ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ετοιμάζουν τη νέα σφαγή των μισθών

Κρυστάλλινη ομολογία ότι η αντεργατική επίθεση θα κλιμακωθεί αποτέλεσαν οι δηλώσεις των κομμάτων της διαχείρισης, το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Δηλώσεις - φυσικά - που δε συνιστούν έκπληξη. Αντίθετα, επιβεβαιώνουν πόσο ασυμβίβαστα είναι τα συμφέροντα των εργαζομένων και τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ξεμπροστιάζουν τον εμπαιγμό όσων εμφανίζονται ως υπερασπιστές του λαού, αλλά στην πραγματικότητα σκάβουν το λάκκο του, αφού κρατούν απείραχτα τα μονοπώλια, με τα κλειδιά της οικονομίας στα δικά τους χέρια.

Η δήλωση της επιτρόπου Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας Μαρίας Δαμανάκη ότι «η θέση της Κομισιόν τελικά αφήνει το θέμα ανοιχτό (σ.σ. της παραπέρα μείωσης του κατώτερου μισθού)» δεν είναι παρά παραδοχή του ότι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας προϋποθέτει τη διαρκή συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων. Οσοι εμφανίστηκαν οργισμένοι ή ξαφνιασμένοι, θέλουν ο εργαζόμενος λαός να ξεχάσει πως «βουλιάζει» καθημερινά στην εξαθλίωση, ακριβώς γιατί αυτό επιβάλλει η διάσωση του μεγάλου κεφαλαίου. Το ίδιο το τρίτο μνημόνιο συνδέει «το σύστημα του κατώτατου μισθού» με «την αποτελεσματικότητα στην προώθηση της απασχόλησης» και «τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των μονοπωλιακών ομίλων δηλώνουν πως είναι η μείωση του «μισθολογικού κόστους» που δίνει κίνητρα στις νέες επενδύσεις.

Από κοντά και όλα τα κόμματα που αναζητούν «υγιή» ή «πατριωτική» επιχειρηματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίζει πως οι μισθοί των εργαζομένων θα αποκατασταθούν «εφόσον η οικονομία επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης» (βλ. συνέντευξη Γ. Σταθάκη στο «Βήμα της Κυριακής»). Δηλαδή, δε διαφωνεί να φορτώνονται οι εργάτες τα βάρη μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται στο ελάχιστο, αλλά και να επισπευστεί εκείνη η ανάπτυξη που όχι μόνο θα πατά στην ακόμα πιο άγρια εκμετάλλευση των εργατών, αλλά και θα μπουκώσει τα μονοπώλια κέρδη προετοιμάζοντας, αναπόφευκτα, την επόμενη, ακόμα πιο βαθιά, κρίση. Ενώ, η Χρυσή Αυγή έτρεξε να κατηγορήσει τους «τοκογλύφους» για τα σχέδια νέας μείωσης μισθών, ώστε να κρύψει το ρόλο που και η ίδια έχει αναλάβει εδώ και καιρό, ως ντίλερ των αναγκών των επιχειρηματιών, τους οποίους καλεί να απολύσουν τους αλλοδαπούς για να ξεζουμίζουν μόνο Ελληνες...

Ολοι όσοι μιλούν γενικά για την «ανάπτυξη», δεν μπορούν να κρύψουν το εξής: πως μπούσουλας στις επιλογές και τις προτεραιότητές τους, είναι οι ανάγκες των μονοπωλίων. Εξαρτώντας την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών από τα κέρδη των επιχειρήσεων, τις θέτουν υπό διαρκή αμφισβήτηση και «αναπροσαρμογή». Με λίγα λόγια, συνδέουν το τι μισθό, ωράριο, Σύμβαση, τι ζωή θα έχει τελικά ο εργάτης, από το τι (και αν) περισσεύει κάτι στον εκάστοτε εργοδότη του, γενικά στο μεγάλο κεφάλαιο.

Ολοφάνερα λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επίθεση στους μισθούς. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής ή καθυστέρησης. Αμεσα πρέπει να οργανωθεί η πάλη με αιχμή την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), τη διεκδίκηση Συμβάσεων με αυξήσεις. Να αξιοποιηθεί η πρόταση του ΠΑΜΕ για την ΕΓΣΣΕ σε συνελεύσεις και συσκέψεις σε χώρους δουλειάς. Να αναλάβουν τα συνδικάτα την ευθύνη που τους αναλογεί στην άμεση οργάνωση της κλιμάκωσης του αγώνα (ήδη το ΠΑΜΕ έχει καλέσει για τον καθορισμό των επόμενων πρακτικών βημάτων για τη συνέχεια του αγώνα, αλλά και τις διαπραγματεύσεις για την ΕΓΣΣΕ). Να δυναμώσει με επιμονή και αποφασιστικότητα η αναμέτρηση με τη μεγαλοεργοδοσία και τους υπηρέτες της, ολόπλευρα. Συνδικαλιστικά, πολιτικά, ιδεολογικά.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

«Επιστροφή στη... δουλεία»

Γρηγοριάδης Κώστας

«'Η δουλεύεις απλήρωτος ή τέρμα το επίδομα ανεργίας» ήταν οι «επιλογές» που έδωσε η βρετανική κυβέρνηση σε ανέργους στο πλαίσιο του προγράμματος «επιστροφή στη δουλειά». Μία γυναίκα που υποχρεώθηκε να γεμίζει ράφια και να σφουγγαρίζει πατώματα για 6 μήνες σε σούπερ μάρκετ απλήρωτη, και ένας μηχανικός που αρνήθηκε να καθαρίζει έπιπλα τριάντα ώρες εβδομαδιαία, επίσης απλήρωτος, και του έκοψαν τελικά το επίδομα, προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη το 2011. Και το Εφετείο τούς δικαίωσε κρίνοντας ότι το πρόγραμμα αντιστοιχεί σε δουλεία.

Η περίπτωση δείχνει αφενός μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα προγράμματα που «προσφέρουν» οι Ευρωενωσιακές κυβερνήσεις, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας και τα οποία έχουν πάγιο χαρακτηριστικό στον ένα ή τον άλλο βαθμό την προσφορά των ανέργων στους επιχειρηματίες ως φτηνή εργατική δύναμη χωρίς δικαιώματα. Δείχνει επίσης ότι ακόμα και τα αστικά δικαστήρια φτάνουν να μιλούν για «δουλεία» όταν αναφέρονται στους όρους που επιβάλλονται. Βέβαια, για τις στρατιές των ανθρώπων τους οποίους πουλούν και αγοράζουν με πρόσχημα την κρίση, η διέξοδος δεν περνά μέσα από τη «Δικαιοσύνη», αλλά από το γκρέμισμα αυτού του σάπιου συστήματος. Αλλωστε, το αστικό κράτος ξέρει να φέρνει τους νόμους στα μέτρα του και έτσι η βρετανική κυβέρνηση αναζητεί πλέον άλλη «φόρμουλα» για να κάνει την ίδια δουλειά, βαφτίζοντας το πρόγραμμα «εθελοντικό». Εθελοντική δουλεία δηλαδή...

Με ψίχουλα και «κοινωνική οικονομία»...

Συστάσεις στα κράτη - μέλη της ΕΕ απηύθυνε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να «ενισχύσουν τις κοινωνικές επενδύσεις με στόχο την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή». Ο επίτροπος Απασχόλησης, Λ. Αντορ, σε συνέντευξη Τύπου αναφέρθηκε στα προς αξιοποίηση κονδύλια για την Ελλάδα, προσθέτοντας ότι «η Επιτροπή εργάζεται με τις ελληνικές αρχές για την οικοδόμηση και ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας στη χώρα».

Τι ακριβώς είναι όλα αυτά; Ο φόβος της ευρωένωσης για τους λαούς και την αντίδρασή τους στη στρατηγική της που τους γονατίζει. Ο επίτροπος Απασχόλησης εξήγησε στη συνέχεια ότι «οι κοινωνικές επενδύσεις είναι καθοριστικής σημασίας αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση ισχυρότεροι, με μεγαλύτερη συνοχή και ανταγωνιστικότεροι». Αναφέρεται στην αξιοποίηση μεθόδων διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, συμφιλίωσης του λαού με τη φτώχεια, έτσι που να αμβλύνεται η δυσαρέσκεια και η οργή και να αποσοβείται ο κίνδυνος γενίκευσης των λαϊκών αντιδράσεων και ανάπτυξης λαϊκών αγώνων. Πόσο πιο καθαρά να το πει ο Λ. Αντορ;: «Οι κοινωνικές επενδύσεις σήμερα βοηθούν ώστε να μην χρειαστεί τα κράτη - μέλη να πληρώσουν πολύ ακριβότερους λογαριασμούς από οικονομικής και κοινωνικής άποψης αύριο».

Το ότι δεν τους πήρε ο πόνος για τα βάσανα του λαού, πέραν του ότι είναι οι ίδιοι που τα προκαλούν, επιβεβαιώνεται και απ' τη διευκρίνιση του επιτρόπου ότι οι «επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο και στην κοινωνική συνοχή» θα γίνουν εντός του πλαισίου των «υπαρχόντων δημοσιονομικών περιορισμών» και αποτελεί προϋπόθεση για την «επίτευξη των στόχων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020"», της στρατηγικής δηλαδή που συντίθεται από μέτρα - κόλαφο για τους λαούς.

... επιχειρούν να καλύψουν τα αντιλαϊκά εγκλήματα

Οι σημαντικότερες - κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή - προκλήσεις που καλείται να διαχειριστεί η ΕΕ είναι η αύξηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και το ρεκόρ της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων. Γνωρίζοντας ότι και η φτώχεια και η ανεργία θα αποτελούν μόνιμο συνοδοιπόρο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, παρεμβαίνουν για να καναλιζάρουν τις αντιδράσεις.

Η αμαρτωλή «κοινωνική οικονομία» στην οποία επενδύουν αποσκοπεί ακριβώς στη διαχείριση της εξαθλίωσης, στην εκτόνωση των κραυγαλέων κοινωνικών αντιθέσεων και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής, της υποταγής δηλαδή του λαού στα μονοπώλια. Ταυτόχρονα υποβοηθά στην απόσυρση του κράτους από τομείς όπως Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια και άρα το μεγάλωμα της «πίτας» που κατασπαράζουν τα μονοπώλια. Εδώ σκοπεύουν να πιάσουν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.

Κι αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτούς τους σχεδιασμούς σιγοντάρει και ο ΣΥΡΙΖΑ που δε χάνει ευκαιρία να υμνήσει την «κοινωνική συνοχή», ενώ έχει εκφραστεί θετικά για την «κοινωνική οικονομία», του μέσου με το οποίο η ΕΕ των μονοπωλίων επιδιώκει να εξαγοράσει τη σιωπή των θυμάτων της βάρβαρης ταξικής της στρατηγικής και μάλιστα κυριολεκτικά με ψίχουλα.

«Μεταρρυθμίσεις» πάση θυσία (των εργαζομένων)

Ημερήσιος Κήρυκας

Τον «ανηφορικό δρόμο» της ολοκλήρωσης των «μεταρρυθμίσεων» που «απαιτεί ο εκσυγχρονισμός του τόπου» επιλέγουν οι ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες, αρνούμενοι να «λιποψυχήσουν» μπροστά «στο μέγεθος των αναγκαίων αλλαγών και να αδρανήσουμε για άλλη μια φορά αφήνοντας να πάνε χαμένες όλες οι προσπάθειες και όλες οι θυσίες αυτών των ετών». Τα παραπάνω ανέφερε, χτες, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, μιλώντας στη συνέλευση των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδας.

Μόνο που οι θυσίες και η ανηφόρα των «μεταρρυθμίσεων» αφορούν αποκλειστικά τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες και τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την εφαρμοζόμενη φιλομονοπωλιακή πολιτική, προκειμένου να διασφαλιστούν τα υπερκέρδη των ισχυρότερων εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Αυτό το σημείο το αποσιώπησε ο μεγαλοεπιχειρηματίας, που επισήμανε στους συναδέλφους του και μόνο γι' αυτούς ότι «η προσδοκία που καλλιεργείται για ανάκαμψη το 2014 δεν είναι ουτοπική. Αλλά θα χρειαστεί σκληρή δουλειά, συνέπεια και επιμονή για να υλοποιηθεί».

Συνεχίζοντας να μιλά αποκλειστικά στους μεγαλοεπιχειρηματίες, υποστήριξε ότι «έχουμε τις δυνατότητες να βγούμε με το κεφάλι ψηλά από την κρίση», αλλά φρόντισε να προειδοποιήσει εμμέσως για το ενδεχόμενο λαϊκού ξεσηκωμού (προειδοποιώντας για την αναγκαιότητα αντιμετώπισής του, άλλωστε αν δεν επιχειρεί αυτό τότε προς τι η αναφορά;), λέγοντας ότι από τον Ιούνη και μετά παύουν η χρηματοδότηση των πρωτογενών ελλειμμάτων και η δυνατότητα εξωτερικού δανεισμού για την εσωτερική δημοσιονομική διαχείριση, οπότε «ή θα τα καταφέρουμε, ή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κοινωνική και πολιτική αναταραχή απρόβλεπτων διαστάσεων και συνεπειών».

Παπαγεωργίου Βασίλης