Σειρά δημοσιευμάτων στον αστικό Τύπο φέρνουν το θέμα της διαφθοράς στην Τοπική Διοίκηση με αφορμή την υπόθεση Παπαγεωργόπουλου. Και κάνουν λόγο για παρεμβάσεις του ΣΔΟΕ, για υποθέσεις που θα ψαχτούν δικαστικά και άλλα τέτοια. Αυτή την πλευρά αναδεικνύουν τα αστικά επιτελεία. Ποια είναι η ουσία; Οτι η συγκεκριμένη υπόθεση και οι πολλές άλλες δείχνουν ότι η σήψη σε όλους τους θεσμούς του αστικού κράτους είναι βαθιά και αγιάτρευτη. Τέτοιος θεσμός είναι και η Τοπική Διοίκηση που ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξελιχθεί σε μηχανισμό εξυπηρέτησης μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ευρωενωσιακών προγραμμάτων εξαγοράς και ενσωμάτωσης, προώθησης αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων και φορολεηλασίας των λαϊκών νοικοκυριών. Αυτός είναι ο βασικός της χαρακτήρας.

Καλό είναι να δούμε και το εξής: Ολοι όσοι θα μπουν μέσα στους δήμους και τις περιφέρειες για ελέγχους, θα διαπιστώσουν και τεράστια χρέη. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Τη νύφη δε θα την πληρώσει μόνο όποιος έχει καταχραστεί χρήματα. Δηλαδή, κάποιος παράγοντας δήμου ή περιφέρειας. Αλλά ο ίδιος ο λαός. Σύμφωνα με τον «Καλλικράτη» και το Μεσοπρόθεσμο, όσοι δήμοι έχουν χρέη θα μπαίνουν σε καθεστώς επιτήρησης. Τι σημαίνει αυτό; Οτι μέχρις ότου ξεπληρωθούν αυτά, θα απολυθούν εργαζόμενοι, δε θα γίνονται απαραίτητα έργα, θα παγώσουν οι προσλήψεις, θα επιβάλλονται νέοι φόροι για να μπορεί να έχει έσοδα ο δήμος και να συνεχίσει να λειτουργεί.

Τα έχουν μοντάρει όλα μια χαρά. Μόνο που το κάνουν στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών. Η σαπίλα, λοιπόν, είναι πολλαπλή και έχει διάφορες πτυχές. Ενα είναι το σίγουρο. Τέλος στη σαπίλα μπορεί να βάλει μόνο ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός, που θα επιβάλει ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στο κράτος προς όφελός του.