ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

Περισσότερη πίστωση χρόνου, υπομονή και «ελπίδα» για ένα δήθεν «καλύτερο» μέλλον, φυσικά με έναν «αναβαπτισμένο καπιταλισμό», ζήτησε κατά το κλείσιμο του συνεδρίου των Δημοκρατικών στη Σαρλότ της Βόρειας Καρολίνας ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, αποδεχόμενος το χρίσμα της υποψηφιότητας για τις εκλογές τον Νοέμβρη. Ο Ομπάμα ιεράρχησε τις προτεραιότητες της πολιτικής του αναφερόμενος πρώτα απ' όλα στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην οικονομία, στη φορολογία, στην αντιμετώπιση των ελλειμμάτων, στην ενεργειακή απεξάρτηση των ΗΠΑ, στην προώθηση μίας ποιοτικότερης πρωτοβάθμιας παιδείας και μίας «μικτής» εξωτερικής πολιτικής που θα συνδυάζει, ανάλογα με τις γεωπολιτικές συγκυρίες, τη διπλωματία, τις ιμπεριαλιστικές πιέσεις και επεμβάσεις.

Στοχεύοντας στις ψήφους της εργατικής τάξης ο Ομπάμα αφιέρωσε σημαντικό μέρος της ομιλίας του στα υπερχρεωμένα αμερικανικά νοικοκυριά μοιράζοντας και πάλι ανέξοδες υποσχέσεις και παρηγοριά στον άρρωστο...

Ωραιοποίησε τις επιδόσεις της κυβέρνησής του στην εξωτερική πολιτική, παρουσιάζοντας μία ιδεατή εικόνα για τη δήθεν βελτίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «από τη Βιρμανία στη Λιβύη και στο Σουδάν». Αναφερόμενος στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ισχυρίστηκε ότι είναι αντιπαράθεση με «όλη την υφήλιο ενωμένη» αλλά πλασάροντας μια καλύτερη διαχείριση ειρωνεύτηκε τις γκάφες του αντιπάλου του στην εξωτερική πολιτική τον οποίο χαρακτήρισε «αδαή, νταή και κολλημένο στην ψυχροπολεμική περίοδο.

Επιχείρησε να ξαναπουλήσει σαν «επιτυχία» την υποτιθέμενη λήξη του πολέμου των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν με τη δήθεν αποχώρηση του αμερικανικού στρατού το 2014.

Με το κλείσιμο του συνεδρίου των Δημοκρατικών στη Σαρλότ, ο Μπαράκ Ομπάμα και ο ρεπουμπλικανός διεκδικητής της προεδρίας Μιτ Ρόμνεϊ, αρχίζουν τις περιοδείες στη χώρα, διεκδικώντας ποιος θα καταφέρει να χειραγωγήσει καλύτερα τους Αμερικανούς εργαζόμενους.

Απο την Κούβα όπου βρίσκονται στελέχη των Ενόπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας - Στρατός του Λαού -FARC-EP, παραχώρησαν την Πέμπτη συνέντευξη Τύπου, όπου ανακοίνωσαν τα μέλη που θα εκπροσωπήσουν την οργάνωση στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της χώρας για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας, μετά από πάνω από 40 χρόνια ένοπλης σύγκρουσης. Οι διαπραγματεύσεις, όπως ανακοίνωσαν, θα ξεκινήσουν στις 8 Οκτώβρη στο Οσλο της Νορβηγίας και θα έχουν κυρίως έδρα την Αβάνα. Εκτός της Κούβας και της Νορβηγίας που θα έχουν ρόλο «εγγυητριών δυνάμεων», θα συμμετάσχουν επίσης η Βενεζουέλα και η Χιλή (από λάθος τις προηγούμενες μέρες γράψαμε αντί για τη Χιλή, τη Βραζιλια).

Ο Μαουρίσιο Χαραμίγιο, μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Διοίκησης των ανταρτών, ανακοίνωσε ότι στους διαπραγματευτές θα συμπεριλαμβάνονται ο Ιβάν Μάρκες, μέλος της Γραμματείας, και ο Χεσούς Σάντριχ, μελός της Κεντρικής Διοίκησης. Σημείωσε ότι οι FARC θα ζητήσουν να υπάρξει κατάπαυση του πυρός, και επίσης να συμπεριληφθεί στη διαπραγματευτική ομάδα ο Ρικάρντο Παλμέρα (Σιμόν Τρινιδάδ) που βρίσκεται μετά από έκδοση του σε αμερικανικές φυλακές. Στην ίδια συνέντευξη υπήρξε σε βίντεο παρέμβαση του επικεφαλής διοικητή της οργάνωσης Τιμολέον Χιμένες και πολιτική διακήρυξη που σημειώνει χαρακτηριστικά: «προσερχόμαστε στις διαπραγματεύσεις ως ίσος προς ίσον, με τη διάθεση να καταλήξουμε σε συμφωνία, και την πεποίθηση ότι ο κολομβιανός λαός μας συνοδεύει στην αποκάλυψη των αιτιών που οδήγησαν και τροφοδοτούν την εσωτερική σκληρή σύγκρουση». Ταυτόχρονα σημείωσε: «είναι χωρίς βάση διακηρύξεις διαφόρων παραγόντων που πανηγυρίζουν ότι προσερχόμαστε στο διάλογο για να υπογράψουμε την παράδοσή μας. Ξέρουμε ότι υπάρχουν ισχυροί εχθροί που δε θέλουν να πετύχουν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις».

Επίσης αναφέρεται ότι οι αντάρτες είναι έτοιμοι να συζητήσουν όλα τα θέματα και βάζουν ως κύρια το θέμα της γης, των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών. Σε μια πρώτη απάντηση ο Χ.Μ. Σάντος, Πρόεδρος της Κολομβίας, απόκλεισε το ενδεχόμενο να τερματιστούν οι μάχες με κατάπαυση του πυρός, και είπε ότι αυτό θα εξαρτηθεί από την πρόοδο των διαπραγματεύσεων. Πάντως, στη διαπραγματευτική ομάδα της κυβέρνησης ορίστηκαν να συμμετέχουν και πρώην υψηλόβαθμοι παράγοντες του στρατού και της αστυνομίας που ευθύνονται για γενοκτονίες κατά του λαϊκού κινήματος.