Τους ήρωες του μπλόκου της Κοκκινιάς τίμησε το Παράρτημα Κοκκινιάς της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ με εκδήλωση που διοργάνωσε το Σάββατο. Νωρίς το απόγευμα έγιναν καταθέσεις στεφανιών σε επτά διαφορετικά σημεία, όλα ποτισμένα με το αίμα των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Κάθε στάση στους τόπους του μαρτυρίου, συνοδευόταν από μια σύντομη εξιστόρηση των γεγονότων που σημάδεψαν την προσφυγούπολη της Κοκκινιάς. Η πομπή κατέληξε στο χώρο της Μάνδρας, όπου στις 17 Αυγούστου 1944 έγιναν συνολικά 76 εκτελέσεις. Μεταξύ των εκτελεσμένων ήταν και η ηρωίδα Διαμάντω. Αλλοι 50 εκτελέστηκαν στη μάντρα στα Αρμένικα, 40 κάηκαν στο Σχιστό και άλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια τους.

Μέσα από το χρονικό που διαβάστηκε από νεολαίους, αναδείχτηκε η αλύγιστη στάση των αγωνιστών μπροστά στο τεντωμένο δάχτυλο του χαφιέ, στα βασανιστήρια, ακόμα και στο βέβαιο θάνατο. Την εξιστόρηση των γεγονότων συνόδευσε με αντιφασιστικά τραγούδια ο Αργύρης Μπαρμπαρής. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, ο Βαγγέλης Μαρούπας, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Πειραιά και μέλος του Γραφείου της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, καθώς και οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ στο Δήμο της Νίκαιας.

Αναφερόμενος στο ιστορικό του Μπλόκου, ο Παναγιώτης Γεωργιόπουλος, αντιπρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, στάθηκε στα παρακάτω μεταξύ άλλων γεγονότα: Στα τέλη του 1943 η πλειονότητα των κατοίκων της Κοκκινιάς ήταν οργανωμένοι ή υποστήριζαν ανοιχτά το ΕΑΜ, ενώ υπήρχαν πολυπληθή ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ. Με τη μάχη της Κοκκινιάς, στις 6-8 Μάρτη του '44, η επικράτησή των δυνάμεων του ΕΛΑΣ κατέστησε την πόλη «ελεύθερο έδαφος», μέσα στην κατεχόμενη Αθήνα, για περίπου έξι μήνες.

Τον Αύγουστο του '44, η πόλη βρέθηκε στο στόχαστρο των Γερμανών και των συνεργατών τους. Αποκορύφωμα ήταν το μπλόκο που έστησαν στις 17 Αυγούστου 1944, όταν ισχυρές γερμανικές δυνάμεις απέκλεισαν τη συνοικία, με κουκουλοφόρους χαφιέδες να καταδίδουν, αγωνιστές να βασανίζονται και να εκτελούνται και χιλιάδες ομήρους να οδηγούνται στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο Π. Γεωργιόπουλος υπογράμμισε πως η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας και μνήμης είναι καθήκον του λαϊκού κινήματος. Αναφέρθηκε στη διαρκή προσπάθεια της άρχουσας τάξης να αποκόψει το λαό από τις αγωνιστικές του ρίζες και στην ανάγκη να διδάσκεται η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης στα σχολεία, όπως γράφτηκε με το αίμα των αγωνιστών του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, κόντρα στη διαστρέβλωση και την αποσιώπηση.

«Εχουν βαλθεί οι αστοί να μας βάλουν όλους στο ίδιο σακί», τόνισε στην ομιλία του ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ. Σημείωσε πως και τότε «υπήρχαν αυτοί που είχαν την τσέπη γεμάτη, το δάχτυλο μπροστά, την κουκούλα στο πρόσωπο, πιστά σκυλιά υπάκουα των αστών και των Γερμανών, και απέναντί τους εκείνοι που είχαν το χέρι ψηλά, τα μάτια ανοιχτά και την πλάτη στη μάντρα. Πώς το σάπιο, το βρωμερό, το προδοτικό, να είναι ταυτόσημο με το δίκαιο, το νέο, το φρέσκο; Δε γίνεται. Ο φασισμός και ο κομμουνισμός είναι η μέρα με τη νύχτα», τόνισε.

Ακόμα, υπογράμμισε πως το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα εκκολάπτει το αυγό της Χρυσής Αυγής και του φασισμού. «Ούτε ξαφνιαζόμαστε, ούτε φοβόμαστε», ανέφερε και επισήμανε την ανάγκη να αποκαλύπτεται καθημερινά το πραγματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής στα μάτια του λαού και της νεολαίας. Σημείωσε πως τόσο οι σημερινοί υποστηρικτές των ναζί, όσο και οι κάθε λογής επίδοξοι παραχαράκτες της ιστορίας, πρέπει «να σκοντάψουν στην ιστορία του τόπου μας και του λαού μας».