Αμεση προσφυγή στη κάλπες, για να αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και να διαπραγματευθεί «καλύτερα» με τους δανειστές και εταίρους, κοροϊδεύοντας το λαό ότι αυτός είναι ο δρόμος για να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελός του, ζητάει ο Αλ. Τσίπρας με συνέντευξη στην εφημερίδα «Real News». Κατηγορεί, μάλιστα, τα κόμματα της συγκυβέρνησης ότι «πήραν την ψήφο του ελληνικού λαού, κοροϊδεύοντας συνειδητά ότι θα επαναδιαπραγματευθούν και την επόμενη μέρα των εκλογών, μας είπαν ουδείς αναμάρτητος».

Η προεκλογική κοροϊδία, βέβαια, ανήκει κατά το ένα σκέλος της στα αστικά κόμματα, μαζί και οι εκβιασμοί που εξαπέλυσαν στο λαό για να κάμψουν και να ενσωματώσουν τις αντιδράσεις του στα βάρβαρα μέτρα και στην ΕΕ. Το άλλο σκέλος της κοροϊδίας, όμως, ανήκει εξολοκλήρου στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πριν από τις εκλογές έλεγε ότι θα ακυρώσει το μνημόνιο, θα αποκαταστήσει μισθούς και συντάξεις, θα καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους της περασμένης τριετίας.

Ολα αυτά, μάλιστα, χωρίς να αμφισβητηθεί η θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και χωρίς να θιχτούν τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας, με την οποία (και για την οποία) θέλει να κάνει ανάπτυξη. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για αναδιαπραγμάτευση, δηλαδή ό,τι έλεγε και η ΝΔ προεκλογικά. Λέει μάλιστα ότι αυτή θα έχει για στόχο την κατάργηση του μνημονίου, αλλά σε συνεννόηση «με δανειστές και ενδεχόμενους συμμάχους». Δηλαδή, με όλους εκείνους που στις χώρες τους τσακίζουν τους λαούς με μέτρα ίδια με αυτά της Ελλάδας, ανεξάρτητα αν υπάρχουν μνημόνια ή όχι.

Επειδή ακριβώς ξέρει ότι η στρατηγική τους με τη ΝΔ συναντιέται στη διαχείριση του αστικού συστήματος, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι το δικό του κόμμα θα ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο και θα παίρνει αντιλαϊκά μέτρα με «διαφάνεια», προειδοποιώντας τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης «που υποκινούνται πολιτικά από τη διαπλοκή, να μην κοιμούνται ήσυχοι».

Για τον ίδιο λόγο, αυτόν του αποπροσανατολισμού του λαού για τα πραγματικά αίτια της κρίσης και των μέτρων που παίρνονται σήμερα, ο Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να παρουσιάσει την κυβέρνηση σαν διαπλεκόμενη με ορισμένους επιχειρηματίες, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ίδιος είναι εγγυητής ενός ηθικού τάχα καπιταλισμού.

Οπως λέει, «είμαστε σε μια φάση αναδιαμόρφωσης του χάρτη με σχέδιο τη στήριξη της κυβέρνησης, τη μετωπική επίθεση στην Αριστερά και παράλληλα τη διασφάλιση επιχειρηματικών συμφερόντων», και καταγγέλλει στελέχη της ΝΔ και συνεργάτες του πρωθυπουργού ότι «συμπεριφέρονται ή και εμφανίζονται ανοιχτά ως δικηγόροι μεγαλοεπιχειρηματιών που διεκδικούν φιλέτα του Δημοσίου».

Στο ίδιο πνεύμα ισχυρίζεται ότι «με πρόσχημα το μνημόνιο, οι προκλητικές ρυθμίσεις υπέρ των κολλητών δίνουν και παίρνουν», όταν το μνημόνιο είναι από μόνο του το σχέδιο εξόδου από την κρίση για την πλουτοκρατία, με ραγδαία υποτίμηση της εργατικής δύναμης και παράδοση του φυσικού πλούτου στους ιδιώτες, όπως άλλωστε επιβάλλει και η στρατηγική της ΕΕ.

Μιλώντας για τις ιδιωτικοποιήσεις λέει ότι «η κοινή γνώμη μένει άφωνη με το μέγεθος της λεηλασίας του δημόσιου συμφέροντος», όταν και οι ίδιοι στο πρόγραμμά τους μιλάνε για συμπράξεις με το κεφάλαιο, ενώ δε λένε πώς θα αποφύγουν τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν αυτές είναι στρατηγική επιλογή της ΕΕ, προκειμένου να αποκτήσει το κεφάλαιο νέα πεδία δράσης σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Σε ερώτηση μάλιστα για το τι σκοπεύει μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει στο Δημόσιο, ο Αλ. Τσίπρας απαντάει γενικόλογα ότι θα «επαναφέρουμε ό,τι χρειάζεται να είναι δημόσιο για τις ανάγκες του αναπτυξιακού σχεδιασμού της χώρας και την κοινωνική συνοχή», όπως και ό,τι παραχωρήθηκε «με παράνομο τρόπο».

Προσπαθεί μ' αυτόν τον τρόπο να κρύψει ότι τίποτα απ' όσα ιδιωτικοποιήθηκαν δεν πρόκειται να επαναφέρει στον έλεγχο του Δημοσίου, όσο κι αν προσπαθεί να χαϊδέψει τα αυτιά εργαζομένων σε πρώην ΔΕΚΟ και άλλους δημόσιους οργανισμούς ότι μπορούν να επιστρέψουν στην κατάσταση που ήταν πριν από τέσσερα χρόνια και να αποσπάσει έτσι τη στήριξη και την ψήφο τους.

Για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με παραλλαγμένο μείγμα διαχείρισης προϊδεάζει και όταν προειδοποιεί το λαό να μην έχει μεγάλες προσδοκίες από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, επειδή «το χάος που θα παραλάβουμε δε θα είναι συμβατό με τα όσα μέχρι τώρα γνωρίζουμε και τα εγχειρίδια αναφέρουν».

Σε άλλο σημείο, ο Αλ. Τσίπρας χαρακτηρίζει «πράξη εθνικής μειοδοσίας τον συμψηφισμό των πιθανών κοιτασμάτων με το χρέος της χώρας», αφήνοντας συνειδητά στην αφάνεια όλο το πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που εξυφαίνονται γύρω από το ζήτημα των υδρογονανθράκων και οι οποίοι πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Εξίσου αποκαλυπτική είναι όμως και η θέση που εκφράζει ότι στο ζήτημα των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο «χρειάζονται προσεκτικές κινήσεις. Το ζήτημα για μας είναι αν ερευνήσουμε και αν ανακαλύψουμε εντέλει, να αξιοποιήσουμε τους ενεργειακούς μας πόρους. Οχι να κάνουμε άγονες κινήσεις εντυπωσιασμού».

Ο Αλ. Τσίπρας παραδέχεται επί της ουσίας ότι αφομοίωσε το μήνυμα των ΗΠΑ «όχι μονομερείς ενέργειες, όχι χάρτες». Μιλάει, μάλιστα, γενικά για «αξιοποίηση» του ορυκτού πλούτου, έννοια που χωράει τα πάντα: Από την παράδοση των υδρογονανθράκων σε ξένα μονοπώλια, μέχρι τη συνεκμετάλλευση με την Τουρκία, όπως άλλωστε επιδιώκουν και οι ΗΠΑ.