Στην ανακοίνωσή του, ο Σύλλογος των εργαζομένων στο ΤΑΠ σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «διαχρονικά, παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες των πολιτικών ηγεσιών για αναβάθμιση του ΤΑΠ ως αναπτυξιακό μοχλό του ΥΠΠΟ, με τη δημιουργία ενός σύγχρονου οργανισμού, όχι μόνο δεν υπήρξαν κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά το ΤΑΠ έχει αφεθεί σε τροχιά υποβάθμισης». «Η χρονική περίοδος των 2 τελευταίων ετών ήταν για το ΤΑΠ η χειρότερη της ιστορίας του. Αφ΄ενός μεν αποδεκατίστηκε οικονομικά μετά το κούρεμα που υπέστη με το PSI και αφ' ετέρου συρρικνώθηκε σε επίπεδο προσωπικού με τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις υπαλλήλων. Αντί λοιπόν να ενισχυθεί, ώστε να επιτελεί το έργο του ως στυλοβάτης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, βρίσκεται αντιμέτωπο με τη διάλυσή του, εφ' όσον προχωρήσει η αφαίμαξή του από προσωπικό».

Οι εργαζόμενοι ζητούν: «Νέο οργανισμό που θα αναδείξει και θα αναβαθμίσει το ΤΑΠ. Καμία "απόλυση" στο ΤΑΠ, αλλά ενίσχυσή του ώστε να επιτελεί το έργο του».

Θυμίζουμε ότι από την αρχή του χρόνου έχουν παραιτηθεί δύο πρόεδροι από το ΤΑΠ μπροστά την αδυναμία τους να διαχειριστούν τα λειτουργικά έξοδα των Εφορειών Αρχαιοτήτων, λόγω της άγριας υποχρηματοδότησης που έχει επιβληθεί και στον πολιτισμό, ο οποίος έτσι κι αλλιώς επί δεκαετίας ήταν ο «φτωχός συγγενής» του κράτους. Οπως σημειώνεται σε πρόσφατο, μεγάλο αφιέρωμα του «Ρ» στο Ταμείο, οι εργαζόμενοι στον Πολιτισμό ανησυχούν και για άλλα σε σχέση με το ΤΑΠ. Ηδη από τον Οκτώβρη του 2010 οι αρχαιολόγοι απαιτούν «θεσμική θωράκιση της περιουσίας του ΤΑΠ από οποιεσδήποτε σκέψεις "αξιοποίησης" μέσω του ΤΑΙΠΕΔ ή άλλης διαδικασίας». Σημειώνουν ότι «τα μνημεία, τα ακίνητα και οι εκτάσεις, που έχουν απαλλοτριωθεί για αρχαιολογικούς σκοπούς, είναι αναγκαίο -για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς- να παραμείνουν στην αρμοδιότητα και τη διαχείριση του ΤΑΠΑ και των Υπηρεσιών της ΓΓ Πολιτισμού (σ.σ. νυν ΥΠΠΟ) (...) να εξαιρεθούν ρητά τα εν λόγω ακίνητα και μνημεία από τα νομοσχέδια που αφορούν την εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου (...)».

Η Αννα Χρυσάφη με τον Κώστα Καπλάνη

Η Aννα Χρυσάφη γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα. Καταγόταν από οικογένεια Μικρασιατών μουσικών γι' αυτό και το «μικρόβιο» του τραγουδιού είχε μπει μέσα της από πολύ νωρίς. Για κάποια χρόνια δούλευε ως μοδίστρα πριν την κερδίσει το τραγούδι. Συνέχισε διαγράφοντας μια λαμπρή διαδρομή στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, καθώς τραγούδια τους τής εμπιστεύθηκαν ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιώργος Ζαμπέτας αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Σταύρος Ξαρχάκος. Ερμήνευσε περισσότερα από 400 τραγούδια. Μεγάλες της επιτυχίες της: «Το παρελθόν θυμήθηκα» του Στράτου Καμενίδη, «Στο Τούνεζι στην Μπαρμπαριά» και «Ανάθεμά σε θάλασσα» (ντουέτο με την Μαρίκα Νίνου) του Βασίλη Τσιτσάνη, «Φτωχόπαιδο με γνώρισες» του Τσιτσάνη, «Μες στης Πόλης το χαμάμ» του Ανέστου Δελιά, «Πολλά ν' ακούς λίγα να λες» του Απόστολου Καλδάρα, «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Οπου Γιώργος και μάλαμα» και «Πάλιωσε το σακάκι μου» του Γ. Μητσάκη, «Το κορίτσι απόψε θέλει» του Γιάννη Τατασόπουλου, με τον Πάνο Γαβαλά, «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω» του Σταύρου Τζουανάκου μαζί με την Σωτηρία Μπέλλου, «Ο μήνας έχει δεκατρείς» του Μ. Χατζιδάκι κ.ά.