Στρατιώτες σε σημείο ελέγχου στους δρόμους κοντά στις πρεσβείες των ΗΠΑ και της Βρετανίας

Η επισήμανση του Τζαμάλ κάθε άλλο παρά υπερβολική ήταν. Τις τελευταίες δύο βδομάδες (ενίοτε δύο και τρεις φορές τη μέρα!), οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν πάνω από 10 φονικές επιθέσεις με τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, με μόνιμη επωδό την «πάταξη και εξολόθρευση πυρήνων της "Αλ Κάιντα Αραβικής Χερσονήσου"» (AQAP). Υπολογίζεται ότι μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν απανθρακωθεί από τις αμερικανικές βόμβες περίπου 40 άτομα, δίχως βεβαίως η ταυτότητα των θυμάτων να μπορεί να επιβεβαιωθεί από άλλη πλευρά πέραν των τοπικών αρχών και των ισχυρισμών αξιωματούχων της Ουάσιγκτον. Εξυπακούεται πως μεταξύ των θυμάτων υπάρχουν πολίτες κάθε ηλικίας που έτυχε απλώς να βρίσκονται κοντά στην ομάδα ατόμων που στοχοποιούν και βομβαρδίζουν γκανγκστερικά τα αμερικανικά αεροσκάφη...

Δε θα πρέπει, πάντως, να θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι το νέο μπαράζ των αμερικανικών επιδρομών στην Υεμένη ξεκίνησε ελάχιστα 24ωρα μετά την επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Ουάσιγκτον ο Πρόεδρος της χώρας, Αμπντ Ραμπού Μανσούμ Χάντι, την 1η του μήνα, ο οποίος φάνηκε να παίρνει σαφείς διαβεβαιώσεις για τη συνέχιση της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής υποστήριξης και της εύνοιας του Λευκού Οίκου, με αντάλλαγμα το πράσινο φως για απρόσκοπτη συνέχιση των αμερικανικών βομβαρδισμών και το κυνήγι μαγισσών κατά της «Αλ Κάιντα Αραβικής Χερσονήσου». Ο Χάντι, που ήταν για περίπου δύο δεκαετίες αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του προκατόχου του, Αλί Αμπντάλαχ Σάλεχ (έως ότου ο τελευταίος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση το 2011 υπό τις κλιμακούμενες διαδηλώσεις δυσαρεστημένων από τη φτώχεια και την ανέχεια πολιτών), γνωρίζει καλά πως η υποχωρητικότητα απέναντι στις απαιτήσεις των ΗΠΑ «ανταμείβεται». Το 2012 οι ΗΠΑ έδωσαν βοήθεια στην Υεμένη ύψους 345.000.000 δολαρίων, το 2013 έδωσαν άλλα 250.000.000 δολάρια, ενώ το ίδιο ποσό αναμένεται να δώσουν και το 2014 εφόσον βέβαια παραμείνει ως τότε στην εξουσία ο εκλεκτός του Λευκού Οίκου και συνεχιστεί το ελεύθερο στις αμερικανικές φονικές επιδρομές...

Αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος, τύπου Predator B, που χρησιμοποιείται στις επιδρομές της Υεμένης

Παράλληλα, η αμερικανική πρεσβεία στην πρωτεύουσα Σανάα εξακολουθεί να παραμένει κλειστή από τις αρχές του μήνα, ενώ σε ισχύ παραμένουν τα δρακόντεια και ασφυκτικά μέτρα ασφαλείας του στρατού στο μεγαλύτερο μέρος της Υεμένης, με απώτερο στόχο όχι τόσο την αποθάρρυνση ισλαμιστών τρομοκρατών αλλά την τρομοκράτηση του λαού της χώρας που παραμένει ο πιο φτωχός στην Αραβική Χερσόνησο και στενάζει εδώ και πολλά χρόνια από την καταπίεση και την ανέχεια...

Ενα δύσκολο γρίφο αναλαμβάνει να λύσει μετά την ανάδειξή του, με μεγάλη διαφορά έναντι του αντιπάλου του, στον προεδρικό θώκο του Μάλι έπειτα από το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της περασμένης Κυριακής ο νέος Πρόεδρος της χώρας, Ιμπραχίμ Μπουμπακάρ Κέιτα.

Ο 68χρονος Κέιτα θα πρέπει, μέσα στις επόμενες βδομάδες, πρώτον, να συνεχίσει την «ειρηνική» πολιτική μετάβαση στη χώρα, συγκροτώντας κυβέρνηση για να ξεκλειδώσει το πακέτο των 4 δισ. δολαρίων που έχουν υποσχεθεί ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δεύτερον να «εγγυηθεί» την (όσο γίνεται) «αρμονική» διαδοχή της αποστολής των 4.500 Γάλλων στρατιωτών που βρίσκονται στη χώρα από τις αρχές του περασμένου Γενάρη, πραγματοποιώντας ιμπεριαλιστική επέμβαση (με στόχο το σημαντικό ορυκτό πλούτο της χώρας μεταξύ άλλων σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ουράνιο) με εκείνη των περίπου 11.000 κυανόκρανων του ΟΗΕ και τρίτον, να επιχειρήσει εκτόνωση της εκρηκτικής κατάστασης που συνεχίζεται στο βορρά από τις ασίγαστες αυτονομιστικές αξιώσεις των ενόπλων Τουαρέγκ του κινήματος MNLA.

Ο ίδιος, που στο παρελθόν είχε διατελέσει και πρωθυπουργός, φημίζεται για τη σκληρή και αδιαπραγμάτευτη στάση που τηρεί ιδιαίτερα απέναντι στο κίνημα των αυτονομιστών Τουαρέγκ, αλλά και την φιλοϊμπεριαλιστική του στάση τόσο απέναντι στην πρώην αποικιοκρατική Γαλλία, όσο και απέναντι στις ΗΠΑ. Ξεχνά όμως, και ο ίδιος, πως σε καμία πρόκληση δε θα μπορέσει να απαντήσει αποτελεσματικά και πολύ περισσότερο να διεκπεραιώσει τη διαχείριση της εξουσίας υπό τις ευλογίες των ξένων ιμπεριαλιστών και της ντόπιας αστικής τάξης, εάν προηγουμένως δε λύσει το γόρδιο δεσμό της φτώχειας και της μιζέριας που κρατά αλυσοδεμένο το λαό μίας χώρας που φημίζεται πως είναι η τρίτη στην Αφρική σε παραγωγή χρυσού. Κάθε άλλη προσπάθεια για «συμμάζεμα» της κρίσης στη δυτικοαφρικανική χώρα και έξοδό της από το σκοτεινό τούνελ θα είναι μάλλον μάταιος κόπος...