ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η Γερμανία ήθελε το ΔΝΤ στους μηχανισμούς

Γρηγοριάδης Κώστας

Με αφορμή τις τελευταίες δημαγωγικές δηλώσεις μετανοίας ορισμένων από την κυβέρνηση Παπανδρέου για την προσφυγή της Ελλάδας στα μνημόνια με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, γράφαμε την προηγούμενη βδομάδα ότι πρώτη απ' όλους, αυτή που ήθελε το ΔΝΤ στο μηχανισμό ήταν η Γερμανία. Ο λόγος είναι σαφής: Ηθελε να βάλει το Ταμείο στο παιχνίδι της ελεγχόμενης χρεοκοπίας χωρών της Ευρωζώνης και μ' αυτόν τον τρόπο να επιμερίσει τη ζημιά από την καταστροφή κεφαλαίου σε περισσότερες καπιταλιστικές οικονομίες και μάλιστα εκτός Ευρωζώνης, για να μη λουστεί η ίδια όλο το κόστος από τη διάσωση της νομισματικής λυκοσυμμαχίας. Κυνικός ως προς αυτό είναι και ο Α. Λοβέρδος, ο οποίος υποτίθεται ότι δεν ήθελε το ΔΝΤ στο μηχανισμό για την Ελλάδα και με τις δηλώσεις του οποίου ξεκίνησε το γαϊτανάκι για το ποιος ευθύνεται που βρέθηκε η Ελλάδα με μνημόνια και ΔΝΤ. Μιλώντας χτες στο «Βήμα», ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Παπανδρέου και της συγκυβέρνησης Παπαδήμου λέει επί λέξει: «Η παρουσία του ΔΝΤ ήταν επιθυμητή από τους Γερμανούς στο μηχανισμό που συγκροτήθηκε εκείνη την εποχή. Συμμετείχε, λοιπόν, το ΔΝΤ και αυτό αποτέλεσε εργαλείο πολιτικής πειθούς της Μέρκελ προς τους Γερμανούς πολίτες για τα μέτρα του Νότου. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι το ΔΝΤ δεν είχε συμβολή στην εφαρμογή των προγραμμάτων, καθώς η επίβλεψη των προγραμμάτων γίνεται από την ΕΕ». Αρα, παρά τη σκόπιμα απλοϊκή ερμηνεία που κάνει ο Λοβέρδος για τις προθέσεις της Γερμανίας, ομολογεί ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στη δανειοδότηση της Ελλάδας ήταν επιλογή και των γερμανικών μονοπωλίων, για τους λόγους που γράψαμε πιο πάνω. Κατά συνέπεια, μόνο σαν αποπροσανατολισμό σε βάρος του πρέπει να εκλαμβάνει ο λαός τα παραμύθια ότι το ΔΝΤ το έφερε στην Ελλάδα και στην ΕΕ μια κυβέρνηση ή ένα πρόσωπο. 'Η ότι χωρίς το ΔΝΤ στα μνημόνια, τα μέτρα θα ήταν πιο ήπια για το λαό. Τα μέτρα ήταν προαποφασισμένα για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της ΕΕ και η συμμετοχή του ΔΝΤ κρίθηκε επιβεβλημένη για να μοιραστεί η ζημιά της κρίσης, χωρίς να αμβλύνονται, αλλά να οξύνονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί. Στη διέξοδο να συγκεντρώσει ο λαός την προσοχή του, προσπερνώντας και πολεμώντας τα κόμματα που προσπαθούν να τον χειραγωγήσουν με ψέματα και εντυπώσεις.

Ανατροπή των «απαλλοτριωτών»

Στη «δήμευση» της πρώτης κατοικίας και της μικρής ακίνητης περιουσίας ειδικά της αγροτικής οδηγεί στην πραγματικότητα ο ενιαίος φόρος ακινήτων και μάλιστα από το πρώτο ευρώ, που επιβάλλει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Το θέμα δεν είναι μόνο το ύψος του λογαριασμού που έχει «κόψει» η κυβέρνηση για τους ιδιοκτήτες ακινήτων, που μόνο για φέτος ανέρχεται στα 3,8 δισ. - 2 δισ. από τον ενιαίο φόρο ακινήτων, το φόρο δηλαδή που θα αντικαταστήσει το «χαράτσι» μέσω της ΔΕΗ και τον ΦΑΠ, συν 1,8 δισ. από το ΦΑΠ και το ειδικό τέλος των προηγούμενων ετών. Το θέμα είναι ότι -και- αυτός ο λογαριασμός θα πληρωθεί εξολοκλήρου από τους μισθωτούς και συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους αγρότες, που ήδη έχουν υποστεί μια άγρια λεηλασία των εισοδημάτων τους και βρίσκονται στα όρια και κάτω από αυτά της φτώχειας. Ηδη εκατομμύρια νοικοκυριά βρίσκονται σε αδυναμία να πληρώσουν τα άλλα χαράτσια και δεν είναι καθόλου δύσκολο να φανταστεί κάποιος τι θα συμβεί με το «ενιαίο φόρο» στα ακίνητα. Το πλέον ανησυχητικό όμως είναι ότι στο «τραπέζι» έχει μπει, με τη γνωστή μέθοδο (διάβαζε επιστολή τρόικας), η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, ακριβώς για να υπάρξει μεγάλο απόθεμα σπιτιών που θα οδηγήσει σε μείωση τιμών και τότε να βρεθούν «αγοραστές» να τα πάρουν για ένα «κομμάτι ψωμί» στην κυριολεξία. Με άλλα λόγια, οι κυβερνώντες και οι ξένοι σύμμαχοί τους (τρόικα) δε διστάζουν να προχωρήσουν σε «απαλλοτρίωση» του σπιτιού του εργαζόμενου και του χωραφιού του φτωχού αγρότη, προκειμένου η πλουτοκρατία να βγει αλώβητη από την κρίση και να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Είναι καιρός ο λαός να πάρει τη μεγάλη απόφαση, να πάρει ο ίδιος την εξουσία ανατρέποντας τους απαλλοτριωτές, εκμεταλλευτές και δυνάστες του, δηλαδή την εξουσία των μονοπωλίων.

Μάχη για το εργατικό εισόδημα

Καταστροφικές συνέπειες έχει για το εργατικό - λαϊκό εισόδημα η πολιτική συγκυβέρνησης - τρόικας, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» ή της «ανάπτυξης» του κεφαλαίου. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Η επιχειρούμενη κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) θα δώσει τη χαριστική βολή στο εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, με δεδομένο ότι αφορά εκατομμύρια εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αλλά και το σύνολο των μισθωτών αφού ήδη η αντικατάσταση των κλαδικών με επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις έχει αυξήσει στο έπακρο όσους πληρώνονται με τον κατώτατο μισθό και ακόμη χαμηλότερα. Επίσης, οι εξελίξεις με την ΕΓΣΣΕ θα συμπαρασύρουν και τις κλαδικές Συμβάσεις, αλλά και μια σειρά παροχές (επιδόματα μητρότητας, ανεργίας κ.τ.λ.) που αποτελούσαν στήριγμα για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Η επέκταση της περιστασιακής και ελαστικής απασχόλησης θα περιορίσει σε μερικές εκατοντάδες ευρώ το μήνα το εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων. Κι αυτό όταν το κόστος ζωής ανεβαίνει αμείωτα, ο εργαζόμενος καλείται να πληρώνει ακόμα και για βαμβάκι στα νοσοκομεία, για χαρτί υγείας στα σχολεία. Υποχρεώνεται ήδη σε αιματηρές περικοπές, στερεί τη θέρμανση απ' τα παιδιά του, κινδυνεύει να μείνει χωρίς ρεύμα και νερό λόγω των διαρκών ανατιμήσεων.

Το μέγεθος του εγκλήματος γίνεται αντιληπτό αν σκεφτεί κανείς πως, παρά τη λυσσαλέα αυτή επίθεση σε μισθούς και Συμβάσεις, η φοροεπιδρομή δυναμώνει εξίσου λυσσαλέα. Με την πλήρη κατάργηση του αφορολογήτου, οι κατακρεουργημένοι μισθοί κατακρεουργούνται και από τους αυξανόμενους φόρους: Ακόμα και 100 ευρώ μισθό να 'χει το μήνα κάποιος θα πληρώσει φόρο. Ακόμα και ένα σπίτι να 'χει κάποιος που δεν έχει δουλειά, θα πληρώσει φόρο. Την ώρα που οι επιχειρήσεις στηρίζονται με νέες φοροαπαλλαγές, ο εργαζόμενος βλέπει το εισόδημά του να εξανεμίζεται από το φόρο εισοδήματος, από την «εισφορά αλληλεγγύης», από το χαράτσι της ΔΕΗ, από τις νέες παρακρατήσεις στις συντάξεις, από, από, από.

Μάλιστα, όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μην έχει άνεργο, ίσως και περισσότερους από έναν. Ακόμα όμως κι αν σ' ένα σπίτι εξακολουθεί να μπαίνει μεροκάματο, η αύξηση της ανεργίας αξιοποιείται από το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις του για την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, την ένταση των εκβιασμών ώστε να γίνει αποδεκτή η κατάργηση των Συμβάσεων και τη μετατροπή των μισθών σε επιδόματα. Δηλαδή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η ανεργία παρασέρνει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα ακόμα πιο βαθιά στον γκρεμό. Κι αυτό, ενώ το επίδομα ανεργίας μειώνεται συνέχεια, καταβάλλεται μόλις στους 3 στους 10 ανέργους, εξανεμίζεται πριν καλά καλά μπει στο σπίτι του ανέργου, με δεδομένο ότι το κόστος ζωής δε σταματά να αυξάνεται.

Μπροστά στην απεργία του Φλεβάρη, το ΠΑΜΕ καλεί σε σκληρή μάχη, για την ΕΓΣΣΕ, ενάντια στη φοροκαταιγίδα, για την υπεράσπιση των ανέργων. Είναι μια μάχη για την ίδια την επιβίωση του εργαζόμενου λαού. Ως τέτοια πρέπει να τη δώσουμε, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, με τα σωματεία αλλά και τους άλλους φορείς του μαζικού κινήματος, τις Λαϊκές Επιτροπές. Με την αποφασιστικότητα, την οργάνωση, την αυτοθυσία που απαιτεί η υπεράσπιση της ζωής της δικής μας και των παιδιών μας.