Σήμα στις οργανώσεις του για εντονότερη παρέμβαση στο εργατικό λαϊκό κίνημα, έτσι που να χειραγωγηθεί στην κατεύθυνση που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνει η απόφαση της Κεντρικής του Επιτροπής, που συνεδρίασε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Απ' την πρώτη ως την τελευταία της λέξη, η απόφαση υπηρετεί την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να υποδείξει στο λαό σαν διέξοδο την αλλαγή διαχειριστή της αστικής εξουσίας, αποδίδοντας όλα τα δεινά του λαού στην «επικίνδυνη κυβέρνηση».

Ταυτόχρονα, υπερασπίζεται την ΕΕ πετροβολώντας την προκρινόμενη μορφή διαχείρισης, του «άκρατου νεοφιλελευθερισμού» και τη γερμανική κυβέρνηση, για να υπονοήσει ότι θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια άλλη, φιλολαϊκή, με ακλόνητη την εξουσία των μονοπωλίων στα γενικά συμφέροντα της οποίας ανταποκρίνεται κάθε φορά η μορφή διαχείρισης. Για να μείνει στο απυρόβλητο αυτή η εξουσία, η απόφαση κατακεραυνώνει τους «σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς», αποκόπτοντας την πολιτική απ' την οικονομία.

Δεν αποφεύγει, ωστόσο, την αντίφαση όταν προσπαθεί να περιγράψει την αγιάτρευτη στον καπιταλισμό ανισομετρία των καπιταλιστικών οικονομιών με όρους γεωγραφικούς, καταγγέλλοντας ότι «ο ρόλος που επιφυλάσσεται για μεγάλο εύρος κοινωνικών δυνάμεων, χωρών ή ακόμα και ευρύτατων περιφερειών στην Ευρώπη, είναι ρόλος ιδιότυπων ειδικών οικονομικών ζωνών με περιορισμένα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα», ενώ ταυτόχρονα ομολογεί ότι αυτή η πολιτική «δεν αφορά μόνο τον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά σταδιακά μεταγγίζεται και στις Μητροπόλεις του Βορρά», συμπληρώνοντας ότι ΕΟΖ καθιερώθηκαν στη Γερμανία.

Εύγλωττη είναι η σιωπή για τα τεκταινόμενα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με «μήλον της Εριδος» τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους δρόμους μεταφοράς ενέργειας. Αρκείται σε περιγραφές και εναποθέτει την «απόκρουση των σχεδίων για πόλεμο» στην «ενίσχυση της πρωτοβουλίας του ΟΗΕ για την ανακήρυξη της Μ. Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής». Βάζει δηλαδή το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα.

Απ' το τμήμα της απόφασης που αναφέρεται στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, αβίαστα προκύπτει η πρόθεσή τους να τους καπηλευτούν. Στη βάση της εκτίμησης ότι θα ενταθούν, τίθεται ως στόχος η παρέμβαση με σκοπό να διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ το διεκδικητικό πλαίσιο, με αιτήματα όπως «ασπίδα κοινωνικής προστασίας που θα αποσοβήσει την ανθρωπιστική καταστροφή, να μην υπάρχει πολίτης χωρίς το αναγκαίο για την επιβίωσή του ελάχιστο εισόδημα» και άλλα παρόμοια.

Ομολογεί ότι θέλει το κίνημα να τον κουβαλήσει στην πλάτη ως τον κυβερνητικό θώκο. Οπως αναφέρει: «Ο στόχος για ανάληψη της κυβέρνησης (...) θα προωθείται (...) όσο εξασφαλίζονται ορισμένες σημαντικές προϋποθέσεις». Αυτές αφορούν στη «δημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος ανατροπής», στη διαμόρφωση στόχων που «θα αποτελεί το πλαίσιο πάλης όσο γίνεται περισσότερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων», στην «αναγέννηση του κοινωνικού κινήματος με αντιμνημονιακούς στόχους» και στην «ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ με την κατάκτηση θέσεων μέσα στους μαζικούς εργατικούς και κοινωνικούς φορείς και την διαρκή προσπάθεια για την επίτευξη ηγεμονίας των θέσεων μας».

Ευθαρσώς συνδέει τη στήριξη που θα παρέχει στους αγώνες και στο κίνημα στο βαθμό που αυτό «θα επιδιώκει αλλαγή και πολιτική ανατροπή», την οποία ταυτίζει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τα λοιπά, ζητά διαγραφή μέρους του χρέους, περίοδο χάριτος για την αποπληρωμή του υπόλοιπου μέσω ρήτρας ανάπτυξης, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι που θα ενισχύσουν την καπιταλιστική οικονομία. Εδώ, επαναφέρει - ως μήνυμα προς μερίδες της άρχουσας τάξης που προσανατολίζονται σε άλλες συμμαχίες - το ενδεχόμενο να προκύψουν «εκβιασμοί και απειλές» δηλώνοντας ότι είναι έτοιμος να διαχειριστεί κάθε ενδεχόμενο και το «απευκταίο»!

Δεσμεύεται, πάντως, συνολικά απέναντι στην αστική τάξη ότι θα αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία ως «εργαλείο ανάκαμψης και αναγέννησης του παραγωγικού τοπίου της χώρας» και να διαμορφώνει ένα «ανοιχτό σε συνεργασίες δημόσιο τομέα».

Τέλος, ζηλεύοντας τη δόξα του ΠΑΣΟΚ, ανακοινώνει ότι θα επεξεργαστεί το δικό του πρόγραμμα 100 ημερών, «συνεκτικό και ρεαλιστικό», όπως και την απόφασή του για τη συγκρότηση ενός «φόρουμ» για πλατιά κοινωνική διαβούλευση για το ζήτημα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης». Η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησε επιτροπές Θέσεων και Καταστατικού, με την προσδοκία ότι θα ολοκληρώνουν τις επεξεργασίες τους ως τον Μάρτη, έτσι ώστε το ιδρυτικό Συνέδριο να γίνει πριν το καλοκαίρι.