Η κοινωνική ασφάλιση στο σύνολό της βρίσκεται στο στόχαστρο των μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι δεν επιδιώκουν μόνο να απαλλαγούν από την υποχρέωση της καταβολής της εργοδοτικής εισφοράς ως μέρος της τιμής της εργατικής δύναμης και έτσι να αυξήσουν τα κέρδη τους, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Επιδιώκουν ταυτόχρονα την ανάληψη αυτής της υπόθεσης από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες προκειμένου να κερδίσουν από την ανάγκη εξασφάλισης υγειονομικής περίθαλψης και σύνταξης, στοιχειώδες δικαίωμα για τους εργαζόμενους. Και η κυβέρνηση φροντίζει μαζί με την επεξεργαζόμενη αντιασφαλιστική πολιτική της να υπονομεύσει και τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού το κράτος είναι από τους αρκετά μεγάλους οφειλέτες του.

Ετσι αποφάσισε μια διευθέτηση - εμπαιγμό για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, αφού το ποσό που χρωστά σήμερα το δημόσιο σ' αυτό και που ανέρχεται στο 1,3 τρισ. δραχμές, σύμφωνα με την ίδια την κυβέρνηση, διακανονίζεται σε 15ετήσιες δόσεις και με επιτόκιο μόλις 2%. Το μέγεθος της κυβερνητικής απάτης ως προς το διακανονισμό είναι τεράστιο, αφού ουσιαστικά σημαίνει νέο γύρο κλοπής των ασφαλίστρων των εργαζομένων. Γιατί είναι ποσά που ήδη έπρεπε να έχουν καταβληθεί στο ΙΚΑ και αφορούν είτε σε ασφαλιστικές εισφορές είτε σε μέρος από τα περιβόητα «μέτρα κοινωνικής προστασίας» (ΕΚΑΣ κλπ.). Αλλά ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι για τα χρέη που το δημόσιο αναλαμβάνει έναντι των τραπεζιτών, προσφέρει επιτόκιο πάνω από 6,5%, δηλαδή υπερτριπλάσιο από αυτό που δίνεται για το «ετσιθελικό» χρέος προς το ΙΚΑ. Ταυτόχρονα βεβαίως το ΙΚΑ μπορεί να δανείζεται με τραπεζικό επιτόκιο πάνω από 8%, γιατί πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τους ασφαλισμένους. Ετσι και η σημερινή «εκσυγχρονιστική» εκδοχή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τις άθλιες μεθοδεύσεις των περασμένων δεκαετιών, τις πρακτικές εκείνες που οδήγησαν το ΙΚΑ και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία στη γνωστή τους σημερινή κατάσταση. Αν δε αυτό συνδυαστεί με το γεγονός ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η διορισμένη από αυτή διοίκηση στο ΙΚΑ χρησιμοποιούν τα αποθεματικά του για σκοπούς εξυπηρέτησης των τραπεζιτών των μεγαλοεπιχειρηματιών, για άλλες κρατικές υποχρεώσεις, για το χρηματιστήριο κλπ. το μέγεθος της υπονόμευσης του ασφαλιστικού οργανισμού γίνεται ανυπολόγιστο. Η εργατική τάξη δεν έχει άλλο δρόμο για την προστασία των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων της από την πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που την καταστρέφει.

Παρά τις επικίνδυνες διαστάσεις του προβλήματος με τις «τρελές αγελάδες», εγκληματική είναι η εμμονή στο «κουκούλωμά» του από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης κι, από κοντά, και της ελληνικής κυβέρνησης. Το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, που συνήλθε μέσα στη βδομάδα, δεν πήρε κανένα άμεσα μέτρο προστασίας των καταναλωτών, ενώ, με τις αποφάσεις του, έστρωσε καλύτερα το δρόμο για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των κερδοσκοπικών συμφερόντων των βιομηχανιών κρέατος και ζωοτροφών της ΕΕ και, παράλληλα, των βιομηχανιών παραγωγής μεταλλαγμένης σόγιας των ΗΠΑ.

Δηλαδή, να μη μείνει καμία πολυεθνική παραπονεμένη. Η ελληνική κυβέρνηση ταυτίστηκε απόλυτα με τις αποφάσεις «μηδέν».

Ο υφυπουργός Γεωργίας ανακοίνωσε ότι, όπως αποφασίστηκε, απαγορεύονται τα κρεατάλευρα και οστεάλευρα για τη διατροφή όλων των ζώων (μηρυκαστικών και μονογαστρικών), τουλάχιστον για έξι μήνες και πως τα άλευρα αυτά θα καταστραφούν. Αλλά δεν αποφασίστηκε, σε καμία περίπτωση, η απαγόρευση παραγωγής στην επικράτεια της ΕΕ ζωοτροφών με κρεατάλευρα και οστεάλευρα. Αποφασίστηκε, επίσης, ότι απαγορεύονται οι εξαγωγές κρεατάλευρων σε τρίτες χώρες, αλλά «υπό όρους», οι οποίοι θα τεθούν από τα αρμόδια όργανα της ΕΕ αργότερα. Αποφασίστηκε, ακόμα, ότι όλα τα εθνικά μέτρα θα ανασταλούν μέχρι το τέλος Ιανουαρίου, ότι απαγορεύεται η λήψη νέων μέτρων από τα κράτη - μέλη, ότι θα καταστρέφονται βοοειδή ηλικίας άνω των τριάντα μηνών και θα επιδοτούνται κλπ. Αλλά το ζήτημα της προστασίας των Ελλήνων καταναλωτών φρόντισε να το λύσει η πρόεδρος του ΕΦΕΤ, που είπε, ας μην τρώνε τα παιδιά μοσχαρίσιο κρέας, είναι το καλύτερο μέτρο προστασίας! Αυτό μπορούν να το καταναλώνουν οι ηλικιωμένοι, στον Καιάδα, δηλαδή, η τρίτη ηλικία! Τα σχόλια περιττεύουν.

Οξύνεται η αναταραχή εντός της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ και οφείλεται στην πολιτική της για προσαρμογή του ελληνικού καπιταλισμού ακόμα βαθύτερα στα γρανάζια της «νέας τάξης» και της «παγκοσμιοποίησης», πολιτική ελκτική για την ολιγαρχία, αλλά εφιαλτική για τα λαϊκά στρώματα (σελίδες 12-13)

Ψυχραιμία και επιδεικτική αδιαφορία θέλει να δείχνει η ΝΔ στην υπόθεση «κόμμα Αβραμόπουλου», αλλά δεν μπορεί να κρύψει τη βαθιά ανησυχία που τη διακατέχει μπροστά στο ενδεχόμενο συγκρότησής του (σελίδα 12)

Ρευστότητα υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας από τις κυοφορούμενες ανακατατάξεις, η οποία δεν άφησε ανεπηρέαστο το Συνασπισμό, αντίθετα τόσο η ηγεσία του όσο και τα στελέχη που την αντιπολιτεύονται μοιάζει να προσαρμόζουν ανάλογα την πολιτική και τη στάση τους, προετοιμαζόμενοι να συμβάλουν στη διαμόρφωση του νέου πολιτικού σκηνικού (σελίδα 13)

Εναν πρωτόγνωρο εφιάλτη επιφυλάσσουν από το 2001 και μετά στους παραγωγούς μεταποιημένων οπωροκηπευτικών, τα επιτελεία των Βρυξελλών και η ελληνική κυβέρνηση, αφού το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, εν μέσω του θορύβου των «τρελών αγελάδων» και συνεχίζοντας την πολιτική συστηματικής υπονόμευσης της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας, προχώρησε στην ψήφιση ενός ολέθριου κανονισμού για τη βιομηχανική τομάτα, τα συμπύρηνα ροδάκινα, τα αχλάδια και τα χυμοποιήσιμα εσπεριδοειδή (σελίδα 18)

Ολοκληρώθηκε ήδη στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2001, ενώ στις 18 του Δεκέμβρη θα ξεκινήσει η πενθήμερη συζήτησή του στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου, για ένα «εργαλείο» με το οποίο επιβάλλεται η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και κλιμακώνεται η επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων (σελίδα 19)

Μεγάλα θα είναι τα οφέλη για το κεφάλαιο από την ιδιωτικοποίηση των μεταφορών και των συγκοινωνιών, γι' αυτό και η κυβέρνηση σπεύδει στο ξεπούλημά τους (σελίδες 24-25)

Ενενήντα εφτά χρόνια μετά τη δημιουργία της Εθνικής Βιβλιοθήκης, μια σειρά εμπλεκόμενοι φορείς με αυτή διαπραγματεύονται την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της από δημόσια υπηρεσία και τη μετατροπή της σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), με κίνδυνο να ιδιωτικοποιηθεί (σελίδες 26-27)