Το γεγονός ότι η περιουσία των Ταμείων λεηλατήθηκε με σχέδιο και έγινε φθηνή χρηματοδότηση για τους επιχειρηματίες, προφανώς δεν απασχολεί τον υπουργό. Το «κούρεμα» της περιουσίας των Ταμείων με το οποίο τους αφαίρεσαν 12 περίπου δισ. ευρώ, δεν έχει καμία σημασία. Αυτοί που φταίνε είναι οι μητέρες ανηλίκων που συνταξιοδοτήθηκαν πριν τα 65 ή κάποιες άλλες κατηγορίες εργαζομένων που μετά 35 χρόνια σκληρής δουλειάς βγήκαν στη σύνταξη, την οποία μάλιστα τους περιέκοψαν, χωρίς αιδώ, επικαλούμενοι μεταξύ άλλων και τη μικρή τους ηλικία. Και αντί ο κ. Γεωργιάδης να απολογηθεί για το τσεκούρι στις συντάξεις ζητάει και τα ρέστα.
Με το ψέμα και τη συκοφαντία οι κυβερνώντες επιχειρούν να διαιρέσουν τους εργαζόμενους και να αφήσουν στο απυρόβλητο την ταξική πολιτική τους υπέρ μιας χούφτας μονοπωλίων και μιας ελάχιστης μειοψηφίας που νέμεται τον λαϊκό κόπο με τη στήριξη των κυβερνήσεων. Τους έχοντες και κατέχοντες υπερασπίζει ο υπουργός των περικοπών και της εμπορευματοποίησης της Υγείας και δείχνει τα δόντια του στους αδύνατους. Αξιος ο μισθός του! Από την αφεντιά του δεν περιμέναμε ν' ακούσουμε και τίποτα διαφορετικό...
Ο αστικός Τύπος στην Ελλάδα παρουσιάζει τη νίκη του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Λεπέν, στις δημοτικές εκλογές στην πόλη Μπρινιόλ της νότιας Γαλλίας με φοβικά σχόλια για την άνοδο των «ακροδεξιών» κομμάτων στην Ευρώπη. Εχει προηγηθεί η άνοδός τους σε Φινλανδία και Αυστρία, ενώ ταυτόχρονα δε λείπουν και οι συνειρμοί παραλληλισμών με τη Χρυσή Αυγή. Ενίοτε ανάλογα σχόλια συνοδεύονται και από την ενίσχυση του λεγόμενου ευρωσκεπτικισμού, δηλαδή ενισχύεται ψυχολογία αντίθεσης στην ΕΕ, επομένως ενισχύεται και ο εθνικισμός. Υπαρκτές τάσεις που βρίσκουν τέτοια έκφραση σε φασιστικά, εθνικιστικά, ακροδεξιά κόμματα, που έχουν σημαία τους την εναντίωση στο ευρώ, όπως η Λεπέν. Αλλά συγκαλύπτει η αστική προπαγάνδα δύο ζητήματα ως προς την άνοδο της «ακροδεξιάς». Το πρώτο, ότι υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου, τα συμφέροντα των οποίων βρίσκονται σε αντίθεση με την πολιτική της Ευρωζώνης, της ΕΕ. Και ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, είτε με κόμματα σαν της Λεπέν, είτε σαν την Εναλλακτική για τη Γερμανία, που θέλει επιστροφή στο μάρκο, κόμμα επιχειρηματιών της Γερμανίας. Το δεύτερο ότι το Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν το ενίσχυε η γαλλική σοσιαλδημοκρατία για να εμποδίσει την άνοδο της γαλλικής «δεξιάς».
Ο Μιτεράν είχε διαπιστώσει ότι ο Λεπέν μπορούσε να «τραβάει» ψήφους από το κόμμα του Σιράκ. Και τον στήριξε με... πατρική στοργή, όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε. Και στις 500 υπογραφές που χρειαζόταν να συγκεντρώσει κανείς, για να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας (έγινε στις εκλογές του '90), βρέθηκαν και υπογραφές σοσιαλιστών ανάμεσα στις 500 που συγκέντρωσε ο Λεπέν! Υπήρχε καταγγελία του Λαζουανί, υποψήφιου Προέδρου Γαλλίας το 1990, στελέχους του ΓΚΚ, ο οποίος κατάγγειλε ότι το κόμμα του Λεπέν το δημιούργησε και το ενίσχυσε ποικιλοτρόπως (οικονομικά πρωτίστως) ο Φρανσουά Μιτεράν! Χρήσιμα στο κεφάλαιο και στα αστικά κόμματα, τα «ακροδεξιά», σαρξ εκ της σαρκός τους...
Η μεγάλη ανάγκη να μπει ένα μεροκάματο στο σπίτι έστω και για λίγους μήνες οδήγησε περισσότερους από 100.000 άνεργους να κάνουν αίτηση στον ΟΑΕΔ για 10.000 θέσεις 5μηνης απασχόλησης «κοινωφελούς εργασίας» σε δήμους και περιφέρειες. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει προκλητικά για την... επιτυχία του προγράμματος, που αφορά τελειόφοιτους υποχρεωτικής εκπαίδευσης με μισθό 427 ευρώ για ανέργους κάτω των 25 ετών, και 490 ευρώ για ανέργους άνω των 25 ετών. Πανηγυρίζει για την ανακύκλωση της ανεργίας σε ελάχιστους από τους 1,5 εκατομμύρια ανέργους.
Θα ήθελε, μάλιστα, η κυβέρνηση οι άνεργοι να νιώσουν «ευγνωμοσύνη» για την ευκαιρία που τους δίνεται. Μα είναι αυτοί που έχουν σοβαρούς λόγους να συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή στην απεργία στις 6 Νοέμβρη και να μην παραιτηθούν από τα δικαιώματα και τα όνειρά τους. Αυτή τη ζωή φαντάζονται από δω και στο εξής; Δουλειά στη χάση και στη φέξη και να λένε κι «ευχαριστώ»; Μισθοί που δε φτάνουν ούτε για το ενοίκιο; Να κινδυνεύουν καθημερινά να μείνουν χωρίς σπίτι, χωρίς ρεύμα, θέρμανση και νερό; Να είναι τον περισσότερο καιρό ανασφάλιστοι χωρίς βιβλιάριο Υγείας;
Η απεργία μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία να σκύψουν άνεργοι κι εργαζόμενοι πάνω από τις ανάγκες τους, να κουβεντιάσουν μεταξύ τους και να προβληματιστούν γιατί όλο και περισσότερες από αυτές τείνουν να γίνουν «πολυτέλεια».