Δημοσιεύματα του Κυριακάτικου Τύπου κάνουν λόγο για αύξηση του ΑΕΠ των 17 κρατών - μελών της Ευρωζώνης το 2ο τρίμηνο του 2013 κατά 0,3% συγκριτικά με τα έξι προηγούμενα τρίμηνα και σχεδόν πανηγυρίζουν. Την ίδια ώρα, βεβαίως, κάνουν λόγο για πρόωρους πανηγυρισμούς για την ανάπτυξη, επισημαίνοντας το ιδιαίτερα υψηλό ιδιωτικό χρέος των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών που υπονομεύει την προοπτική της ανάπτυξης. Λένε πως η ταυτόχρονη προσπάθεια μείωσης του δημόσιου χρέους, του χρέους των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, μαζί με το γεγονός ότι οι τράπεζες δε δανείζουν ενώ οι επιχειρήσεις δεν έχουν κεφάλαια για επενδύσεις, δυσκολεύει την ανάπτυξη. Πράγματι, για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να γίνουν επενδύσεις. Το κλίμα διαμορφώνεται από τις έως τώρα αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που έχουν μειώσει δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης, δίνοντας τεράστια περιθώρια για κερδοφορία, αλλά χωρίς τραπεζικά δάνεια και τροφοδότηση των μονοπωλίων με κρατικό χρήμα, ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει. Επομένως, η προπαγάνδα που προσπαθεί να επιδράσει στις εργατικές, στις λαϊκές συνειδήσεις ότι έρχεται περίοδος ανάπτυξης, ότι η οικονομική κρίση ξεπερνιέται, ότι πιάνουν τόπο οι θυσίες της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, είναι, για την ώρα, απατηλή και πάντως γίνεται πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων και του εργατικού, του λαϊκού εισοδήματος, που χτυπιέται επιπλέον και από την τεράστια φοροληστεία, ενώ τα όποια στοιχεία ανάκαμψης προδίδουν ότι αυτή θα είναι αναιμική και θα γεννήσει νέα οικονομική κρίση.

Δεν είναι τυχαία, για παράδειγμα, η ένταση της συζήτησης για την αναγκαιότητα νέου «κουρέματος» του ελληνικού κρατικού χρέους, αλλά και οι συζητήσεις γύρω από το ιδιωτικό χρέος στην Ελλάδα. Οι συζητήσεις για το νέο «κούρεμα» του χρέους της Ελλάδας δείχνουν ότι η καταστροφή κεφαλαίου από την κρίση δεν έχει πιάσει ακόμη πάτο, δεν έφτασε στο τέρμα της, επομένως, εκτός από τις ως τώρα τραγικές συνέπειες στο λαό, τα βάσανά του θα μεγαλώνουν. Μπορεί να γίνονται εκτιμήσεις ότι η ύφεση αντί για -4,2% που ήταν η πρόβλεψη για το 2013 θα είναι -3,7%, (ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ), δηλαδή μικρότερη. Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να πανηγυρίζει επίσης για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος που έρχεται μετά από τις συνεχείς περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό δαπανών για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, άλλες λαϊκές ανάγκες, μαζί βεβαίως με τους συνεχείς επιβαλλόμενους φόρους, η κυβέρνηση όμως ήδη προετοιμάζει νέο πρόγραμμα για τα επόμενα χρόνια σταθεροποίησης και αύξησης του πρωτογενούς πλεονάσματος στο όνομα να μην καταφύγει σε νέο δανεισμό και νέο μνημόνιο, αλλά βασικός παράγοντας σ' αυτό είναι νέες δραστικές περικοπές. Θέλει το πλεόνασμα για να πληρώνει τα κρατικά δάνεια, αλλά και για να ενισχύσει επιχειρηματικές επενδύσεις. Και, βεβαίως, οι φόροι στο λαό θα συνεχίζονται ακατάπαυστα. Επομένως, ο λαός θα πληρώνει συνεχώς τις συνέπειες της κρίσης, με στόχο την έξοδο απ' αυτήν σε όφελος του κεφαλαίου, που θα είναι όχι μόνο χωρίς αντίκρισμα για τους εργαζόμενους, αλλά θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, ενώ δε θα αντιμετωπίσει την τεράστια ανεργία.

Ενα ακόμη στοιχείο που αποκαλύπτει τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης και της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, των δυσκολιών των τραπεζών να δανείσουν για να γίνουν επενδύσεις είναι πρόσφατο ρεπορτάζ αστικής εφημερίδας που αναφέρει ότι έχουν φτάσει «στα 100 δισ. ευρώ τα "κόκκινα" δάνεια που ρυθμίστηκαν ή διαγράφηκαν έως τώρα» και απ' αυτά «το 45% είναι δάνεια επιχειρήσεων μεγάλος αριθμός των οποίων δεν έχει καμία προοπτική ανάκαμψης». Ετσι, παρά την ανακεφαλαιοποίηση, δεν έχουν, λόγω «κόκκινων» δανείων, τη δυνατότητα δανεισμού επιχειρήσεων για επενδύσεις. Ως ποσό βεβαίως τα δάνεια των επιχειρήσεων είναι πολύ μεγαλύτερο απ' αυτά των λαϊκών νοικοκυριών. Πολλά από τα «κόκκινα» δάνεια των επιχειρήσεων δε θα εισπραχτούν, άρα είναι κεφάλαιο για καταστροφή. Πολλά, επίσης, αποτελούν δάνεια επιχειρήσεων που καταστράφηκαν. Και, βεβαίως, οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους δε σημαίνει ότι έγιναν φτωχοί επειδή έκλεισαν επιχειρήσεις ζημιογόνες. Οι εργάτες όμως πληρώνουν τα σπασμένα με την ανεργία, και με χαμένους απλήρωτους μισθούς. Το πρόσφατο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» για τα εργοστάσια της Εύβοιας είχε τέτοια παραδείγματα, αλλά και καπιταλιστές που, κλείνοντας ένα εργοστάσιο, άλλαζαν ταυτόχρονα επιχειρηματικό τομέα, όπως π.χ. το κλείσιμο της ΣΕΛΜΑΝ και την αξιοποίηση του λιμανιού της για άλλες δραστηριότητες. Ταυτόχρονα, οι τράπεζες, ενώ διευθετούν ή διαγράφουν τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, ετοιμάζονται για κατασχέσεις, ακόμη και πρώτης κατοικίας των λαϊκών νοικοκυριών.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η κρίση συνεχίζεται παρά τους πανηγυρισμούς για ανάκαμψη, επομένως καμιά επανάπαυση από το λαό, κανένα όφελος δεν έχει, το αντίθετο μάλιστα, ακόμη και από την όποια αναιμική ανάκαμψη. Ο,τι και αν γίνει με το χρέος «κούρεμα» ή όχι, ο ίδιος θα το πληρώνει. Το ίδιο και με τις τράπεζες. Ολη η πιο πάνω προπαγάνδα αφορά ξένα για τον ίδιο ζητήματα. Ο καπιταλισμός έφαγε τα ψωμιά του, δεν έχει τίποτα να του δώσει. Τα ίδια τα στοιχεία των αστών δείχνουν την αναγκαιότητα κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, που θα την κάνουν οι εργαζόμενοι, ανατρέποντας την εξουσία του κεφαλαίου, για να μπει η οικονομία στη δική τους υπηρεσία, χωρίς καπιταλιστές ιδιοκτήτες. Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για τη δική του ευημερία. Επομένως, πάλη για τις δικές του ανάγκες μόνο σε σύνδεση με τον αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό αγώνα μπορεί να έχει αντίκρισμα και όχι με την εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση.