Οι επικοινωνίες είναι ήδη στα χέρια πολυεθνικών μονοπωλίων. Ο ορυκτός πλούτος επίσης. Το εμπόριο, παρά την ύπαρξη ακόμα αρκετών μικρομεσαίων, ελέγχεται από μονοπωλιακές μονάδες. Η ντόπια παραγωγή που αφορά στη διατροφή χτυπιέται ανελέητα για να εξαναγκαστούν οι φτωχοί αγρότες και κτηνοτρόφοι να παραδώσουν τα πάντα στους αναδυόμενους μεγαλοκαπιταλιστές του χώρου. Οι εταιρείες που εμπορεύονται γη (και σπίτια) κάνουν χρυσές δουλειές καθώς αγοράζουν κοψοχρονιά. Καταμεσής της κρίσης το μονοπωλιακό κεφάλαιο γιγαντώνεται. Οι πολιτικοί του εκπρόσωποι όλο και πιο ωμά μιλάνε για κερδοφόρες μπίζνες στο έδαφος που καλλιεργεί η κρίση. Νερό και ρεύμα, συνολικά η Ενέργεια, τα νέα πεδία του ανταγωνισμού των μονοπωλίων.

Απέναντι: Χιλιάδες και χιλιάδες απειλούνται από τις τράπεζες να χάσουν το κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους. Μεικτά κλιμάκια Αστυνομίας και ΣΔΟΕ κάνουν μπλόκα στους δρόμους για να οδηγήσουν στο Αυτόφωρο καθέναν που χρωστά πάνω από 6.000 ευρώ στην Εφορία. Εργολάβοι της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ εμφανίζονται πυκνά πλέον στις γειτονιές για να κόψουν ρεύμα και νερό. Υπάλληλοι σε σούπερ μάρκετ αφηγούνται ιστορίες για ανθρώπους που αγοράζουν με το κομμάτι πλέον ένα φτερό κοτόπουλου, ένα μήλο, ένα κρεμμύδι.

Το κυβερνητικό κονκλάβιο εκπονεί σχέδια επί σχεδίων για την προστασία δήθεν των ανέργων. Μπούρδες. Κάθε μέτρο είναι μέτρο ενίσχυσης των καπιταλιστών για ακόμα πιο φτηνούς εργάτες. Ηδη τους έχουν μειώσει τις εργοδοτικές εισφορές, ενώ τους έχουν χορηγήσει προγράμματα που τους επιδοτούν για τις ασφαλιστικές εισφορές. Το μέγεθος της απλήρωτης εργατικής δύναμης αυξάνεται δραματικά. Κι αυτό ακριβώς είναι ο κράχτης για τις περίφημες νέες επενδύσεις.

Αχτίδα φωτός: Χτες, στη διάρκεια της πανελλαδικής απεργίας: Εργάτες πάνε στα μπλόκα των αγροτών. Αγρότες έρχονται στις συγκεντρώσεις των εργατών. Μαθητές αφήνουν μόνους στην τάξη τους απεργοσπάστες καθηγητές και κατεβαίνουν στο δρόμο πλάι στους γονιούς τους. Γυναίκες βυθίζουν την τηλεθέαση καθώς αντί να κοιτάνε στην τιβί το πώς μαγείρευαν λαχανίδες οι άνθρωποι στην Κατοχή, κατεβαίνουν στην απεργιακή διαδήλωση για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων.

Εκεί, στο δρόμο της οργανωμένης ταξικής πάλης διαμορφώνεται κοινή συνείδηση: Η αστική τάξη πρέπει να βγει στην ανεργία. Οι πολιτικοί της αστικής τάξης πρέπει να βγουν στην ανεργία. Οσοι ισχυρίζονται ότι ο καπιταλισμός έχει και ανθρώπινο πρόσωπο πρέπει να βγουν στην ανεργία.

Τα ανθρώπινα ποτάμια που πλημμύρισαν χτες τους δρόμους έδειξαν ότι ο τροχός της Ιστορίας μπορεί να αργοσέρνει ακόμα, αλλά υπάρχουν οι δυνάμεις που τον τραβάνε μπροστά. Υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν να βάλουν φρένο στην πολιτική του κεφαλαίου. Υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν να αναμετρηθούν με την εξουσία των μονοπωλίων και να την ανατρέψουν. Μπροστά η μάχη για τις Συμβάσεις. Μπροστά η μάχη για την προστασία των ανέργων. Μπροστά η μάχη απέναντι στις τράπεζες και την εφορία. Μπροστά η μάχη για την επιβίωση. Ολα πόλεμος με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Καθένας κρίνεται από τη θέση που έμπρακτα παίρνει σ' αυτό το μέτωπο. Σ' αυτό το μέτωπο η υπεράσπιση του ΚΚΕ, ψυχή και καρδιά του μετώπου, είναι επίσης κριτήριο για τον καθένα.

Ασχετο: Βράδυ Δευτέρας στο Νοσοκομείο «Αγ. Ολγα». Το νοσοκομείο έχει φρακάρει. Δεν μπορεί να δεχτεί ούτε έναν ασθενή. «Οι εφημερίες πια είναι ένας πόλεμος», σχολιάζει ένας γιατρός. Τα ιδιωτικά μαγαζιά που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στο χώρο της Υγείας γράφουν νέα κέρδη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΥΡΙΟ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ και διαδηλώνουμε με το ΠΑΜΕ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Ευέλικτες» δόσεις για εξόφληση χρεών

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Μετ' εμποδίων οι ρυθμίσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Νέα γκάφα με τα χρέη

6 ΜΕΡΕΣ: Λίγοι μήνες ζωής για τα Ταμεία

ΤΑ ΝΕΑ: Ετοιμάζουν ομπρέλα για 400.000 οικογένειες

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τρία μέτρα για τους ανέργους

Η ΕΛΛΑΔΑ: Μέτρα - κοροϊδία πριν την απεργία

Η ΑΥΓΗ: Οργή για ανεργία και κοροϊδία

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Σκουριές εμφυλίου

ΕΘΝΟΣ: Αύξηση ωρών διδασκαλίας για εκπαιδευτικούς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αύξηση ωραρίου για δασκάλους, καθηγητές

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα, νομιμοποίηση μικρών παραβάσεων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μας κατάντησαν Τζιμπουτί και Ρουάντα

«Ποιοι εργατικοί αγώνες οδήγησαν στο κλείσιμο της αυτοκινητοβιομηχανίας SAAB στη Σουηδία, μετά από 64 χρόνια λειτουργίας, με αποτέλεσμα 3.700 εργαζόμενοι να πεταχτούν απλήρωτοι στο δρόμο και να πληγούν χιλιάδες ακόμα που δούλευαν σε επιχειρήσεις σχετικές με την αυτοκινητοβιομηχανία (σημεία πώλησης, συνεργεία, μεταφορές κ. ά.); Ποιοι αγώνες ευθύνονται για το γεγονός ότι η αλυσίδα πώλησης οικιακού εξοπλισμού "Praktiker" αποσύρθηκε από την τούρκικη αγορά "σε μια προσπάθεια εξυγίανσης του διεθνούς χαρτοφυλακίου της" (...) Κανείς βέβαια δεν μπορεί να επικαλεστεί για το λουκέτο τους εργατικούς αγώνες, αφού στην Τουρκία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι εργαζόμενοι βιώνουν ένα από τα πιο βάρβαρα νομικά καθεστώτα σε ό,τι αφορά το συνδικαλισμό και την κήρυξη απεργίας, ενώ εξίσου σμπαραλιασμένοι είναι οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις, για να απολαμβάνουν οι πολυεθνικές φτηνά εργατικά χέρια και να κάνουν επενδύσεις. Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι η εταιρεία αθλητικών ειδών Puma αποσύρθηκε από την Ελλάδα, ενώ ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο στην Κύπρο και τη Βουλγαρία, επειδή το τέταρτο τρίμηνο του 2012 τα αποτελέσματά της ήταν χειρότερα των προσδοκιών; Προφανώς όχι οι εργαζόμενοι στη γερμανική πολυεθνική, για τους οποίους δεν έχει ακουστεί το παραμικρό σε σχέση με την οργάνωση κινητοποιήσεων απέναντι στην εργοδοσία. Θα μπορούσε να απαριθμήσει κανείς εκατοντάδες παραδείγματα επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που έκλεισαν χωρίς οι εργαζόμενοι σ' αυτές να έχουν ρίξει έστω και μια αγωνιστική μπαταριά (...)

Το πρόβλημα κυβέρνησης και εργοδοσίας είναι ότι για να γίνει μια επένδυση χρειάζεται η τιμή της εργατικής δύναμης να πέσει στον πάτο. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να εξαλειφθεί κάθε φωνή αντίστασης, πολύ περισσότερο κάθε δύναμη που έχει την ικανότητα να συσπειρώνει και να οργανώνει αγώνες ενάντια στον πυρήνα της πολιτικής, που εξαθλιώνει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό, οι επίδοξοι "επενδυτές" όποτε δουν στέλεχος της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ, ζητάνε εγγυήσεις ότι θα τσακίσουν και θα ενσωματώσουν το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, προκειμένου να προσελκύσουν τις επενδύσεις που λένε (...) Σε συνθήκες κρίσης, η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει στους καπιταλιστές τους καλύτερους δυνατούς όρους, για να κάνουν επενδύσεις, τσακίζοντας, στην κυριολεξία, τους εργαζόμενους. Οσες επενδύσεις κι αν γίνουν, θα γίνουν στα συντρίμμια των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων. Μόνο οι εργαζόμενοι, σε συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, μπορούν να εξαλείψουν την ανεργία και να κάνουν ανάπτυξη προς όφελός τους, γκρεμίζοντας τους καπιταλιστές από την εξουσία, κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).