Σειρά δημοσιευμάτων στον αστικό Τύπο φέρνουν το θέμα της διαφθοράς στην Τοπική Διοίκηση με αφορμή την υπόθεση Παπαγεωργόπουλου. Και κάνουν λόγο για παρεμβάσεις του ΣΔΟΕ, για υποθέσεις που θα ψαχτούν δικαστικά και άλλα τέτοια. Αυτή την πλευρά αναδεικνύουν τα αστικά επιτελεία. Ποια είναι η ουσία; Οτι η συγκεκριμένη υπόθεση και οι πολλές άλλες δείχνουν ότι η σήψη σε όλους τους θεσμούς του αστικού κράτους είναι βαθιά και αγιάτρευτη. Τέτοιος θεσμός είναι και η Τοπική Διοίκηση που ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξελιχθεί σε μηχανισμό εξυπηρέτησης μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ευρωενωσιακών προγραμμάτων εξαγοράς και ενσωμάτωσης, προώθησης αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων και φορολεηλασίας των λαϊκών νοικοκυριών. Αυτός είναι ο βασικός της χαρακτήρας.

Καλό είναι να δούμε και το εξής: Ολοι όσοι θα μπουν μέσα στους δήμους και τις περιφέρειες για ελέγχους, θα διαπιστώσουν και τεράστια χρέη. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Τη νύφη δε θα την πληρώσει μόνο όποιος έχει καταχραστεί χρήματα. Δηλαδή, κάποιος παράγοντας δήμου ή περιφέρειας. Αλλά ο ίδιος ο λαός. Σύμφωνα με τον «Καλλικράτη» και το Μεσοπρόθεσμο, όσοι δήμοι έχουν χρέη θα μπαίνουν σε καθεστώς επιτήρησης. Τι σημαίνει αυτό; Οτι μέχρις ότου ξεπληρωθούν αυτά, θα απολυθούν εργαζόμενοι, δε θα γίνονται απαραίτητα έργα, θα παγώσουν οι προσλήψεις, θα επιβάλλονται νέοι φόροι για να μπορεί να έχει έσοδα ο δήμος και να συνεχίσει να λειτουργεί.

Τα έχουν μοντάρει όλα μια χαρά. Μόνο που το κάνουν στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών. Η σαπίλα, λοιπόν, είναι πολλαπλή και έχει διάφορες πτυχές. Ενα είναι το σίγουρο. Τέλος στη σαπίλα μπορεί να βάλει μόνο ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός, που θα επιβάλει ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στο κράτος προς όφελός του.

Η τοποθέτηση του επικεφαλής της «Αυτόνομης Παρέμβασης» Θ. Βασιλόπουλου στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων δεν αποτέλεσε έκπληξη. Το Σάββατο το μεσημέρι ανέβηκε στο βήμα, υποτίθεται για να κάνει τον απολογισμό της διοίκησης. Αντ' αυτού, αξιοποιώντας το βήμα, και έχοντας το σύνολο των αντιπροσώπων του στην αίθουσα επιτέθηκε στις δυνάμεις της ΔΑΣ και του ΠΑΜΕ. Τι για υποχώρηση των ταξικών δυνάμεων από τα αιτήματα μίλησε, τι για τακτική διαχωρισμού με ξεχωριστές συγκεντρώσεις κατήγγειλε κλπ. κλπ. Λογικό και αναμενόμενο γιατί τι απολογισμό να κάνει; Να πει ότι η Ομοσπονδία πήγε και υπέγραψε σύμβαση στο εμπόριο με μείωση μισθών; Οτι δεν πήρε κανένα μέτρο για την οργάνωση των εργαζομένων; Οτι δεν οργάνωσε κανέναν αγώνα ενάντια στην εργοδοτική επιθετικότητα; Οτι αντίθετα εγκλώβισε τους εργαζόμενους στη λογική του «μικρότερου κακού»;

Αντίθετα λίγο νωρίτερα στην πεπατημένη της συσκότισης των αιτιών της κρίσης και της «διαχειριστικής λογικής» που υπερασπίζεται η «ΑΠ» έκανε λόγο για «αδιέξοδη πολιτική των μνημονίων» και ανάγκη για «ανατροπή των πολιτικών εκφραστών του μνημονίου». Καλλιέργησε την αυταπάτη ότι μια άλλη κυβέρνηση θα μπορέσει καλύτερα να διαχειριστεί την κατάσταση, αποκρύπτοντας ότι τα μνημόνια αποτελούν αναγκαία επιλογή του κεφαλαίου για το τσάκισμα της εργατικής δύναμης, προκειμένου να θωρακίσει την κερδοφορία του. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι την ίδια στιγμή που ο Θ. Βασιλόπουλος εντόπισε δήθεν ευθύνες του ΠΑΜΕ, για διαιρετική τακτική στους εργαζόμενους, για τις ιστορικές ευθύνες της ΓΣΕΕ και τη στρατηγική της επιλογή να βάλει πλάτη για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων για μια πιο «δίκαιη» εκμετάλλευση των εργαζομένων, ψέλλισε μόνο ότι «δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων»!