Η κλιμάκωση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων για το 2014 ήταν στην ατζέντα της χτεσινής συνάντησης του υπουργού Οικονομικών, Γ. Στουρνάρα, με τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της τρόικας (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ).

Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τυχόν «αποκλίσεις», σε σχέση με τον εισπρακτικό στόχο των ιδιωτικοποιήσεων, ο οποίος φτάνει τα 3,6 δισ. ευρώ για το 2014. Κάθε απόκλιση συνεπάγεται νέα αντιλαϊκά μέτρα «αυτόματης» παραπέρα περικοπής των κρατικών κονδυλίων που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα κλιμάκια της τρόικας συνέδεσαν την «εισπραξιμότητα» με το υπό διαμόρφωση «δημοσιονομικό κενό» για το 2014, ενώ παράγοντες του οικονομικού επιτελείου αναφέρουν ότι ο στόχος των ιδιωτικοποιήσεων για το 2013, μετά και την τελευταία «αναθεώρηση», παραμένει στα 1,3 δισ. ευρώ.

Βασικό ζητούμενο, βέβαια, των ιδιωτικοποιήσεων είναι η εκχώρηση ζωτικού χώρου στα μονοπώλια, βασικών και συγκεντρωμένων κλάδων της οικονομίας, νευραλγικών υποδομών, μεταφορικών δικτύων, λιμανιών και αεροδρομίων, «φιλέτων» δημόσιας γης και περιουσίας.

Οι συζητήσεις με τους εκπροσώπους της τρόικας, αναμένεται να συνεχιστούν και το Σαββατοκύριακο, προκειμένου να κλειδώσουν τα «προαπαιτούμενα» μέτρα για την εκταμίευση της δόσης του 1 δισ. ευρώ.

Παράλληλα, με «προσεκτικά» βήματα, ανοίγει και το ζήτημα της «αναδιάρθρωσης» του ελληνικού κρατικού χρέους, το οποίο αποτελεί ένα -σχετικά μικρό- τμήμα της γενικότερης συζήτησης και των ανταγωνισμών για το «κούρεμα» υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων. Η συζήτηση αναμένεται να ξεκινήσει επίσημα από το καλοκαίρι του 2014, χρονοδιάγραμμα στο οποίο φαίνεται ότι αρχίζουν να συγκλίνουν ΕΕ και ΔΝΤ.

Οι πρόσφατες αναφορές του εκπροσώπου του ΔΝΤ, ότι θα υπάρξει συζήτηση για το θέμα της αναδιάρθρωσης χρέους το καλοκαίρι του 2014, δεν αφορούσαν μόνο το ελληνικό κρατικό χρέος, αλλά τη συνολική αναλυτική εργασία του Ταμείου για το ζήτημα των αναδιαρθρώσεων χρέους από «εμπειρίες σε όλο τον κόσμο», διευκρίνισε το ΔΝΤ με ανακοίνωσή του. Η Κομισιόν, από την πλευρά της, αν και δεν το ομολογεί επίσημα, δεν καλοβλέπει το άνοιγμα τέτοιας συζήτησης πριν από τις Ευρωεκλογές του 2014.

Σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, Αντ. Σαμαρά, με τη συμμετοχή των υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης, Ενέργειας, καθώς και του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου έγινε χτες στο «Μαξίμου», με ατζέντα την κάλυψη των αναγκών των βιομηχάνων.

Σύμφωνα με τον υπουργό Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκη, συμφωνήθηκε η δημιουργία «διυπουργικής επιτροπής για τη βιομηχανική πολιτική». Στόχος είναι η διαμόρφωση συγκεκριμένου πλαισίου βιομηχανικής πολιτικής, το οποίο ο υπουργός Ανάπτυξης διάνθισε με την «ανάγκη να σωθούν θέσεις εργασίας, αλλά και να δημιουργηθούν καινούργιες». Σημείωσε, επίσης, ότι η ΕΕ έχει «θέσει ψηλά στην ατζέντα της τη βιομηχανική πολιτική», στην οποία είναι αφιερωμένη η Σύνοδος Κορυφής του Φλεβάρη, στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας.

Το «αναπτυξιακό μοντέλο» που προωθούν είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των μονοπωλιακών ομίλων, στη βάση και των πρόσφατων κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών Οργανισμών. Επιταχύνεται η συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας, η διεργασία που δείχνει την πόρτα της εξόδου από το πεδίο της «ανταγωνιστικότητας» των πλέον αδύναμων κρίκων, καθώς και επιχειρηματιών που δε θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στη διαπάλη. Εκπόνηση ειδικής μελέτης έχει ανατεθεί από τη συγκυβέρνηση στο ΙΟΒΕ, στο ΚΕΠΕ και την εταιρεία «McKinsey» για τον εντοπισμό οικονομικών κλάδων που «μπορούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην επόμενη περίοδο». Οι συγκεκριμένες μελέτες θα αποτελέσουν τον μπούσουλα και για την κατανομή των πόρων του νέου ΕΣΠΑ (2014 - 2020), ύψους 20 δισ. ευρώ.

Για λογαριασμό των βιομηχάνων, το ΙΟΒΕ, σε πρόσφατη μελέτη διεκδικεί νέες απαλλαγές και φορο-ελαφρύνσεις, τη δημιουργία «κινήτρων ανάπτυξης και επενδύσεων», σημειώνοντας ότι μετά και τις «πρόσφατες αλλαγές» στην εργατική νομοθεσία, η Ελλάδα θα γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστική, έτσι ώστε οι πολυεθνικές να επιθυμούν να αυξήσουν τον όγκο εργασιών στις ελληνικές θυγατρικές εταιρείες. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ, κατασκευαστικοί όμιλοι και μεγαλοεπιχειρηματίες διεκδικούν μεγαλύτερα κομμάτια της λείας, σε συνέχεια των εθνικών και διακρατικών ενισχύσεων που απέσπασαν οι ντόπιοι τραπεζίτες.