ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δηλητήριο σε εργαζόμενους και άνεργους

Πυκνώνει στον αστικό Τύπο η αρθρογραφία με αφορμή τη μεγάλη ανεργία. Ζητάνε από εργαζόμενους και άνεργους να συμβιβαστούν με τα φιλομονοπωλιακά μέτρα που παίρνουν στο πλαίσιο της διαχείρισης της κρίσης, με την προσδοκία ότι έτσι θα διασφαλίσουν τη δουλειά τους ή θα εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο, έστω και πρόσκαιρα. Εκεί αποσκοπούν, για παράδειγμα, άρθρα στις εφημερίδες - ναυαρχίδες των αστών, που πιέζουν για ταχύτερη απελευθέρωση των επαγγελμάτων. 'Η για μεγαλύτερη προσαρμογή της Εκπαίδευσης στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, στα επαγγέλματα και τις ειδικότητες που ανακυκλώνει το κεφάλαιο.

Η ανεργία, όμως, δεν είναι αποτέλεσμα της μη καλής προσαρμογής της Εκπαίδευσης στις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Η καπιταλιστική ανάπτυξη σέρνει μαζί της και τον εκτοπισμό ενός τμήματος του εργατικού δυναμικού από την παραγωγή. Αυτό το τμήμα λειτουργεί ως «εφεδρεία» η οποία αξιοποιείται για να πιέζονται οι μισθοί προς τα κάτω. Την καπιταλιστική παραγωγή την χαρακτηρίζουν η αναρχία και η ανισομετρία. Ετσι, πάντα θα υπάρχει δυναμικό που θα περισσεύει με βάση τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας και όχι βεβαίως με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Παραμυθιάζουν τους άνεργους ότι αν θωρακιστεί κι άλλο το σύστημα που τους άφησε χωρίς δουλειά, τότε έχουν ελπίδες να επιστρέψουν στην παραγωγή. Γράφει, για παράδειγμα, η «Καθημερινή» ότι η απελευθέρωση των επαγγελμάτων μπορεί να δώσει ευκαιρίες για δουλειά. Τι δε λέει; Οτι για τους ίδιους λόγους που ο καπιταλισμός «προστάτευσε» ορισμένα επαγγέλματα σε κάποια ιστορική του φάση, τώρα τα «απελευθερώνει». Και ότι αυτή η διαδικασία δεν έχει για κίνητρο την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση τομέων της οικονομίας. Η «απελευθέρωση» στον κλάδο των μεταφορών υποχρεώνει χιλιάδες «μικρούς» να παραμείνουν στην αγορά με όρους εταιρείας ανταγωνιστικά προς τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου. Αργά ή γρήγορα ένα τμήμα αυτών των αυτοαπασχολούμενων δεν θα αντέξει, θα καταστραφεί και θα αποτελέσει μια πηγή αναπαραγωγής της ανεργίας, είναι αναπόφευκτος νόμος του καπιταλισμού. Ταυτόχρονα, νέοι εργαζόμενοι θα ενταχθούν ως μισθωτοί στον ίδιο κλάδο με χειρότερους εργασιακούς όρους σε σχέση με παλιότερα.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ανεργίας. Αυτός τη γεννά, σε ανάπτυξη και κρίση. Βεβαίως, σε συνθήκες κρίσης η ανεργία παίρνει μεγάλες διαστάσεις, όμως υπάρχει και στις συνθήκες της ανάπτυξης και μάλιστα σε ορισμένους κλάδους είναι πολύ υψηλή. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει ποτέ να διαφεύγει από την προσοχή μας ότι η φάση της καπιταλιστικής ανόδου είναι αυτή που προετοιμάζει την επόμενη κρίση. Είναι, λοιπόν, δηλητήριο για τον άνεργο να πιστεύει ότι μπορεί να τον σώσει το σύστημα που τον πέταξε εκτός παραγωγής, ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης. Πολύ περισσότερο, να περιμένει ότι αν παρθούν μέτρα που ενισχύουν τα μονοπώλια, μπορεί ο ίδιος να δει χαΐρι. Στις σημερινές συνθήκες, η πάλη για την ουσιαστική προστασία των ανέργων είναι ζήτημα αιχμής για το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Και μπορεί να είναι αποτελεσματική, αν συνδέεται με την οργάνωση, τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του συστήματος που παράγει την ανεργία, με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Χρειάζεται κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κεντρικός σχεδιασμός για να μπορεί να αξιοποιηθεί όλο το εργατικό δυναμικό με βάση τις δυνατότητες αλλά και τις λαϊκές ανάγκες.

Προβάλλει σκάνδαλο...

Στις 14 Οκτώβρη ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατέθεσε στη Βουλή Επίκαιρη Ερώτηση με θέμα: «Το πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά». Ηταν η απαρχή της αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί για την υπογραφή της σύμβασης του 2010, που χαρακτηρίζει «μεγαλύτερο σκάνδαλο» κι απ' τη σύμβαση που είχε υπογράψει ο Τσοχατζόπουλος και «απειλεί» ότι θα ζητήσει σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Στην Επίκαιρη Ερώτησή του ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εδώ και 17 μήνες τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δε λειτουργούν (...) Συντελείται ένα έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων και της άμυνας της χώρας (...) Σε μια περίοδο φτώχειας, ύφεσης και αποεπένδυσης, αντί η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία να γίνει μοχλός ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, δίνουμε δισεκατομμύρια σε ψευτοεπενδυτές και αφήνουμε να ρημάζουν τα ελληνικά Ναυπηγεία»...

Θέλουν το λαό με τις σημαίες του εχθρού του

Αντιγράφουμε από ανακοίνωση του Συμβουλίου Προέδρων του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» σχετικά με την πρότασή του να είναι υποψήφιος ο Αλ. Τσίπρας για την προεδρία της Κομισιόν: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του οποίου πρόεδρος είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ένωσε τον ελληνικό λαό ενάντια στα βάρβαρα μνημόνια και τον αυταρχισμό και υπέρ της ανάκαμψης της Ελλάδας σε μια ενωμένη Ευρώπη».

Αυτή είναι μια ανακοίνωση κομμάτων που δηλώνουν νομιμοφροσύνη, πίστη και αφοσίωση στις θεμελιώδεις αρχές, στις συνθήκες της ΕΕ. Δηλαδή, κομμάτων που προάγουν όλα όσα συναπαρτίζουν τη στρατηγική της, που είναι ένα και το αυτό με τα αντιλαϊκά μέτρα είτε με μνημόνια, είτε χωρίς μνημόνια. Η Ενωμένη Ευρώπη που τόσο πολύ υπολήπτονται και η ανάκαμψη της Ελλάδας, για την οποία τόσο πολύ αγωνιούν, πάνε πακέτο με τη βάρβαρη υπέρ του κεφαλαίου πολιτική και με τον αυταρχισμό. Ας μην κακοποιούν την αλήθεια, μέρος της πραγματικότητας που τσακίζει το λαό είναι και οι ίδιοι, αφού αυτή την πραγματικότητα θέλουν όχι να αλλάξουν σε όφελος των λαών, όπως διατείνονται - δεν μπορεί να είναι και μονοπωλιακή και φιλολαϊκή - αλλά να διαχειριστούν προς όφελος όσων καταδυναστεύουν τους λαούς. Τέλος, η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο να πιστεύει ο λαός ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη είναι δική του υπόθεση, θα κριθεί όπως η συμβολή όλων όσοι έβαλαν τον λαό να πολεμάει κάτω από τις σημαίες του εχθρού του.

... συσκοτίζοντας την ουσία

Ολη αυτή η φασαρία όχι μόνο δεν αναδεικνύει το πραγματικό σκάνδαλο με τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας αλλά το θάβει. Η συρρίκνωσή της δεν οφείλεται φυσικά στην κακή διαχείριση ή σε παραλείψεις, ιδιοτελείς επιλογές, στη διαπλοκή, στη διαφθορά ή τις μίζες, όσο και αν αυτά μπορεί να συνυπάρχουν. Τα ναυπηγεία τα κλείνουν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους όταν σταματούν να τους αποφέρουν κέρδη. Τα κλείνει η ευρωενωσιακή στρατηγική που περιλαμβάνει ιδιωτικοποιήσεις ναυπηγείων, λιμενικών υποδομών, αλλαγή χρήσης γης, ώστε να μετατραπούν υποδομές της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας σε χώρους αποθήκευσης και μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, στάθμευσης αυτοκινήτων, λιμενοβραχίονες για κρουαζιερόπλοια και μαρίνες, για σκάφη αναψυχής.

Η διάλυση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα αποτελεί διαχρονική πολιτική επιλογή και σχέδιο της ΕΕ, αφού δεν επιτρέπουν τη ναυπήγηση άλλων πλοίων πλην των πολεμικών και όλες οι αστικές κυβερνήσεις συμφωνούν σ' αυτό.

Σήμερα, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι κλειστά, τα ναυπηγεία Ελευσίνας «φυτοζωούν», τα ναυπηγεία Χαλκίδας και Νεωρίου έγιναν καρνάγια και στη Ζώνη δεν πέφτει «σφυριά». Ολα αυτά την ώρα που οι Ελληνες εφοπλιστές αποδεικνύονται οι καλύτεροι πελάτες των ναυπηγείων της Κίνας και της Νότιας Κορέας που ανταγωνίζονται ποιας ναυπηγεία θα κερδίσουν περισσότερες παραγγελίες. Μάλιστα, για την ενίσχυσή τους αμφότερες οι κυβερνήσεις των δύο χωρών χρηματοδοτούν με δεκάδες δισ. τη ναυπηγική βιομηχανία.

Η αντίφαση βγάζει μάτι: Ο ελληνόκτητος στόλος είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, η χώρα έχει ανάγκη καράβια για την ακτοπλοΐα, καινούργια, αλλά χρειάζονται συντήρηση και τα ήδη υπάρχοντα, ωστόσο η ναυπηγοεπισκευή ολοένα και συρρικνώνεται. Η αντίφαση αυτή δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο του σάπιου καπιταλισμού, γιατί είναι αυτός που τη γεννάει. Μπορεί να λυθεί μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και της κεντρικά σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας, με ενιαίο, αποκλειστικά Δημόσιο Φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας κοινωνική ιδιοκτησία, ενταγμένο στον κεντρικό - πανεθνικό σχεδιασμό.