Το αδιέξοδο που περιγράφουν τα άρθρα στον αστικό Τύπο είναι πολλαπλάσιο στην πραγματική ζωή της εργατικής τάξης. Αυτό, όμως, που διαφεύγει από την αστική δημοσιογραφία, ή, το αποκρύπτει σκόπιμα, είναι οι διεργασίες που γίνονται στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, διεργασίες μέσα από τις οποίες - μπροστά στο αδιέξοδο και τη μοιρολατρία - οικοδομούν διέξοδο ενάντια στην πηγή του κακού, τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, την εξουσία των καπιταλιστών. Η εμπειρία που κατατέθηκε στην ημερίδα των οικοδόμων από τη δράση των Λαϊκών Επιτροπών είναι πολύτιμος μάρτυρας για μια ελπιδοφόρα προοπτική.

Το γεγονός ότι έστω και κινδυνολογικά οι αστοί θέτουν ερώτημα για το «πότε» της «κοινωνικής έκρηξης» είναι χαρακτηριστικό του συναγερμού, στον οποίο έχει περιέλθει το αστικό σύστημα. Η καταφυγή αστών αναλυτών στην προσευχή και στη διδαχή καρτερίας προσθέτει στοιχεία για την κατάσταση γενικού συναγερμού, στην οποία έχουν περιέλθει.

Ο συναγερμός τους εμπεριέχει ήδη την αντεργατική λύση που επιδιώκουν: Καλούν τους εργάτες να προσκυνήσουν μια «εθνική λύση», όπου σαν τέτοια η αστική τάξη διαχρονικά προβάλλει τα δικά της συμφέροντα νομιμοποιημένα από τη λαϊκή ψήφο. Για μια ακόμα φορά, θα επιχειρήσουν να μετατρέψουν τα θύματα σε χειροκροτητές τους. Κι έχουν ήδη έτοιμα τα πολιτικά σχήματα που θα κληθούν να παίξουν αυτόν το ρόλο.

Ο τίτλος για «κυβέρνηση Σύριζα με Σαμαρά πρωθυπουργό» έχει μια δόση ειρωνείας, που πατάει όμως στο αντικειμενικό γεγονός των παράλληλων δρόμων στους οποίους κινούνται τόσο διάφορα τμήματα της αστικής τάξης, όσο και οι πολιτικές εκπροσωπήσεις των συμφερόντων τους. Εχει μεγάλη εμπειρία το σύστημα στην αξιοποίηση των εφεδρειών του, όταν βρίσκεται ,η πατρίς εν κινδύνω»... Και σήμερα, πράγματι, όχι μόνο για τα κέρδη των καπιταλιστών, αλλά για την ίδια την εξουσία τους έχει σημάνει συναγερμός.

Συναγερμός που δύσκολα πλέον κρύβει ότι έχουν ανακληθεί στο μέτωπο η μία μετά την άλλη οι εφεδρείες του συστήματος.

Για την εργατική τάξη, όλα αυτά είναι αφορμή για να εντείνει τη δική της αντίστροφη ανάγνωση της πραγματικότητας. Οχι όπως την προβάλλουν οι αστοί, αλλά όπως το δικό της συμφέρον επιβάλλει. Τώρα, περισσότερο από χτες, πρέπει να δει την πραγματικότητα με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω.

Οι καθημερινές αναφορές στη Γαλλία και στο γεγονός ότι παρότι η κυβέρνησή της έχει πρόγραμμα τσακίσματος των εργατών, οι καπιταλιστές δε βλέπουν ακόμα φως στον ορίζοντα (δηλαδή τόσο τσακισμένους εργάτες που να εκτινάσσεται η κερδοφορία από την εκμετάλλευσή τους) είναι χαρακτηριστικές της βαρβαρότητας που προαναγγέλλεται.

Ολα, μα όλα, τα παραδείγματα που καταγράφει η ειδησεογραφία από τον κόσμο των επιχειρήσεων δικαιώνουν την ανάλυση που λέει ότι αυτό το σύστημα δεν έχει απλά φάει τα ψωμιά του, αλλά απειλεί στον επιθανάτιο ρόγχο του την ίδια τη ζωή. Και, κατά συνέπεια, δικαιώνει το ΚΚΕ στο κάλεσμά του να συγκεντρώσει η εργατική τάξη τις δυνάμεις της, να ενισχυθεί η λαϊκή συμμαχία με στόχο: τόσο την υπεράσπιση του «καθεμέρα» των λαϊκών ανθρώπων, όσο και κύρια το άνοιγμα του δρόμου για μια διέξοδο όπου το πρόβλημα (οι αδιέξοδες πλέον καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, αδιέξοδες καθώς έχει οξυνθεί στο έπακρο η αντίθεση: κοινωνικοποιημένη παραγωγή - ιδιοποίηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου) δεν μπορεί να περιέχεται στη λύση (κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εργατική λαϊκή εξουσία).

Αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος. Αυτός ο δρόμος απαιτεί προετοιμασία για μακρόχρονο αγώνα, αλλά αυτός ο δρόμος, πλέον, είναι και μονόδρομος για τα εργατικά λαϊκά στρώματα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΞΩ ΟΙ ΝΑΤΟΪΚΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ από τα σχολεία

ΤΑ ΝΕΑ: Η νύχτα του μεγάλου παζαριού

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μακρά νύχτα για το ελληνικό χρέος

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ολονύκτιο θρίλερ

ΕΘΝΟΣ: Αγρια νύχτα στις Βρυξέλλες για την Ελλάδα

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Ωρες αγωνίας στο Eurogroup χωρίς την οριστική απόφαση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Θρίλερ για γερά νεύρα στο Eurogroup

Η ΑΥΓΗ: 1.852 νέες προσλήψεις, ενώ απολύουν 2.000 μονίμους

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Συντάξεις ποιοι θίγονται από την αύξηση των ορίων

Ο ΛΟΓΟΣ: Πώς θα γίνουν οι μειώσεις αποδοχών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ισότιμα πτυχία για κολέγια και ΑΕΙ

«Πολλαπλασιάζονται τα σχέδια που ρίχνουν στο τραπέζι τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους και τη διατήρηση της χώρας σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας (...) Οι αποφάσεις του χτεσινού Γιούρογκρουπ δεν αναμένεται να βάλουν τέλος στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις που θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, με δεδομένο το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και το μεταξύ τους πόλεμο για τον επιμερισμό της ζημιάς από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου. Ενώ ακόμα δεν έχει στεγνώσει το "μελάνι" από την ψήφιση του νέου πακέτου μέτρων, ύψους 13,5 δισ. ευρώ, που επιβάλλονται στο όνομα του προηγούμενου "κουρέματος" του χρέους, συγκυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ ετοιμάζουν ήδη το επόμενο. Την ίδια ώρα που τα αστικά επιτελεία επιδίδονται προκλητικά σε μια ανελέητη προπαγάνδα περί δήθεν "τελευταίου πακέτου μέτρων", παζαρεύουν στις Βρυξέλλες το νέο κοκτέιλ μέτρων, που θα συνοδεύει την όποια απόφαση ληφθεί για τη διαχείριση του χρέους.

Μόλις προχτές η τρόικα απέστειλε "ηλεκτρονικό μήνυμα" στην κυβέρνηση, με το οποίο ζητά επιπλέον απολύσεις 22.000 δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων το 2014. Στην πρόσφατη έκθεση της τρόικας, που υιοθέτησε η κυβέρνηση, προβλέπονται πρόσθετα μέτρα ύψους 6,4 δισ. ευρώ για τη διετία 2015 - 2016. Η θέσπιση του "μηχανισμού αυτόματης διόρθωσης" προβλέπει περικοπές δαπανών και νέα μέτρα αν υπάρξουν αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους. Ταυτόχρονα, κυβέρνηση και τρόικα παρουσιάζουν την ενίσχυση της "ανταγωνιστικότητας", δηλαδή την παραπέρα μείωση μισθών και την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων, ως "αναγκαία προϋπόθεση" για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

(...) Οποιο μείγμα διαχείρισης και αν επιλεγεί, η σφαγή των δικαιωμάτων του λαού θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς (...) Τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να απορρίψουν τα "μείγματα" διαχείρισης που τους σερβίρουν η κυβέρνηση και τα κόμματα του "ευρωμονόδρομου". Με ταξική οργάνωση και πάλη να νικήσουν τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, όπου πάνε να τους εγκλωβίσουν η ΝΔ και η συγκυβέρνηση από τη μια, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο άλλος πόλος από την άλλη. Διέξοδος για το λαό είναι η καθολική απαλλαγή από το χρέος, η μονομερής διαγραφή του από τη λαϊκή εξουσία που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από την ΕΕ» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).