Αποψη της χτεσινής εκδήλωσης

Θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα ζητήματα. Καταρχήν έχουμε πει ότι το Κόμμα μας όταν αναφέρεται στην Κοινωνική Ασφάλιση - δεν τη θεωρούμε αποκλειστικά και μόνο συνταξιοδοτικό ζήτημα, είναι μια πλευρά, πάρα πολύ σημαντική - αναφέρεται στο σύνολο του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, δηλαδή όλα αυτά τα ζητήματα που θέσαμε και εισηγητικά και που επισημάνατε κι εσείς με τις παρεμβάσεις σας και που έχουν σχέση με τις υπηρεσίες υγείας, την πρόληψη, την αποκατάσταση, την κοινωνική πρόνοια.

Σήμερα, επειδή ακριβώς είναι τέτοιες οι συνθήκες, τέτοιες οι εξελίξεις, τέτοιες οι δυνατότητες του ανθρώπου, της κοινωνίας, που μπορούν να ικανοποιηθούν στην ολότητά τους όλες αυτές οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, όλων των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται να δημιουργηθεί πραγματικά ένα μαζικό κίνημα ανάσχεσης αυτών των μέτρων - αυτών των βαθιών ανατροπών που έχουν γίνει και αυτών που ακολουθούν το επόμενο διάστημα - αλλά να το πούμε και έτσι, επανάκτησης δικαιωμάτων, επανάκτησης κατακτήσεων, συντάξεων που χάθηκαν λόγω της επίθεσης του κράτους και της μεγαλοεργοδοσίας.

Δεν είναι εύκολος βέβαια αγώνας. Είναι πολύ μακρύς ο δρόμος, είναι δύσκολος. Χρειάζονται και γενικότερες ανατροπές και πρέπει αυτός ο αγώνας να εντάσσεται σ' αυτήν την πάλη για γενικότερες αλλαγές στην κοινωνία, στην οικονομία, στο ίδιο το κράτος, το οποίο βέβαια δεν μπορεί όπως επανειλημμένα έχουμε πει, να φτιασιδωθεί, να βελτιωθεί με ημίμετρα. Χρειάζεται ουσιαστικά ανατροπή εκ βάθρων για να μπορέσει να γίνει πραγματικό εργατικό κράτος, όργανο στη λαϊκή εξουσία.

Ολοι σημειώνουμε, και σημειώσατε κι εσείς, για την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων ότι είναι άκρως ανησυχητική, να το πω επικίνδυνη και για τους συνταξιούχους στο μέλλον και τους εργαζόμενους, αλλά και για τις επόμενες γενιές που ακολουθούν. Θα πρέπει να χτυπήσουμε καμπανάκι, καμπάνα όχι απλό καμπανάκι, κινδύνου και βέβαια να σημάνουμε γενικό συναγερμό το επόμενο διάστημα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση το Κόμμα μας υπόσχεται να κάνει ό,τι είναι δυνατόν καλύτερο το επόμενο διάστημα.

Αλλωστε ξέρετε κι από την ίδια σας την πείρα ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται το ΚΚΕ με αυτό το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα λαϊκά προβλήματα. Ημασταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, χωρίς να υποκύπτουμε σε θυσίες, σε κόπους, ούτε και σε πιέσεις, που ήταν ισχυρές. Αρα, λοιπόν, έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε, πρώτα απ' όλα μέσα στο κίνημα, αυτό είναι που έχουμε πρωταρχικό στόχο, αλλά βέβαια και όπου αλλού μας δίνεται η δυνατότητα, όπως είναι στη Βουλή ή αλλού.

Προειδοποιούμε για άλλη μια φορά και πρέπει να περάσει ως μήνυμα ότι η επίθεση αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Στρώνεται το έδαφος για νέες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, με πρόσχημα αυτή τη φορά τη βιωσιμότητα, όπως λένε, των Ταμείων. Θα έχουμε προφανώς νέες μειώσεις συντάξεων, νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και άλλες ριζικές περικοπές στην Υγεία και την Πρόνοια, νέες περικοπές σε φάρμακα, σε ιατρικές εξετάσεις.

Δηλαδή, όπως σωστά ειπώθηκε και από τους εκπροσώπους των φορέων των εργαζομένων στα διάφορα Ταμεία και το ΙΚΑ, κάθε μήνα κάνουν πραγματικό αγώνα δρόμου για να εξασφαλίσουν τις συντάξεις. Η κατάσταση είναι δραματική. Πήγαμε και στο διοικητή του ΙΚΑ. Η δανειοδότηση του ΙΚΑ προκειμένου να αντεπεξέλθει στη μηνιαία καταβολή των συντάξεων αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, λόγω και της μείωσης της ρευστότητας του ίδιου του ΙΚΑ, εξαιτίας της μείωσης των εσόδων που γίνεται για διάφορους λόγους, τις αιτίες τις είπαμε και εισηγητικά.

Κάθε μήνα χρειάζεται περί τα 800 εκατομμύρια ευρώ το ΙΚΑ. Τέλος του καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου, όπως σωστά επισήμανε και κάποιος ομιλητής, η κατάσταση θα είναι εκρηκτική και για το ΙΚΑ και για τα υπόλοιπα Ταμεία. Μας το είπε καθαρά η διοίκηση του ΙΚΑ, ή θα μας δώσουν από τον κρατικό προϋπολογισμό, πράγμα που δεν προβλέπεται με βάση όλες τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης, του υπουργείου Οικονομικών, ή θα πάμε σε νέο τσεκούρωμα, πετσόκομμα των συντάξεων. Και βέβαια σ' αυτές τις συνθήκες αυτό θα γίνει, δεν υπάρχουν άλλες λύσεις, αυτή είναι η πραγματικότητα.

'Η για τις ιατρικές υπηρεσίες και τον ΕΟΠΥΥ, που σωστά ο εκπρόσωπος των εργαζομένων πριν μίλησε και στάθηκε σ' αυτά τα ζητήματα. Σε κάθε περιοχή και γειτονιά, όλοι μας ξέρουμε, το βιώνουμε, υποβαθμίστηκαν, μειώθηκαν οι υπηρεσίες του ΙΚΑ, κόπηκαν γιατροί, αρκετά ραντεβού που προγραμματίζονται είναι στο απώτερο μέλλον και δεν ξέρει ο άλλος αν θα ζει ή αν θα πεθαίνει όταν θα του βάλουν το ραντεβού για να πάει να τον δει ο γιατρός. Οι ασφαλισμένοι βάζουν συνέχεια, όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη τους για να πληρώσουν τα φάρμακα, καταφεύγουν στην ιδιωτική υγεία γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση.

Δεν επιταχύνεται, ούτε γίνεται προσπάθεια να επιταχυνθεί η διαδικασία των εξετάσεων στις υγειονομικές επιτροπές για την καταβολή του αναπηρικού επιδόματος, για τη σύνταξη πότε θα βγει, για την έκδοση του βιβλιάριου υγείας. Για να μην πούμε τώρα όλα αυτά για τις αυξήσεις από τις 15 του Μάη, με τα νέα δελτία τιμών, φάρμακα που είναι απαραίτητα για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων ασθενών που αυξάνονται. Στα 69 φάρμακα αναφέρομαι που δημοσίευσε και ο Τύπος και παρότι και στα 70 που μειώθηκαν κάπως οι τιμές, επειδή τελείωσε η πατέντα τους, και σ' αυτά 6 στους 10 πάλι δεν μπορούν να τα προμηθευτούν λόγω αδυναμίας πληρωμής.

'Η το ζήτημα της ανασφάλιστης εργασίας, δεν είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό; Επισημάνθηκε κι εδώ. Αναφέρθηκε και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων του ΙΚΑ σ' αυτό που λέμε ανασφάλιστη μαύρη εργασία με το παράδειγμα της Μανωλάδας αλλά και αλλού. Τα στοιχεία που λένε ότι η αγροτική οικονομία τα τελευταία χρόνια αναθερμάνθηκε - τέτοια περίπτωση είναι οι φραουλάδες στη Μανωλάδα, οι οποίοι είναι μεγάλοι και εξαγωγείς, όχι μόνο ιδιοκτήτες γης, καπιταλιστές δηλαδή στην ουσία - πώς έγιναν; Με ανοχή του κράτους, του πολιτικού συστήματος, των κομμάτων που κυβέρνησαν. Τους άφησαν να έχουν ανασφάλιστη εργασία και να χρησιμοποιούν τους μετανάστες, ανασφάλιστους, απλώς με ένα πιάτο φαΐ. Ετσι γίνανε μεγάλοι και τρανοί αυτοί οι λίγοι όμως.

Και βέβαια δε μας διαφεύγει της προσοχής ότι υπάρχει τεράστια έλλειψη προσωπικού, υπάρχουν οργανικά κενά τεράστια, είναι πάνω από 40% αν θυμάμαι καλά σε όλα τα τμήματα του ΙΚΑ, σε όλες τις υπηρεσίες, που αφορούν και παροχές και συντάξεις κλπ. Αντίστοιχα είναι στον ΟΑΕΕ, θα δούμε την ερχόμενη βδομάδα τη διοίκηση του ΟΑΕΕ, θα δούμε και τους υπόλοιπους φορείς και τον ΟΓΑ.

Χρειάζεται ενιαία πάλη και δράση και των εργαζομένων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, αλλά και των αυτοαπασχολουμένων και των αγροτών. Για μας η ενότητα στο κίνημα είναι πρώτος στόχος, πρώτα απ' όλα ενότητα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων στον ιδιωτικό, στο δημόσιο τομέα. Δεν ξεχωρίζουμε εμείς σε «ρετιρέ» και «υπόγεια» ή σε καλοπληρωμένους και κακοπληρωμένους ή σε μεγαλοσυνταξιούχους και σε μικροσυνταξιούχους, γιατί ήταν κατακτήσεις του κινήματος. Βέβαια και με μια λογική ενσωμάτωσης που είχαν στο παρελθόν οι κυβερνήσεις, να έχουν υποχείρια ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα ή τμήματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, για να μπορούν να τους ελέγχουν, να συμβιβάζονται σε ένα βαθμό.

Πρέπει ενιαία να είναι η πάλη γιατί οι επιπτώσεις είναι ενιαίες. Το ίδιο με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Ομως κοιτάξτε να δείτε, στην περιγραφή των προβλημάτων μπορεί να συμφωνούμε όλοι, είναι το εύκολο πράγμα. Μπορεί να περιγράψουμε και σήμερα, είπαμε πολλά προβλήματα, αυτά είναι αντικειμενικά, κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα πει ότι «όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα». Ομως το πρόβλημα αρχίζει από εκεί που συζητάς: «Καλά και πώς φτάσαμε εδώ»; Ποιες είναι οι αιτίες αυτών των προβλημάτων;

Και εκεί αρχίζουν οι διαφορετικές εκτιμήσεις, η προσπάθεια συγκάλυψης και ευθυνών και αιτιών ή η αποδοχή της επίσημης προπαγάνδας που βαράει το σαμάρι για να κρύψει το πραγματικό πρόβλημα. Και βέβαια, ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες και μέσα στο κίνημα, ενώ όλοι συμφωνούμε γι' αυτά, είναι όταν αρχίζουμε να ψάχνουμε, να ανιχνεύουμε ποια είναι τώρα η εναλλακτική λύση σε όλα αυτά, σε όφελος του λαού, των εργατικών λαϊκών στρωμάτων.

Αρα λοιπόν η συμμαχία, η ενότητα, η κοινή δράση και στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος, μέσα στον αγώνα, πάνω σ' αυτά τα προβλήματα τα κοινά όλων μας, θα πρέπει να στηρίζεται, να εδράζεται και στο περιεχόμενο, στις αιτίες των προβλημάτων, στην αποκάλυψή τους, αλλά και σε μια διαμόρφωση, δε λέω αμέσως, μέσα από τη συζήτηση, μέσα από την κοινή δράση, μέσα από την ίδια την ταξική πάλη και τις εξελίξεις, ενιαίας αντίληψης και για το πού πάμε, τι θα προτείνουμε, τι εναλλακτική λύση θα έχουμε.

Και με αφορμή τη σημερινή συνάντηση, θέλουμε να καλέσουμε ως ΚΚΕ όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία, τους φορείς, να φτιάξουμε ένα πραγματικά γιγάντιο -να το πω έτσι- κίνημα πάλης, αντεπίθεσης, ανάσχεσης ακόμα όποιων μέτρων μπορούμε, καθυστέρησης άλλων μέτρων, αν αυτός είναι ο συσχετισμός με βάση τις εξελίξεις, αλλά και συνολικά σε μια γραμμή ρήξης, ανατροπής, ριζικών αλλαγών γι' αυτά τα ζητήματα.

Απ' αυτή την άποψη και ο 20ός αιώνας και ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα σ' αυτά τα θέματα ειδικά -μπορεί να έχει ο καθένας οποιεσδήποτε διαφωνίες ή αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις για άλλες πλευρές, ή για άλλα προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε ένα νέο σύστημα που προσπαθούσε να οικοδομηθεί- όμως αυτά τα ζητήματα που αφορούν την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Πρόνοια, τον Ανθρωπο, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, τον ελεύθερο Χρόνο και του νέου, αλλά και του συνταξιούχου, που το έκανε πράξη μέσα από χίλιες μύριες δυσκολίες, θα πρέπει να αποτελεί πυξίδα.

Να αποτελεί βάση για να μπορέσουμε και να αναπτύξουμε τη δουλειά μας και στο κίνημα και ευρύτερα στο λαό για να ξέρουμε και πως θέλουμε να φτιάξουμε αυτό, αντικαθιστώντας αυτή την άσχημη κατάσταση που υπάρχει και στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και στις συντάξεις και στα υπόλοιπα κοινωνικά λαϊκά προβλήματα. Γιατί αυτό που λέμε, δεν το λέμε σαν σύνθημα, ότι ο πλούτος παράγεται από την ίδια την εργατική τάξη, από το λαό και σ' αυτόν πρέπει να αποδίδεται. Με κάθε τρόπο, με τις κοινωνικές παροχές, με τη σύνταξη όταν τελειώνει τον εργάσιμο βίο του και θέλει να ξεκουραστεί και μπορεί να προσφέρει από άλλο μετερίζι στην κοινωνία, στους συνανθρώπους του.

Σήμερα θα πρέπει να μπούμε ξανά μπροστά, να δυναμώσουμε το κίνημα, να οργανώσουμε τη λαϊκή συμμαχία, έχοντας και άμεσους στόχους πάλης αλλά με το βλέμμα στο τι πρέπει ριζικά να αλλάξει σ' αυτήν την κοινωνία.

Χρειάζεται δουλειά από εδώ και πέρα πολύ μεγαλύτερη, υπάρχουν τα συλλαλητήρια και το σημερινό (σ.σ. χτεσινό), ενάντια στην επιστράτευση και τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Δεν είναι το μοναδικό. Είναι τα συλλαλητήρια που οργανώνει το ΠΑΜΕ στις 23 του Μάη, που είναι δουλειά καθημερινή για να οργανωθούν, δεν είναι απλό πράγμα. Πρέπει να μπουν σε όλα τα πρωτοβάθμια, σε όλους τους τόπους δουλειάς και εδώ μέσα είναι και το κοινωνικοασφαλιστικό ζήτημα, μαζί φυσικά, με αιχμή τις συλλογικές συμβάσεις, που τις παίρνουν όλες πίσω, τα έχουν διαλύσει όλα. Και βεβαίως την προστασία των ανέργων, το πρόβλημα με την ανεργία που είναι πολύ οξυμένο...

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάλι, καλή δύναμη, καλούς αγώνες και θα τα καταφέρουμε.