Eurokinissi

Απ' το Νοέμβρη του 2011 έχει διαπιστωθεί ότι ασθενείς διακόπτουν τις θεραπείες τους γιατί δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τη συμμετοχή τους...

Ολόκληρη η ανακοίνωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης έχει ως εξής:

«Εργαζόμενε, άνεργε, συνταξιούχε, γυναίκα, νέε -α.

Σκέψου και απάντησε.

Σήμερα που η επιστήμη έχει κάνει άλματα και τα μηχανήματα στα εργοστάσια έχουν τελειοποιηθεί γιατί υπάρχει έλλειψη φαρμάκων στα φαρμακεία και τα νοσοκομεία;

Ενώ οι πρώτες ύλες είναι άφθονες, η τιμή τους μειώνεται, οι μισθοί των εργαζόμενων στις πολυεθνικές φαρμάκου συμπιέζονται, γιατί γίνεται δυσεύρετο εμπόρευμα το φάρμακο;

Γιατί: Οι χρόνια πάσχοντες, οι νοσηλευόμενοι πάνε στα δημόσια νοσοκομεία και δε βρίσκουν φάρμακα; Οι ασθενείς, ασφαλισμένοι πάνε στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και πάλι δε βρίσκουν φάρμακα; Πάνε στα ιδιωτικά φαρμακεία και αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα; Οι ασθενείς που νοσηλεύονται στα δημόσια νοσοκομεία και έπαιρναν φαρμακευτική αγωγή πριν νοσηλευτούν, καλούνται να αγοράσουν και να φέρουν φάρμακα οι ίδιοι από κάποιο φαρμακείο εκτός νοσοκομείου;

Να γιατί: Πρώτα και κύρια γιατί τα εργοστάσια φαρμάκου είναι στην ιδιοκτησία των φαρμακοβιομήχανων, που έχουν μετατρέψει το φάρμακο από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα.

Κυβέρνηση και φαρμακοβιομηχανίες βάζουν τη θηλιά στο λαιμό των ασθενών. Η τραγική μείωση της χρηματοδότησης της κυβέρνησης προς τον ΕΟΠΥΥ, από τη μια, και η εξασφάλιση όλο και περισσότερων κερδών των φαρμακοβιομηχανιών, από την άλλη, δημιουργούν τις ελλείψεις φαρμάκων. Δίνοντας, ταυτόχρονα, τη δυνατότητα στις διάφορες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης να στήνουν παζάρι εξαγοράς συνειδήσεων. Να δημιουργούν αυταπάτες ότι μπορούν να δώσουν λύση με τα υπόλοιπα φάρμακα που συγκεντρώνουν. Οι ουρές στα κοινωνικά φαρμακεία μεγαλώνουν, αλλά η δυνατότητα να καλυφθούν στο ελάχιστο οι ανάγκες δεν υπάρχει. Ενας πραγματικός Γολγοθάς, χωρίς τέλος...

Θυμήσου: Οι φαρμακοβιομηχανίες επιλέγουν να παράγουν μόνο τα φάρμακα που τους φέρνουν μεγάλα ποσοστά κέρδους και φυσικά εξάγουν τα φάρμακα σε άλλες χώρες με νόμο της κυβέρνησης, αφήνοντας έτσι ακάλυπτες τις εγχώριες ανάγκες.

Χιλιάδες ανασφάλιστοι, άνεργοι, συνταξιούχοι δεν μπορούν να αγοράσουν ή να πληρώσουν το ποσοστό συμμετοχής για να έχουν τα φάρμακα που χρειάζονται ακόμη και όταν δεν υπάρχει έλλειψη. Αυξάνεται το ποσοστό όσων αναγκάζονται να τροποποιήσουν τη φαρμακευτική τους αγωγή, επιλέγοντας φθηνότερο φάρμακο που ενδεχομένως να μην είναι αποτελεσματικό. Αυξάνονται, επίσης, αυτοί που τη διακόπτουν ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους.

Η εξουσία των μονοπωλίων θέλει να πληρώσουμε εμείς τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, θέλει να αφαιρέσει από μας κάθε ικμάδα δικαιώματος στη δουλειά και στη ζωή. Θέλει να καταργήσει ό,τι κερδήθηκε με τους αγώνες της εργατικής τάξης, να μας οδηγήσει στο όποιος έχει πληρώνει και ζει, όποιος δεν έχει πεθαίνει.

Δεν έχουμε άλλα περιθώρια: ή αυτοί ή εμείς.

Η οργάνωση και ο αγώνας για να καταργηθούν τα μονοπώλια που τρέφονται και θησαυρίζουν, ελέγχοντας την παραγωγή, τη διάθεση, τις τιμές, την ποιότητα των φαρμάκων, είναι μονόδρομος. Η πάλη για μια άλλη ανάπτυξη της οικονομίας και κοινωνίας που στο επίκεντρό της θα είναι ο εργαζόμενος και οι ανάγκες του είναι η μόνη λύση.

Ετσι ώστε να υπάρχει αυτάρκεια φαρμάκων και εμβολίων από την εγχώρια και την παγκόσμια παραγωγή.

Ελα μαζί μας: Με τα συνδικάτα, τις λαϊκές επιτροπές, στον αγώνα για τη δωρεάν κάλυψη όλων των φαρμακευτικών αναγκών σε ασφαλισμένους και ανασφάλιστους. Για την επάρκεια φαρμάκων στα φαρμακεία των νοσοκομείων τόσο των νοσηλευόμενων σ' αυτά, όσο και των χρονίως πασχόντων. Ωστε κριτήριο στην παραγωγή του φαρμάκου να μην είναι το κέρδος, αλλά η ποιότητα και αποτελεσματικότητά του.

Το φάρμακο δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Είναι πλούτος που εμείς παράγουμε και τον δικαιούμαστε».