«Πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ζήσει κάποιος με 586 ευρώ. Από την άλλη, μακάρι να είχαν όλοι τα 586 ευρώ». Επαίσχυντη και άθλια η δήλωση που έκανε χτες (στη ΝΕΤ) ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, αξιώνοντας θρασύτατα στην πραγματικότητα από τους εργαζόμενους να είναι ευχαριστημένοι με μισθό 500 ευρώ, αδιαφορώντας προκλητικά αν μπορούν να ζήσουν με αυτά. Ο υπουργός επικαλέστηκε ξεδιάντροπα ότι «ένα 25% του πληθυσμού δεν έχει ούτε αυτό το ποσό», επιχειρώντας να το παίξει προστάτης των εκατομμυρίων ανέργων, που όμως οι επιχειρήσεις και το σύστημα που υπηρετεί δημιούργησαν και ταυτόχρονα να υποδαυλίσει τον εμφύλιο ανάμεσα σε εργαζόμενους με μισθούς πείνας και ανέργους. Είναι ολοφάνερο ότι αυτό που θέλει η κυβέρνηση είναι να συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με την ιδέα όλοι οι μισθοί θα προσεγγίσουν τα 500 ευρώ και άρα να το πάρουν απόφαση να ζουν με αυτά τα λεφτά. Βέβαια, λέει ψέματα ο υπουργός ότι ο κατώτατος μισθός των 586 ευρώ (μεικτά) είναι ένα «δίχτυ ασφαλείας» προς τα κάτω. Μετά την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, η - εκάστοτε - κυβέρνηση που θα αποφασίζει για τον κατώτατο μισθό, θα μπορεί να τον κατεβάζει ακόμα πιο κάτω, γιατί ως σταθερό γνώμονα έχει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την προσέλκυση των επενδύσεων. Αυτή ακριβώς είναι η αιτία του κακού, ότι δηλαδή τα πάντα - μισθοί, ωράριο, εργασιακές σχέσεις, Κοινωνική Ασφάλιση - υποτάσσονται στο να ενισχυθούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των μονοπωλίων. Αν δεν απαλλαγεί ο εργαζόμενος λαός από το ζυγό της εξουσίας των μονοπωλίων και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα δε θα μπορέσει ποτέ να απολαύσει τον πλούτο που μόνο αυτός παράγει.
Στις 7 Νοέμβρη 2012 η Ομοσπονδία και ο Σύλλογος Υπαλλήλων Υπουργείου Εργασίας έστειλε επιστολή στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου ζητώντας «να εξαιρεθούν οι υπάλληλοι του ΣΕΠΕ» από τη ρύθμιση του τρίτου μνημονίου που προβλέπει ότι υπάλληλοι συγκεκριμένων κατηγοριών μπαίνουν σε διαθεσιμότητα. Η ρύθμιση αυτή σε πρώτη φάση αφορά σε 47 εργαζόμενους στο ΣΕΠΕ. Στις 15 Νοέμβρη 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σχετική Ερώτηση στη Βουλή ζητώντας και αυτός «να μην τεθούν σε διαθεσιμότητα οι 47 διοικητικοί υπάλληλοι του ΣΕΠΕ».
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΣΥ (πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ) δίνουν ρεσιτάλ καιροσκοπισμού καλλιεργώντας το συντεχνιασμό και τελικά παίζουν με την αγωνία των εργαζομένων που απολύονται.
Αντί να καταδικάσουν συνολικά το βάρβαρο μέτρο των απολύσεων, λένε στους εργαζόμενους του υπουργείου να κοιτάξουν τον εαυτό τους. Να προσπαθήσουν αυτοί να εξαιρεθούν και δεν πειράζει αν απολυθούν οι υπόλοιποι χιλιάδες εργαζόμενοι σε άλλα υπουργεία ή φορείς του Δημοσίου. Ετσι αποδυναμώνουν την ίδια την πάλη ενάντια στις απολύσεις, γιατί απαραίτητος όρος για να είναι αποτελεσματική είναι η ενιαία πάλη του συνόλου των εργαζομένων. Ομως τέτοιες θέσεις τους διασπούν και φέρνουν σε αντιπαράθεση τον έναν κλάδο απέναντι στον άλλο.