Βασικός στόχος της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της εφαρμογής του προγράμματος «Πολιτεία», είναι η διαμόρφωση ενός υπαλλήλου «νέου τύπου», τα βασικά χαρακτηριστικά του οποίου θα είναι «η πίστη στην αναγκαιότητα των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων»(!), η πειθήνια εκτέλεση των άνωθεν εντολών, η αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα, η εχεμύθεια, η «αφωνία» απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, η αποστασιοποίηση και εχθρότητα απέναντι στις λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα. Το συντηρητικό αυτό πρότυπο του δημοσίου υπαλλήλου επιχειρείται να επιβληθεί με τον αντιδραστικό Υπαλληλικό Κώδικα, με τον Κώδικα Δεοντολογίας, με τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις εξειδικευμένου και «επαγγελματικού» προσωπικού, με το νέο προσοντολόγιο, με το νέο καθεστώς «αξιολόγησης», με τον ασφυκτικό έλεγχο της υπηρεσιακής κατάστασης και εξέλιξής του, κ.ο.κ.

Καθοριστικό ρόλο, ωστόσο, θα διαδραματίσει η σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα, στη βάση ενός συστήματος μέτρησης της αποδοτικότητας υπηρεσιών και υπαλλήλων. Η μέτρηση της αποδοτικότητας μονάδων και εργαζομένων με βάση προκαθορισμένους «δείκτες», καθώς και η σύνδεση μισθού παραγωγικότητας, αποτελούν ένα από τα βασικά εργαλεία του κυβερνητικού οπλοστασίου για τον πειθαναγκασμό των υπαλλήλων στην κατεύθυνση μιας αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης.

Μελέτη επιτροπής που είχε συστήσει το υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, έχει ήδη καταρτίσει πίνακες με τους δείκτες αποδοτικότητας ανά υπηρεσία και υπάλληλο, με βάση και την εμπειρία που υπάρχει από άλλες χώρες της ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η εφαρμογή αυτών των δεικτών είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα χειροτερέψει θεαματικά τις παρεχόμενες υπηρεσίες, αφού αυτό που ζητείται από τον υπάλληλο είναι να «διεκπεραιώνει» περισσότερους «πελάτες» και υποθέσεις κατά τη διάρκεια του ωραρίου του και να μειώσει το «κόστος» λειτουργώντας μέσα στο πλαίσιο της αρχής της αγοράς «κόστος - ωφέλεια». Μια ενδεικτική παράθεση ορισμένων δεικτών σε διάφορες υπηρεσίες είναι αρκετή για να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Στα νοσοκομεία, για παράδειγμα, δείκτες αποδοτικότητας, μεταξύ άλλων, θα είναι «η μέση διάρκεια νοσηλείας στα επείγοντα περιστατικά» (!), η διάρκεια παραμονής εσωτερικού ασθενούς στην ειδική διαγνωνιστική εξέταση, η μέση διάρκεια νοσηλείας πριν από τη χειρουργική επέμβαση, η μέση διάρκεια νοσηλείας, το συνολικό ποσό φαρμάκων ανά άτομο, κ.ά. Είναι ολοφάνερο ότι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό θα εξαναγκαστούν σε ένα εξοντωτικό «ανταγωνισμό» για την επίτευξη των καλύτερων αποτελεσμάτων αποδοτικότητας, με ολέθριες επιπτώσεις για τους ασθενείς αλλά και το προσωπικό. Το νοσοκομείο και η μονάδα που «πετυχαίνει» καλύτερους δείκτες, στην πραγματικότητα σε βάρος των ασθενών, θα ανταμείβεται με αύξηση των επιχορηγήσεων και «μπόνους» για τους επικεφαλής, ενώ ταυτόχρονα τα «επιτεύγματά» του θα αποτελούν το «σημείο αναφοράς και σύγκρισης» για τα υπόλοιπα νοσοκομεία και μονάδες. Αντίστοιχα, στις Εφορίες, στους δείκτες αποδοτικότητας περιλαμβάνονται οι φορολογικές υποθέσεις ανά υπάλληλο, η μέση διάρκεια για την ολοκλήρωση μιας φορολογικής υπόθεσης, τα έσοδα ανά υπάλληλο, οι φορολογικοί έλεγχοι ανά ελεγκτή, το κόστος ανά φορολογούμενο, τα έσοδα ανά φόρο, κ.ά. Στον ΟΑΕΔ στους «δείκτες για την ανεργία», θα μετριέται ο χρόνος για τη συμπλήρωση και καταθέση αιτήσεων, ο αριθμός των εντύπων που μοιράζονται σε όσους αναζητούν εργασία, η κατανομή του κόστους λειτουργίας ανά υπηρεσία, ο αριθμός των ωρών που απαιτούνται για την τοποθέτηση των αναζητούντων εργασία, κ.ά. Στην Αστυνομία οι δείκτες αναφέρονται στο ποσοστό των συλληφθέντων λαθρομεταναστών (!), στον αριθμό συλλήψεων ανά περιοχή, ενώ στη Δικαιοσύνη στον αριθμό υποθέσεων ανά δικαστή, στο μέσο χρόνο ακρόασης στο δικαστήριο, στο χρόνο διεκπεραίωσης των υποθέσεων, κ.ά.

Η απόδοση των υπαλλήλων στους παραπάνω δείκτες θα επηρεάσει σημαντικά τις αποδοχές τους, αφού η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συνδέσει την αποδοτικότητα με το μισθολόγιο. Φανερή επιδίωξη είναι να δημιουργηθούν υπάλληλοι με μισθούς διαφόρων ταχυτήτων, καθώς οι αφοσιωμένοι και αποδοτικοί στην υλοποίηση των κυβερνητικών μέτρων θα αμείβονται γενναιόδωρα, ενώ οι υπόλοιποι θα παραμένουν στα επίπεδα των κατώτατων αμοιβών, με τάση μείωσης λόγω της «ανεπάρκειας» και «μη ικανοποιητικής απόδοσής» τους. Στην πραγματικότητα οι αποδοχές του εργαζόμενου δε θεωρούνται δεδομένες και γίνονται αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης και μοχλός άσκησης πιέσεων για τυφλή πειθαρχία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και η συμπεριφορά του υπαλλήλου, εντός και εκτός υπηρεσίας, θα λαμβάνεται υπόψη στην αξιολόγησή του και άρα στην εξέλιξή του και στο μισθό του!

Το σύστημα της μέτρησης αποδοτικότητας, που θα αρχίσει να εφαρμόζεται από το 2001, θα αναλάβουν οι Μονάδες Αποδοτικότητας που θα δημιουργηθούν σε κάθε υπουργείο και δημόσια υπηρεσία και θα συντονίζονται από τη Μονάδα Αποδοτικότητας του ΥΠΕΣΔΔΑ. Η τελευταία θα έχει στη διάθεσή της το Σώμα Αξιολογητών των Δημοσίων Υπαλλήλων, το οποίο μπορεί να προέλθει από τη μετεξέλιξη του Σώματος Επιθεωρητών -Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης. Οι υπηρεσίες που έχουν προεπιλεγεί για να εφαρμοστεί «πιλοτικά» το σύστημα δεικτών μέτρησης της αποδοτικότητας είναι: Υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας (νοσοκομεία, βρεφονηπιακοί σταθμοί(!!!), κ.ά.), Εφορίες, ΚΤΕΟ, υπηρεσίες δήμων (δημοτολόγια, καθαριότητα, φωτισμός, κλπ.), Νομαρχίες (διευθύνσεις εμπορίου, πολιτικής προστασίας, κλπ.), ΟΑΕΔ (τοπικά γραφεία, Επιθεωρήσεις Εργασίας), Σχολεία (π.χ. δημοτικά(!)), Δικαστήρια και Αστυνομικά Τμήματα.

Η κυβέρνηση προκειμένου να επιβάλει τα παραπάνω μέτρα έχει ήδη βάλει σε εφαρμογή την προπαγανδιστική μηχανή με στόχο να διαμορφώσει κλίμα «αναγκαιότητας» της πολιτικής της. Στο πλαίσιο αυτό κορυφώνεται η συκοφαντική εκστρατεία για χρηματισμό και διαφθορά στους δημόσιους υπάλληλους, ενώ έντεχνα τους φορτώνεται η ευθύνη - που ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση και την πολιτική της - για τη... γραφειοκρατία και την απαράδεκτη ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Επίσης, η κυβέρνηση έχει ήδη εγκαινιάσει την τακτική της χρήσης γκάλοπ, που «δείχνουν» ότι τα μέτρα της τυγχάνουν της κοινωνικής αποδοχής και συναίνεσης. Τον ίδιο στόχο εξυπηρετεί και η αυριανή συνεδρίαση του νεοσύστατου Συμβουλίου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όργανο που δημιουργήθηκε για να παρέχει «άλλοθι» συναίνεσης στην κυβερνητική πολιτική.

Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που με τη μέχρι τώρα συναινετική και υποτακτική στάση της έχει αφήσει ανοιχτό το δρόμο για την αντιλαϊκή επέλαση της κυβέρνησης, επωμίζεται σοβαρές ευθύνες και είναι υπόλογη απέναντι στους εργαζόμενους. Η οργάνωση της αντίστασης και των ταξικών αγώνων είναι ανάγκη να περάσει στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων, με την έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράταξη των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αφού θίγονται τα συμφέροντα όλων.

Ο Κώστας Σημίτης, που, σε κάθε προεκλογική του «αγιογραφία των ΜΜΕ», θύμιζε διακριτικά πως «έβαζε βόμβες επί χούντας», έσπευσε κατά μόνας στο νεκροταφείο Ζωγράφου, για να τιμήσει εν κενώ γιουχαρισμάτων το Πολυτεχνείο, την ώρα που το επιτελείο του έβγαζε ανακοινώσεις και δελτία Τύπου «περί της σεμνότητος του ανδρός».

Την ώρα που συζητιέται η δημιουργία ευρωστρατού κι αρχίζει ΝΑΤΟική ναυτική άσκηση στο Αιγαίο, με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών εξαπλούμενα και τους πιτσιρικάδες της Παλαιστίνης πεισμωμένους για αντίσταση να εξακολουθούν να πετούν πέτρες με τις σφεντόνες τους, η κυρία Δαμανάκη επιλέγει τον αγώνα κατά των «σαρκών κατά προσωπικού» στο δρόμο της δημοσιότητας που χάραξε η άτυχη λαίδη Νταϊάνα.

Μπορούμε, σύντροφοι, να αντιληφθούμε πού θα οδηγηθούμε αν παγιδευτούμε σε τέτοιες στράτες και στρατούλες; Θαρρώ πως μπορούμε. Μπορούμε να αρνηθούμε κατ' αρχήν να συρθούμε σε μια διολίσθηση της διαλεκτικής πίσω στο νηπιακό στάδιο των επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων. Μπορούμε να μην εκστασιαζόμαστε από τα καθρεφτάκια των εικονεμπόρων, αν αισθανόμαστε και ζούμε ως πολίτες και πατριώτες και ταξικώς αυτοπροσδιορισμένοι στις αντικειμενικές συνθήκες του παρόντος.

Ισως μπορούμε ευκολότερα απ' όσο υπολογίζουν οι αντίπαλοι, να δείξουμε με αποφασιστικότητα και πυγμή ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ο εχθρός και οι νάρκες ένα απλώς από τα αμέτρητα όπλα του.

Μπορούμε να κατανοήσουμε ότι δεν είναι ηγέτης, ούτε σώφρων, ούτε σεμνός, αυτός που δεν αντέχει το πλήθος... των υπηκόων του και συνθλίβεται στην ιδέα ότι δεν μπορεί να αντιπαραβάλλει στο όραμα ενός Πολυτεχνείου μια καλή φιλελεύθερη διαχείριση κι έναν Ευθυμίου.

Μπορούμε και το αποδεικνύουμε με απίστευτη αντοχή να κατεβαίνουμε ως την αμερικάνικη πρεσβεία φωνάζοντας «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» κι «Ελλάδα Κύπρος Παλαιστίνη Αμερικάνος δε θα μείνει», με σταματημένα λεωφορεία, τρόλεϊ, ταξί, αποκλεισμένη τη μισή πρωτεύουσα, με όγκο τόσο και τέτοιο ήθος, που να προτρέπει την προσωπική υπουργική επιλογή του πρωθυπουργού την κ. Λαΐου, να επιλέγει την αμερικάνικη υπηκοότητα και την έδρα της στο Χάρβαρντ απ' το φοιτηταριό το ελληνικό που σέρνει τον υπέροχο χορό μιας άθλιας παιδείας.

Αλλά στ' αλήθεια είναι εκ παραλλήλου μέγα σφάλμα να ερμηνεύουμε την εικόνα Κλίντον - Χο Τσι Μινχ, απ' την πλευρά των ηττημένων ιμπεριαλιστών αστών. Ο νυν - τέως πλανητάρχης, σύντροφοι, επισκέφθηκε το ενιαίο Κομμουνιστικό Βιετνάμ στο έτος 2000, υποκλίθηκε στον ιστορικό ηγέτη του και υποχρεώθηκε να δει ως αγορά ανθρώπων τους κόκκινους διαβόλους, που δεν εξολόθρευσε η ήδη βολεμένη και γι' αυτό χαμένη δική του γενιά. Μπορούμε, σύντροφοι, να δούμε τι άλλο θα δούμε.