Με ένα τριαντάφυλλο και την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αποχαιρέτησαν χτες συγγενείς, σύντροφοι, φίλοι και συνάδελφοι, τον Κώστα Λιαπάτη, στέλεχος του ΚΚΕ και πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, που «έφυγε» αναπάντεχα την Κυριακή, σκορπίζοντας θλίψη στην οικογένειά του, στο ταξικό κίνημα, στο Κόμμα. Η πολιτική του κηδεία έγινε στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου. Παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Το νεκροταφείο είχε γεμίσει από νωρίς με εργάτες. Από όλους τους κλάδους, από όλα τα «πόστα». Κάποιοι, μάλιστα ήρθαν κατευθείαν απ' τις δουλειές τους με τα ρούχα της δουλειάς. Εκεί ήταν και οι απεργοί της ΜΕΒΓΑΛ, με τα μπλουζάκια τους, αφήνοντας την απεργιακή φρουρά για λίγες ώρες. Εκεί ήταν και οι σύντροφοί του, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, εργάτες του κλάδου που πορεύτηκαν μαζί του και στάθηκαν τιμητική φρουρά στη σoρό του. Τη σκεπασμένη με τη σημαία του ΚΚΕ, μ' έναν «Ριζοσπάστη» και μια ζωγραφιά του γιου ενός συναδέλφου του.

Αποχαιρετώντας τον σύντροφο Κώστα, ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε: «Ο σύντροφος Κώστας έδινε πάντα μαχητικό παρών σε όλους τους αγώνες του κλάδου. Ηταν εκεί στις συγκεντρώσεις και στις πορείες, στις απεργίες πάντα στην πύλη των εργοστασίων και απέναντι στα όργανα των εκμεταλλευτών. Οι εργάτες της "ΦΑΓΕ", αλλά και του Κατσέλη και της "ΜΕΒΓΑΛ" και της "ΑΓΝΟ" και πολλών ακόμα εργοστασίων είχαν γνωρίσει από κοντά την αγωνιστική και ανυποχώρητη στάση του συντρόφου Κώστα. Ο σύντροφός μας, αφήνει κενό στην οργάνωση του Κόμματος στη Βιομηχανία, στον κλάδο, στην Ομοσπονδία. Πιστεύουμε όμως ότι το παράδειγμά του θα ακολουθήσουν άλλοι εργάτες, μέλη ή μη του ΚΚΕ».

Από την πλευρά του ο Γιώργος Πέρρος, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τόνισε: «Μαχητής, οργανωτής και μπροστάρης σε όλους τους ταξικούς αγώνες για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης αποτέλεσε ξεχωριστό παράδειγμα πίστης, σταθερότητας, αγωνιστικότητας και αισιοδοξίας στους ταξικούς αγώνες. Η πίστη του στις αρχές του ταξικού κινήματος, στα δίκαια της εργατικής τάξης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, ήταν αξία και αδιαπραγμάτευτη στάση ζωής που τον ανέδειξαν ως πρωτοπόρο αγωνιστή».

Ο Αποστόλης Γαρμπής, εκπροσωπώντας την Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και το Συνδικάτο της Αττικής υπογράμμισε: «"Γερά με τσαμπουκά" έλεγες πάντα. Δε λύγισες ποτέ σε καμιά δυσκολία, δε συμβιβάστηκες, ήσουν ακούραστος με το παράδειγμά σου να δίνεις μεγαλύτερη δύναμη στους συντρόφους και να σε σέβονται οι αντίπαλοι. Ενα πρότυπο αγωνιστή αταλάντευτου κομμουνιστή που "τιμούσες αυτά που προερχόσουν" όπως έλεγες με τον τρόπο και τη στάση σου».

Δεκάδες ήταν τα στεφάνια χτες στην πολιτική τελετή. Μεταξύ άλλων, της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ, της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, Τομεακών της Οργανώσεων και της ΚΝΕ, της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και τοπικών Γραμματειών, Ομοσπονδιών και συνδικάτων του ταξικού κινήματος.

Επίσης:

• Οι μεταλλεργάτες εργαζόμενοι στο εργοστάσιο «ΜΑΛΤΕΖΟΣ - Ηλιακοί θερμοσίφωνες», αντί για στεφάνι, συγκέντρωσαν και προσφέρουν στο Κόμμα ένα συμβολικό ποσό.
• Συλλυπητήριο μήνυμα εξέδωσαν το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΒΓΑ, το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Λάρισας. Δεκάδες ακόμα συνδικαλιστικές οργανώσεις είχαν εκφράσει τα συλλυπητήριά τους με ανακοινώσεις τη Δευτέρα.
• Τιμώντας τη μνήμη του Κώστα Λιαπάτη, οι πενήντα συνδικαλιστές από 23 χώρες, που συμμετέχουν στη Διεθνή Συνδικαλιστική Συνδιάσκεψη της ΠΣΟ, με θέμα τα προβλήματα των οικονομικών μεταναστών, που έγινε χτες στις Βρυξέλλες, τήρησαν ενός λεπτού σιγή την ώρα της πολιτικής κηδείας του.

Στο ματοβαμμένο λόφο του Μεζούρλο, στη Λάρισα, όπου γράφτηκε μία από τις μαρτυρικές, αλλά, συνάμα, ένδοξες σελίδες της Ιστορίας, τιμήθηκαν, στην εκδήλωση, που διοργάνωσαν, προχτές Κυριακή, οι Κομματικές Οργανώσεις Λάρισας του ΚΚΕ, οι πάνω από 450 κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές που εκτελέστηκαν, την περίοδο 1946 - 1949, από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς, το οποίο, σε συνεργασία με τον αγγλικό και μετά αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, χρησιμοποίησε κάθε απάνθρωπο μέσο, για να συντρίψουν το δίκαιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Εντονη η συγκίνηση και έκδηλη η περηφάνια στους παρευρισκομένους στον τόπο του μαρτυρίου, καθώς η εκδήλωση μνήμης και τιμής αφορά σε εκατοντάδες μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της ΕΑΜικής Αντίστασης και πολλούς άλλους πατριώτες που δε δείλιασαν μπροστά στο θάνατο.

Εδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας για τα πιο υψηλά ιδανικά του λαού μας κι αψηφώντας το εκτελεστικό απόσπασμα βροντοφώναζαν: «Ζήτω ο Δημοκρατικός Στρατός - Ζήτω ο Ελληνικός Λαός». Ανάμεσά τους, ο Γιώργος Παπαδημητρίου (Βύρωνας), ο Νίκος Μπάλαλας (Μπαντέκος), ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου, ο Κλεάνθης Σταματόπουλος, ο Αποστόλης Σαριγγούλης, ο Τάκης Γαργαλιάνος, ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ο Παπαφλέσσας - Ταμουρίδης.

Την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης έκανε η Μαρία Γαβαλά, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Ηταν η εποχή μετά την απελευθέρωση που στην ύπαιθρο άρχισαν να εμφανίζονται συμμορίες, που η καθεμιά παίρνει το όνομα από τον αρχηγό της. Στα Φάρσαλα οι Σούρληδες, στο Βόλο οι Καλαμπαλίκηδες και Αρχιμανδρίτες, στη δυτική Θεσσαλία οι Βουρλάκηδες και Μπισδαίοι, αλλού οι Ταμπούρηδες. Συνολικά δρουν 35 τρομοκρατικές συμμορίες, διαπράττονται πάνω από 500 επιδρομές στα χωριά, εκατοντάδες οι δολοφονημένοι, μόνο στην περιοχή του Νότιου Ολύμπου, Κισσάβου, Μαυροβούνι, πάνω από 300 δολοφονίες, 1.500 βασανισμοί, 1.000 φυλακίσεις.

Συγκροτούνται έκτακτα στρατοδικεία, που αρχίζουν να δικάζουν αμέσως, με τη δική τους πρακτική: Ενοχος κρίνεται κάθε κατηγορούμενος. Ηδη από το Σεπτέμβρη του 1946 αρχίζει να δικάζει το στρατοδικείο Λάρισας και να εκτελεί, επί τόπου, στο Λόφο του Μεζούρλου. Μέχρι το 1949, τα εκτελεστικά αποσπάσματα πηγαίνουν στο Μεζούρλο σαν σε καθημερινές ασκήσεις, τουφεκίζουν όμως στόχους αληθινούς, ζωντανούς, τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Τώρα πια δεν τηρούνται ούτε οι τύποι. Δεν παρίστανται στις εκτελέσεις καν εκπρόσωποι της Δημαρχίας, ούτε και της Εκκλησίας.

Για το πώς οι κομμουνιστές και οι άλλοι αγωνιστές αντιμετώπιζαν τις δικαστικές καταδίκες και το εκτελεστικό απόσπασμα, χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω παράδειγμα: Ο Γιώργος Παπαδημητρίου («Βύρων»), 27 χρόνων, Διοικητής Τάγματος του Δημοκρατικού Στρατού, από τη Ρέτσανη, σπάει ρεκόρ. 31 φορές σε θάνατο, τον Σεπτέμβρη του '49. Στην ίδια δίκη κατηγορούμενος είναι ο Νίκος Μπάλαλας, («Μπαντέκος»), 33 χρόνων, από την Τσαριτσάνη, 17 φορές σε θάνατο. Και ο «Μπαντέκος», λέει στον « Βύρωνα»: «Ε ρε Βύρων, μ' έφαγες! Ταγματάρχης εσύ 31 φορές, ταξίαρχος εγώ, μόνο 17!!».