Την επαιτεία και τη διαβίωση στο δρόμο ποινικοποίησε η κυβέρνηση της Ουγγαρίας με νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή. Το νομοθετικό έκτρωμα που επιβάλλει πρόστιμα και φυλακίζει τους άστεγους ετοιμάζοντας πογκρόμ διώξεων κατά των ανθρώπων που ο καπιταλισμός και η πολιτική διαχείρισης της κρίσης τους στέλνουν στην ανεργία και τους αφήνουν δίχως στέγη. Ετσι, δε φτάνει που τους εξαθλιώνει, τους φυλακίζει κιόλας. Και αυτό σε μια χώρα που πριν την αντεπανάσταση ήταν εξασφαλισμένες για όλους και η δουλειά και η στέγη και όλες οι ανάγκες των ανθρώπων. Η σαπίλα του καπιταλισμού σε όλο της το μεγαλείο. Μόνο που η συνταγή δεν είναι καινούρια. Υπάρχει από τη γέννηση του καπιταλισμού. Ο Μαρξ στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου» περιγράφει ανάγλυφα ανάλογους νόμους στην Αγγλία το 18ο και 19ο αιώνα. Ηταν τότε που η ραγδαία για τη συγκεκριμένη περίοδο ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας με πρώτη ύλη το μαλλί απαιτούσε τεράστια βοσκοτόπια για εκτροφή προβάτων. Οι αγρότες ξεκληρίστηκαν βίαια από τη γη τους, εκδιώχτηκαν από τα χωράφια και τα σπίτια τους, στάλθηκαν στα αστικά κέντρα ως εργάτες, αλλά δεν μπορούσαν όλοι να βρουν δουλειά. Ετσι, και άστεγοι έμειναν και επαίτες έγιναν. Αλλά επειδή οι αστοί θεωρούσαν ότι τα δημιουργήματά τους βρώμιζαν τη βιτρίνα τους, τους δίκαζαν και τους έκλειναν φυλακή. Ο,τι δηλαδή κάνει τώρα η κυβέρνηση της Ουγγαρίας.

Το 2013 αυξήθηκαν κατά 50% τα καταθλιπτικά επεισόδια στη χώρα μας σε σχέση με το 2011 σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΠΙΨΥ το ποσοστό του πληθυσμού με μείζονα κατάθλιψη -που χρειάζεται, δηλαδή, άμεση θεραπεία- είναι 12,3% το 2013, όταν το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 8,2% το 2011. Αναφορικά με τη συσχέτιση της κατάθλιψης και της οικονομικής κρίσης προκύπτει ότι παρουσιάστηκε σε ποσοστό 33,8% (έναντι 20,9%) σε εκείνους που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και σε 10,7% (έναντι 6,2%) για αυτούς με λιγότερα οικονομικά προβλήματα.

Η εξοντωτική αυτή κατάσταση βρίσκει τις δημόσιες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας αποδιαρθρωμένες και συρρικνωμένες, ενώ στο τέλος του 2015 η κυβέρνηση ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο σε όλα τα δημόσια ψυχιατρεία, όπως είναι ειλημμένη υποχρέωση έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι εξωνοσοκομειακές δομές Ψυχικής Υγείας συρρικνώνονται συνεχώς ή έχουν παραδοθεί στις ΜΚΟ και στις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις.

Οι πάσχοντες ή στοιβάζονται στις κλινικές των γενικών δημόσιων νοσοκομείων ή μένουν στο δρόμο. Συμβαίνουν, δηλαδή, εκείνα που έκανε ο Ρίγκαν στην Αμερική στην εποχή του. Κι έρχονται και χειρότερα αν δεν αποκρουστεί αυτή η πολιτική και δεν αναπτυχθεί πάλη για ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.

«Από τη μια πλευρά έχουμε τη Χρυσή Αυγή και από την άλλη μια ακραία αντιπολίτευση, η οποία λέει να βγούμε από το ΝΑΤΟ, από την ΕΕ, έξω από το ευρώ, δεν είναι κάτι το οποίο θα ήταν εποικοδομητικό για την ελληνική υπόθεση».

Αυτά τα δήλωσε ο Σαμαράς στην Ουάσιγκτον. Εκείνο που συνέβη μετά από την τοποθέτηση του κ. Σαμαρά στην Αμερική, ήταν οι εικόνες με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να αποχωρούν επικοινωνιακά «δικαιωμένοι» από τα ανακριτικά γραφεία.

Τόσο αποφασισμένο, τελικά, είναι το κράτος, εξ ονόματος του οποίου μιλά ο κ. Σαμαράς, να συντρίψει το ναζιστικό εξτρεμισμό;... Η μήπως νομίζουν ότι όλο αυτό το σόου θα το αξιοποιήσουν σαν πρόβα του κράτους τους, ώστε να είναι σε καλύτερη επιχειρησιακή ετοιμότητα για να επιτεθούν εναντίον εκείνου του «άκρου» (!), εναντίον του λαού και του ταξικού κινήματός του, δηλαδή, που απ' ό,τι φαίνεται είναι το μόνο «άκρο» (!) που πραγματικά ενοχλεί το αστικό κράτος;...