ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καμιά επανάπαυση, δράση για κλιμάκωση

Η προχτεσινή απεργία έδωσε απάντηση σε όσους καταφεύγουν σε εκβιασμούς, αυταρχισμό και ψέματα για να κρατήσουν το λαό φοβισμένο, υποταγμένο, διασπασμένο, έδειξε πως ο εργαζόμενος λαός έχει δύναμη. Πως μπορεί όχι μόνο να φρενάρει την άγρια αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική συγκυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ, αλλά και να βάλει τη σφραγίδα του στις επερχόμενες εξελίξεις. Οι μαζικές και μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, το αγωνιστικό αντάμωμα της εργατιάς με τους αγρότες στα μπλόκα του αγώνα, αλλά και με τους αυτοαπασχολούμενους, ήταν ένα αισιόδοξο μήνυμα. Αυτός ο αγωνιστικός συντονισμός πρέπει να βαθύνει, να σταθεροποιηθεί. Να αποκρυσταλλωθεί η κοινή αγωνιστική πάλη εργατιάς - αγροτιάς - αυτοαπασχολούμενων. Βαδίζοντας πιο αποφασιστικά αυτόν το δρόμο, τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα πετύχουν να διαμορφωθεί η αγωνιστική εκείνη συμμαχία ενάντια στον κοινό εχθρό, στα μονοπώλια, στην ΕΕ. Να μετατραπεί η οργή και η αγανάκτηση σε συνειδητή και οργανωμένη πάλη.

Σήμερα, δε χωρά κυριολεκτικά καμιά επανάπαυση. Η παρουσία του Γάλλου Προέδρου στην Αθήνα δηλώνει πως η αστική τάξη της χώρας μας επιδιώκει να διατηρήσει και - αν μπορέσει - ν' αναβαθμίσει τη θέση της στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Για να το κάνει αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να γίνει ευνοϊκός «τόπος επενδύσεων» για ντόπια και ξένα μονοπώλια. Γεγονός που σημαίνει ότι θα προχωρήσει στην ακόμη μεγαλύτερη συντριβή της τιμής της εργατικής δύναμης. Σε αυτήν τη βάση, τα βάρβαρα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα και η καταστολή του λαού θα κλιμακωθούν. Το ίδιο και η επιχείρηση εξαπάτησης του λαού. Το «μαστίγιο» θα συνοδεύεται με το «καρότο». Γι' αυτό και χρειάζεται ακόμη πιο αποφασιστική και συνειδητή συμμετοχή στον αγώνα, στην οργάνωση της πάλης στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές και τα χωριά.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων περνά ακριβώς μέσα απ' τη δράση για την ενδυνάμωση των σωματείων, των συνδικάτων και των ομοσπονδιών του εργατικού κινήματος. Την ενίσχυση της ταξικής τους κατεύθυνσης. Το ξεπέρασμα των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η εργατική τάξη μπορεί να αξιοποιήσει τη μεγάλη της δύναμη, η οποία βρίσκεται στην ταξική της οργάνωση. Μέσα απ' αυτόν τον δρόμο θα αποκτά όλο και περισσότερη δύναμη. Θα κατακτά όλο και περισσότερο τη θέληση να απαλλάξει το λαό από την εξουσία και την καταπίεση των μονοπωλίων. Αλλωστε, η απεργία της Τετάρτης έδειξε πως σταθερά διαμορφώνεται και ξεχωρίζει ο ταξικός εκείνος πόλος μέσα στο εργατικό κίνημα, με μπροστάρη το ΠΑΜΕ, που θα δώσει την απαραίτητη ώθηση για την ανασύνταξή του, στην οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας. Πως η εργατική τάξη μπορεί να τεθεί επικεφαλής της πάλης του λαού.

Ο αγώνας ενάντια στη βάρβαρη πολιτική θα είναι μακρύς και σίγουρα δε θα είναι ένα «μονόπρακτο». Θα έχει νίκες και ήττες. Οι εργαζόμενοι με τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις, όλο το προηγούμενο διάστημα, έχουν κάνει σημαντικά βήματα. Τώρα δεν πρέπει να γίνει ούτε ένα βήμα πίσω. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ έχουν ήδη βάλει το ζήτημα της κλιμάκωσης για τη διεκδίκηση της Σύμβασης. Το ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα σε όλα τα Σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, με συσκέψεις, περιοδείες, συγκεντρώσεις και συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, να συζητήσουν με τους εργαζόμενους την κλιμάκωση της πάλης για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ και κλαδικών Συμβάσεων. Χωρίς να χάνεται ούτε λεπτό όλοι τώρα στις νέες μάχες.

Ο «πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται... »

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τρία άρθρα μετρήσαμε στην «Αυγή» της Τρίτης σχετικά με τον «902» και τον «Ριζοσπάστη». Αντιγράφουμε αποσπάσματα:

«"Ο 902 ήταν το τέλειο έγκλημα", έλεγε ένας φίλος και να που πάει να γίνει σκέτο έγκλημα. Μπορεί άραγε η επίκληση όποιων οικονομικών δυσκολιών, να αθωώσει μια τέτοια κίνηση; Κι αφού οι οικονομικές δυσκολίες προήλθαν από τη συρρίκνωση του ποσοστού, πώς γίνεται να προκρίνονται οι απολύσεις και οι πωλήσεις και να μην υπάρχει προβληματισμός για την πολιτική που οδήγησε σ' αυτή τη συρρίκνωση; Μια πολιτική δυσθυμίας, βλοσυρότητας, πολιορκημένου κάστρου, υψωμένου δάχτυλου έναντι όλων των "άλλων", πόσο μπορεί να εμπνεύσει; (...) Οι κομμουνιστές έχουν περάσει διά πυρός και σιδήρου (...) Μόνο που είχαν το κεφάλι ψηλά, είχαν πέσει στη φωτιά, στα πεδία των τίμιων μαχών. Και η ήττα τους ακόμα είχε φτερά. Φτερά που τα φορούσαν και στους διπλανούς τους».

Και: «...προτείναμε από την "Αυγή" να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες ώστε ο "902" να παραμείνει στην Αριστερά. Και κυρίως να μην καταλήξει στα χέρια της διαπλοκής και μάλιστα της ακροδεξιάς εκδοχής της που στήνουν ο κ. Σαμαράς και οι συν αυτώ. Το ηθικό επιχείρημα - πέραν του κινδύνου, ο 902 να γίνει μνημονιακός - είναι ότι η συχνότητα δεν είναι περιουσιακό στοιχείο ενός κόμματος, αλλά κοινωνική περιουσία της Αριστεράς»...

Ο «πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται» και η «Αυγή» δεν κρύβει την όρεξή της. Να αφαιρεθεί απ' το ΚΚΕ η συχνότητα του «902». Ζήτημα γύρω απ' το οποίο κλωθογυρνάνε μέρες τώρα, λασπολογώντας κιόλας ότι το ΚΚΕ ετοιμάζεται να παραδώσει στη διαπλοκή τον «902»... Θα επιμείνουμε, να μην κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Αλλοι είναι αυτοί που διαφημίζουν στις σελίδες τους επιφανείς εκπροσώπους της αστικής τάξης της χώρας. Αλλοι, και όχι το ΚΚΕ, είναι που θέλουν να διαχειριστούν την εξουσία που είναι συνυφασμένη με τη διαπλοκή. Θα 'πρεπε να 'χουν μάθει ήδη ότι στο ΚΚΕ λάσπη δεν πιάνει.

Ταυτόχρονα, μην ξεχνώντας τη γενικότερη αποστολή τους ρίχνουν και τα βέλη τους στη στρατηγική του Κόμματος, συστήνοντάς μας να την αλλάξουμε, να αναθεωρήσουμε, να χαράξουμε άλλη πορεία πλεύσης προς τη διαχείριση, για να πάψουν όλες μας οι δυσκολίες, πρωτίστως οι οικονομικές. Και ποιος τους είπε, των θλιβερών, ότι το ΚΚΕ και η στρατηγική του διατίθενται για εξαγορά; Το ΚΚΕ όσες φορές κι αν πέρασε διά πυρός και σιδήρου δεν τα «δίπλωσε» ποτέ. Το κεφάλι μας το κρατάμε ψηλά. Συμβουλές και υποδείξεις απ' όσους θέλουν να σύρουν το ΚΚΕ εκεί που σέρνονται δε δεχόμαστε.

Μεγάλα κέρδη για το κεφάλαιο...

Εντυπωσιακά κέρδη ανακοινώνουν τις τελευταίες μέρες εταιρείες της Αυστραλίας αλλά «πακέτο» με μαζικές ...απολύσεις, όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Για παράδειγμα, η τηλεπικοινωνιακή εταιρεία «Telstra» ανακοίνωσε ότι θα καταργήσει 648 θέσεις εργασίας, όταν πριν από δύο βδομάδες ανακοίνωνε κέρδη - ρεκόρ ύψους 1,6 δισ. δολαρίων για το πρώτο εξάμηνο του έτους.

Την ίδια στιγμή η ANZ και η Westpac, δύο από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες τράπεζες της Αυστραλίας, ανακοίνωσαν ότι θα απολύσουν συνολικά 204 εργαζόμενους και θα μεταφέρουν τις συγκεκριμένες θέσεις εργασίας, στην Ινδία η ANZ και στις Φιλιππίνες η Westpac. Η ΑΝΖ ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα ότι κατά το τελευταίο εξάμηνο τα καθαρά της κέρδη ανήλθαν στα 1,36 δισ. δολάρια.

Αύξηση κερδών κατά 300% είχε και το εκδοτικό συγκρότημα «Φέρφαξ» σε σχέση με πέρυσι. Τα κέρδη του ανήλθαν στα 386,3 εκατομμύρια δολάρια, κυρίως όμως γιατί πούλησε περιουσιακά του στοιχεία. Και η «Φέρφαξ» προέβη πέρυσι σε μαζικές απολύσεις καθώς μειώνονται τα έσοδα των εφημερίδων της.

Ταυτόχρονα με τα παραπάνω απ' την Αυστραλία έρχεται και μια ακόμα είδηση: Οι θάνατοι από αφυδάτωση και υποσιτισμό στα γηροκομεία της Αυστραλίας υπερδιπλασιάστηκαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια! Τα πρόσφατα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας δείχνουν ότι 595 τρόφιμοι γηροκομείων της Πολιτείας της Βικτόριας πέθαναν πεινασμένοι και διψασμένοι, από το 2008 έως το 2011, ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2012 πέθαναν άλλοι 187 (δηλαδή, περισσότεροι από ένας τη μέρα!) από τις ίδιες αιτίες.

... φτώχεια και βαρβαρότητα για τους λαούς

Τον περασμένο Ιούνη είχαν δει το φως της δημοσιότητας στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, μεταξύ 2008 και 2011, η αφυδάτωση και ο υποσιτισμός ήταν η αιτία ή μέρος των αιτιών, που έχασαν τη ζωή τους 731 ασθενείς στα νοσοκομεία της Βικτόριας!

Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Αμύθητα κέρδη από τη μια, φτώχεια, ανεργία και βαρβαρότητα η πληρωμή όσων τα παράγουν με τον ιδρώτα τους από την άλλη. Τα μονοπώλια με αρωγό το κράτος τους θησαυρίζουν και οι άνθρωποι του μόχθου πετιούνται στο δρόμο και αφήνονται να πεθάνουν από πείνα και δίψα. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή από κάθε γωνιά του καπιταλιστικού κόσμου επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει έγκλημα που να μην μπορεί να διαπράξει αυτό το σύστημα για το κέρδος. Επιβεβαιώνεται η ανάγκη της ανατροπής του, της συντριβής του. Κι αυτό, συμφέρον και χρέος να το πράξουν έχουν εκείνοι που συντρίβονται κάθε μέρα κάτω από τη σιδερένια μπότα των μονοπωλίων. Οι λαοί.