικούς νόμους και τη δανειακή σύμβαση ήταν ένα ενιαίο πακέτο. Βεβαίως όλ' αυτά συνοδεύονταν από την αστική προπαγάνδα, όλα τα αστικά κόμματα αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, με την εκτίμηση ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η «κρίση χρέους». Ετσι, παραπλανούσαν την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αποκρύβοντας ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η οικονομική κρίση του καπιταλισμού που έφερε και το μνημόνιο. Το ίδιο ισχύει και με το δεύτερο μνημόνιο που επέβαλε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. με πρωθυπουργό το Λ. Παπαδήμο από την οποία αποχώρησε ο ΛΑ.Ο.Σ. Βεβαίως, αυτή η κυβέρνηση, υπογράφοντας το δεύτερο μνημόνιο, υπέγραψε ταυτόχρονα νέα δανειακή σύμβαση, αποφασίζοντας και το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο αντιλαϊκό πρόγραμμα και τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου με ακόμη πιο σκληρά αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Επομένως, εδώ έχουμε ένα νέο ενιαίο πακέτο.

Βεβαίως, τα μνημόνια καμιά σχέση δεν έχουν με τα ελλείμματα και το χρέος, αφού είναι αντεργατικά μέτρα μείωσης μισθών, συντάξεων, αλλαγής εργασιακών σχέσεων σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, περικοπών σε παροχές Υγείας, Πρόνοιας από τα ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. Υπάρχουν και φοροεισπραχτικά αντιλαϊκά μέτρα, ή μέτρα μείωσης δαπανών σε Υγεία - Πρόνοια, αλλά αυτά ελάχιστα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των χρεών. Είναι μέτρα που κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες, επομένως θέλουν να αντισταθμίζουν την πτώση των κερδών λόγω κρίσης και έτσι να αντιμετωπίσουν την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργατών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη στιγμή, ξεσήκωσε τη λεγόμενη «αντιμνημονιακή» αντίδραση, θέτοντας ως όρο να πληρωθεί μέρος του χρέους. Και, βεβαίως, ανάγοντας την αιτία όλης της αντεργατικής πολιτικής στο μνημόνιο και όχι στην ανάγκη για ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Θεωρούσε ως αιτία της κρίσης το μνημόνιο που αν καταργηθεί θα υπάρξει πολιτική ανακούφισης των εργαζομένων και ανάπτυξη. Καπιταλιστική εννοείται. Εκρυβε, βεβαίως, πως το μνημόνιο είναι αναγκαίο για να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη. Και έκρυβε, ταυτόχρονα, ότι μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις και εφαρμοστικοί νόμοι είναι ενιαίο πακέτο.

Η απόσπαση του μνημονίου από τα άλλα μέρη του ενιαίου πακέτου τον βόλευε για να αποπροσανατολίσει με τη λεγόμενη «αντιμνημονιακή» πολιτική, στην οποία προσχώρησαν και άλλες δυνάμεις όπως οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες». Οπως τον βόλευε η προπαγάνδα της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής, αποσπασμένα από το μνημόνιο, προβάλλοντας τη λύση της πληρωμής μέρους του χρέους, γνωρίζοντας βεβαίως ότι είναι πακέτο στα πλαίσια της ΕΕ. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για λύση εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ετσι περνούσε την «αντιμνημονιακή» αυταπάτη, τη δυνατότητα φιλολαϊκών λύσεων εντός της ΕΕ και με τα μονοπώλια να κυριαρχούν στην οικονομία και στην εξουσία, αν και αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Φάνηκε μετά τις πρώτες εκλογές της 6ης Μάη, όπου την κατάργηση του μνημονίου, τη μετέτρεψε σε κατάργηση κάποιων εφαρμοστικών νόμων με διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ.

Επομένως, εξηγείται και η σημερινή του στάση να καταθέτει νόμο όχι κατάργησης έστω του μνημονίου, αλλά κάποιων εφαρμοστικών νόμων, όπως η μετενέργεια και βεβαίως η άρνησή του να ψηφίσει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση του ενιαίου πακέτου, μνημόνια, δανειακές, μεσοπρόθεσμα και εφαρμοστικοί νόμοι. Τι λέει; Δε συμφωνεί με την πρόταση νόμου, επειδή το ΚΚΕ «συνδέει την απάντηση στη σημερινή οικονομική κρίση με ζητήματα που είναι έξω από το δικό μας στρατηγικό προσανατολισμό, όπως αυτό της απομάκρυνσης από την ΕΕ». Επομένως, ήξερε ότι η κατάργηση του μνημονίου πάει κόντρα στην ΕΕ. Τότε γιατί η «αντιμνημονιακή ρητορεία»; Αρα κορόιδευε το λαό. Λένε επίσης ότι: «Η καταγγελία του μνημονίου από μόνη της δε σημαίνει τίποτα, το ξήλωμα βήμα - βήμα των νόμων που συγκροτούν τη μνημονιακή πολιτική αυτός είναι ο τρόπος υλοποίησης»!

Χρειάστηκε να τα θυμίσουμε όλ' αυτά για να τονίσουμε ότι το ΚΚΕ, και γι' αυτούς τους λόγους, ανάμεσα σε άλλους, είπε προεκλογικά ότι δεν μπορεί να γίνει συνεργασία και μάλιστα κυβερνητική με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ αρνείται να ψηφίσει ένα νόμο που πραγματικά είναι ο μόνος που μπορεί να φέρει ανακούφιση στο λαό, όταν προεκλογικά έλεγε ότι θα καταργήσει το μνημόνιο. Σκεφτείτε να υπήρχε συνεργασία και μάλιστα κυβερνητική. Το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, η οποία καθόλου, όπως αποκαλύπτεται, δεν είναι φιλολαϊκή.