Προκλήσεις φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής σε βάρος συνδικαλίστριας του ΠΑΜΕ, για δεύτερη φορά, στο 4ο Λύκειο Αχαρνών καταγγέλλει η Γραμματεία Μενιδίου - Αχαρνών του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών. Εξωσχολικοί μέσα στο χώρο του σχολείου προκαλούσαν με ναζιστικά συνθήματα την εργαζόμενη να αντιδράσει δίνοντάς τους αφορμή για επεισόδια.

Οπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, η ενέργεια «είναι συνέχεια της επίθεσης που είχε γίνει στην ίδια με αφορμή το μοίρασμα ανακοίνωσης των Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ για την επέτειο της 25ης Μαρτίου στους μαθητές, αλλά και της επίθεσης που είχε γίνει στον εκπαιδευτικό σύζυγό της από τραμπούκους της Χρυσής Αυγής με αφορμή εκπαιδευτική επίσκεψη στα πλαίσια του μαθήματός του».

Η Γραμματεία Μενιδίου - Αχαρνών καλεί το Σύλλογο Διδασκόντων του Σχολείου, αλλά και τους γονείς να καταδικάσουν με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τέτοιες ενέργειες που θυμίζουν άλλες εποχές, και τους μαθητές να απομονώσουν τη φασιστική - ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Το συγκεκριμένο θέμα δεν εμφανίστηκε τώρα με αφορμή τις εξελίξεις με το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Το αστικό πολιτικό σύστημα, τα κόμματά του, τα Μέσα Ενημέρωσης, οι μηχανισμοί του, χρησιμοποιούν συνειδητά αποπροσανατολιστικές και βολικές ορολογίες, όπως αυτή των «δύο άκρων». Γιατί είναι ακριβώς αυτή η θεωρία που τους δίνει τη δυνατότητα να ταυτίσουν εργατικές απεργίες και κινητοποιήσεις με μορφές πάλης που επιλέγουν συλλογικά οι εργάτες με αποφάσεις των ίδιων και των σωματείων τους, με άθλιες προβοκάτσιες που στήνουν μηχανισμοί που είτε έχουν άμεση σχέση ή χρησιμοποιούνται από κρατικούς μηχανισμούς και υπηρεσίες, όπως, π.χ., δολοφονίες («Μαρφίν»), χτυπήματα διαφόρων αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστικών «οργανώσεων», η δράση χρυσαυγιτών. Είναι τόσο ωμοί που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τη στόχευσή τους.

Ας δούμε ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα για να καταλάβουμε πώς καλλιεργήθηκε από τα προηγούμενα κιόλας χρόνια η συγκεκριμένη θεωρία μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα.

-- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Μάης 2012, περίοδος εκλογικών αναμετρήσεων:

«Γιατί να είναι το ΚΚΕ στη Βουλή και όχι η Χρυσή Αυγή;»...

-- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 12.9.2012, πλήρης νομιμοποίηση των τραμπουκισμών των φασιστοειδών σε βάρος μεταναστών σε Ραφήνα και Μεσολόγγι που τώρα οι ίδιοι καταγγέλλουν:

«Από εκεί και πέρα, βέβαια, η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα και της απουσίας ενός νόμου περί πολιτικών κομμάτων. Γιατί, δηλαδή, μας σοκάρει ότι ο Ν. Μιχαλολιάκος χλευάζει το δημοκρατικό πολίτευμα από τις Θερμοπύλες, όταν η Αλέκα Παπαρήγα δηλώνει από το βήμα της Βουλής ότι το κόμμα της δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα; Ειλικρινά, δεν βλέπω σε τι διαφέρει, επί της ουσίας, ένα φασιστικό κόμμα που αναλαμβάνει αυθαιρέτως αστυνομικά καθήκοντα στα πανηγύρια από ένα λενινιστικό που εμποδίζει την είσοδο της τρόικας στο υπουργείο Εργασίας - και τα δύο περιφρονούν εξίσου τη νομιμότητα».

-- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16.9.2012, λίγους μήνες μετά το εκλογικό ποσοστό που έχει πάρει η Χρυσή Αυγή και τη φιλολογία που έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτό το θέμα:

«...Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει»...

-- ΝΕΑ, 15.10.2012, παρακολουθήστε τους συνειρμούς που φτιάχνουν έως και αιτιολόγηση των όσων έκαναν οι χρυσαυγίτες έξω από το θέατρο «Χυτήριο»:

«...η πολιτική ανυπακοή που κηρύσσει η Αριστερά στα πανεπιστήμια μοιάζει σαν δίδυμο αδελφάκι με την εθνική ανυπακοή των χρυσαυγιτών έξω από το Χυτήριο. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος».

Στο παρελθόν έχουν καταγραφεί στον αστικό Τύπο δεκάδες άλλες αντίστοιχες αναφορές είτε με ωμό είτε με πιο ...διακριτικό τρόπο. Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε τις κάπως πιο πρόσφατες εκδοχές για να στηριχτεί η θεωρία των δύο άκρων, όπως αποτυπώνονται σε αστικές εφημερίδες το τελευταίο διάστημα.

-- ΝΕΑ, 16.9.2013:

«Διάβασα προχτές ότι κάπου στην Αττική ο τοπικός σύλλογος γονέων κατέλαβε ένα... νηπιαγωγείο! Λυπάμαι λοιπόν αλλά όταν τα σχολεία, οι πλατείες, οι γειτονιές μετατρέπονται σε γήπεδα αναμέτρησης, ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει. Η επιλογή του μίσους αποτελεί τελικά το κοινό χαρακτηριστικό όσων επιχειρούν από τα δεξιά και τα αριστερά να κατεδαφίσουν τη χώρα ισχυριζόμενοι ότι θα τη φτιάξουν καλύτερη».

Στο ίδιο τσουβάλι όσοι αγωνίζονται για καλύτερη Υγεία, Παιδεία, για το μεροκάματο και τα δικαιώματά τους και η Χρυσή Αυγή που κάνει νταηλίκια σ' όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι. Βία το ένα, βία και το άλλο, λέει ο Πρετεντέρης, αναπαράγοντας συνειδητά τη θεωρία των «δύο άκρων», που ταΐζει τη Χρυσή Αυγή.

-- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24/9/2013:«Σε τι διαφέρει, δηλαδή, η σφαγή ενός αντιφασίστα από τον θάνατο στην πυρά τριών εργαζομένων επειδή επέλεξαν να πάνε στη δουλειά τους μια ημέρα που η Αριστερά απαιτούσε όλοι να απεργήσουν κατά του Μνημονίου;»

-- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 1/10/2013: «Εχει σημασία να κατανοήσουμε ότι η εκρηκτική ανάπτυξη της επιρροής της άκρας Δεξιάς διευκολύνθηκε από την ανοχή που αποδεδειγμένα επιδείκνυαν η δημοκρατική τάξη και τα όργανα της Πολιτείας σε έκνομες ενέργειες που καλύφθηκαν υπό τον μανδύα ενός δήθεν αριστερού εξτρεμισμού».

-- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 8.10.2013:«Γιατί όλα αυτά τα χρόνια ανεχόμασταν τη βία που εκφραζόταν στο όνομα αριστερών ιδεωδών - έστω και αν η επίσημη Αριστερά στις ποικίλες εκφάνσεις της απέφευγε να την ενστερνισθεί ευθέως - και ξυπνήσαμε, μόλις είδαμε το ίδιο πράγμα να εκδηλώνεται στο όνομα της υπεράσπισης του "ελληνικού αίματος" και της "ελληνικής γης";».

Και στην ίδια εφημερίδα παλιότερα: «Το χρώμα της βίας δεν κάνει καμία διαφορά ως προς την ουσία της. Ανοίγει το δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου»...

Είναι μόνο κυνικοί ή προετοιμάζουν το έδαφος για ...άλλα σχέδια που είναι μόνιμα στο μυαλό της άρχουσας τάξης;