Αφορμή για έναν ακόμα γύρο πόλωσης και ψευτοαντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το Σάββατο στη Βουλή η τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στάθη Παναγούλη. Μιλώντας στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, είπε μεταξύ άλλων: «Να παρακαλάτε εσείς που υπογράψατε τα μνημόνια να περάσετε από ειδικά δικαστήρια παρά να βρείτε το τέλος του πρέσβη των ΗΠΑ στη Λιβύη». Με δήλωσή του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου ζήτησε από τον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ να διαγράψει το βουλευτή Σ. Παναγούλη, επειδή καλεί σε «λιντσαρίσματα και φόνους που οδηγούν σε εμφύλιους πολέμους». Ακολούθησε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία σημειωνόταν ότι τα όσα είπε ο Σ. Παναγούλης «δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ» και ότι ο ίδιος ο βουλευτής «ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη των λεγομένων του διευκρινίζοντας και ο ίδιος από μεριάς του ότι εκφράζουν τον ίδιο και μόνον». Σε κάθε περίπτωση, τα όσα είπε ο Σ. Παναγούλης είναι αναπαραγωγή της λογικής και των συνθημάτων της «πλατείας» («κλέφτες - προδότες πολιτικοί», «οι 300 στο Γουδή κ.ά.) την οποία ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει όχι μόνο γιατί υπερθεμάτιζε του κινήματος των πλατειών με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, με το έξω τα συνδικάτα και τα κόμματα, αλλά και γιατί προβάλλει ως μια βασική αιτία του χρέους τα «λαμόγια-πολιτικούς» που τα έφαγαν, ενισχύοντας τέτοιες αντιλήψεις. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραβάλλει τις πλατείες στο οργανωμένο εργατικό κίνημα. Την ίδια λογική αξιοποιεί και η «Χρυσή Αυγή» για να εμφανίζεται σαν αντισυστημική τάχα δύναμη, που επιδιώκει την «κάθαρση» του αστικού πολιτικού συστήματος, ενώ είναι οργανικό του κομμάτι, εργαλείο για το χτύπημα του λαού και του ταξικού κινήματος.
Προχωρημένα μαθήματα αστικής δημοκρατίας έδωσε την Κυριακή ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χ. Αθανασίου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ πρότεινε στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση να εξεταστεί η αλλαγή του άρθρου του Συντάγματος που καθιερώνει την ψήφο κατά συνείδηση για το βουλευτή, για να εφαρμόζεται η «έννοια» της κομματικής πειθαρχίας. Βέβαια, σ' ένα Κοινοβούλιο όπου τα κόμματα του κεφαλαίου είναι συντριπτική πλειοψηφία, ελάχιστη σημασία έχει αν οι βουλευτές ψηφίζουν αντιλαϊκά από συνείδηση ή από κομματική πειθαρχία. Πόσο μάλλον που την ψήφο τους δεν την καθορίζει η επιταγή του Συντάγματος την οποία επικαλείται ο αναπληρωτής υπουργός. Ωστόσο, η πρότασή του είναι δηλωτική της σαπίλας της αστικής δημοκρατίας, η οποία, στην πρεμούρα του κεφαλαίου να περάσει νόμους που κονιορτοποιούν το λαό, θέλει να αποτρέψει και το ελάχιστο ενδεχόμενο να καταψηφίσει η Βουλή ένα νομοθέτημα, κάτω από την πίεση που ασκεί στους βουλευτές η πάλη του λαού. Ασε που με αυτόν τον τρόπο τους δίνει και το άλλοθι να λένε «εγώ ήθελα να καταψηφίσω, αλλά δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα»! Τέτοια είναι η δημοκρατία τους, αλλά και το θράσος τους απέναντι στο λαό.