Αυτή τη φορά η ΕΕ προσανατολίζει την εφαρμογή του στρατηγικού στόχου για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού στην ανώτατη εκπαίδευση, δυναμιτίζοντας ό,τι απομένει στην καλλιτεχνική εκπαίδευση. Για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο οι τομείς από τους οποίους προσδοκά μεγαλύτερο κέρδος είναι η μουσική, η αρχιτεκτονική, τα βιντεοπαιχνίδια... το design και η μόδα, που, σύμφωνα με το σχέδιο, «προσφέρουν σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης, που η ΕΕ πρέπει να στηρίξει και να αξιοποιήσει».

Επιπλέον, ζητά «μια ισχυρότερη εταιρική σχέση με τα πανεπιστήμια, ώστε να εξοπλιστούν οι νέοι με τα απαιτούμενα προσόντα», ενώ -χωρίς να το πιστεύει- «συνιστά τη δημιουργία μιας κοινωνικής κατάστασης για να αντιμετωπίσει την επισφάλεια των πολλών επαγγελματιών σε αυτούς τους τομείς»...

Η Επιτροπή λέει ότι ο «πολιτιστικός και δημιουργικός τομέας αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς και θα μπορούσε να κάνει περισσότερα για να μειώσει την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων», λέγοντας ότι αυτός ο τομέας συμβάλλει στην καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ, σε ποσοστό μεταξύ 3,3 και 4,8% του ΑΕΠ, διατηρώντας πάνω από 7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, αλλά αποσιωπώντας ότι οι εργαζόμενοι και σε αυτόν τον τομέα υφίστανται τη λεηλασία των δικαιωμάτων τους και την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων. Αντίθετα, η ΕΕ λέει ότι «μια συνεπής μακροπρόθεσμη πολιτική σε επίπεδο ΕΕ πρέπει να χρηματοδοτηθεί σε ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό επίπεδο για τη διατήρηση και προώθηση της πολιτιστικής παραγωγής και των δημιουργικών βιομηχανιών». Δηλαδή, οι λαοί πρέπει να πληρώσουν κι από πάνω τα «πολιτιστικά» μονοπώλια!

Ετσι, η Επιτροπή τονίζει «την ανάγκη για εναρμονισμένο πιο κατάλληλο κανονιστικό και φορολογικό πλαίσιο για να βοηθήσει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (...) να αναπτύξουν τις δυνατότητές τους πέραν των εθνικών συνόρων». Για να «στηρίξει» επίσης «συμπράξεις δημοσίου - ιδιωτικού τομέα, τη χορηγία και συλλογικά συστήματα χρηματοδότησης, εγγυήσεις δανείων»!

Περισσότερο επικίνδυνος, επειδή στοχεύει απευθείας στη συνείδηση, είναι ο σχεδιασμός στην εκπαίδευση, με τίτλο «Αναμόρφωση της κατάρτισης». Η ΕΕ λέει ότι αφού «ένα μεγάλο ποσοστό των θέσεων εργασίας που δημιουργούνται από τις πολιτιστικές και δημιουργικές βιομηχανίες κατέχονται από νέους, τα πανεπιστήμια και άλλα εκπαιδευτικά κέντρα πρέπει να προσαρμόσουν την εκπαίδευση που προσφέρουν έτσι ώστε να προωθηθεί ένα πνεύμα επιχειρηματικότητας στους νέους».

Πρόκειται για απροκάλυπτη εφαρμογή και στην καλλιτεχνική εκπαίδευση της πρόσδεσης της ανώτατης Παιδείας με τις επιχειρήσεις. Ετσι, «οι συνέργειες μεταξύ της κατάρτισης, των ερευνητικών κέντρων και των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους τομείς πρέπει να αξιοποιηθούν καλύτερα μέσω συμμαχιών γνώσεων, δεξιοτήτων και επαγγελματικών πλατφορμών», αναφέρει το κείμενο.

Τέλος, ενώ τα παραπάνω αποκαλύπτουν το «μοντέλο» του φθηνού, «ευέλικτου», πλήρως χειραγωγήσιμου και με επιλεκτικές πληροφορίες, - αντί για ολοκληρωμένη γνώση - καλλιτέχνη που θα είναι υπάλληλος των μονοπωλίων, το ψήφισμα δήθεν νοιάζεται για την υγεία των καλλιτεχνών. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Τάσσεται υπέρ της δημιουργίας ενός κοινωνικού καθεστώτος για τους ανεξάρτητους επαγγελματίες του πολιτιστικού και του δημιουργικού τομέα, για να εξασφαλιστεί ότι θα έχουν οικονομικά προσιτή πρόσβαση σε ασφάλιση υγείας, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και προστασία σε περίπτωση ανεργίας». Δηλαδή όχι Κοινωνική Ασφάλιση αλλά κάποια ψιχία για το... θεαθήναι.

Ο «Θίασος '81», στις 23/6 αρχίζει περιοδεία σε όλα τα μεγάλα δημοτικά φεστιβάλ με το έργο για παιδιά «Ο Ορέστης και ο σκύλος». Η παράσταση συνδυάζει το θέατρο με τον κινηματογράφο. Ο παππούς του μικρού Ορέστη σχεδίασε μια βόλτα με τον εγγονό του μέχρι το κέντρο της πόλης, σαν ένα «κυνήγι» του θησαυρού. Ο Ορέστης, μαζί με τα παιδιά θεατές λύνει τα αινίγματα του παππού, και γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Οταν φτάσει μέσα από κωμικές περιπέτειες στο θησαυρό τον περιμένει μία έκπληξη που του δίνει εφόδια αλλά και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Κείμενο - στίχοι: Νανά Νικολάου, σκηνοθεσία: Πελαγία Αγγελίδου, σκηνοθεσία κινηματογραφικών σκηνών: Γιάννης Λαπάτας, μουσική: Κωνσταντίνος Κωτούλας, σκηνικά-κοστούμια: Λαμπρινή Καρδάρα, χορογραφίες Αρετή Μώκαλη, φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα. Παίζουν: Ορέστης Τρίκας, Πέτρος Μπουσουλόπουλος, Μυριέλλα Κουρέντη, Θοδωρής Αντωνιάδης. Κινηματογραφημένος στο ρόλο του παππού ο Κώστας Καζάκος.

Τους φόβους του ότι η φορολόγηση των αγροτεμαχίων που βρίσκονται εντός κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων θα στρέψει πιθανά τους κατόχους τους εναντίον της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς εκφράζει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων.

Ο ΣΕΑ ζητά απαλλαγή φόρου τουλάχιστον για τα αγροτεμάχια που βρίσκονται εντός της αδόμητης Ζώνης Α' των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων αφού «δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους ιδιοκτήτες τους, καθώς επιβάλλονται ειδικοί όροι και περιορισμοί για την προστασία των αρχαιοτήτων (...) που απαγορεύουν τη δόμηση και επιτρέπουν (ανάλογα με την περίπτωση) μόνο την ελαφρά καλλιέργεια». Επιπλέον, «τα κονδύλια για τις απαλλοτριώσεις έχουν περιοριστεί δραματικά», άρα αυτός ο κόσμος, όχι μόνο δε θα μπορεί να κάνει οτιδήποτε στο χωράφι του, αλλά θα χαρατσώνεται κι από πάνω.

Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι «η διαφορετική μεταχείριση των αγροτεμαχίων εντός Ζώνης Α΄ αρχαιολογικού χώρου» δε θα «στρέψει τους κατόχους των αγροτεμαχίων, και μέσω αυτών το σύνολο των πολιτών, εναντίον της προστασίας των αρχαιοτήτων».

Το θέμα βέβαια είναι να παρθούν πίσω η άγρια φορολόγηση και τα χαράτσια που φορτώνονται στις πλάτες συνολικά του λαού, ανάμεσά του και της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς.

«ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ», έξι διηγήματα του πεζογράφου Σωτήρη Δημητρίου, μεταμορφώνονται σε θεατρικό υλικό για μία ηθοποιό, τη Γιασεμί Κηλαηδόνη, στο θέατρο «Μεταξουργείο», μέχρι τις 23/6. Μια νέα γυναίκα λειτουργεί ως μέσον για να ζωντανέψουν ιστορίες του σήμερα και του χτες, προσκαλώντας το θεατή να αναρωτηθεί τη σχέση του με το παρελθόν (το προσωπικό, της πόλης, του χώρου όπου ζει), και τι είναι, χωρίζει την κανονικότητα από την τρέλα, τη «νορμάλ» ζωή από το περιθώριο. Τα κείμενα επέλεξε ο συγγραφέας. Σκηνοθετική επιμέλεια: Νάντια Φώσκολου. Φωτισμοί: Γιάννης Καραγιάννης.

Η ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «Κινητήρας» καλεί καλλιτέχνες του θεάτρου και χορού να συμμετέχουν στο 4ο Φεστιβάλ «Καλλιτέχνες με κρίση», με έργα τους, υποβάλλοντας πρόταση μέχρι τις 7/7. Ο «Κινητήρας» το Σεπτέμβριο θα φιλοξενήσει έργα διάρκειας 30' - 40', που δεν έχουν ολοκληρωθεί.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ επιλογής ταινιών για το 36ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας που θα διεξαχθεί τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Από τις 184 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους που υποβλήθηκαν φέτος, προκρίθηκαν 43 για το διαγωνιστικό τμήμα. Πρόκειται για 37 ταινίες μυθοπλασίας, 3 κινουμένων σχεδίων και 3 ντοκιμαντέρ. Η προκριματική επιτροπή αποτελείται από τους: Γιάννη Γλέζο, μουσικοσυνθέτη, Χρήστο Δήμα, σκηνοθέτη, Νίνο Φένεκ Μικελίδη, κριτικό κινηματογράφου, Ανδρέα Πάντζη, σκηνοθέτη, Αντώνη Παπαδόπουλο καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ και Κλεώνη Φλέσσα, σκηνοθέτιδα.

ΝΕΟΙ, ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ παρουσιάζουν δουλειά τους, 20-28/6 στο θέατρο Κολωνού, 1-7/7 στο θεατράκι πλατείας Κουμουνδούρου, στο πλαίσιο δράσης του Δήμου Αθηναίων και του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Σήμερα στο θέατρο Κολωνού θα παιχθεί το έργο «Σσς... κάποιος έρχεται» (ομάδα «ω2/4frontal»). Αύριο «Γράμματα στα κοριτσάκια» (ομάδα «Universalia»). Σάββατο «Οι κακούργες» (ομάδα «Οριό»). Εναρξη 9μμ. Είσοδος ελεύθερη.