ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΓΑΛΛΙΑ

Για το «πάπλωμα» των μονοπωλίων η κόντρα τους

Η ενδεχόμενη διετής παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή της γαλλικής οικονομίας θα συνοδευτεί με ένταση των αντιλαϊκών μέτρων

Eurokinissi

Ο καημός Γαλλίας και Γερμανίας είναι ποιος θα εξασφαλίσει καλύτερους όρους για τα μονοπώλιά τους και όχι για το λαό

Για το «πάπλωμα» των μονοπωλίων τους είναι ο καυγάς Γαλλίας - Γερμανίας και καμιά σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα οι θριαμβολογίες της πρώτης ότι «η λιτότητα τελείωσε», επειδή συζητιέται δίχρονη παράταση στη δημοσιονομική της προσαρμογή και οι υποδείξεις της δεύτερης ότι πρέπει η Γαλλία «να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις».

Την περασμένη Παρασκευή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι εξετάζει να δώσει δύο επιπλέον χρόνια στη Γαλλία, έως το 2015, για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ. Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε από τη σύσταση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι προς τη Γαλλία να προχωρήσει σε βαθιές μεταρρυθμίσεις της οικονομίας της.

«Οι στόχοι όσον αφορά τα ποσοστά είναι λιγότερο σημαντικοί από τις διαρθρωτικές προσπάθειες και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», επισήμανε σε συνέντευξη Τύπου στη Στοκχόλμη, δείχνοντας ότι η διετής παράταση συνοδεύεται με ένταση των μέτρων σε βάρος του λαού, που δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τη χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΕ, η παράταση «δεν θα γίνει άνευ ανταλλάγματος» και αν τελικά αποφασιστεί «θα συσχετίζεται με την προώθηση νέων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» στο άμεσο μέλλον.

Δίνοντας το περίγραμμα των ανατροπών που προβλέπονται με την παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή, είπε ότι η γαλλική κυβέρνηση οφείλει να «προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, στην αγορά εργασίας, στην αγορά προϊόντων» και ούτω καθ' εξής.

Ενδεικτική είναι και η δήλωση του Ρ. Μπρίντερλε, υποψήφιου για την καγκελαρία των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), ο οποίος παρουσίασε τη Γαλλία ως παράδειγμα προς αποφυγήν στην Ευρώπη. «Στη Γαλλία μπορεί κανείς να δει τι μπορεί να συμβεί σε μια οικονομία που υπολογίζει στην ανακατανομή, στους υψηλότερους φόρους, στα μικρότερα ωράρια εργασίας και στη συνταξιοδότηση σε νεαρότερη ηλικία», δήλωσε.

Είχαν προηγηθεί το Σάββατο οι θριαμβολογίες του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, Πιερ Μοσκοβισί, ότι η παράταση από μέρους της Επιτροπής σημαίνει το «τέλος της λιτότητας» και «μια στροφή στην ιστορία του ευρωπαϊκού σχεδίου από τότε που ξεκίνησε το ευρώ». «Είδαμε το τέλος μιας κάποιας μορφής χρηματοπιστωτικής λιτότητας και το τέλος του δόγματος της λιτότητας», είπε ο ίδιος.

Με άλλη αφορμή, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών είπε ότι «η Γερμανία είναι παραδοσιακά πολύ προσκολλημένη στους κανόνες και την πειθαρχία, τα οποία είναι πράγματα που χρειαζόμαστε, αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει να είμαστε ικανοί για ευελιξία, για κατανόηση και για σεβασμό της διαφορετικότητάς μας». Επί της ουσίας, επιβεβαίωσε ότι ο καυγάς τους είναι για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης και πως η όποια συνταγή περιλαμβάνει λιτότητα και αντιδραστικές ανατροπές για τους λαούς.

Φοβούνται όξυνση της ταξικής πάλης

Επαληθεύοντας ότι κάθε διαπραγμάτευση και συμβιβασμός εντός της ΕΕ γίνεται για τα μονοπώλια και μόνο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε έκανε κι αυτός συστάσεις στη Γαλλία να μην εγκαταλείψει τον «δρόμο των μεταρρυθμίσεων». Η Κομισιόν «έχει τονίσει πως κάθε αναβολή της επίτευξης του στόχου για μείωση του ελλείμματος θα πρέπει να συνοδεύεται από σαφείς δεσμεύσεις για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», υπογράμμισε, σε συνέντευξή του στη γαλλική Les Echos.

Θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια, για να ξεπεραστεί η κρίση, δήλωσε τέλος η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ, επιβεβαιώνοντας το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης και τα ζόρια των αστών στη διαχείρισή της.

Στο μεταξύ, να καλλιεργήσει προσμονή και αντανακλαστικά ανοχής του λαού απέναντι στα βάρβαρα μέτρα, που συνοδεύουν οποιοδήποτε μείγμα αστικής διαχείρισης της κρίσης, προσπάθησε ο Επίτροπος Οικονομίας της ΕΕ, Ολι Ρεν, μιλώντας σε συνέδριο στις Βρυξέλλες.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, εξέφρασε την ανησυχία των αστών για τον κίνδυνο να οξυνθεί η ταξική πάλη, διαπιστώνοντας ότι σε κάποιες χώρες -που δεν κατονόμασε- η ανεργία έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε «μειώνεται η πίστη των ανθρώπων στην προοπτική μιας αξιοπρεπούς ζωής και αυτό προκαλεί τον κίνδυνο πρόκλησης ακραίων και καταστροφικών διαμαρτυριών».

Τι έλεγε πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Ολάντ;

-- Τι συμπεράσματα προκύπτουν για το λαό ύστερα από ένα χρόνο διακυβέρνησης Ολάντ στη Γαλλία;

Στις 5 Μάη έκλεισε ένας χρόνος απ' τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, που ανέδειξαν Πρόεδρο τον Φρ. Ολάντ, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους εδώ σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε μεγάλο τμήμα της προεκλογικής του εκστρατείας στον υποτιθέμενο «άνεμο αλλαγής» που θα φύσαγε στην Ευρώπη, αν ο Φρ. Ολάντ καθόταν στον προεδρικό θώκο. Αλλωστε, στη Γαλλία, ο ομοϊδεάτης του Μελανσόν στήριξε στο δεύτερο γύρο τον Ολάντ για να μη βγει ο Σαρκοζί και αυτό το είχε δηλώσει πριν ακόμη από τον πρώτο γύρο. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε ότι το ίδιο θα έκανε κι αυτός αν ήταν Γάλλος, αλλά «χωρίς αυταπάτες». Τις αυταπάτες τις φύλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ όλες για το λαό. Ελεγε ο Δ. Παπαδημούλης: «Είναι έντονο το αίτημα για ανατροπή των ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και εύχομαι να εκφραστεί και με νίκη του Ολάντ στη Γαλλία». Ο Αλ. Τσίπρας τόνιζε: «Δε γίνεται να έχει η Ελλάδα μια κυβέρνηση που έχει δεσμευτεί στο μνημόνιο, τη στιγμή που ακόμα και ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας κάνει καθαρό ότι το δημοσιονομικό σύμφωνο δε θα περάσει αν δεν αλλάξει» - «Η κινητοποίηση των ευρωπαϊκών λαών γίνεται δύναμη αλλαγής που έρχεται να γκρεμίσει τις καταστροφικές πολιτικές επιλογές του διδύμου Μέρκελ - Σαρκοζί» - «Χρειάστηκε η λαϊκή βούληση σε Ελλάδα και Γαλλία για να αμφισβητηθεί ο μονόδρομος των νεοφιλελεύθερων» - «Πράγματι, η Ευρώπη του Ιουνίου είναι διαφορετική από την Ευρώπη του Μαΐου. Το πολιτικό κλίμα έχει αλλάξει» και «υπάρχει άνεμος αλλαγής και κλίμα ανατροπής» στην ΕΕ.

Η Ρένα Δούρου αποφαινόταν το Μάρτη του 2012 για τον Φρ. Ολάντ: «Το κατά πόσο θα επαναδιαπραγματευθεί (...) θα κριθεί τελικά από το ποσοστό που θα λάβει ο υποψήφιος της ενωμένης Αριστεράς (...) Θα του δώσει τη δυνατότητα να ασκήσει αποτελεσματικότερη πίεση προς τον Ολάντ (...) Αν επαληθευθούν στην κάλπη οι δημοσκοπήσεις, αποδεικνύει πως η ενότητα μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα - μαθήματα που στη χώρα μας δεν τα έχουν πάρει ούτε το ΚΚΕ ούτε η ΔΗΜΑΡ...»! Ο Μελανσόν απέσπασε το 11%, που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε «επιτυχία». Στήριξε στο δεύτερο γύρο τον Ολάντ. Αλλά ουδεμία πίεση άσκησε για «πιο αριστερή πολιτική», όπως κορόιδευε ο ΣΥΡΙΖΑ το λαό. Οπως άλλωστε δεν είχε ασκήσει στον Ζοσπέν, του οποίου υπήρξε υπουργός. Τέτοια «ενότητα» θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να υλοποιείται απρόσκοπτα η διαχείριση της αστικής εξουσίας με το λαό στο περιθώριο. Η αγιογραφία του Ολάντ αποσκοπούσε στον εξωραϊσμό της καπιταλιστικής ΕΕ, στο παραμύθιασμα του λαού ότι μια ενδεχόμενη αλλαγή του συσχετισμού στη διαχείριση υπέρ της σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να οδηγήσει την ΕΕ σε αλλαγή στρατηγικής, προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Αν και ήταν η σοσιαλδημοκρατία αυτή που διεκπεραίωσε το μεγαλύτερο όγκο των φιλομονοπωλιακών ανατροπών σε βάρος των εργαζομένων σε όλη την ΕΕ.

Δε χρειάστηκε ούτε χρόνος να περάσει και η προπαγάνδα τους κατέπεσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Η πρόθεση του Ολάντ να πάει κόντρα στη Γερμανία και να ζητήσει αλλαγές στο νέο «Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας» φάνηκε ότι αντανακλούσε τις κλιμακούμενες αντιθέσεις στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, κύρια ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, που πασχίζουν η καθεμία για τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων, χτυπώντας όμως ενιαία τους λαούς. Ο Ολάντ εξέφρασε την προσπάθεια μερίδας της αστικής τάξης της Γαλλίας να αναβαθμίσει τη θέση της στον ανταγωνισμό με τη γερμανική αστική τάξη. Και ταυτόχρονα προώθησε απ' την πρώτη στιγμή στη χώρα του τα μέτρα - λαιμητόμο για το γαλλικό λαό, με λιτότητα, περικοπή κοινωνικών δαπανών, αντιασφαλιστικά - αντεργατικά μέτρα κ.ά., πανομοιότυπα με αυτά που κάνουν και τον ελληνικό λαό να στενάζει. Συγχρόνως και πάντα για λογαριασμό της αστικής τάξης της Γαλλίας, προσέθεσε στο βιογραφικό του και μια ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι. Η κοροϊδία που συστηματικά η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός διαπράττουν σε βάρος του λαού έχει κοινό παρονομαστή ότι δήθεν υπάρχει περιθώριο για το λαό να ευημερήσει σε συνθήκες εξουσίας των μονοπωλίων, εντός της λυκοσυμμαχίας τους, όπου τις εξελίξεις καθορίζουν ακριβώς τα μονοπώλια και ο μεταξύ τους οξύτατος ανταγωνισμός για την πρωτοκαθεδρία σε ό,τι αφορά στα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά τους.

Αλλαγές προς όφελος του λαού προϋποθέτουν ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που αυτά συνάπτουν για τα συμφέροντά τους. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας είναι οι κρίσιμοι εκείνοι παράγοντες που μπορούν να δρομολογήσουν σε εθνικό επίπεδο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας. Τότε ο λαός μπορεί να ευημερήσει, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, αποδεσμεύοντας τη χώρα απ' την ΕΕ και θέτοντας τον ασύλληπτο πλούτο που παράγει στην υπηρεσία των δικών του και μόνο αναγκών.

Παγανιά για «επενδύσεις» στην Κίνα

Με το πακέτο των αποκρατικοποιήσεων ανά χείρας και τη δέσμευση της κυβέρνησης για την παροχή φτηνών εργατικών χεριών, θα μεταβεί στην Κίνα ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς το διάστημα 15 - 19 Μάη, συνοδευόμενος από περίπου 60 εκπροσώπους ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την εισροή κινέζικων συσσωρευμένων κεφαλαίων και την επίτευξη επιχειρηματικών συμφωνιών ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες των δυο κρατών. Στόχος της κυβέρνησης είναι να συμμετάσχουν κινεζικές επιχειρήσεις στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, να αυξηθούν οι ελληνικές εξαγωγές στην Κίνα και να διατηρηθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος των Ελλήνων εφοπλιστών στις μεταφορές από την ασιατική χώρα. Οι Κινέζοι επιδιώκουν επέκταση στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ μεταξύ άλλων έχουν επιδείξει ενδιαφέρον για την εξαγορά του ΟΣΕ, λιμανιών και περιφερειακών αεροδρομίων.