Από αύριο κατεβαίνουν σε 48ωρη απεργία οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία και οι υγειονομικοί, οι συμβασιούχοι στους δήμους και οι εργαζόμενοι σε όλα τα ασφαλιστικά Ταμεία, ενώ την Τρίτη, με την απεργία της ΑΔΕΔΥ, «νεκρώνουν» οι δημόσιες υπηρεσίες, ενώ απεργούν και οι εκπαιδευτικοί, καθώς και οι εργαζόμενοι στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Η απεργιακή συγκέντρωση θα γίνει στον πεζόδρομο της Κοραή στις 11 το πρωί. Την ίδια ημέρα οι οικοδόμοι όλης της χώρας «βγαίνουν» στον αγώνα απορρίπτοντας το αντεργατικό τερατούργημα και μαζί με τις Ομοσπονδίες των συνταξιούχων πραγματοποιούν συγκέντρωση στην πλατεία Κάνιγγος στις 10 το πρωί. Απεργία έχει κηρύξει και το Εργατικό Κέντρο Λέσβου, καταγγέλλοντας τα αντεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση.

Η νέα απεργιακή πρόταση του ΠΑΜΕ, πατάει γερά σ' αυτή την πραγματικότητα. Γιατί όπως υπογραμμίζουν και τα στελέχη του, στην επιστολή τους προς την ΕΕ της ΓΣΕΕ, «οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και παραταξιακές προτιμήσεις, επειδή έχουν αντιληφθεί ότι χάνουν πολλά, απαιτούν συνέχιση και κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, το ΣΕΒ αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση, που στηρίζουν τα μέτρα».

Στις σημαίες αυτού του αγώνα, δεν μπορεί να υπάρχει παρά μόνο μια απαίτηση, ένα σύνθημα: «Να μην περάσει το νομοσχέδιο, να μην περάσουν τα μέτρα». Οχι μόνο γιατί το νομοσχέδιο αυτό δεν μπορεί να «μακιγιαριστεί», αλλά γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να παραδώσουν τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που πληρώθηκαν με αίμα και πολύχρονους αγώνες. Αυτή είναι η μόνη «γραμμή άμυνας». Πίσω απ' αυτή τη γραμμή, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει αύριο.

«Τα κυβερνητικά μέτρα, που θα προωθηθούν άμεσα με το αντεργατικό νομοσχέδιο στη Βουλή - υπογράμμιζε με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ - δίνουν συντριπτικό πλήγμα στην ιστορική κατάκτηση της εργατικής τάξης, το 8ωρο και το 7ωρο. Εισάγουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, δίνοντας τη δυνατότητα στους εργοδότες να κατανέμουν όπως θέλουν 138 εργάσιμες ώρες το χρόνο και αντί για υπερωριακή αμοιβή να "αποζημιώνουν" τους εργαζόμενους με ρεπό ή αύξηση της ετήσιας άδειας!

Η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει αυτό το τερατούργημα πίσω από την αλχημεία του "ψευτο-38ωρου" και τη μείωση της υπερεργασίας, ενώ είναι αυταπόδεικτο ότι με την κατάργηση του 8ωρου και την ελαστικοποίηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, οι ρυθμίσεις αυτές ενσωματώνονται στο μηχανισμό αύξησης της απλήρωτης δουλιάς, έντασης της εκμετάλλευσης, αύξησης των κερδών των μονοπωλίων. Οδηγούν στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και στην αύξηση της φτώχειας.

Εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων -σημείωνε το Γραφείο Τύπου- αποτελεί η κυβερνητική εξαγγελία για, δήθεν, αύξηση της αμοιβής των "θυμάτων" της μερικής απασχόλησης, που καταδικάζονται στην πείνα και την εξαθλίωση. Η κυβέρνηση, υλοποιώντας τα γενικότερα σχέδια για την κατεδάφιση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης, προχωρεί στην απαλλαγή των εργοδοτών από σημαντικό μέρος των ασφαλιστικών εισφορών, επιχορηγώντας με δισεκατομμύρια την ολιγαρχία του πλούτου».

Αλλά αν με το νομοσχέδιο επιβεβαιώνεται, η απόφαση της κυβέρνησης να ηγηθεί του αντεργατικού και αντιλαϊκού «εκσυγχρονισμού» της χώρας, άλλο τόσο επιβεβαιώνεται και η ιστορική αλήθεια, ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από τους αγώνες, ότι τελικά «δικαιώματα» μπορεί να έχουν, μόνο όταν τα υπερασπίζουν.

Για δεκαετίες η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο, πάλευαν και παλεύουν για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου. Ταυτόχρονα όμως με τη μείωση απαιτούσαν και την οριοθέτηση του εργάσιμου χρόνου στη διάρκεια του 24ωρου. Το ιστορικό σύνθημα των αγωνιστών του Σικάγου για «8 ώρες δουλιά - 8 ώρες ξεκούραση - 8 ώρες ψυχαγωγία» ανταποκρινόταν στην απαίτηση, για σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, που θα επέτρεπε στον εργαζόμενο να είναι άνθρωπος!

Κάτω από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, το αίτημα αυτό έγινε πραγματικότητα. Αυτή την ιστορική κατάκτηση, του σταθερού ημερήσιου χρόνου, ως κεντρικό σημείο αναφοράς στην παραγωγική διαδικασία, ανατρέπει βίαια το νομοσχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή. Ο χαρακτηρισμός «τερατούργημα», δικαιώνεται από το μέγεθος και το βάθος της οπισθοδρόμησης που φέρνει μαζί της αυτή η ανατροπή. Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος -σύμφωνα με τους εμπνευστές του νομοσχεδίου- παύει να υφίσταται. Ο χρόνος εργασίας υπολογίζεται στη βάση ενός ετήσιου μέσου όρου. Κατανέμεται δε, σε περιόδους παραγωγικής αιχμής και παραγωγικής ύφεσης, ανάλογα με το συμφέρον και τις «ανάγκες» των επιχειρήσεων. Εκεί μέσα, ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε άλλη μια παραγωγική μηχανή, η οποία θα αρχίζει και θα σταματά τη λειτουργία της, ανάλογα με το πώς ορίζει ο «εργοδότης - αφέντης». Μεταμορφώνεται σε έναν «δουλοπάροικο» του 21ου αιώνα, για τον οποίο ο καπιταλιστής μπορεί ν' αποφασίζει, πόσες ώρες θα δουλέψει κατά τη διάρκεια της ημέρας, πόσο θα κοιμηθεί, και αν θα του μείνει χρόνος ν' ασχοληθεί με την οικογένειά του.

Πυρήνας του αντεργατικού νομοσχεδίου είναι το άρθρο 5, με το οποίο επιχειρείται η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» σε ετήσια βάση. Με το απάνθρωπο αυτό εύρημα, ο εργάσιμος χρόνος δεν υπολογίζεται ημερησίως. Στην πράξη το οχτάωρο καταργείται. Στην πραγματικότητα ανεξέλεγκτος παραμένει και ο εβδομαδιαίος χρόνος, αφού ο νόμος μιλάει πάντα για μέσους όρους. Ο εργάσιμος χρόνος μετατρέπεται σε μια ετήσια μάζα εργατοωρών. Αυτή τη μάζα του εργατοχρόνου, ο εργοδότης μπορεί να τη μοιράσει σε περιόδους ανάλογα με τις ανάγκες του.

Συγκεκριμένα ο καπιταλιστής θα διαχειρίζεται 138 ώρες ετησίως, ο οποίος θα είναι και απλήρωτος. Με το δικαίωμα αυτό, μειώνει ή εξαλείφει και την ανάγκη για χρήση των υπερωριών. Αντίστοιχα αφού η επιχείρηση θα ξεζουμίζει τους εργαζόμενους στη διάρκεια της περιόδου με παραγωγική αιχμή, θα «επιστρέφει» αυτές τις ώρες με ρεπό ή αυξημένη ετήσια άδεια. Το λεγόμενο «38ωρο» είναι μόνο ο αριθμητικός συντελεστής, με τον οποίο θα «επιστρέφονται» οι άδειες και τα ρεπό. Δεν πρόκειται δηλαδή για καμία μείωση του χρόνου εργασίας και του 40ωρου, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Ετσι αποτελεί κοροϊδία και το άρθρο 4 με το οποίο η κυβέρνηση αυξάνει δήθεν το κόστος των υπερωριών, μιας και η «διευθέτησή» του παρέχει τη δυνατότητα για τουλάχιστον 138 ώρες απλήρωτων «υπερωριών». Το γεγονός, ότι το νομοσχέδιο παραπέμπει την εφαρμογή της διευθέτησης στον ΟΜΕΔ, σε περίπτωση διαφωνίας των εργαζομένων, του σωματείου ή της Ομοσπονδίας, είναι ακόμα ένας επιπλέον λόγος ανησυχίας και η εμπειρία έχει δείξει ότι η θέληση των εργαζομένων μπορεί εύκολα να καταστρατηγηθεί.

Σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 5, η διευθέτηση μπορεί να εφαρμοστεί και στις εποχιακές επιχειρήσεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις απλήρωτες 138 ώρες αναλογικά με το διάστημα που λειτουργούν. Οι «συγκεκριμένες» ασάφειες που περιέχει το άρθρο της διευθέτησης, και η πρόσθετη παράγραφος που έθεσαν οι συντάκτες όταν κατατέθηκε στη Βουλή, ότι οι διαδικασίες εφαρμογής του άρθρου και οι «λεπτομέρειες» θα καθορίζονται με υπουργικές αποφάσεις, δημιουργούν προϋποθέσεις για ακόμα χειρότερες εκδοχές όταν αρχίσει να υλοποιείται.

Με το άρθρο 9 αυξάνεται το ποσοστό απολύσεων στις επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 50 εργαζόμενους. Καταργείται το όριο του 2%, ως ανώτατο ποσοστό απολύσεων και ορίζεται ότι οι επιχειρήσεις από 20-200 εργαζόμενους μπορούν να κάνουν μέχρι και 4 απολύσεις το μήνα. Πρακτικά σημαίνει ότι το όριο απολύσεων θα κυμαίνεται από 2% (για π.χ. 200 εργαζόμενους) μέχρι 8% (50 εργαζόμενοι) και παραπάνω... Με δεδομένο ότι μεγάλος όγκος επιχειρήσεων απασχολεί από 50-150 εργαζόμενους, επιτυγχάνεται η κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού απολύσεων και μάλιστα με το επιχείρημα ότι έτσι οι εργοδότες θα προσφεύγουν σε πιο πολλές προσλήψεις..! Το δικαίωμα για περισσότερες απολύσεις συνδέεται άμεσα και με το κλίμα που θα επικρατήσει μέσα στις επιχειρήσεις, αλλά και με τη δυνατότητα για επιβολή της «διευθέτησης» κάτω από απειλές και εκβιασμούς.

Με το άρθρο 6 εξασφαλίζεται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ, κατά 18% και για όλους τους εργαζόμενους που έχουν αμοιβές μέχρι 200.000 δραχμές, στις οποίες όμως δε συνυπολογίζονται οι υπερωρίες. Το ύψος της εργοδοτικής απαλλαγής υπολογίζεται σε 25 δισεκατομμύρια, κάτι που μπορεί ν' αναπροσαρμοστεί στο μέλλον με υπουργική απόφαση. Η διάταξη που ορίζει ότι η απαλλαγή αυτή θα καλυφτεί από το δημόσιο, μόνο εγγύηση για τα οικονομικά του ΙΚΑ δεν αποτελεί, όταν γνωρίζουμε για τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που, αν και έχουν αναγνωριστεί, δεν καταβάλλονται από το δημόσιο.

Με τα άρθρα 7 και 8, επιδιώκεται η επέκταση της μερικής απασχόλησης στο σύνολο της οικονομίας, σύμφωνα και με το μοντέλο του «απασχολήσιμου» που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός. Η μερική απασχόληση διευρύνεται και κάτω των 4 ωρών εργασίας και έρχεται να συμπληρώσει το μοντέλο της απασχόλησης μέσα από τη «διευθέτηση» και τις όποιες ανάγκες δημιουργηθούν για τους εργοδότες. Η «αύξηση» κατά 7,5% των μερικώς απασχολούμενων μισθωτών (άρθρο 7) και η οικονομική ενίσχυση κατά 30.000 δραχμές στους μακροχρόνια ανέργους, προκειμένου να προσληφθούν σε οποιαδήποτε εργασία, αφενώς αφορά ορισμένες κατηγορίες, αφετέρου δεν μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή των μερικών απασχολούμενων που αν και θα δουλεύουν έχουν καταδικαστεί να «φυτοζωούν».

Η ρύθμιση για το προσυνταξιοδοτικό επίδομα είναι μια ακόμα κοροϊδία στο πρόσωπο χιλιάδων εργαζομένων, που με 10.500 ένσημα/35τία, δεν μπορούν να φύγουν από την παραγωγή και να βγουν στη σύνταξη. Ο νόμος δεν κατοχυρώνει τη συνταξιοδότηση, χωρίς χρονικά όρια και προϋποθέσεις, όπως είναι οι θέσεις των συνδικάτων. Αντί γι' αυτό η κυβέρνηση, φορτώνει τα βάρη του προσυνταξιοδοτικού μηνιαίου επιδόματος στον ΛΑΕΚ, χωρίς όμως να εξασφαλίζεται ούτε αυτό, αφού η εφαρμογή του μπαίνει υπό την αίρεση της συμφωνίας των λεγόμενων «κοινωνικών εταίρων». Επίσης, θέτει ως απαραίτητο όρο τα 7.500 ένσημα στην κατηγορία των Βαρέων και Ανθυγιεινών, κάτι που αποκλείει χιλιάδες εργαζόμενους από αυτή την ψευτοπαροχή, που έχει μόνο προπαγανδιστικό χαρακτήρα.

Τέλος, μέσα από άλλες διατάξεις, καταργούνται το γαμήλιο επίδομα στα νέα ζευγάρια, το ετήσιο επίδομα σπουδαστών και φοιτητών που έχουν αριστεύσει και αυξάνονται τα χαράτσια στους δικαιούχους τουΟΕΕ. Με μια τελευταία προσθήκη που έβαλε το υπουργείο στο άρθρο 10, που προέβλεπε την ασφαλιστική κάλυψη στους μακροχρόνια ανέργους για πέντε χρόνια πριν βγουν στη σύνταξη από το ΛΑΕΚ, ορίζει ότι γι' αυτούς που είναι στην κατηγορία των Βαρέων και Ανθυγιεινών, ο χρόνος ασφαλιστικής κάλυψης από τον ΛΑΕΚ δε θ' αναγνωρίζεται «ως διανυθείς στα βαρέα και ανθυγιεινά».

Το σχέδιο νόμου θα περιλαμβάνει ένα μέρος των αποφάσεων που πήρε το Υπουργικό Συμβούλιο στις 28.7.2000 που παρουσιάστηκαν με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Υγεία για τον Πολίτη». Θα αφορά στη συγκρότηση των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (ΠεΣΥ), στην οργάνωση των νοσοκομείων και το ανθρώπινο δυναμικό.

Σε σχέση με το αρχικό σχέδιο δε φαίνεται ότι θα υπάρξουν ουσιαστικές διαφορές. Επιμέρους αλλαγές -αλλά χωρίς να αλλάζουν το βασικό προσανατολισμό των σχεδίων- μπορεί να εμφανιστούν, καθώς μέχρι και την τελευταία στιγμή «χτενίζονται τα άρθρα» που δεν αναμένεται να ξεπεράσουν τα είκοσι.

Μια από τις επουσιώδεις αλλαγές είναι ότι αντί για τις Ανώνυμες Εταιρίες, που θα συγκροτούσαν τα ΠεΣΥ, τώρα θα προβλέπεται ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠεΣΥ θα έχει τη δυνατότητα να συνιστά μονομετοχικές κρατικές επιχειρήσεις, κατά των δημοτικών επιχειρήσεων, για την ανάληψη των κοινών υποστηρικτικών λειτουργιών των νοσοκομείων.

Τα νοσοκομεία παύουν να αποτελούν νομικά πρόσωπα, θα αποτελέσουν αποκεντρωμένες και ανεξάρτητες μονάδες των ΠεΣΥ και η διοίκησή τους θα ανατίθεται σε μάνατζερ. Για να κατευνάσουν τις ανησυχίες για το εργασιακό καθεστώς, πιθανώς να υπάρξουν διατυπώσεις ότι διατηρούνται οι οργανισμοί των νοσοκομείων με τις κατά κλάδο και βαθμό οργανικές θέσεις τους.

Με τις ρυθμίσεις για τους πανεπιστημιακούς γιατρούς θα επιχειρηθεί να δοθεί η εντύπωση των «ενιαίων εργασιακών σχέσεων για τους γιατρούς» και της «ένταξης των πανεπιστημιακών στο ΕΣΥ» -που προβλέπονταν από το νόμο 1397/83, εξαγγέλθηκε πολλές φορές, αλλά έμεινε γράμμα κενό. Η ρύθμιση για τους πανεπιστημιακούς γιατρούς θα προβλέπει να έχουν ιδιωτικό ιατρείο μέσα στα νοσοκομεία, όπως και οι γιατροί του ΕΣΥ με βαθμό διευθυντή, αναπληρωτή διευθυντή και επιμελητή Α'.

Στην πράξη, δηλαδή, θα υπάρξει περαιτέρω διαφοροποίηση των εργασιακών σχέσεων και εισαγωγή περισσότερων στοιχείων αγοράς, σε βάρος του ασθενή. Πάντως, οι αντιδράσεις των πανεπιστημιακών είναι πολύ έντονες και οι ρυθμίσεις «παίζονται» μέχρι την τελευταία στιγμή.

Αν το νομοσχέδιο κατατεθεί στη Βουλή στο τέλος του Νοέμβρη ή στις αρχές του Δεκέμβρη, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος, τότε μπορεί να ψηφιστεί μέσα σε 15 μέρες, αν «τρέξουν οι διαδικασίες» ή σε ένα μήνα με τους συνηθισμένους ρυθμούς των διαδικασιών που ακολουθούνται για την ψήφιση ενός νομοσχεδίου. Εχει όμως προηγηθεί το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, ενώ έπονται και οι γιορτές. Ετσι, λοιπόν, υπολογίζεται ότι η ψήφιση μάλλον οδεύει για το νέο έτος.

Θα ακολουθήσουν τα σχέδια νόμου για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και του Οργανισμού Διαχείρισης Πόρων Υγείας (ΟΔΙΠΥ) τον Ιδιωτικό Τομέα και το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας.

Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν αύριο και μεθαύριο τα νοσοκομεία, το ΕΚΑΒ, τα Κέντρα Υγείας και τα θεραπευτήρια όλης της χώρας, λόγω της 48ωρης απεργίας που προκήρυξε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), για να εκφράσει τη διαφωνία της σε έξι βασικά σημεία των σχεδίων της κυβέρνησης.

Επίσης, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Αθήνας Πειραιά(ΕΙΝΑΠ) αποφάσισε 48ωρη απεργία για αύριο και μεθαύριο και προειδοποιεί την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην εξαγγελία νομοθετικών ρυθμίσεων ενάντια στις ανάγκες και στα δικαιώματα των εργαζομένων στη δημόσια περίθαλψη, αλλά και ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Η ΠΟΕΔΗΝ σε ανακοίνωσή της τονίζει: «Αν το σχέδιο της μεταρρύθμισης νομοθετηθεί ως έχει, βάζει πρόσθετα εμπόδια στην πρόσβαση των πολιτών στις υπηρεσίες Υγείας και ο πολίτης θα έχει πιο λίγες και πιο ακριβείς υπηρεσίες Υγείας».

Την Τρίτη η ΠΟΕΔΗΝ και η ΕΙΝΑΠ οργανώνουν συγκέντρωση, ώρα 11 π.μ., στον πεζόδρομο της Κοραή, παίρνοντας μέρος στην κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ.

• Η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) ανακοίνωσε ότι παίρνει μέρος στην απεργία της ΑΔΕΔΥ με διάφορα αιτήματα, αλλά στην ανακοίνωσή της δεν αναφέρει ούτε λέξη για το υπό κατάθεση νομοσχέδιο.