Ημερίδα με θέμα «Αντιμετώπιση της Ανεργίας και της αναδουλειάς στον κλάδο των Κατασκευών - Η πρότασή μας για την ανάπτυξη του κλάδου», διοργανώνει η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας και το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας. Η ημερίδα πραγματοποιείται την ερχόμενη Κυριακή 18 Νοέμβρη, στην αίθουσα του Συνδέσμου Εγκαταστατών Υδραυλικών Θερμικών και Κλιματιστικών Εργων (οδός Πέτρου Ράλλη και Σαλαμινίας 9, Ταύρος). Οι εργασίες της ημερίδας θα ξεκινήσουν στις 9 π.μ.

Στην κοινή ανακοίνωσή τους Ομοσπονδία και Συνδικάτο, σημειώνουν:

«Συναγωνιστές, ο κλάδος των Κατασκευών βιώνει τη μεγαλύτερη ανεργία που γνώρισε τα τελευταία 60 χρόνια. Η κρίση, ειδικά στην οικοδομή, δεν έχει προηγούμενο. Σε απόγνωση βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι μαζί με τις οικογένειές τους.

Συναγωνιστές, ο αγώνας μας για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της αναδουλειάς στον κλάδο των Κατασκευών πρέπει να ενοποιηθεί και να παλέψουμε με κοινούς στόχους πάλης, να ενισχυθεί η συμμαχία όλων όσοι εμπλέκονται στον τομέα των Κατασκευών. Συγχρόνως, πρέπει να ανοίξουμε τα ζητήματα της ανάπτυξης, της προοπτικής του κλάδου».

Και σημειώνουν: «Οι φορείς, που θα πάρουν μέρος, θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δική τους εισήγηση με τις δικές τους προτάσεις και επεξεργασίες για τον κλάδο. Στόχος μας, είναι αυτή η συζήτηση, τα υλικά της ημερίδας να τα αξιοποιήσουμε ως εργαλείο για κοινή δράση στον κλάδο».

Συνεχίζονται οι συζητήσεις στην Ελλάδα και διεθνώς γύρω από τη διαχείριση του κρατικού χρέους της χώρας και την εμπλοκή εκταμίευσης της δόσης του δανείου των 31,5 δισ. ευρώ. Πού εστιάζονται; Στη λεγόμενη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, ώστε αυτοί που δανείζουν να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά, διαφορετικά δεν έχουν λόγο να συνεχίζουν να δανείζουν. Ολες οι εκτιμήσεις αστών οικονομολόγων και διαφόρων διεθνών οικονομικών επιτελείων ομονοούν στην άποψη ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. «Το χορό» άνοιξε το ΔΝΤ, που αντιδρά στο να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Ελλάδα, αν δε γίνει νέο «κούρεμα». Πρόσφατα και ο Επίτροπος Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ολι Ρεν εκτίμησε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Η απαίτηση του ΔΝΤ για «κούρεμα» οξύνει την κόντρα ΔΝΤ- Ευρωζώνης, βασικά ΔΝΤ- Γερμανίας. Η Γερμανία αλλά και η Ευρωζώνη δε θέλουν «κούρεμα», γιατί, λένε, τα κράτη που χρηματοδοτούν την Ελλάδα, αλλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα χάσουν λεφτά. Η Γερμανία και η Ευρωζώνη επίσης, αντιλαμβάνονται ότι το νέο «κούρεμα» θα έχει επίδραση και στο ευρώ ως διεθνές νόμισμα, στον ανταγωνισμό του βασικά με το δολάριο, αλλά και άλλα διεθνή νομίσματα.

Παρ' όλ' αυτά η ουσία δε βρίσκεται στη διαχείριση του χρέους και ειδικά της Ελλάδας. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η πολιτική διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου. Ηδη εμφανίστηκαν σημάδια οικονομικής κρίσης και στη Γερμανία με πτώση της βιομηχανικής παραγωγής και μείωση των εξαγωγών. Η κρίση είναι γενικευμένη στην ΕΕ, υπάρχει και σε άλλες ισχυρές χώρες, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιά είναι σε κάθε καπιταλιστική χώρα. Η διαχείριση της κρίσης έχει κόστος, η κρίση καταστρέφει κεφάλαιο. Επομένως υπάρχει και το πρόβλημα κατανομής του κόστους της κρίσης στην Ευρωζώνη, δηλαδή ανταγωνίζονται τα κράτη μεταξύ τους για το ποιου κράτους το κεφάλαιο θα καταστραφεί λιγότερο. Αλλωστε αυτό το ζήτημα πασχίζουν να αντιμετωπίσουν με τη διαχείριση του χρέους. Να ελέγξουν την καταστροφή κεφαλαίου. Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν και Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, ενώ κινδυνεύει η Γαλλία. Το «κούρεμα» είναι καταστροφή κεφαλαίου. Το ΔΝΤ αντιδρά, θέλει «κούρεμα», απειλώντας για σταμάτημα της χρηματοδότησης, γιατί η λεγόμενη μη βιωσιμότητα του χρέους, δημιουργεί κινδύνους να χάσουν λεφτά και άλλες χώρες εκτός Ευρωζώνης. Να θυμίσουμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν σε ανάλογη συζήτηση σε σύνοδο του ΔΝΤ, αντέδρασαν έντονα η Βραζιλία, (ο εκπρόσωπός της έφυγε από τη συζήτηση), η Ιαπωνία κ.ά.

Οι αντιθέσεις αυτές θα οξυνθούν παραπέρα διεθνώς και στην ΕΕ. Η κρίση και ο ανταγωνισμός έφεραν αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων διεθνώς. Ενώ οι ΗΠΑ παραμένουν στην πρώτη θέση, έχουν χάσει μερίδια στη διεθνή αγορά. Στη δεύτερη θέση ανέβηκε η Κίνα, ενώ η ΕΕ έπεσε στην τρίτη θέση. Την ίδια ώρα οι λεγόμενες ανερχόμενες δυνάμεις, Ινδία, Ρωσία, βγαίνουν στο διεθνές προσκήνιο δυναμικά. Αυτές οι ανακατατάξεις οξύνουν τις αντιθέσεις, επιδρούν στη μεγαλύτερη όξυνση στις ασθενέστερες καπιταλιστικές οικονομίες. Σ' αυτές τις αντιθέσεις διεθνώς εντάσσεται και η αντίθεση ΔΝΤ-Ευρωζώνης για το «κούρεμα».

Αυτός ο ανταγωνισμός έχει αντανάκλαση και στο εσωτερικό του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Καθόλου τυχαία προχθές, ο Π. Καμμένος στη Βουλή, είπε πως αν οι «Ευρωπαίοι» δε θέλουν να δώσουν τη δόση, φεύγουμε μόνοι μας από το ευρώ γιατί υπάρχουν και άλλα νομίσματα όπως το δολάριο και άλλοι σύμμαχοι, όπως ΗΠΑ, Ρωσία. Είναι τυχαίο; Υπάρχουν και έχουν δημοσιευτεί πάνω από ένα χρόνο και στην Ελλάδα ανάλογες απόψεις για σύνδεση της Ελλάδας με το δολάριο. Ηδη έχει ανοίξει η συζήτηση για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας. Στο ενεργειακό αυτό πεδίο, εκτός από τις ΗΠΑ, έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον Γερμανία και Ρωσία και όχι μόνο. Αλλωστε ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ανάλογες σχέσεις με αντίστοιχους ομίλους αυτών των χωρών (π.χ. όμιλος Κοπελούζου με Ρωσία, η Ρώσικη «Γκασπρόμ» ενδιαφέρεται για τη ΔΕΠΑ). Εξοδος από το ευρώ σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη υποτίμηση, αλλά αυτό ενδιαφέρει τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Για παράδειγμα οι εφοπλιστές συναλλάσσονται σε δολάρια, έχουν τις επιχειρήσεις τους στα χρηματιστήρια της Ν. Υόρκης και του Λονδίνου. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού ενδιαφέρονται, γιατί με υποτιμημένο νόμισμα θα έχουν μεγαλύτερη πελατεία από το εξωτερικό. Οι μεγαλοεξαγωγείς επίσης θα ωφεληθούν γιατί θα πουλούν φτηνότερα. Ενώ θα διευκολύνει επενδύσεις αφού θα αγοράσουν πάμφθηνα επιχειρήσεις, θα ωφεληθούν από τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτά έχουν αντανάκλαση και σε αστικές και άλλες «αριστερές» απόψεις για έξοδο από το ευρώ. Για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει αυτές τις απόψεις, είτε με το «αριστερό» ρεύμα, είτε με αρθρογραφία στην «Αυγή», (π.χ. Λαπαβίτσας, που σε πρόσφατο άρθρο του ζύμωνε τη λύση εξόδου από το ευρώ). Αλλωστε και η πολιτική του για χαλάρωση της δημοσιονομικής διαχείρισης της κρίσης, έρχεται σε αντίθεση με τις επιλογές της Ευρωζώνης, ενώ εκθειάζει τη διαχείριση Ομπάμα. Ολες οι παραπάνω συνταγές καλούν το λαό να στρατευτεί πίσω από διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου και διαφορετικούς ιμπεριαλιστές συμμάχους. Αν το κάνει, συνεχίζοντας να συντάσσεται είτε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είτε με ΣΥΡΙΖΑ, θα ζει συνεχώς στην κόλαση. Γι' αυτό λέμε ότι μοναδική διέξοδος σε όφελός του είναι να παλέψει για αποδέσμευση από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.