ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΡΙΖΑ

Διαλαλεί τις ικανότητές του στην αστική διαχείριση

Συνάντηση με τους πρέσβεις των χωρών της ΕΕ είχε χτες ο Α. Τσίπρας

«Δικαιωμένος» (!) δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τους πρέσβεις των κρατών - μελών της ΕΕ, όπου -όπως προκύπτει απ' τη δήλωσή του αμέσως μετά- η πρόταση διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε ευήκοα ώτα.

Σκόπιμα εστίασε την όποια κριτική του στο μνημόνιο, για να μείνει στο απυρόβλητο η στρατηγική που το γέννησε και την οποία υπηρετεί και το κόμμα του. Δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας: «Πριν λίγα χρόνια όλα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση ακούγονταν περίεργα στους εταίρους. Μετά από διαδοχικές αποτυχίες ενός προγράμματος που έχει οδηγήσει την κοινωνία στην καταστροφή και δεν πιάνει κανέναν από τους στόχους που έχει υποσχεθεί, όλοι μας ακούν με μεγαλύτερη προσοχή. Κι εμείς αισθανόμαστε δικαιωμένοι».

Το μνημόνιο βέβαια πέτυχε το στόχο του, που ήταν και παραμένει η υποτίμηση της εργατικής δύναμης, όπως και σε κάθε άλλη χώρα της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν έχει υπογράψει μνημόνιο ή όχι. Ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε επίσης την κυβέρνηση για υποτέλεια και για απουσία απ' τη διαπραγμάτευση (!) Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε μια καλύτερη παρουσία του κυβερνητικού επιτελείου στις Βρυξέλλες για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης, αφού για τα δικά της συμφέροντα διαπραγματεύεται η κυβέρνηση.

Μίλησε ακόμα για συμβιβασμό που «δεν περιλαμβάνει ένα βιώσιμο σχέδιο για την Ελλάδα» και υπέδειξε σαν μόνη λύση το «να μπει ξανά η Ελλάδα στο κάδρο της διαπραγμάτευσης, να βρίσκεται στις αποφάσεις». Εμμεσα, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να γίνει χειροκροτητής μιας κυβέρνησης που θα αναζητά λύσεις στα οξυμένα προβλήματα στις διαπραγματεύσεις με τη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων, δηλαδή την ΕΕ και τους παγκόσμιους εταίρους της.

Επιμένοντας, πάντως, να βάζει το κάρο μπροστά απ' το άλογο, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανακυκλώνει τη βολική γι' αυτήν χρεολογία, με το αίτημα του Αλ. Τσίπρα χτες στον Πρόεδρο της Βουλής για συζήτηση σχετικά με τη «βιωσιμότητα του χρέους».

Στοιχίζονται με το ΔΝΤ

Στο μεταξύ, την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει κούρεμα του χρέους όχι μόνο δίχως πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και με μέτρα υπέρ του λαού, σέρβιρε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης. Σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ ισχυρίστηκε ότι «εκείνο το οποίο όμως είναι πιο βασικό και από το κούρεμα του χρέους, είναι εάν συνοδεύεται από μια πολιτική η οποία βρίσκεται στον αντίποδα των ακραίων αντικοινωνικών πολιτικών λιτότητας»!

Αναπαράγοντας την επιζήμια για το λαό λογική του «καλού καπιταλισμού» επέκρινε το μνημόνιο ότι τορπιλίζει το «υγιές επιχειρηματικό κλίμα» και εξέφρασε την άποψη ότι «υπάρχει η κερδοσκοπία η νόμιμη και υπάρχει και η παράνομη».

Ευθαρσώς με τη θέση του ΔΝΤ τάχτηκε και ο Δ. Παπαδημούλης (ρ/σ ΒΗΜΑ), λέγοντας ότι χρειάζεται «ένα γενναίο κούρεμα του χρέους και του δημόσιου τομέα, αυτό το προτείνουν και οι αρχιτέκτονες του Μνημονίου, όπως το ΔΝΤ» και επιπλέον «μεταφορά επενδυτικών πόρων στον ευρωπαϊκό Νότο έτσι ώστε να υπάρξει ανάπτυξη στη θέση της ύφεσης». Δηλαδή, ζεστό χρήμα για τα μονοπώλια, προκειμένου να πάρει μπρος η κερδοφορία τους, στόχος που για να επιτευχθεί απαιτεί ανύπαρκτα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα.

Συνεργός στην ασφυξία του λαού το ΠΑΣΟΚ

Πανηγυρίζει για το Γιούρογκρουπ και προαναγγέλλει ένταση της επίθεσης με τα «ορόσημα» της δόσης

Σαν θετική εξέλιξη για το λαό προσπάθησε να εμφανίσει χτες ο Ε. Βενιζέλος την απόφαση του Eurogroup, λέγοντας παράλληλα ότι «το α' εξάμηνο του 2013 θα είναι ένα δύσκολο εξάμηνο». Μιλώντας στην κοινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, της Πολιτικής Γραμματείας και της Οργανωτικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ, προανήγγειλε νέα πακέτα μέτρων, σημειώνοντας ότι «η εποπτεία έξωθεν είναι πολύ αυστηρή και τα ορόσημα της εκταμίευσης της δόσης εξίσου ασφυκτικά».

Ο ίδιος επιχείρησε να σπείρει αυταπάτες ότι ακόμα κι αν έρθει ανάπτυξη, ο λαός θα γλιτώσει από τα δεινά του, λέγοντας ότι «το 2013 είναι ο χρόνος που η χώρα, μετά από έξι χρόνια ύφεσης, θα οδηγηθεί στο δρόμο της εξόδου από την κρίση». Αναφερόμενος ειδικότερα στις αποφάσεις του Γιουρογκρουπ, εγκωμίασε και χαρακτήρισε «καταλυτικό» το ρόλο του ΔΝΤ στα ενδοϊμπεριαλιστικά παζάρια για τον επιμερισμό της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου για την ελεγχόμενη χρεωκοπία της Ελλάδας.

Τόνισε ότι από την απόφαση για την επαναγορά ομολόγων από την ελληνική κυβέρνηση στη δευτερογενή αγορά «δεν πρέπει να θιγούν οι ελληνικές τράπεζες». Ξεκαθάρισε ότι πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία εκποίησης της δημόσιας περιουσίας γιατί «τιτλοποιούνται και προεξοφλούνται έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις για να μπορέσουμε να αντλήσουμε πόρους για την επαναγορά».

Αναφερόμενος, τέλος, στο επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, απήθυνε προσκλητήριο «σε όσους πιστεύουν στην αναδιαμόρφωση της παράταξης» και δήλωσε ότι βρίσκεται σε επαφή με όλα τα κορυφαία στελέχη. Σημείωσε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «ανοιχτό όχι μόνο στη στρατηγική συνεργασία, αλλά και τη συμπόρευση με τη ΔΗΜΑΡ» φανερώνοντας την πρόθεσή του να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναπαλαίωση της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.

Στη χτεσινή κοινή συνεδρίαση κομματικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ πήρε το λόγο και ο Α. Λοβέρδος, ο οποίος έθεσε έμμεσα θέμα ηγεσίας σημειώνοντας: «Δε θέλω να μοιραστώ άλλες ευθύνες γι' αυτή τη χωρίς στρατηγική και τακτική πορεία του κόμματος. Ο καθένας μας πρέπει να ενστερνιστεί τις πιο καθαρές και έντιμες λύσεις. Οποιος δεν μπορεί να κάνει διακριτές τις γραμμές που μας ορίζουν, ας τα αφήσει κι ας φύγει».

Για ποιον «αλαφρώνουν» το χρέος;

-- Τα αστικά επιτελεία λένε ότι από τη μείωση του χρέους θα ωφεληθεί ο λαός. Τι ισχύει;

Οργίασε από χτες ξανά η προπαγάνδα ότι με τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ θα υπάρξει ελάφρυνση τους χρέους και ότι αυτή θα αποβεί προς όφελος του λαού. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσδοκίες στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα ότι ο ενδοκαπιταλιστικός συμβιβασμός για την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας έγινε για το δικό τους συμφέρον και ότι αν μειωθεί το χρέος, με «κούρεμα» ή άλλο τρόπο, θα έχει όφελος η λαϊκή οικογένεια. Λένε ψέματα. Καμιά ελάφρυνση δεν πρόκειται να υπάρξει για το λαό, όσο κι αν μειωθεί το δημόσιο χρέος. Αντίθετα, κάθε μέτρο για την απομείωσή του απαιτεί αντιλαϊκά ισοδύναμα, για να καλυφθεί η χασούρα που έχουν τα ντόπια και ξένα μονοπώλια από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου. Ηδη υπάρχουν τα μέτρα του τελευταίου μνημονίου, που θα μπουν σε εφαρμογή, ωθώντας σε μεγαλύτερη εξαθλίωση. Υπάρχει και ο έλεγχος του προϋπολογισμού, που λέει ότι αν δεν πιάνονται οι στόχοι, θα γίνονται αυτόματα νέες περικοπές.

Το χρέος δεν το προκάλεσε ο λαός. Δεν προέκυψε από δαπάνες του κράτους για δημόσια, καθολική και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, ικανοποιητικούς μισθούς, αξιοπρεπείς συντάξεις, δωρεάν υποδομές προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, στο ύψος των σύγχρονων αναγκών τους. Το έφτιαξαν και το γιγάντωσαν τα φιλομονοπωλιακά μέτρα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι προκλητικές φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές προς το κεφάλαιο, οι κάθε είδους επιδοτήσεις στην πλουτοκρατία, τα εξοπλιστικά προγράμματα που υπηρετούν την ιμπεριαλιστική στρατηγική του ΝΑΤΟ κ.ά. Το χρέος είναι μια καραμπινάτη απόδειξη ότι επενδύσεις χωρίς κρατική στήριξη στους καπιταλιστές δε γίνονται και ότι το κράτος τους είναι εξ ορισμού αντιλαϊκό. Οσοι υπόσχονται «άλλο» κράτος, φιλολαϊκό, σε συνθήκες αστικής εξουσίας και κυριαρχίας των μονοπωλίων στην παραγωγή, κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα το λαό.

Τι προκύπτει από τα παραπάνω; Οτι ακόμα κι αν το χρέος μειωθεί, κανένα φιλολαϊκό μέτρο δεν πρόκειται να παρθεί. Ούτε θα αναιρεθεί καμιά από τις αντιλαϊκές αποφάσεις που πάρθηκαν σε συνθήκες κρίσης. Αντίθετα, η ελάφρυνση του χρέους είναι πολύτιμη για το κεφάλαιο και το κράτος του. Κι αυτό επειδή από τον κρατικό προϋπολογισμό θα περισσεύουν περισσότερα κονδύλια που θα κατευθύνονται στις τσέπες των καπιταλιστών για να κάνουν επενδύσεις. Προϋπόθεση, όμως, γι' αυτό είναι να είναι πάμφθηνη η εργατική δύναμη, η οποία συμπληρώνει τις κρατικές επιδοτήσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, την παράδοση κρατικών υποδομών στο κεφάλαιο, για να κάνει επενδύσεις και «ανάπτυξη». Γι' αυτό πανηγυρίζουν τα αστικά κόμματα για τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ. Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ελάφρυνση του χρέους» και άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Για να περισσεύουν περισσότερα λεφτά για το κεφάλαιο, αφού ο λαός δεν πρόκειται να δει φράγκο για τις ανάγκες του, είτε το χρέος είναι στο 170%, είτε στο 50%, είτε στο 20%.

Η εμπειρία, άλλωστε, κι από άλλες χώρες της Ευρωζώνης, με χρέος πολύ χαμηλότερο απ' της Ελλάδας, αυτό επιβεβαιώνει. Για παράδειγμα, το δεύτερο τρίμηνο του 2012, σύμφωνα με τη Γιούροστατ, το χρέος στην Κύπρο ήταν στο 83,3%, σχεδόν το μισό από αυτό της Ελλάδας. Αυτό όμως σε τίποτα δεν εμπόδισε την Κύπρο να πάει σε μνημόνιο με την τρόικα και σε άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Ομοίως, το χρέος της Ισπανίας ήταν 76,0% του ΑΕΠ. Η Ισπανία όμως έχει τη μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρωζώνη και τα αντιλαϊκά πακέτα τσακίζουν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, ακόμα και χωρίς μνημόνιο. Μπορεί το χρέος να μεγαλώνει σε συνθήκες κρίσης και να κάνει πιο δύσκολη τη διαχείρισή της από τους αστούς. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η κρίση προκλήθηκε από το χρέος και ότι αυτό είναι η αιτία των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνονται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, με ή χωρίς χρέος, με ή χωρίς μνημόνια.

Οσοι λένε ότι επιδιώκουν μια ρύθμιση του χρέους σε συνθήκες καπιταλισμού, είτε με μερική διαγραφή του, είτε με «ρήτρα ανάπτυξης» και πάει λέγοντας, επί της ουσίας υπόσχονται στο λαό ότι αυτός, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του θα πληρώνουν για ένα χρέος που ανήκει αποκλειστικά στην πλουτοκρατία. Η λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να απαλλάξει το λαό από το χρέος, διαγράφοντάς το μονομερώς. Η μονομερής διαγραφή του χρέους, σε συνδυασμό με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και την αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ΕΕ, είναι όρος για ανάπτυξη υπέρ του λαού. Η λαϊκή εξουσία θα απαλλάξει το λαό από τις οφειλές που του φόρτωσαν οι καπιταλιστές, από τα δάνεια και τους τόκους. Ούτε μια σταγόνα από τον πλούτο που θα παράγει ο λαός δεν πρόκειται να πάει για τα χρέη της πλουτοκρατίας. Η λαϊκή οικονομία δεν πρόκειται να στερηθεί τον παραμικρό πόρο από έργα και κονδύλια που θα ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, θα εξαλείφουν την ανεργία, θα υπηρετούν την προκοπή του λαού.