«Ποιοι εργατικοί αγώνες οδήγησαν στο κλείσιμο της αυτοκινητοβιομηχανίας SAAB στη Σουηδία, μετά από 64 χρόνια λειτουργίας, με αποτέλεσμα 3.700 εργαζόμενοι να πεταχτούν απλήρωτοι στο δρόμο και να πληγούν χιλιάδες ακόμα που δούλευαν σε επιχειρήσεις σχετικές με την αυτοκινητοβιομηχανία (σημεία πώλησης, συνεργεία, μεταφορές κ. ά.); Ποιοι αγώνες ευθύνονται για το γεγονός ότι η αλυσίδα πώλησης οικιακού εξοπλισμού "Praktiker" αποσύρθηκε από την τούρκικη αγορά "σε μια προσπάθεια εξυγίανσης του διεθνούς χαρτοφυλακίου της" (...) Κανείς βέβαια δεν μπορεί να επικαλεστεί για το λουκέτο τους εργατικούς αγώνες, αφού στην Τουρκία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι εργαζόμενοι βιώνουν ένα από τα πιο βάρβαρα νομικά καθεστώτα σε ό,τι αφορά το συνδικαλισμό και την κήρυξη απεργίας, ενώ εξίσου σμπαραλιασμένοι είναι οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις, για να απολαμβάνουν οι πολυεθνικές φτηνά εργατικά χέρια και να κάνουν επενδύσεις. Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι η εταιρεία αθλητικών ειδών Puma αποσύρθηκε από την Ελλάδα, ενώ ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο στην Κύπρο και τη Βουλγαρία, επειδή το τέταρτο τρίμηνο του 2012 τα αποτελέσματά της ήταν χειρότερα των προσδοκιών; Προφανώς όχι οι εργαζόμενοι στη γερμανική πολυεθνική, για τους οποίους δεν έχει ακουστεί το παραμικρό σε σχέση με την οργάνωση κινητοποιήσεων απέναντι στην εργοδοσία. Θα μπορούσε να απαριθμήσει κανείς εκατοντάδες παραδείγματα επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που έκλεισαν χωρίς οι εργαζόμενοι σ' αυτές να έχουν ρίξει έστω και μια αγωνιστική μπαταριά (...)

Το πρόβλημα κυβέρνησης και εργοδοσίας είναι ότι για να γίνει μια επένδυση χρειάζεται η τιμή της εργατικής δύναμης να πέσει στον πάτο. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να εξαλειφθεί κάθε φωνή αντίστασης, πολύ περισσότερο κάθε δύναμη που έχει την ικανότητα να συσπειρώνει και να οργανώνει αγώνες ενάντια στον πυρήνα της πολιτικής, που εξαθλιώνει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό, οι επίδοξοι "επενδυτές" όποτε δουν στέλεχος της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ, ζητάνε εγγυήσεις ότι θα τσακίσουν και θα ενσωματώσουν το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, προκειμένου να προσελκύσουν τις επενδύσεις που λένε (...) Σε συνθήκες κρίσης, η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει στους καπιταλιστές τους καλύτερους δυνατούς όρους, για να κάνουν επενδύσεις, τσακίζοντας, στην κυριολεξία, τους εργαζόμενους. Οσες επενδύσεις κι αν γίνουν, θα γίνουν στα συντρίμμια των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων. Μόνο οι εργαζόμενοι, σε συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, μπορούν να εξαλείψουν την ανεργία και να κάνουν ανάπτυξη προς όφελός τους, γκρεμίζοντας τους καπιταλιστές από την εξουσία, κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).