Φούμαρα και ασύστολο εμπαιγμό αποτελούν οι κορόνες που ακούγονται από νυν και επίδοξους σωτήρες περί «δίκαιου» και «αποτελεσματικού» φορολογικού συστήματος, ενώ κατεξοχήν ύποπτες και επικίνδυνες είναι οι προτάσεις περί «φορολογικής μεταρρύθμισης από μηδενική βάση». Ολοι αυτοί που εξεγείρονται τώρα για τα «ακραία» μέτρα του φορολογικού νομοσχεδίου, μόλις πριν μερικές βδομάδες είχαν υπερψηφίσει ή στηρίξει τον προϋπολογισμό και το μεσοπρόθεσμο που καθορίζουν σαφώς ποιος σηκώνει τα φορολογικά βάρη. Στον προϋπολογισμό του 2013, για παράδειγμα, προβλέπεται ότι τα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, θα πληρώσουν μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων 42,828 δισ. ευρώ, ενώ τα νομικά πρόσωπα (Ανώνυμες Εταιρείες) μόλις 1,47 δισ. ευρώ. Επίσης, στο μεσοπρόθεσμο αναφέρεται σαφώς ότι με το νέο φορολογικό πρέπει να «εξοικονομηθούν» 2,5 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία. Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως ό,τι και αν κάνουν οι κυβερνώντες, όπως και αν ανακατέψουν την τράπουλα, η πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει: Στο τέλος το λογαριασμό θα τον πληρώσει ο εργαζόμενος λαός. Αντίθετα, μεγάλοι κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρήσεις, των οποίων η συνολική φορολογική επιβάρυνση προβλέπεται να μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες. Είναι ασυγχώρητη αφέλεια να περιμένει ο λαός «δικαιότερη κατανομή βαρών» ειδικά στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης που η πλουτοκρατία τον ξεζουμίζει απ' όλες τις πλευρές προκειμένου να βγει η ίδια με τις λιγότερες απώλειες από την κρίση, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για τη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Ακόμα και αν πάρουν πίσω κάποια κραυγαλέα ακραία φορολογικά μέτρα, το σίγουρο είναι ότι θα πάρουν από αλλού. Δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό όσο κάνουν κουμάντο τα μονοπώλια και δικές τους κυβερνήσεις. Φως στο τούνελ θα υπάρξει μόνο με την ανατροπή της εξουσίας τους και την κοινωνικοποίησή τους από μια λαϊκή εξουσία.

Η συζήτηση, στην οποία «σπρώχνουν» οι κυβερνώντες τους εργαζόμενους, με βάση τα δύο σενάρια φορολογικής πολιτικής που αυτοί επεξεργάζονται, είναι αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη. Αποπροσανατολιστική γιατί, ενώ έχουμε μπροστά μας δύο σενάρια που έτσι κι αλλιώς λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα, και το ένα είναι χειρότερο από το άλλο, κάποιοι επιστράτευσαν κιόλας τις ζυγαριές για το ...λιγότερο κακό. Τέτοιες συζητήσεις είναι όμως και επικίνδυνες, γιατί περιορίζοντας τον ορίζοντα του προβληματισμού στις αντιδραστικές - αντιλαϊκές επιλογές της συγκυβέρνησης, λησμονούμε ότι ακόμα και στις σημερινές συνθήκες, οι κομμουνιστές διατυπώνουν προτάσεις που δεν είναι ισοδύναμες με την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, γι' αυτό και συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανακούφιση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Σε ό,τι αφορά στο φορολογικό, η πρόταση του ΚΚΕ προβλέπει αφορολόγητο εισόδημα στα επίπεδα των αναγκών διαβίωσης ενός νοικοκυριού, 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων ή αγροτών, συν 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Προτείνεται, ακόμα, κατάργηση των επαίσχυντων χαρατσιών που έχουν επιβληθεί με τα μνημόνια, φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων με βάση τα λογιστικά τους βιβλία, κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων σε πετρέλαιο θέρμανσης, αγροτικής κίνησης, στα είδη διατροφής, εκπαίδευσης κ.λπ. Φορολογία 45% στα διανεμόμενα και αδιανέμητα κέρδη των επιχειρήσεων. Αυτές, μάλιστα. Είναι προτάσεις που μπορούν πράγματι να απαλύνουν κάπως την ολομέτωπη επίθεση, που έχουν δεχτεί τα λαϊκά στρώματα.