Το 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας πραγματοποιείται σε πολύ σύνθετες συνθήκες και πρωτόγνωρες για πολλά νέα μέλη του και μέλη της ΚΝΕ, γι' αυτό το λόγο και επειδή είναι και προγραμματικό Συνέδριο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ακόμα πιο ώριμα και ολοκληρωμένα. Στο πολιτικό σκηνικό αναστηλώνεται η σοσιαλδημοκρατία με τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από οπορτουνιστικό σε καθαρά σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ενώ η διαχρονική εφεδρεία του καπιταλισμού, ο φασισμός ενισχύεται με πολλούς τρόπους, μιας και με το βάθεμα της κρίσης αυξάνεται ο κίνδυνος για την αστική τάξη, το εργατικό - λαϊκό κίνημα να δυναμώσει και οι κλασικοί διαχειριστές να μην μπορούν να το ελέγξουν με τα γνωστά μέσα τους. Ο καπιταλισμός προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες με αλλαγές από την αυτοδιοίκηση και την κεντρική διοίκηση, μέχρι τα εργασιακά δικαιώματα και τους τομείς της Υγείας - Παιδείας, σε όλα τα επίπεδα.

Το ίδιο οφείλει να κάνει και ένα επαναστατικό, κομμουνιστικό κόμμα, αν θέλει να είναι επαναστατικό και έτοιμο για την επαναστατική κατάσταση, για τις απότομες στροφές της ταξικής πάλης, έχει χρέος να προσαρμόζεται. Το Κόμμα μας το προηγούμενο διάστημα δεν έλειψε από καμία μεγάλη ή μικρή διεκδίκηση των εργαζομένων, σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Σταθήκαμε έμπρακτα αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων στην Αριάδνη και την Ανακύκλωση, στη Χαλυβουργία και όπου αλλού η ταξική πάλη οξυνόταν. Δίναμε ταξική κατεύθυνση στους αγώνες, στις πανελλαδικές απεργίες. Φυσικά δεν παίζαμε σε άδειο γήπεδο. Ο ταξικός εχθρός προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μας κάνει να λοξοδρομήσουμε, να τα διπλώσουμε. Εκεί κάποιες φορές φάνηκαν και οι αδυναμίες, δυσκολίες στη δουλειά μας.

Το Κόμμα στάθηκε αταλάντευτο στο επαναστατικό του χρέος, να μη γίνει δεκανίκι του καπιταλισμού παρά τις σοβαρές πιέσεις. Με απειλές, τρομοκρατία αλλά και με δήθεν καλοπροαίρετες προσκλήσεις συνεργασίας ήθελαν να μας μαντρώσουν σε κυβέρνηση συνεργασίας ή να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Ηξεραν εξ αρχής πως η ΚΕ του δεν θα υποκύψει, γι' αυτό προσπάθησαν να στρέψουν τον κόσμο εναντίον του ΚΚΕ. Κατάφεραν να το αποδυναμώσουν εκλογικά, προσωρινά. Ομως οποιαδήποτε υποχώρηση θα σήμαινε τραγικές συνέπειες για το κίνημα την επόμενη μέρα. Αυτές οι συμπληγάδες από τις οποίες πέρασε το Κόμμα μας, μας βοήθησαν να εντοπίσουμε λάθη όσο αφορά τις εκλογικές αυταπάτες που άθελά μας καλλιεργούμε μερικές φορές και εμείς οι ίδιοι μα κυρίως που έχει ακόμα η πλειοψηφία του κόσμου.

Εχουν γίνει σημαντικά βήματα στην αξιοποίηση του διαδικτύου, στην πολιτιστική παρέμβαση, στον αθλητισμό, στην ιδεολογικοπολιτική ατσάλωση των οργανωμένων δυνάμεών μας και την ανάλυση των εξελίξεων. Στην προπαγάνδα του Κόμματος μέσω του διαδικτύου και στην απόκρουση φραξιονιστικής δουλειάς από blog και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν γίνει βήματα, όμως υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης. Ο πολιτισμός είναι όπλο, το οποίο μπορεί αποδεδειγμένα να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση. Το ότι γίνεται από την ΚΕ και το ΚΣ μια τόσο σοβαρή προσπάθεια τα τελευταία χρόνια να κάνουμε την τέχνη και τον πολιτισμό γενικότερα εύκολα προσβάσιμα και πλατιά διαδεδομένη για τον καθένα, είναι ένα στοιχείο που δεν πρέπει να το υποτιμάμε και να το αντιμετωπίζουμε πρόχειρα. Θα πρέπει να παίρνονται πρωτοβουλίες από τις οργανώσεις, στο χώρο τους, να αναδεικνύουν τον πολιτισμό. Οφείλουμε σαν κομμουνιστές να ασχολούμαστε με τον πολιτισμό, με τον αθλητισμό, με την επιστήμη, να γινόμαστε πολύπλευροι, για να μπορούμε να κατανοούμε βαθύτερα το μεγαλείο του μαρξισμού - λενινισμού, της κοσμοθεωρίας μας. Πρέπει να δούμε πιο σοβαρά τη μελέτη του Ριζοσπάστη και όλων των Κομματικών εκδόσεων, το μαρξιστικό βιβλίο. Εχουμε χρέος να είμαστε ικανοί να ερμηνεύουμε σωστά κάθε κατάσταση και να παίρνουμε σωστές αποφάσεις, σε όλα τα επίπεδα. Θα μπορούσε μέσω του Ριζοσπάστη ή της ΚΟΜΕΠ να γίνεται συστηματική μελέτη και ανάλυση από τη διαλεκτικοϋλιστική σκοπιά, των εξελίξεων στις επιστήμες και την τεχνολογία. Θα βοηθήσει να κατανοείται η ανωτερότητα της φιλοσοφίας μας και η επιβεβαίωσή της από την επιστημονική έρευνα. Να αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και των σκοταδιστικών, αντιεπιστημονικών αντιλήψεων που προωθεί καθώς σαπίζει.

Να μην υποτιμάμε το ζήτημα της περιφρούρησης και της επαγρύπνησης. Να δούμε πρακτικά μέτρα στις νέες συνθήκες, απέναντι στα νέα μέτρα που παίρνει ο ταξικός εχθρός, με όποιο τρόπο κι αν αυτός εμφανίζεται κάθε φορά. Να αναπτύξουμε πιο ισχυρούς δεσμούς με τον περίγυρό μας στην κατεύθυνση να είναι σε ετοιμότητα, να μπορεί να λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι σε κάθε είδους επιθέσεις απέναντι στο Κόμμα. Να γίνουμε πιο αυστηροί με πρακτικά οργανωτικά μέτρα όσο αφορά τη χρήση του ίντερνετ (π.χ. σύντροφοι με profile στα social media, διατήρηση blog, ανάρτηση σχολίων κτλ) αλλά και στην αποτελεσματικότητα της οργανωμένης παρουσίας μας κρυφά ή φανερά στις σελίδες «ενημερωτικού» χαρακτήρα κτλ.

Η ΚΕ του ΚΚΕ δεν μπορούσε παρά να διατυπώσει θέσεις τέτοιες που να βλέπουν μπροστά, μέχρι και την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτό πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας και να αντιληφθούμε την ατομική ευθύνη του καθενός, στην οργάνωση του κόσμου στο χώρο δράσης μας και στη δυνατότητά του να μπορούμε να καθοδηγήσουμε τις μάζες σε σωστή, επαναστατική κατεύθυνση οποιαδήποτε στιγμή αυτό χρειαστεί. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να έρθει και μέσα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως έχει δείξει η ιστορία. Αφού λοιπόν δεν είναι στο χέρι μας να τον αποτρέψουμε και όπως φαίνεται είναι ένα πάρα πολύ πιθανό ενδεχόμενο, θα πρέπει να τον αξιοποιήσουμε στην κατεύθυνση, ο ένοπλος λαός να στρέψει τα όπλα του ενάντια και στην ξένη αλλά και στη ντόπια αστική τάξη, ώστε να γίνει κυρίαρχος του τόπου του. Σε ένα τέτοιο, πιθανό ενδεχόμενο θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο το πώς θα λειτουργήσουμε μέσα στις μάζες αλλά και τι ρόλο θα παίξει η Λαϊκή Συμμαχία, πώς θα οργανώσει, θα καθοδηγήσει το λαό σε αυτή την κατεύθυνση. Να αξιοποιηθεί και η ιστορική πείρα.

Το επόμενο διάστημα, όλη μας η δράση θα πρέπει να έχει αποτέλεσμα την ενίσχυσης της Λ.Σ. και να δούμε πρακτικά μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση. Πώς θα μαζικοποιηθούν οι Ε.Α. του ΠΑΜΕ στους χώρους δουλειάς και μαθητείας, οι επιτροπές ανέργων των ταξικών σωματείων, η κάθε νέα μορφή οργάνωσης που μπορεί να προκύψει το επόμενο διάστημα. Να μη φοβόμαστε τις ανώριμες και άπειρες πολιτικά και αγωνιστικά μάζες που θα μπαίνουν στο κίνημα, να γίνουμε ικανοί να τις καθοδηγούμε.

Δεν αρκεί μια εξόρμηση και ας είναι καθημερινή ή το να γνωρίζουμε καινούριο κόσμο συνεχώς αν αυτόν που ήδη έχουμε γνωρίσει, δεν τον κάνουμε με την καθημερινή μας στάση σύντροφο και συναγωνιστή σε κάθε ζήτημα της καθημερινότητας. Αν ο κόσμος αυτός δεν έρθει σε επαφή με τα φύτρα της Λ.Σ., δεν θα μπορέσει να αποκτήσει αγωνιστική εμπειρία, εμπειρία μέσα στο ταξικό κίνημα. Δεν αρκεί να καλέσουμε κάποιον και να έρθει σε ένα απεργιακό συλλαλητήριο, σε μια πορεία. Χρειάζεται να δυναμώσουμε τη Λαϊκή Συμμαχία, να μαζικοποιηθούν οι επιτροπές αγώνα και να αναπτύξουν πολύμορφες δραστηριότητες.

Στο σημείωμα αυτό θέλω να δείξω βασικές πολιτικές αντιφάσεις που οδήγησαν σε μεγάλο προβληματισμό ψηφοφόρους και μέλη του κόμματος. Κόσμος απομακρύνεται από το ΚΚΕ όχι μόνο στις βουλευτικές εκλογές αλλά και στο μαζικό χώρο τα τελευταία χρόνια. Αυτό θα έπρεπε να είναι εδώ και καιρό αντικείμενο συζήτησης, αλλά η σημερινή ΚΕ ασχολείται με αυτό που θα γίνει στην Ελλάδα στο απώτερο μέλλον και όχι με την πολιτική τακτική που θα βάλει την πλειοψηφία του λαού σε τροχιά σύγκρουσης με το κεφάλαιο.

• Οι πολιτικές συμμαχίες του ΚΚΕ από το 1974 μέχρι σήμερα

Το ΚΚΕ συνεργάστηκε το 1974 με το ΚΚΕεσ. στην Ενωμένη Αριστερά, στη συνέχεια σε αλλεπάλληλες τοπικές αναμετρήσεις με το ΠΑΣΟΚ στον 1^ο ή 2^ο γύρο, με την ΕΑΡ και διάφορους Πασοκογενείς στο ΣΥΝ, στις γνωστές οικουμενικές το '89-'90 με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με την Κομμουνιστική Ανανέωση και ΔΗΚΚΙ μέχρι το 2005 πολιτικά, μέχρι και σήμερα στο ΠΑΜΕ.

Η βάση αντέδρασε θετικά στην τελευταία συνεργασία. Ομως σήμερα η ΚΕ αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας τέτοιους συμμάχους. Η ηγεσία μας ήταν σχεδόν η σημερινή. Ποιες είναι οι σημαντικότατες πολιτικές και οικονομικές αλλαγές από το 2005 ως το 2010 ώστε μια τέτοια συνεργασία να είναι σήμερα αντεπαναστατική;

Μια ερώτηση: μήπως έχει γίνει κριτική στον σ. Χ. Φλωράκη και στην τότε ΚΕ για τη συγκρότηση του ΣΥΝ το 1989 και δεν το γνωρίζουμε;

• Το ΚΚΕ , οι εκλογές και η αριστερή κυβέρνηση

Ολα τα κείμενα του Κόμματος τα τελευταία χρόνια μιλούν για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες στις οποίες μας ωθεί το σύστημα. Μια περιφρόνηση συνοδεύει τη λέξη -εκλογές- στις τοποθετήσεις της ΚΕ. Εξετάζοντας τη στάση μας που ήταν λύση με άμεσες εκλογές το Νοέμβρη του 2011 αλλά και το Μάη του 2012 διαπιστώνουμε ότι αυταπάτες είχε μάλλον η ΚΕ. Γιατί ζητούσε εκλογές «εδώ και τώρα» εφόσον αυτές δεν επρόκειτο να φέρουν αλλαγές;

Το πρώτο αποτέλεσμα της 6 Μάη μας έδειξε ότι η σιγουριά της ΚΕ για «θετικές διεργασίες» στην εργατική τάξη ήταν τελικά φαντασίωση. Η εκλογική ήττα της 17 Ιούνη έδειξε ότι μας διακρίνει και έπαρση καθότι το βασικό μας επιχείρημα είναι εφεξής η «πολιτική ανωριμότητα» του λαού. Εχουμε απάντηση σε όλα. Διαπιστώνω ότι δε ζητάμε πλέον εκλογές (ορθά) δεν πρέπει όμως η ΚΕ να κάνει την αυτοκριτική της για τις ανακόλουθες θέσεις της του 2011-12;

Για τη σημερινή συρρίκνωση του Κόμματος, που δεν είναι μόνο εκλογική, φταίνε οι ΚΟΒ που δεν «κατανοούν» τη γραμμή της ΚΕ ή μήπως η πολιτική γραμμή για την οποία η ΚΕ δηλώνει ακόμη και μετά την ήττα δικαιωμένη και τη βαφτίζει παρακαταθήκη του κινήματος; Δεν υποτιμάται η νοημοσύνη μας;

Tη συμμετοχή μας σε κυβέρνηση κανείς δεν τη ζήτησε. Ηταν μέρος της προπαγάνδας του συστήματος για να μας στριμώξει και το πέτυχε απόλυτα, μια και η δική μας προπαγάνδα ασχολήθηκε με το δέντρο και όχι με το δάσος. Το να θεωρούμε παρακαταθήκη την άρνηση συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση τη στιγμή που κανείς ταξικός αντίπαλος δεν το εύχεται, είναι ναρκισισμός και πολιτική ανωριμότητα

• Το αντι-Συριζικό σύνδρομο, το μνημόνιο, το ευρώ και η δραχμή

Τους τελευταίους μήνες ένας υπερβολικός αριθμός άρθρων και τοποθετήσεων του ΚΚΕ αφιερώνεται στο Σύριζα. Δεν υπάρχει όμως τίποτα καινούριο στις πολιτικές του θέσεις για να εξηγηθεί αυτός ο πυρετός. Και ούτε πρέπει ο πυρετός αυτός να μας οδηγεί στο παραλήρημα.

Στην πρόταση του ΚΚΕ στη Βουλή για κατάργηση των μνημονίων ο Σύριζα είπε ναι αλλά η δική μας ΚΕ λέει ότι πρόκειται για υποκρισία (αλήθεια δεν είχαμε προβλέψει τέτοια απάντηση;).

Για την έξοδο από την ευρωζώνη ο Σύριζα λέει σταθερά όχι (Μάαστριχτ και ευρωλαγνεία) αλλά η σ. ΓΓ πρόσφατα είπε στη Βουλή ότι ο Σύριζα είναι με το λόμπυ της δραχμής - δηλαδή κατά του ευρώ.

Eμείς όμως δεν πολεμάμε το ευρώ εδώ και χρόνια επί καπιταλισμού; Συνεπώς, η προϋπόθεση λαϊκής εξουσίας για έξοδο από το ευρώ δεν προκαλεί σύγχυση σε πολλά μέλη; Γιατί ψηφίσαμε ενάντια στο ευρώ/ΟΝΕ αν το νόμισμα στο καπιταλιστικό σύστημα δεν παίζει κανένα ρόλο; Μήπως ζητούσαμε δημοψήφισμα ενάντια στο Μάαστριχτ για την εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας;

Υπάρχουν σαφώς ποσοτικές αλλαγές για τις οποίες το κομμουνιστικό κίνημα πάντα δίνει μάχες, και υποπτεύομαι ότι η KE το «ξέχασε» για να αιτιολογήσει την καινούρια «εμπλουτισμένη» της γραμμή.

Εστω. Γιατί όμως το ΚΚΕ ζητά από το αστικό Κοινοβούλιο -Ιούλιος 2012- κατάργηση των μνημονίων, χωρίς λαϊκή εξουσία και μαζεύει υπογραφές; Πρόκειται για γκάφα ή για νέα αυταπάτη;

• Το ΚΚΕ και τα άλλα κινήματα

Διαβάζοντας τα επίσημα κείμενα καταλήγουμε ότι το ΚΚΕ έχει αναλάβει την καθοδήγηση του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος (πάλι ο ναρκισισμός). Κανείς δε μας ανέθεσε αυτό το καθήκον. Τίποτα δεν ξεφεύγει: ο Μ. Θεοδωράκης με τη Σπίθα δουλεύει για το σύστημα, η ορθόδοξη Εκκλησία καιροσκοπεί με τα μνημόνια, το κόμματα του ΚΕΑ είναι οπορτουνιστικά (όντως, όμως γιατί συγκροτούμε μαζί τους την αριστερή Ευρωομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο;), το ΚΚ Κούβας οδεύει προς τον οπορτουνισμό και το ΚΚΕ του κάνει μαθήματα επανάστασης, όλα τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής είναι όργανα της σοσιαλδημοκρατίας. Τελευταία όμως ανακαλύψαμε ότι η Βενεζουέλα κινδυνεύει. Θα έλεγα όχι μόνο η Βενεζουέλα - όπως όχι μόνο η Χιλή του Αλιέντε. Γιατί όμως αγαπητοί σύντροφοι της ΚΕ οι «Δούρειοι ίπποι» του κεφαλαίου κινδυνεύουν;

Μας έχει ξεφύγει όμως το μνημονιακό ΑΚΕΛ (υπέρ σχεδίου Ανάν), κόμμα «αδελφό». Πως έτσι;

• Συνοπτικά

Η χρεοκοπία της «Τυποεκδοτικής», το πάνε-έλα με τον «902 TV», οι συνεχείς απολύσεις στο «Ρ» και η οικονομική κρίση του ΚΚΕ είναι σημαδιακή προειδοποίηση.

«Πρέπει να μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά για να σμίξουμε τον κόσμο» που λέει και ο σ. ποιητής. Για να γίνουμε Κόμμα επαναστατικό και μαζικό, όχι αριστερίστικη γκρούπα που αρέσκεται σε ασκήσεις επί χάρτου. Η υποτίμηση των αντιπάλων τα τελευταία 3 χρόνια απέδειξε τη δική μας κατωτερότητα. Το ΚΚΕ δεν πρέπει απλώς να προβλέπει, αλλά να αποτρέπει τα σχέδια του κεφαλαίου στηριζόμενο στο λαό. Δυστυχώς, αυτό δε γίνεται, το λαϊκό κίνημα απειλείται σήμερα με ιστορική ήττα.

Ελπίζω η νέα ΚΕ να δει τον κίνδυνο και να εμποδίσει με τις λαϊκές δυνάμεις τέτοιες εξελίξεις.