Περισσότερο από το 73% των Ελλήνων δεν κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές. Από το 27% που θα κάνει διακοπές το 80% δε θα ξεπεράσει τις πέντε μέρες αναψυχής. Η παραπάνω διαπίστωση προκύπτει από πρόσφατη πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ). Με αφορμή και αυτή την έρευνα παρακολουθούμε στα κανάλια «κλάμα» και «οδυρμό», από τη μια, για τους Ελληνες που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, από τα φερέφωνα των εργοδοτών. Χαρές και πανηγύρια, από την άλλη, για τα 17 εκατομμύρια τουρίστες που θα έρθουν φέτος στη χώρα, για τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ έσοδα που αναμένονται φέτος να μπουν στα ταμεία των εργοδοτών. Την ίδια στιγμή, καθημερινές είναι και οι καταγγελίες για τις συνθήκες γαλέρας που επικρατούν μέσα στους τουριστικούς παραδείσους των ξενοδόχων. Μόλις χτες η Γραμματεία του ΠΑΜΕ Επισιτισμού - Τουρισμού στη Ρόδο αποκάλυψε ότι δύο εργαζόμενες στο ξενοδοχείο «Paradise» λιποθύμησαν από την ένταση της δουλειάς, με τη μια από τις δυο να μπαίνει ξανά στο νοσοκομείο καθώς διαπιστώθηκε εκ των υστέρων ότι υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο!
Ολα τα παραπάνω έχουν και λόγο και εξήγηση. Αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης πριν και της κρίσης τώρα. Τα χτυπήματα που έχουν δεχτεί τα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα είναι «θανατηφόρα», προκειμένου να μπορεί η μεγαλεργοδοσία να βγει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες από την κρίση και να θωρακίσει την κερδοφορία της. Αφαιρείται βίαια από τους εργάτες και τις οικογένειές τους το δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή, στην αξιοπρεπή διαβίωση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις στον τουρισμό -με τη βοήθεια των κυβερνήσεων- μετακυλούν αυτές τις «απώλειες» στις πλάτες των εργαζομένων του κλάδου που πληρώνουν ακριβά με μείωση των μισθών τους, εντατικοποίηση, απολύσεις, ελαστικότητα στην απασχόληση, πολυειδικότητα, κ.λπ. Και, ταυτόχρονα, με το πρόσχημα ότι ο τουρισμός αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία της χώρας» αξιώνουν και νέες διευκολύνσεις, απαλλαγές, φοροελαφρύνσεις, χτύπημα και των τελευταίων δικαιωμάτων των εργαζομένων, από τους υπηρέτες τους στην διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτό, λοιπόν, που σήμερα πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι με τα μονοπώλια ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη καμιά σύγχρονη ανάγκη δεν μπορεί να ικανοποιηθεί όπως, για παράδειγμα, οι διακοπές και ο τουρισμός. Η πάλη, λοιπόν, για το δικαίωμα στις διακοπές και τον τουρισμό συνδέεται άμεσα με την πάλη για δουλειά με δικαιώματα, για μισθούς που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες.
«Καλούμε την κυβέρνηση να τολμήσει να καταργήσει επιβλαβείς, σπάταλους, επιζήμιους και επί της ουσίας ανύπαρκτους δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες, όπως ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, η Δημόσια Εταιρία Εκπόνησης Μελετών Κατασκευών Νοσοκομείων, η Αγροφυλακή, κ.λπ., και να σταματήσει να επιτίθεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Αυτή η αποκαλυπτική υπόδειξη γίνεται στο ψήφισμα του ΔΣ της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, που συνεδρίασε προχτές με θέμα τις απολύσεις των Δημοτικών Αστυνόμων και των Σχολικών Φυλάκων. Καταψήφισε ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης και κατέθεσε δικό του ψήφισμα.
Οι εκπρόσωποι των κομμάτων της συγκυβέρνησης στους Δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας, αποκάλυψαν ότι δεν είναι ενάντια στις απολύσεις ούτε υπερασπίζονται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, όπως δήθεν θέλουν να εμφανίζονται. Αντίθετα, απροκάλυπτα στηρίζουν την πολιτική της συγκυβέρνησης και υποδεικνύουν αποτελεσματικότερους τρόπους εφαρμογής της.
Και υποδεικνύουν στην κυβέρνηση να κλείσει οργανισμούς όπως π.χ. ο ΟΣΚ και η Δημόσια Εταιρία Εκπόνησης Μελετών Κατασκευών Νοσοκομείων, που θα μπορούσαν να παράγουν ουσιαστικό έργο, παίρνοντας υπόψη τις ανάγκες που υπάρχουν στην Παιδεία και την Υγεία.
Αρρωστος από νησί του Αιγαίου (τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας) καταγγέλλει ότι έμεινε για 15 μέρες, χωρίς το φάρμακο. Οι απαντήσεις που έπαιρνε ήταν ότι δεν υπάρχει ή μισόλογα που παρέπεμπαν στο υπό έκδοση δελτίο τιμών φαρμάκων. Οπως συμβαίνει, δηλαδή, κάθε περίοδο που επίκεινται ανατιμήσεις στα φάρμακα: Οι εταιρείες αποσύρουν τα φάρμακα, αδιαφορώντας αν ο άρρωστος υποφέρει, όπως ο συγκεκριμένος, με καθημερινούς πόνους στην κοιλιά και συνεχείς διάρροιες, αφού σταμάτησε τη θεραπεία.
Ποιοι δίνουν στις φαρμακευτικές εταιρείες τη δυνατότητα να αποσύρουν αυθαίρετα τα φάρμακα - τα προϊόντα τους όπως τα ονομάζουν; Ποιοι άλλοι απ' τους θεούς της αγοράς και του κέρδους, δηλαδή τα μονοπώλια του φαρμάκου και οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, μεγαλοεπιχειρηματίες, πουλώντας το φάρμακο σαν εμπόρευμα για το κέρδος. Αλίμονο στους λαϊκούς ανθρώπους που θα αρρωστήσουν και που -εκτός απ' τις συνέπειες των ελλείψεων- πληρώνουν και φαρμακερά χαράτσια. Να γιατί λέμε ότι χρειάζεται αγώνας για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και φάρμακο δωρεάν σε όλους.