Γιατί αν, όντως, υπάρχει και διαφυλάσσεται αυτή η διαφάνεια και η νομιμότητα, τότε - κατά τη γνώμη τους - οι εργάτες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Τι κι αν παίρνουν μισθούς - ψίχουλα, ενώ τ' αφεντικά τους κλείνουν ισολογισμούς για να σχεδιάσουν επενδύσεις, τι κι αν το μεροκάματο δε φτάνει ούτε για τα φάρμακα και το γάλα των παιδιών τους, τι κι αν «δε βγαίνουν» ούτε για το νοίκι. Το ζήτημα είναι - και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ - αν όλα αυτά γίνονται σύμφωνα με το γράμμα του νόμου και στο φως της μέρας.
Γι' αυτό εξεγείρονται - δήθεν - για τους επιχειρηματίες που βγάζουν τα λεφτά τους σε Ελβετίες κι αλλού: όχι γιατί αυτά τα λεφτά είναι πλούτος κλεμμένος απ' τους εργάτες αλλά γιατί, αν τηρείται το «γράμμα του νόμου», μπορούν να γεμίζουν τα μυαλά των εργαζομένων με αυταπάτες περί «καλών» και «τίμιων» εργοδοτών από τους οποίους, ε, όλο και κάτι παραπάνω μπορεί να τσιμπήσουν και οι εργάτες. Γιατί, αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ: Σουλουπώνει το αποκρουστικό πρόσωπο των μονοπωλίων.
Ομως, η αλήθεια είναι ότι οι εργάτες όχι μόνο δεν «τσιμπάνε κάτι παραπάνω», αλλά και ότι μεγαλώνει αμείωτα η ψαλίδα ανάμεσα στον πλούτο που παράγουν και το επίπεδο της ζωής τους...
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, πολυεθνικές εταιρείες που εδρεύουν στην Αμερική και δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα, έδωσαν σε Ελληνες δημόσιους λειτουργούς και αξιωματούχους μίζες που ξεπερνούν τα 26,4 εκατ. δολάρια την περίοδο 1997-2008, προκειμένου να κερδίσουν συμβάσεις για την προώθηση των προϊόντων τους στην εγχώρια αγορά. Η υπόθεση ήρθε στην επιφάνεια από τη δημοσιοποίηση εγγράφων του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και της Αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, που επέβαλαν στις εταιρείες πρόστιμα ύψους 350 εκατ., σύμφωνα με το ελληνικό υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο τώρα λέει ότι αναζητά τους παραλήπτες της μίζας στην Ελλάδα. Δεν ξέρουμε πώς προέκυψε η υπόθεση στις ΗΠΑ, αν και συνήθως τέτοιες «έρευνες» από τις λεγόμενες επιτροπές κεφαλαιαγοράς, προκύπτουν ύστερα από «κάρφωμα» που κάνουν εταιρείες σε βάρος ανταγωνιστριών τους. Μην ξεχνάμε ότι και η υπόθεση της «Ζήμενς» ξεκίνησε με «κάρφωμα» από αμερικάνικα μονοπώλια για τις μίζες που έδινε σε κυβερνήσεις και κόμματα για να εξασφαλίσει προνομιακή θέση σε μπίζνες με το δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση με τις αμερικάνικες εταιρείες επαληθεύει αυτό που λέει το ΚΚΕ. Οτι η διαπλοκή και η ρεμούλα ανάμεσα στα μονοπώλια, το κράτος τους και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και καμιά επιτροπή κεφαλαιαγοράς και κανένα πρόστιμο - παρωνυχίδα δεν πρόκειται να την περιορίσει, πολύ περισσότερο να την εξαλείψει. Αυτά για όλους εκείνους που στη χώρα μας κόπτονται ότι το σύστημα έχει τη δυνατότητα να αυτοκαθαρθεί, αρκεί να γίνουν πέντε δέκα ακόμα εξεταστικές τύπου «Ζήμενς» και να ενισχυθούν οι «θεσμοί»...
Με «συμβολικές εκδηλώσεις» η δημοτική αρχή της Αθήνας «τιμά» σήμερα Τετάρτη την «Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας». Το πρωί στο παλιό Φρουραρχείο (σταθμός Λαρίσης) διανέμει τρόφιμα σε πολύτεκνες οικογένειες. Το μεσημέρι στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου (Πειραιώς 35 και Σοφοκλέους) διανέμει τρόφιμα σε άπορες οικογένειες. Ανάλογες κινήσεις προγραμματίζονται να γίνουν κι αλλού από άλλους φορείς.
Κάθε χρόνο, στις 17 Οκτώβρη, με αφορμή αυτή την «Παγκόσμια Ημέρα», πολιτικοί υπηρέτες των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών που ευθύνονται για την αύξηση του αριθμού των φτωχών και πεινασμένων, εκφράζουν δημόσια αισθήματα συμπόνιας και συμπαράστασης στα θύματά τους. Δε στοιχίζει τίποτε σε όσους θησαυρίζουν από την καταλήστευση του λαού να αφιερώσουν μια μέρα (στις 365) για να εμφανιστούν «προστάτες των ταπεινών και καταφρονεμένων». Είναι λοιπόν βέβαιο πως και φέτος οι υπερασπιστές της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, οι πρωταίτιοι της καπιταλιστικής κρίσης, κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού, θα εκφράζουν τάχα τη δυσφορία τους για την εξάπλωση της εξαθλίωσης. Δεν αποκλείεται να βρεθούν και κάποιοι «ανοιχτοχέρηδες» που (κάνοντας το «κομμάτι» τους στον «κύκλο» τους, στα αστικά ΜΜΕ, οπουδήποτε) θα τσοντάρουν κάτι από τα μυθικά τους πλούτη σε «ευαγή» ιδρύματα και «φιλάνθρωπες» ΜΚΟ. Με τη στάση τους αυτή, τάχα να εξιλεωθούν από τις ευθύνες που έχουν για το γεγονός ότι όσο περισσότερο αυξάνεται ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους πλούτος, τόσο αυξάνονται οι άποροι, άστεγοι, άνεργοι.
Το πρόβλημα θα οξύνεται και η υποκρισία επίσης, ώσπου φτωχοί και πεινασμένοι να συντονίσουν την πάλη τους με τους εργαζόμενους, στον κοινό αγώνα για ανατροπή των πολιτικών που επιτρέπουν εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Να ανοίξουν δρόμο για κοινωνικοποίηση του πλούτου που παράγουν. Να βάλουν πλώρη για τη δική τους εξουσία.
Δεν υπάρχει δηλαδή υπουργός Οικονομίας που να μην έχει κάνει αυτή τη δήλωση. Κι αυτό για να πάρει ο ίδιος ή ο διάδοχός του και άλλα ακόμη χειρότερα μέτρα.
Με απλά λόγια δεν υπάρχει πιο σαφής τρόπος για να μας βεβαιώσουν πως τα μέτρα δεν θα τελειώσουν ποτέ. Οτι θα κάνουν τα πάντα για να τσακίσουν το εισόδημα και τις κατακτήσεις του λαού.
Κι όλα αυτά με μία και μόνη δικαιολογία τα χρήματα των δόσεων που απαιτούνται για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους - αυτού που όσο κουρεύεται τόσο αυξάνεται.
Ομως ο κόσμος δεν ξεχνάει τι είναι αυτό το ...χρέος: Είναι όσα έφαγαν η ΕΕ, οι πολυεθνικές και η «δική» μας εγχώρια πλουτοκρατία. Οσα τώρα αποθηκεύουν ή γυροφέρνουν στον πλανήτη αναζητώντας ευνοϊκές αγορές.
Οι ίδιοι που τώρα όχι μόνο δεν ...πληρώνουν αλλά πληρώνονται κι από πάνω από τις επιβαλλόμενες «θυσίες» των εργαζόμενων.
ΑΣ ΜΑΖΕΥΤΟΥΝ λίγο τα κανάλια και διάφορα πρωτοσέλιδα εφημερίδων για την περίφημη ... «ρήξη» της κυβέρνησης με την Τρόικα στα εργασιακά θέματα.
Για μια κυβέρνηση που επιτίθεται μανιωδώς με ΜΑΤ και ό,τι άλλο διαθέτει σε εργαζόμενους για να προστατεύσει εργοδότες μιλάμε. Ελεος.
Αν είναι έτσι οι ...ρήξεις, τότε πώς να είναι άραγε οι συμφωνίες και τα στημένα παιχνίδια; Ας σταματήσουν επιτέλους να κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κανείς δεν τους πιστεύει πια.