Στο ματοβαμμένο λόφο του Μεζούρλο, στη Λάρισα, όπου γράφτηκε μία από τις μαρτυρικές, αλλά, συνάμα, ένδοξες σελίδες της Ιστορίας, τιμήθηκαν, στην εκδήλωση, που διοργάνωσαν, προχτές Κυριακή, οι Κομματικές Οργανώσεις Λάρισας του ΚΚΕ, οι πάνω από 450 κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές που εκτελέστηκαν, την περίοδο 1946 - 1949, από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς, το οποίο, σε συνεργασία με τον αγγλικό και μετά αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, χρησιμοποίησε κάθε απάνθρωπο μέσο, για να συντρίψουν το δίκαιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Εντονη η συγκίνηση και έκδηλη η περηφάνια στους παρευρισκομένους στον τόπο του μαρτυρίου, καθώς η εκδήλωση μνήμης και τιμής αφορά σε εκατοντάδες μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της ΕΑΜικής Αντίστασης και πολλούς άλλους πατριώτες που δε δείλιασαν μπροστά στο θάνατο.

Εδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας για τα πιο υψηλά ιδανικά του λαού μας κι αψηφώντας το εκτελεστικό απόσπασμα βροντοφώναζαν: «Ζήτω ο Δημοκρατικός Στρατός - Ζήτω ο Ελληνικός Λαός». Ανάμεσά τους, ο Γιώργος Παπαδημητρίου (Βύρωνας), ο Νίκος Μπάλαλας (Μπαντέκος), ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου, ο Κλεάνθης Σταματόπουλος, ο Αποστόλης Σαριγγούλης, ο Τάκης Γαργαλιάνος, ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ο Παπαφλέσσας - Ταμουρίδης.

Την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης έκανε η Μαρία Γαβαλά, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Ηταν η εποχή μετά την απελευθέρωση που στην ύπαιθρο άρχισαν να εμφανίζονται συμμορίες, που η καθεμιά παίρνει το όνομα από τον αρχηγό της. Στα Φάρσαλα οι Σούρληδες, στο Βόλο οι Καλαμπαλίκηδες και Αρχιμανδρίτες, στη δυτική Θεσσαλία οι Βουρλάκηδες και Μπισδαίοι, αλλού οι Ταμπούρηδες. Συνολικά δρουν 35 τρομοκρατικές συμμορίες, διαπράττονται πάνω από 500 επιδρομές στα χωριά, εκατοντάδες οι δολοφονημένοι, μόνο στην περιοχή του Νότιου Ολύμπου, Κισσάβου, Μαυροβούνι, πάνω από 300 δολοφονίες, 1.500 βασανισμοί, 1.000 φυλακίσεις.

Συγκροτούνται έκτακτα στρατοδικεία, που αρχίζουν να δικάζουν αμέσως, με τη δική τους πρακτική: Ενοχος κρίνεται κάθε κατηγορούμενος. Ηδη από το Σεπτέμβρη του 1946 αρχίζει να δικάζει το στρατοδικείο Λάρισας και να εκτελεί, επί τόπου, στο Λόφο του Μεζούρλου. Μέχρι το 1949, τα εκτελεστικά αποσπάσματα πηγαίνουν στο Μεζούρλο σαν σε καθημερινές ασκήσεις, τουφεκίζουν όμως στόχους αληθινούς, ζωντανούς, τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Τώρα πια δεν τηρούνται ούτε οι τύποι. Δεν παρίστανται στις εκτελέσεις καν εκπρόσωποι της Δημαρχίας, ούτε και της Εκκλησίας.

Για το πώς οι κομμουνιστές και οι άλλοι αγωνιστές αντιμετώπιζαν τις δικαστικές καταδίκες και το εκτελεστικό απόσπασμα, χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω παράδειγμα: Ο Γιώργος Παπαδημητρίου («Βύρων»), 27 χρόνων, Διοικητής Τάγματος του Δημοκρατικού Στρατού, από τη Ρέτσανη, σπάει ρεκόρ. 31 φορές σε θάνατο, τον Σεπτέμβρη του '49. Στην ίδια δίκη κατηγορούμενος είναι ο Νίκος Μπάλαλας, («Μπαντέκος»), 33 χρόνων, από την Τσαριτσάνη, 17 φορές σε θάνατο. Και ο «Μπαντέκος», λέει στον « Βύρωνα»: «Ε ρε Βύρων, μ' έφαγες! Ταγματάρχης εσύ 31 φορές, ταξίαρχος εγώ, μόνο 17!!».