Εχουμε πόλεμο, λοιπόν. Απ' άκρη σ' άκρη της Γης και τηρουμένων των αναλογιών.

Είτε αυτός ο πόλεμος εκφράζεται σαν μάχη χαρακωμάτων που δίνει ένας χαφιεδάκος, ο οποίος φαντασιώνεται ότι θα αντιμετωπίσει για λογαριασμό των αφεντικών του τους κομμουνιστές.

Είτε αυτός ο πόλεμος υλοποιείται στο μεγάλο πεδίο της ανοιχτής στρατιωτικής αντιπαράθεσης των μονοπωλίων.

Η Αφρική ήταν θέμα χρόνου να γίνει το σύγχρονο μεγάλο θέρετρο της - και - πολεμικής σύγκρουσης των μονοπωλίων. Το γεγονός ότι εκεί ο πόλεμος εμφανίζεται ως αντίθεση, δήθεν, «θρησκευτική», δηλώνει μόνο ότι το κεφάλαιο δεν πετάει εύκολα στα σκουπίδια δοκιμασμένες μεθόδους που του έχουν ξανά και ξανά επιτρέψει να εδραιώνει την κυριαρχία του σε κρίσιμες περιοχές του πλανήτη (σιγά μην είναι θρησκευτική η διαφορά στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Ιράν και τη Συρία).

Πόλεμος είναι κι αυτό που συμβαίνει με τα ντόπια ενεργειακά αποθέματα, όπου ένα σημαντικό μέρος τους δίνεται προίκα στους επίδοξους αγοραστές της ΔΕΗ.

Πόλεμος είναι και η πείνα όπως καταγράφεται πλέον μέσα στα ίδια τα σχολεία (χτες ήταν η σειρά της Καλαμάτας να καταγραφεί το ήδη δεδομένο για μια σειρά περιοχές της χώρας).

Μπροστά σ' αυτόν τον πραγματικό πόλεμο που ζητά κρέας εργατών για να υλοποιηθεί, οι πολιτικές δυνάμεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προωθούν την πολιτική του κεφαλαίου, εμφανίζονται και ως διώκτες του «μη νόμιμου κέρδους», όπως - για παράδειγμα - της φοροδιαφυγής - την ώρα που οι νόμιμες φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου όχι μόνο οργιάζουν αλλά και λογίζονται ως κίνητρο για επενδύσεις στα διάφορα πολεμικά μέτωπα, είτε σ' αυτά ο πόλεμος αφορά στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών, είτε αφορά στην εκμετάλλευση εργατικής δύναμης.

Στο περιθώριο του μεγάλου πολέμου, «αστυνομικού» τύπου ειδήσεις καταγράφουν την παράλληλη προετοιμασία των καπιταλιστών για να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό τους αντίπαλο, την εργατική τάξη και το κίνημά της.

Αυτοί που βγήκαν παγανιά για να σφάξουν αλλοδαπούς εργάτες κάνουν προπόνηση σε ζωντανούς στόχους ενόψει της μεγάλης αναμέτρησης που αναπόφευκτα θα έρθει.

Οπως, προπόνηση κάνουν και τα τσιράκια κάτι άλλων που προετοιμαζόμενοι να κυβερνήσουν ως καλύτεροι διαχειριστές για λογαριασμό του κεφαλαίου, φροντίζουν να ροκανίζουν καθημερινά τη συνείδηση της εργατικής τάξης, για να καλλιεργήσουν τη θέση ότι το μέλλον της δεν είναι ο κομμουνισμός.

Ο καιρός που οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ο καιρός που οξύνεται η καπιταλιστική κρίση, είναι ένας δύσκολος καιρός για την εργατική τάξη.

Είναι ταυτόχρονα όμως και ο καιρός που μέσα στη φωτιά του ταξικού πολέμου δένεται το ατσάλι του δικού της σπαθιού, που απαιτείται για να επιβάλει τη δική της εξουσία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΘΑΡΣΗ από τους αστικούς θεσμούς

6 ΜΕΡΕΣ: Ψηφοφορία οπερέτα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Παρωδία σε τρεις πράξεις

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ηταν... προμελετημένο

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Μόνο Παπακωνσταντίνου

ΤΑ ΝΕΑ: Αυλαία με μια παραπομπή

ΕΘΝΟΣ: Σκληρό ροκ με φάλτσα και παρατράγουδα στη Βουλή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ολονύχτιο θρίλερ με παραπομπή Παπακωνσταντίνου

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Θέατρο του παραλόγου η Βουλή

Η ΕΛΛΑΔΑ: Εσωσαν τον Βενιζέλο, έχασαν την κοινωνία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Προκαταρκτική για Παπακωνσταντίνου

Η ΑΥΓΗ: Ξέπλυμα με κηλίδες

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Δρόμο στην προανακριτική άνοιξε η ψήφος της Βουλής

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Δεν υποκύπτω στις πιέσεις»

«Το σκηνικό συγκάλυψης και εκφυλισμού που προσπάθησαν να στήσουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης στη Βουλή, με αφορμή την ψηφοφορία για τη λίστα Λαγκάρντ, είναι άλλο ένα στοιχείο που πιστοποιεί ότι το σάπιο αστικό σύστημα δεν μπορεί παρά να έχει και θεσμούς που έχουν κυριολεκτικά σαπίσει. Το Κοινοβούλιο, εξαιτίας των αρνητικών για το λαό πολιτικών συσχετισμών, είναι ούτως ή άλλως εργαλείο νομιμοποίησης της βάρβαρης πολιτικής που διευθύνει η εκάστοτε κυβέρνηση (...) το Κοινοβούλιο έχει γίνει πλυντήριο μέτρων με διαδικασίες που ξεπερνούν κάθε όριο ακόμα και αυτής της πολύφερνης δημοκρατίας (...) καμιά φιλολαϊκή εξέλιξη δεν πρόκειται να προκύψει μέσα από αυτό.

Ακόμα και στο ζήτημα της λίστας Λαγκάρντ (...) δε θέλουν να πάει η συζήτηση στην ουσία της υπόθεσης. Ποια είναι αυτή; Οτι το κεφάλαιο στην Ελλάδα, εκπρόσωποι του οποίου περιέχονται στη λίστα Λαγκάρντ, έχουν συσσωρεύσει στο εσωτερικό και το εξωτερικό αμύθητο πλούτο, κλεμμένο ιδρώτα του λαού. Οτι αυτά τα κεφάλαια αναζητούν τρόπο να επιστρέψουν και να επενδυθούν στην Ελλάδα, για να πολλαπλασιαστούν μέσα από ένα νέο κύκλο εκμετάλλευσης των εργαζομένων και κλοπής της δημόσιας περιουσίας. Οτι το πολιτικό προσωπικό των αστών διαπλέκεται αναπόφευκτα μαζί τους και είναι ο καπιταλισμός αυτός που γεννά τη διαφθορά. Ολα αυτά θέλουν να κρατήσουν στο σκοτάδι. Γι' αυτό περιορίζουν τη συζήτηση στους χειρισμούς του ενός ή του άλλου υπουργού, στοχοποιώντας ορισμένους από αυτούς και πάνω εκεί οικοδομούν τον καυγά στο δίπολο.

Τι έχει να περιμένει ο λαός από τους θεσμούς ενός συστήματος, που έχει για αποστολή να τον φτωχαίνει, προκειμένου το κεφάλαιο να γίνεται πιο ανταγωνιστικό; Τι μπορεί να προσδοκά από κόμματα που λένε ότι βελτιώνοντας τάχα τους θεσμούς ενός συστήματος σάπιου, θα εξασφαλίσουν λαϊκή ευημερία; Τίποτε απολύτως. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το κράτος είναι του κεφαλαίου και οι θεσμοί του εργαλεία άσκησης της εξουσίας του. Συμφέρον του λαού είναι να συγκρουστεί με την εξουσία του κεφαλαίου, δυναμώνοντας το ΚΚΕ. Φιλολαϊκό κράτος σημαίνει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του λαού, με δική του την εξουσία, που θα ξεπατώσει από τη ρίζα τους θεσμούς του χτες» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).