Τρία 24ωρα μετά την κατάθεση στη Βουλή του αντεργατικού εκτρώματος για τις εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με την αποφασιστικότητα χιλιάδων απεργών που αντιδρούν το επόμενο διήμερο στην πιο αντιλαϊκή και αντιδραστική πολιτική των τελευταίων χρόνων. Παράλληλα, η πρόταση - κάλεσμα του ΠΑΜΕ, για άμεσο συντονισμό και γενίκευση των αγώνων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, δίνει αγωνιστική προοπτική στην καταγεγραμμένη αντίθεση των εργαζομένων στα αντεργατικά μέτρα και δημιουργεί προϋποθέσεις κλιμάκωσης του αγώνα.

Από αύριο κατεβαίνουν σε 48ωρη απεργία οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία και οι υγειονομικοί, οι συμβασιούχοι στους δήμους και οι εργαζόμενοι σε όλα τα ασφαλιστικά Ταμεία, ενώ την Τρίτη, με την απεργία της ΑΔΕΔΥ, «νεκρώνουν» οι δημόσιες υπηρεσίες, ενώ απεργούν και οι εκπαιδευτικοί, καθώς και οι εργαζόμενοι στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Η απεργιακή συγκέντρωση θα γίνει στον πεζόδρομο της Κοραή στις 11 το πρωί. Την ίδια ημέρα οι οικοδόμοι όλης της χώρας «βγαίνουν» στον αγώνα απορρίπτοντας το αντεργατικό τερατούργημα και μαζί με τις Ομοσπονδίες των συνταξιούχων πραγματοποιούν συγκέντρωση στην πλατεία Κάνιγγος στις 10 το πρωί. Απεργία έχει κηρύξει και το Εργατικό Κέντρο Λέσβου, καταγγέλλοντας τα αντεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση.

Ο απεργιακός αναβρασμός και ανεξάρτητα από τις προσπάθειες ορισμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, να περιορίσουν και να «αφυδατώσουν» το περιεχόμενο των αγώνων, δείχνουν ότι η αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης απορρίπτεται από ευρύτερα στρώματα εργαζομένων. Οτι και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα τα προβλήματα είναι τόσο οξυμένα, που σε συνδυασμό με το αντεργατικό νομοσχέδιο δημιουργούν την «αντικειμενική βάση» των αγώνων.

Η νέα απεργιακή πρόταση του ΠΑΜΕ, πατάει γερά σ' αυτή την πραγματικότητα. Γιατί όπως υπογραμμίζουν και τα στελέχη του, στην επιστολή τους προς την ΕΕ της ΓΣΕΕ, «οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και παραταξιακές προτιμήσεις, επειδή έχουν αντιληφθεί ότι χάνουν πολλά, απαιτούν συνέχιση και κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, το ΣΕΒ αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση, που στηρίζουν τα μέτρα».

Στις σημαίες αυτού του αγώνα, δεν μπορεί να υπάρχει παρά μόνο μια απαίτηση, ένα σύνθημα: «Να μην περάσει το νομοσχέδιο, να μην περάσουν τα μέτρα». Οχι μόνο γιατί το νομοσχέδιο αυτό δεν μπορεί να «μακιγιαριστεί», αλλά γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να παραδώσουν τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που πληρώθηκαν με αίμα και πολύχρονους αγώνες. Αυτή είναι η μόνη «γραμμή άμυνας». Πίσω απ' αυτή τη γραμμή, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει αύριο.

«Τα κυβερνητικά μέτρα, που θα προωθηθούν άμεσα με το αντεργατικό νομοσχέδιο στη Βουλή - υπογράμμιζε με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ - δίνουν συντριπτικό πλήγμα στην ιστορική κατάκτηση της εργατικής τάξης, το 8ωρο και το 7ωρο. Εισάγουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, δίνοντας τη δυνατότητα στους εργοδότες να κατανέμουν όπως θέλουν 138 εργάσιμες ώρες το χρόνο και αντί για υπερωριακή αμοιβή να "αποζημιώνουν" τους εργαζόμενους με ρεπό ή αύξηση της ετήσιας άδειας!

Η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει αυτό το τερατούργημα πίσω από την αλχημεία του "ψευτο-38ωρου" και τη μείωση της υπερεργασίας, ενώ είναι αυταπόδεικτο ότι με την κατάργηση του 8ωρου και την ελαστικοποίηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, οι ρυθμίσεις αυτές ενσωματώνονται στο μηχανισμό αύξησης της απλήρωτης δουλιάς, έντασης της εκμετάλλευσης, αύξησης των κερδών των μονοπωλίων. Οδηγούν στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και στην αύξηση της φτώχειας.

Εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων -σημείωνε το Γραφείο Τύπου- αποτελεί η κυβερνητική εξαγγελία για, δήθεν, αύξηση της αμοιβής των "θυμάτων" της μερικής απασχόλησης, που καταδικάζονται στην πείνα και την εξαθλίωση. Η κυβέρνηση, υλοποιώντας τα γενικότερα σχέδια για την κατεδάφιση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης, προχωρεί στην απαλλαγή των εργοδοτών από σημαντικό μέρος των ασφαλιστικών εισφορών, επιχορηγώντας με δισεκατομμύρια την ολιγαρχία του πλούτου».

Αλλά αν με το νομοσχέδιο επιβεβαιώνεται, η απόφαση της κυβέρνησης να ηγηθεί του αντεργατικού και αντιλαϊκού «εκσυγχρονισμού» της χώρας, άλλο τόσο επιβεβαιώνεται και η ιστορική αλήθεια, ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από τους αγώνες, ότι τελικά «δικαιώματα» μπορεί να έχουν, μόνο όταν τα υπερασπίζουν.