Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, ο επανεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, είχε από το περασμένο καλοκαίρι αλλεπάλληλες συναντήσεις με επιχειρηματίες και ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων, για να κερδίσει την υποστήριξή τους στην προσπάθεια επανεκλογής του στο ανώτατο αξίωμα. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, σε μία από αυτές, ο Μπ. Ομπάμα συναντήθηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και με τον Ελληνα εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη, όπου συζητήθηκαν διάφορα θέματα, με επίκεντρο τις οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη, αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις στη διεθνή ναυτιλιακή αγορά. Η είδηση δεν είναι βέβαια ότι ο υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ συναντιέται με τους κατεξοχήν ενδιαφερόμενους για την αστική διαχείριση, που είναι βέβαια οι φυσικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης, τους οποίους άλλωστε συνυπηρετούν Ομπάμα και Ρόμνεϊ. Το στοιχείο που προκαλεί αίσθηση, είναι η συνάντηση με έναν Ελληνα επιχειρηματία και μάλιστα εκπρόσωπο του εφοπλιστικού κεφαλαίου, το οποίο συναλλάσσεται με δολάρια και έχει την έδρα του στο Λονδίνο της Μ. Βρετανίας, μιας χώρας που αποστασιοποιείται βήμα το βήμα από την ΕΕ. Το σημειώνουμε επειδή τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φωνές και στην Ελλάδα από κόμματα που λένε «έξω από την ΕΕ και σύνδεση με το δολάριο», μιλώντας εξ ονόματος μερίδων της αστικής τάξης που θα είχαν αντικειμενικό συμφέρον από μια τέτοια στρατηγική επιλογή σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης. Να έχει ο λαός τα μάτια και τα αυτιά του ανοιχτά, για να μπορεί να ερμηνεύει σωστά τις θέσεις που λανσάρει κάθε κόμμα στην Ελλάδα για τη διαχείριση της κρίσης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ειδικά όταν μιλάμε για λυσσαλέες διαμάχες ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης, για το ποια θα διασφαλίσει καλύτερα τα συμφέροντά της σε συνθήκες κρίσης και μετά, στην περίοδο της αναιμικής ανάκαμψης...

Σε πολύ λίγα χρόνια θα έχουν τοποθετηθεί στη θέση τους - εάν οι σχεδιασμοί ευοδωθούν- όλα τα απαραίτητα καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, προκειμένου χιλιάδες μεγαβάτ να μπορούν να πάρουν το δρόμο της «ξενιτιάς», κατευθυνόμενα στις αδελφές εταιρείες προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης.

Αλλά όπως το ηλεκτρικό ρεύμα που θα περνά από αυτά τα καλώδια δε θα το «βλέπουμε», έτσι δε θα βλέπουμε και δεκάρα τσακιστή από αυτή την οικονομική δραστηριότητα, αφού και οι φόροι προς τις μεγάλες επιχειρήσεις μειώνονται διαρκώς, αλλά και οι χρηματικές και άλλες ενισχύσεις που έχουν δοθεί σε αυτές τις επιχειρήσεις υπερκαλύπτουν οποιοδήποτε δημόσιο έσοδο. Ακόμη κι αλλιώς να ήταν τα πράγματα, τα όποια κρατικά έσοδα από τη δραστηριότητά τους πάλι για την ενίσχυση του κεφαλαίου, για νέες χρηματοδοτήσεις, θα πήγαιναν και όχι για τους εργαζόμενους. Αυτό εξασφαλίστηκε και με τα μνημόνια και με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής φτιάχτηκαν με εγγυήσεις κερδοφορίας, με πολλαπλές διευκολύνσεις, με αποζημιώσεις για τη λειτουργία τους, με δεδομένη τη γρήγορη απόσβεση. Φτιάχτηκαν με την υπερχρέωση των καταναλωτών και με τεχνητά κόστη που μόνο σκοπό είχαν να εγγυώνται την κερδοφορία.

Και τα καλώδια, που θα ενώνουν τη Μέση Ανατολή (Ισραήλ) με τη Δυτική Ευρώπη, μέσω Κύπρου και Ελλάδας και όχι μόνο, μ' αυτό τον τρόπο θα φτιαχτούν. Με τα λεφτά των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνικών παροχών.

Με τα λεφτά τα δικά μας για το δικό τους κέρδος. Μια πρώτη «γεύση» θα δοθεί με τις νέες ανατιμήσεις στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος από το Γενάρη, που θα είναι μόνο η αρχή των ανατιμήσεων μέσα στο 2013.