Η Ελλάδα στα ύψη! Οχι γιατί πήρε τη δόση, αλλά γιατί καταλαμβάνει ως χώρα την πρώτη θέση ανάμεσα σ' εκείνες που τσάκισαν τον εργατικό μισθό τόσο ώστε να γίνει δυνατή για τους καπιταλιστές η έξοδος από την κρίση.

Το μέλλον είναι φωτεινό! Παρότι οι τράπεζες αποκτούν ρευστότητα με ζεστό χρήμα από τη δόση, παρότι οι μισθοί «έχουν καταρρεύσει» η ανάκαμψη δε φαίνεται στον ορίζοντα.

Η κάθε μέρα κρύβει και μια έκπληξη: Τώρα πια δεν τηλεφωνούν απ' το σχολείο για να καταγγείλουν κάποια αταξία του πιτσιρικά, αλλά για να αναγγείλουν ότι το παιδί έπεσε ξερό μέσα στην τάξη καθώς είναι μέρες τώρα πεινασμένο.

Ολες οι προοπτικές είναι λαμπρές! Με διαταγή της εφορίας τα νοικοκυριά οφείλουν να μάθουν να ζουν με αέρα.

Ολα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Ευρώπη. Καθώς μετά την Ελλάδα ακολουθούν Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν για το ποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο θα χάσει περισσότερα.

Το θηρίο έχει όνομα: Ανταγωνισμός. Και μπροστά του γίγαντες όπως η «Sony» και η «Panasonic» μοιάζουν νάνοι.

Ολα είναι ρόδινα: Ο ΟΟΣΑ ανακοίνωσε χτες βύθιση κατά άλλο ένα 1,3% στο ΑΕΠ!

Κάποιοι ψιθυρίζουν: «Δυστυχώς έχει και πάλι δίκιο το ΚΚΕ». Η αναγνώριση του δίκιου του ΚΚΕ δε φτάνει. Αυτό το δίκιο πρέπει να βρίσκει καθημερινά τη δικαίωσή του στο δρόμο.

Κάτι γίνεται... Στη σελίδα 17 του χτεσινού «Ριζοσπάστη» καταγράφονται στιγμιότυπα από τη συνέλευση των εργαζομένων στο ΙΚΕΑ: «Χαρακτηριστική η τοποθέτηση εργαζόμενης από το κατάστημα "ΙΚΕΑ" στο Αεροδρόμιο που ιδιαίτερα φορτισμένη είπε από το βήμα της συνέλευσης: "Καταρχήν, πρέπει να πω ότι δεν έχω απεργήσει ποτέ σε εργασιακό χώρο", για να συνεχίσει, λέγοντας ότι ενημερώθηκε κάποια στιγμή ότι με πρόταση του σωματείου πέρασε στη Θεσσαλονίκη η μείωση μισθών σε ποσοστό 10%.»

«Τις μέρες της κινητοποίησης έλειπα και δεν έτυχε να γνωρίζω. Εμαθα κάποια στιγμή για τον Κηφισό για κάποιους, μόνο ως γραφικούς μου τους περιέγραψαν, για κάτι κομματικά στελέχη που ήταν έξω από το κατάστημα». Και συνεχίζει, «ακούω στις ειδήσεις, στον "902", όχι από το σωματείο, ότι γίνεται κινητοποίηση, και αυτό είναι λυπηρό. Μπαίνω στο Μετρό για να πάω για δουλειά και σκέφτομαι τι να κάνω; Να υπογράψω; Αν δεν υπογράψω; Φοβήθηκα, έχω δάνεια. Αλλά να σας πω κάτι, υπάρχει και η αξιοπρέπεια. Δε θα υπογράψω, καταλαβαίνω τους συναδέλφους που υπέγραψαν, φοβήθηκαν. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να είμαι στον Κηφισό. Κατέβηκα και πήγα. Σας ευχαριστώ όλους σας για αυτή την τιμή που μου κάνατε».

«Ολοι σαν μια γροθιά, σπάσαμε το φόβο, δείξαμε το δρόμο της αξιοπρέπειας. Η συνέχεια είναι μπροστά», τόνισε άλλη εργαζόμενη υπογραμμίζοντας ότι παρά τις προσπάθειές της η εργοδοσία δεν κατάφερε να σπάσει την απεργία. «Απαντάμε, συνέχισε, ότι είμαστε όρθιοι, δε μας ξεφτίλισε κανείς».

Συνεχίζουμε. Ολα τα μέτωπα είναι ανοιχτά. Από το φαΐ και το πετρέλαιο που λείπει στα σπίτια, ως τις Συλλογικές Συμβάσεις που πρέπει να υπογραφούν, από τους φόρους που δεν πρέπει να πληρωθούν, ως τις συντάξεις που πρέπει να υπερασπιστούν, όλα είναι μέτωπα ανοιχτά για να δοθεί η μάχη. Τώρα πια χωρίς αυταπάτες για σωτηρία εξ ουρανού. Με μέτωπο στα μονοπώλια, σε ρότα ανατροπής.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ την εργατική - λαϊκή εξουσία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Συμφωνία σταθμός για μείωση χρέους 40 δισ.

ΕΘΝΟΣ: Συμβιβασμός μετά από 12 ώρες φαγούρας

ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Βαθιά «ανάσα» με τη δόση των 34,4 δισ. το Δεκέμβριο

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ματωμένη δόση

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ιστορική συμφωνία

ΤΑ ΝΕΑ: Το πρώτο χαμόγελο

Η ΕΛΛΑΔΑ: Η δόση ερρίφθη

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Δόση δηλητήριο

6 ΜΕΡΕΣ: Συμβιβασμός της συμφοράς

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Επιτέλους απόφαση για δόση και χρέη

Η ΑΥΓΗ: Πυροτέχνημα αντί για λύση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δάνεια, πληρωμή δόσεων μέχρι τη δικαστική απόφαση

«Από την αρχή της κρίσης και σε όλη την εξέλιξή της, το ΚΚΕ δεν έπαψε να αναδεικνύει τους ανταγωνισμούς που συνοδεύουν την αστική διαχείριση σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο και τις συνέπειές τους για τους λαούς, όπως και το αντιλαϊκό περιεχόμενο που έχουν οι κάθε φορά μεταξύ τους συμβιβασμοί. Αυτό εκφράζει και η κόντρα με αφορμή το Γιούρογκρουπ. Από δω και στο εξής, κάθε επιμέρους συμβιβασμός εντός και εκτός Ευρωζώνης θα είναι ακόμα πιο δύσκολος, αφού πλέον η συζήτηση για τη διαχείριση της κρίσης με την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου ακουμπάει ζητήματα "ζωής και θανάτου" για τα μονοπώλια της κάθε πλευράς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αντιθέσεις γίνονται πιο διακριτές όχι μόνο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (Ευρωζώνη - κράτη μέλη του ΔΝΤ), αλλά και στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ακόμα και στο εσωτερικό των κρατών μελών της».

«(...) Στη βάση της κόντρας Ευρωζώνης - ΔΝΤ βρίσκεται η προσπάθεια των ΗΠΑ και άλλων ανταγωνιστριών οικονομιών να φορτώσουν κύρια στη Γερμανία μεγαλύτερο μέρος από τη ζημιά που συνεπάγεται η καταστροφή κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης στην Ευρωζώνη (...) χώρες της Ευρωζώνης, με συμφέροντα ανταγωνιστικά προς το μείγμα διαχείρισης της κρίσης που προωθεί η Γερμανία, τάσσονται επίσης υπέρ μιας πιο διαλλακτικής αντιμετώπισης της κρίσης στην Ελλάδα, βλέποντας πως η κρίση χτυπάει και τη δική τους πόρτα. Ούτε όμως και μέσα στη Γερμανία η αντίληψη της αστικής τάξης είναι ενιαία ως προς τη διαχείριση της κρίσης, επειδή ακριβώς δεν είναι ενιαία τα συμφέροντα κάθε μερίδας του κεφαλαίου (...) Οπως στη Γερμανία και παντού, έτσι και στην Ελλάδα, η αστική τάξη δε λειτουργεί ενιαία, πέρα από γενικό συμφέρον της, που είναι το τσάκισμα του λαού».

«Οσο βαθαίνει η κρίση και οι δυσκολίες στη διαχείριση, τόσο πληθαίνουν οι φωνές που μιλάνε για άλλο μείγμα και άλλες συμμαχίες. Τις αντιθέσεις αυτές αξιοποιούν τα ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους ιμπεριαλιστικά κέντρα, για να προωθήσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Αλλά και τα κόμματα στην Ελλάδα πιο ανοιχτά επιλέγουν διεθνείς συμμάχους. Για παράδειγμα, η αντι-Μέρκελ ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύεται από προπαγάνδα υπέρ της διαχείρισης Ομπάμα στις ΗΠΑ. Ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να στοιχίζεται πίσω από τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστή, από τη μια ή την άλλη μερίδα της πλουτοκρατίας. Χρέος και συμφέρον του είναι να τους ανατρέψει. Με δική του την εξουσία να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το χρέος» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).