ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οταν οι εταιρείες «αναδιαρθρώνονται»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Την επιτάχυνση του «προγράμματος αναδιάρθρωσης» επεξεργάζεται ο όμιλος «Coca - Cola Hellenic», σύμφωνα με τα όσα έχουν δηλώσει διευθυντικά στελέχη της εταιρείας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ήδη έχει πραγματοποιηθεί μία «αναδιάρθρωση» της εταιρείας, με το κλείσιμο δύο παραγωγικών μονάδων, σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη. Η δεύτερη αναδιάρθρωση που επεξεργάζεται η «Coca - Cola», βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση και μάλιστα γίνεται ταχύτερα από τον προγραμματισμό της εταιρείας (ενώ ήταν να υλοποιηθούν εντός του 2013, εντούτοις θα γίνουν στο τέταρτο τρίμηνο του 2012). Και ποιος είναι ο λόγος που η «Coca - Cola» προχωράει σε αυτές τις αναδιαρθρώσεις; Διότι έχει μείωση καθαρών κερδών κατά 31% το α' εξάμηνο του 2012, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2011. Σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια υποσημείωση: Τα καθαρά της κέρδη και παρά την πτώση, παραμένουν 91,2 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το μεικτό κέρδος της εταιρείας είναι... 1,24 δισ. ευρώ (!), μειωμένο κατά 5% σε σχέση με το '11. Την ίδια στιγμή όμως αν και ο όγκος των πωλήσεων μειώθηκε ελαφρά (-2%), τα καθαρά έσοδα από τις πωλήσεις είχαν ακόμη και μέσα στην πιο βαθιά κρίση άνοδο 1% φτάνοντας τα 3,43 δισ. ευρώ! Οι λόγοι της «αναδιάρθρωσης» συνεπώς - που κατά πάσα πιθανότητα θα έχει ως συνέπεια χιλιάδες εργαζόμενοι είτε να βρεθούν άνεργοι, είτε να χτυπηθούν τα εργασιακά τους δικαιώματα- δε σχετίζεται τόσο με το γεγονός ότι η εταιρεία δεν έχει κέρδη, αλλά ότι δεν έχει τα επιθυμητά κέρδη και γι' αυτό αναζητά καλύτερη πρόσβαση σε καλύτερες αγορές. Ενδεικτική είναι άλλωστε η φράση σε σχετικό ρεπορτάζ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ: «...ανοδική πορεία εμφανίζουν μόνο οι αναδυόμενες αγορές, κυρίως λόγω των πολύ καλών επιδόσεων της Coca - Cola Hellenic στη Ρωσία». Ετσι είναι το κεφάλαιο - όπου κέρδος και «πατρίδα»... Αναζητώντας λοιπόν η «Coca - Cola» ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, προχωρά στην «αναδιάρθρωση» από την οποία χαμένοι είναι οι εργαζόμενοί της.

Οι διευκολύνσεις στα μονοπώλια

Με τη «βούλα» της ανεξάρτητης - τάχα - αρχής, της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επιχειρεί η συγκυβέρνηση να νομιμοποιήσει στα μάτια των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών ΕΒΕ και των εργαζομένων τις διευκολύνσεις που έχει δεσμευτεί σε τρόικα και κεφάλαιο να προωθήσει για τη στήριξη της κερδοσκοπικής δράσης των μονοπωλίων, για την «απλοποίηση» και τη «δημιουργία φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα η «γνωμοδότηση» της Επιτροπής σχετικά με τις αλλαγές και καταργήσεις διατάξεων του αγορανομικού κώδικα, με την οποία, ουσιαστικά, ο θεματοφύλακας των «ιδανικών» της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού» υπερθεματίζει για την κατάργηση μιας σειράς διατάξεων, κυρίως εκείνων που αφορούν σε δυνατότητα συγκράτησης των τιμών - έστω και στα χαρτιά - και όσων κατά προτεραιότητα ζητάνε τα μονοπώλια να αρθούν ως «εμπόδια» στην «ελεύθερη» δράση τους. Οπως, άλλωστε, καθίσταται σαφές στο σχετικό κείμενο, «η παρούσα γνωμοδότηση εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης αναθεώρησης του Αγορανομικού Κώδικα η οποία συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο μεταρρυθμιστικών μέτρων για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος που προβλέπει το Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής. Στόχος της είναι να εξεταστούν οι ισχύουσες διατάξεις του Ν.Δ. 136/1946 (σ.σ. αγορανομικός κώδικας) υπό το πρίσμα των αρχών και κανόνων που διέπουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό (...)». Είναι πέρα για πέρα σαφές πως ακόμη και στις συνθήκες κρίσης, όπου συνθλίβεται το λαϊκό εισόδημα, ενώ οι τιμές, μάλιστα για είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης όπως, π.χ., τα τρόφιμα αυξάνονται, η κυβέρνηση αφήνει ακόμη πιο ελεύθερο το πεδίο στα μονοπώλια. Οσο για τον ανταγωνισμό που αν λειτουργεί σωστά μειώνει τις τιμές, η πείρα δείχνει ακριβώς το αντίθετο...

Πρόκληση και αποπροσανατολισμός

Εμπαιγμός και ωμή επιχείρηση αποπροσανατολισμού των λαϊκών στρωμάτων και συγκάλυψης των ευθυνών που φέρουν ακέραια η συγκυβέρνηση και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για τη φτώχεια στην οποία βυθίζονται τα λαϊκά νοικοκυριά, είναι ανακοίνωση του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων ότι ξεκινάει τηλεοπτική... «διαφημιστική καμπάνια ενημέρωσης των καταναλωτών» γύρω από τους «κινδύνους του παρεμπορίου και την αξιοποίηση του παρατηρητηρίου τιμών» με την... ευγενική χορηγία των μεγαλοκαναλαρχών της Ενωσης Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας. Συντονισμένη η επιχείρηση. Από τη μια η κυβέρνηση που τσακίζει τα εισοδήματα των εργαζομένων και στέλνει στον Καιάδα της ανεργίας τους αυτοαπασχολούμενους, τους βιοτέχνες, τους μικρεμπόρους και μικροεπαγγελματίες και από την άλλη οι κυρίαρχοι προπαγανδιστές της κυρίαρχης πολιτικής, μέρος της άρχουσας τάξης. Συντονισμένη η επιχείρηση αποσιώπησης των αιτίων και των αυτουργών του παρεμπορίου που βρίσκονται στην καρδιά της πολιτικής εξυπηρέτησης της δράσης των μονοπωλίων. Και οι μεν και οι δε, κάνουν πως δεν είδαν και δεν ξέρουν τίποτα για την ταμπακιέρα... Γιατί τα εμπορεύματα του «παρεμπορίου» εισάγονται νόμιμα από επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά αυτούς δεν τους ακουμπάνε. Που με τη σειρά τους αξιοποιούν την τεράστια ανεργία και βγάζουν στο δρόμο τους μικροπωλητές που δουλεύουν για ψίχουλα, προκειμένου να κερδίζουν οι εισαγωγείς πολλαπλάσια. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο... Οσο για το «παρατηρητήριο τιμών», είναι σκέτη παραπλάνηση. Σκέφτεστε τον άνεργο που δεν έχει ούτε επίδομα, να ψάχνει υπολογιστή για να μπει στο διαδίκτυο και να αγοράσει φτηνά; Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο...

Τα δίνουν όλα για το κεφάλαιο

Γρηγοριάδης Κώστας

Η Α. ΜΕΡΚΕΛ θέλει «να τηρηθούν οι δεσμεύσεις» και ο Αντ. Σαμαράς «αναπνοή ανάπτυξης», έτσι μας είπαν. Δηλαδή ...θέλουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Πολιτικές ανάπτυξης και μέτρα για το κεφάλαιο!

Γιατί, οι περίφημες «δεσμεύσεις» τι περισσότερο είναι από ...ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές μισθών, μείωση φορολογίας επιχειρήσεων, μεγαλύτερη επέκταση της εργασίας - λάστιχο και πλήρη κατάργηση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων;

Οσο για την ανάπτυξη έχουμε δει πολύ καλά τι εννοούν με αυτό οι ελληνικές κυβερνήσεις: Υπερκέρδη για τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τις πολυεθνικές και φτώχεια για το λαό.

Εν ολίγοις και οι δύο μάς ξεκαθάρισαν - ο καθένας με τον τρόπο του - ότι θα συνεχίσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές, προσπαθώντας να βγουν από την κρίση (τους).

Τώρα κάτι «επιμηκύνσεις», κάτι περιορισμοί των δηλώσεων περί εξόδου από το ευρώ και κάτι «ενισχύσεις των διμερών σχέσεων» είναι ...μικρολεπτομέρειες στο αντιλαϊκό σχέδιο που έχουν εξαπολύσει.

Κι από τη σημερινή συνάντηση του Αντ. Σαμαρά με τον Φρ. Ολάντ μην περιμένετε τίποτε ιδιαίτερο. Τα ίδια θα μας πουν απλά με άλλη φρασεολογία.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ, για την καταβολή των συντάξεων δηλώνει με ανακοίνωσή του το ΙΚΑ. Θα γίνονται λέει κανονικά και να μην πιστεύουμε τα περί του αντιθέτου δημοσιεύματα.

Ελα, όμως, που ακριβώς εκεί είναι το πρόβλημα: Στο ότι αυτές οι συντάξεις - οι συντάξεις πείνας και φτώχειας για το λαό, που θα περικοπούν ακόμη περισσότερο - θα συνεχίσουν να δίνονται και κυρίως να παραμένουν σε αυτό το ύψος.

Οπότε όχι απλά θα ανησυχούμε, αλλά κυρίως θα διεκδικούμε, κι αυτό ακριβώς είναι που θέλει να αποφύγει η διοίκηση του ΙΚΑ και η συγκυβέρνηση, βεβαίως, με τέτοιου είδους ανακοινώσεις.

Γρηγοριάδης Κώστας

Πάλη για όλες τις ανάγκες των εργαζομένων

Η απόφαση των 24 Συνδικάτων της Αττικής να πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στην ηγεσία του υπουργείου Εργασίας για την κατάσταση που επικρατεί στους παιδικούς σταθμούς και θα έχει ως συνέπεια δεκάδες χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών να μην εγγραφούν σε αυτούς, αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία, η οποία και δηλώνει την ευθύνη που έχουν τα συνδικάτα στην οργάνωση της πάλης για κάθε πλευρά της ζωής της εργατικής οικογένειας. Ειδικά σήμερα, που η εργατική τάξη χτυπιέται βάναυσα όχι μόνο από την πλευρά των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά στο σύνολο της ζωής της. Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, προσχολική αγωγή, οι ανατροπές στις κατακτήσεις για την κάλυψη αυτών των αναγκών, έχουν μπει στο πεδίο της αντιδραστικής πολιτικής των κυβερνήσεων, της τρόικας και της ΕΕ, κάτι που συνεπάγεται την ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων και συνολικότερα των λαϊκών στρωμάτων.

Παρά την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται ο εργάτης και η οικογένειά του, μεγαλοεργοδοσία - κυβέρνηση και συνολικά το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού... τους συνιστούν «υπομονή» και «συναίνεση», καλλιεργούν αυταπάτες ότι οι θυσίες που τους ζητούν να κάνουν προς όφελος των μονοπωλίων μπορεί να λειτουργήσουν και προς το δικό τους όφελος. Ομως η πείρα, όλη η ιστορία του εργατικού κινήματος, βεβαιώνει ότι κάθε μικρή και μεγάλη κατάκτηση, κάθε εμπόδιο στην επιδείνωση της ζωής τους, οι εργάτες το εξασφάλισαν μόνο μέσα από την ταξικά προσανατολισμένη οργάνωση και πάλη τους. Σε μια περίοδο που ο πόλεμος σε βάρος της εργατικής τάξης εντείνεται ολόπλευρα, που το μεροκάματο λιγοστεύει, που η ανεργία έχει (επίσημα) φτάσει στο 23% - και ανεπίσημα είναι πολύ μεγαλύτερη - που η εργατική οικογένεια στερείται ακόμα και βασικές ανάγκες, τα συνδικάτα έχουν ευθύνη να αναλάβουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των εργαζομένων και των παιδιών τους από την εξαθλίωση.

Να αναδείξουν τις αιτίες και τους υπεύθυνους των προβλημάτων, την ανάγκη να οργανωθεί η εργατική τάξη ενάντια σε όσους στηρίζουν την «ανταγωνιστικότητα», να κινητοποιηθεί με αιτήματα που θα διαμορφώνουν οι δικές της σύγχρονες ανάγκες και όχι αυτές των μονοπωλίων. Για παράδειγμα, όσον αφορά τους παιδικούς σταθμούς, οι λαϊκές οικογένειες έχουν ανάγκη σήμερα επαρκείς, ασφαλείς, σύγχρονους και δωρεάν παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά. Οπως έχουν ανάγκη και για πλήρη, σύγχρονη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και Παιδεία. Αυτά τα θέματα δεν μπορεί να μην απασχολούν τα συνδικάτα, τη δράση και το σχεδιασμό τους.

Με συζητήσεις και συνελεύσεις, μέσα στους χώρους δουλειάς, τα Συνδικάτα, με πολύμορφες πρωτοβουλίες, πρέπει να ανοίξουν ολόπλευρα το ζήτημα της συνολικότερης επίθεσης που υφίστανται οι εργαζόμενοι στη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους. Χρειάζεται να οργανωθεί η πάλη, με τη συμμετοχή και των οικογενειών των εργαζομένων, για κάθε ζήτημα που απασχολεί την εργατική και λαϊκή οικογένεια. Από τα χαράτσια, τις υπερτιμολογήσεις, τους δυσβάσταχτους φόρους, τους παιδικούς σταθμούς μέχρι και το κρίσιμο ζήτημα των μεταναστών, η εργατική τάξη δεν μπορεί να μένει αμέτοχη. Μόνο η δική της οργάνωση και πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική μπορεί να την προστατεύσει από την εξαθλίωση.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ