Μια γωνιά της Αθήνας με τους δικούς της ανθρώπους, που θα κάνουν γιορτές μακριά από τα γκρεμισμένα σπίτια τους. Εντεκα ψυχές μέσα στο προκάτ των 50 τετραγωνικών μέτρων της Ειρήνης Καραμηνά ονειρεύονται ένα σπίτι που να μην μπάζει νερά το χειμώνα και να μην πυρώνει το καλοκαίρι, μια δουλιά, λίγη ασφάλεια. Και τα Χριστούγεννα «μουντά». Το λέει η μάνα των εννέα παιδιών: «Με τόσα στόματα να θρέψεις και έναν μόνο στο σπίτι να δουλεύει δεν είναι εύκολες οι συνθήκες».

Και η συζήτηση μεμιάς αρχίζει να περιστρέφεται γύρω απ' τα προβλήματα. Στο σπίτι που φτιάχτηκε με κόπους μιας ζωής και τώρα βρίσκεται γκρεμισμένο «Και πώς να το φτιάξεις; Δεν πήραμε δάνειο δεν μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε στις δόσεις. Περιμένουμε να φτιαχτούν οι κοινόχρηστοι χώροι της πολυκατοικίας και μετά το δικό μας σπίτι ελπίζουμε να καταφέρουμε να το φτιάξουμε σιγά σιγά». Στην οικονομική ανέχεια, «ο άντρας μου πότε δουλεύει και πότε όχι, αλλά με έναν να δουλεύει στο σπίτι δεν τα βγάζουμε πέρα».

Ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ο 21χρονος Αρης κάνει πού και πού μεροκάματα, ενώ ο 16χρονος Βαλάντης υποαπασχολείται δίπλα σε κάποιο γυψοτεχνίτη που του μαθαίνει τη δουλιά.

Πριν δυο μέρες ο Βαλάντης έσπασε το χέρι του και στον καταυλισμό δεν υπήρχε ούτε ένας γιατρός, ούτε μια νοσοκόμα κι ας «μένουν παιδιά, ηλικιωμένοι και ανάπηροι». Και η μάνα αναγκάστηκε να περιμένει μέχρι το πρωί, για να μεταφέρει στο νοσοκομείο το γιο της με το λεωφορείο.

Ο λογαριασμός της ΔΕΗ έχει γονατίσει την οικογένεια. «Ηρθε το περασμένο δίμηνο 175.000 και δεν είχαμε να τον πληρώσουμε και μας το κόψανε και μας το ξανασυνδέσανε μετά από παρεμβάσεις Δημοτικών Συμβούλων. Αυτό το μήνα μάς ήρθε ο λογαριασμός 185.000. Τυχεροί θα είμαστε αν δε μας το κόψουν μέσα στα Χριστούγεννα».

Καμία βοήθεια δεν έφτασε από κανέναν αρμόδιο για την πολύτεκνη οικογένεια. «Οπου και αν σταματήσετε τα ίδια προβλήματα θα ακούσετε και όσο χαλάει ο καιρός τα πράγματα χειροτερεύουν. Θα πνιγούμε στα νερά και τις λάσπες. Στην πρώτη νεροποντή έκαναν τέσσερις βδομάδες να στεγνώσουν οι χώροι δίπλα απ' τα σπίτια», λέει η Ε. Καραμηνά. Σε μια γωνιά του σπιτιού βρίσκεται στολισμένο ένα χριστουγεννιάτικο δεντράκι που «το πήρε ο πατέρας για τα παιδιά».

«Θα ήθελα να είχα μια δουλιά, να είχα παρέες», λέει ο Βαλάντης. Ενώ όταν ρωτάς την τρίχρονη Ελσα για το δώρο του Αη Βασίλη προφταίνει και απαντάει η μάνα: «Θέλουμε να μας φέρει το σπίτι μας».

Λίγο παρακάτω, στο προκάτ του 67χρονου Ευστάθιου Καχριμανίδη, το μόνο που θυμίζει Χριστούγεννα είναι η ανοιχτή τηλεόραση που δείχνει μια ακόμα «ευαίσθητη» κυρία να μοιράζει δώρα σε παιδιά των σεισμοπαθών. «Δεν ξέρω τι δείχνει η τηλεόραση, αλλά η ουσία είναι ότι μας ξέχασαν. Η ουσία είναι το πώς ζούμε και τι τραβάμε κάθε μέρα. Κανείς δεν ήρθε να μας δει, να μας ρωτήσει πώς ζούμε, αν έχουμε να φάμε...», λέει με απελπισία ο Ε. Καχριμανίδης και ξετυλίγει την ιστορία του.

«Ηρθαμε από τη Ρωσία, φτιάξαμε ένα σπίτι, μας το πήρε ο σεισμός. Διαλύθηκε ολοκληρωτικά. Τώρα μένουμε σε αυτό το προκάτ με τα δυο δωμάτια εγώ, η γυναίκα μου, οι δύο γιοι μου και το εγγονάκι μου. Με μια σύνταξη 120.000 δραχμών. Μας υποσχέθηκαν πως θα μας δώσουν δάνειο, πως θα μας δώσουν κάποιο βοήθημα για την κατεστραμμένη μας οικοσκευή. Τίποτα δε μας δώσανε», λέει ο Ε. Καχριμανίδης.

Στη μέση της κουζίνας μια σόμπα πετρελαίου. Ούτε σκέψη για κλιματιστικό «οι λογαριασμοί της ΔΕΗ είναι τόσο μεγάλοι που δε θα είχαμε να τους πληρώσουμε και ήδη δυσκολευόμαστε». Και τα Χριστούγεννα, τα δεύτερα που περνάει η οικογένεια στο προκάτ.

«Ούτε δέντρο δε στολίσαμε. Πώς να το στολίσεις. Και αυτό λεφτά θέλει», λένε με παράπονο.

Με απεργιακές κινητοποιήσεις κλείνουν το χρόνο και υποδέχονται τον καινούργιο οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Υγείας. Χτες κοντά στους εργαζόμενους βρέθηκε ο βουλευτής του ΚΚΕ Παναγιώτης Κοσιώνης.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν στις 28.11.2000 και θα συνεχιστούν μέχρι τις 5 Γενάρη 2001. Οι αποφάσεις για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων πάρθηκαν με συντριπτική πλειοψηφία στις ενδιάμεσες γενικές συνελεύσεις.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την οικονομική αναβάθμισή τους και την εξομοίωση του μισθού τους με τους εργαζόμενους στα άλλα υπουργεία. Ο μισθός ενός υπαλλήλου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) είναι 305.000 δραχμές και ενός υπαλλήλου Δημόσιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) 225.000 δραχμές και υπολείπονται κατά πολύ των ομοιόβαθμών τους σε άλλα υπουργεία.

Οπως κατήγγειλαν χτες οι εργαζόμενοι, οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν μετά την υπαναχώρηση του υπουργού από την αρχική δέσμευση της ηγεσίας του υπουργείου να ικανοποιήσει τα οικονομικά τους αιτήματα.

Επίσης οι εργαζόμενοι διεκδικούν τη συμμετοχή τους σε όλες τις θεσμικές διαδικασίες, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και την αναβάθμιση του υπουργείου σε επιτελική υπηρεσία στρατηγικού σχεδιασμού για την υγεία.

Την ίδια στιγμή, όπως κατήγγειλαν, εκτοξεύονται απειλές για μετακινήσεις πολλών υπαλλήλων χωρίς να γνωρίζει κανείς τους λόγους που θα τις επιβάλλουν. «Προφανώς, τόνισαν, εκτός των άλλων πρόκειται για τακτική εκφοβισμού». Επίσης οι εργαζόμενοι εξέφρασαν ανησυχίες και για το νέο νομοσχέδιο για την υγεία, καθώς αφορά και τους ίδιους και όσους δέχονται τις υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων.

Ο Παν. Κοσιώνης χαρακτήρισε δίκαια τα αιτήματά τους και εξέφρασε τη συμπαράσταση του ΚΚΕ στον αγώνα τους.

Αμέσως μετά την επίσκεψη, ο Π. Κοσιώνης μαζί με τον Αντώνη Σκυλλάκο κατέθεσαν στη Βουλή Ερώτηση για τον υπουργό Υγείας Αλ. Παπαδόπουλο στην οποία επισημαίνουν: «Η χρόνια λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΑΔΕΔΥ, έχει οδηγήσει στην κατά 25% μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών, έχει επιδεινώσει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση των υπαλλήλων του υπουργίου Υγείας - Πρόνοιας. Η κατάσταση αυτή, έχει οδηγήσει τους υπαλλήλους σε κινητοποιήσεις».

Οι δυο βουλευτές του ΚΚΕ ερωτούν τον υπουργό Υγείας αν η κυβέρνηση σκέφτεται και με ποιο τρόπο να αποκαταστήσει την κατάσταση, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ειδικότερα οι εργαζόμενοι του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας να καλύπτουν τις αυξημένες, σύγχρονες ανάγκες τους;

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι τα δέντρα ήταν κάτι παραπάνω από απλά φυτά. Οι θρησκείες τούς απέδιδαν μαγικές ιδιότητες, άλλοτε ευμενείς και άλλοτε δυσμενείς.

Τις μέρες αυτές, χιλιάδες χριστουγεννιάτικα έλατα θα στολίσουν τα σπίτια, δίνοντας ιδιαίτερο χρώμα στην παραδοσιακή γιορτή. Από πού προέρχεται, όμως, το έθιμο αυτό; Οι εκδοχές είναι δύο: Αλλοι πιστεύουν, με βάση τις προκαταλήψεις των αρχαίων, ότι το έλατο συμβολίζει την αιωνιότητα και ότι χαρίζει ζωτικότητα. Αλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι το στολισμό του ελάτου επινόησε τον 16ο αιώνα ο Λούθηρος. Κάποιοι άλλοι τον μιμήθηκαν και έτσι η κατ' αρχήν συνήθεια εξαπλώθηκε στην Αλσατία και καθιερώθηκε στη Γερμανία.

Στη χώρα μας, ο στολισμός του έλατου άρχισε την εποχή του Οθωνα και αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο των ανακτόρων. Σιγά σιγά, εμφανίζεται στα σαλόνια των αριστοκρατικών σπιτιών, για να καθιερωθεί μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο σε κάθε σπίτι της πόλης, αλλά και των χωριών.

Τις μέρες των Χριστουγέννων, δεκάδες αληθινά έλατα - που βρίσκονται σχεδόν σε κάθε μεγάλο δρόμο της Αθήνας - περιμένουν με ανυπομονησία να στολιστούν από τις ελληνικές οικογένειες και κυρίως από τα μικρά παιδιά. Ομως, ενδοιασμούς για κάποιους, για τη χαρά, του αληθινού έλατου, αποτελεί η ...οικολογική συνείδηση.

Οι πωλητές των ελάτων παίρνουν τα πράγματα από την αρχή, σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσουν «την παρεξήγηση», γιατί, όπως εξήγησε στο «Ρ» ο Δημήτρης Μαλανδρής, παραγωγός χριστουγεννιάτικων δέντρων, «τα ζωντανά έλατα, όχι μόνο δε βλάπτουν τη φύση, αλλά τη βοηθούν».

«Αν αγαπάτε πραγματικά το πράσινο, αγοράστε έλατο από καλλιέργεια για να δώσετε κίνητρο, έτσι ώστε να πρασινίσουν όλα τα ορεινά χωράφια του Χολομώντα», αναφέρεται στην μπροσούρα που έχει φτιάξει ο παραγωγός. Μέσα από μια σειρά φωτογραφιών, φαίνεται πως στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής, οι χέρσοι ιδιόκτητοι αγροί, μεταμορφώνονται σε λίγα χρόνια, με την αγάπη και τη φροντίδα των παραγωγών, σε ελατοδάση.

«Στον Ταξιάρχη, στη θέση ενός δέντρου που κόβεται φυτεύονται τουλάχιστον δυο νέα στη θέση του», τόνισε ο Δ. Μαλανδρής και εξήγησε ότι οι περισσότεροι από τους 1.127 κατοίκους του Ταξιάρχη, που είναι χτισμένος στην κορυφή του όρους Χολομώντα, ασχολούνται με την καλλιέργεια χριστουγεννιάτικων ελάτων, με την προτροπή του Δασαρχείου Χαλκιδικής, που ξεκίνησε ειδική εκστρατεία, δίνοντας σπόρους και φυτά στους καλλιεργητές.

«Το χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν απειλεί τα δάση μας», τονίζεται σε φυλλάδιο που έχει εκδώσει ο Δήμος Πολυγύρου, στον οποίο ανήκει ο Ταξιάρχης. Εκεί εξηγείται ότι στα ιδιόκτητα αγροκτήματα που είναι οριακής απόδοσης, δεν απέδιδε οποιαδήποτε άλλη καλλιέργεια, γι' αυτό από τη δεκαετία του '60 γίνεται συστηματική καλλιέργεια ελάτων, με φυτείες που καλύπτουν έκταση περίπου 4.000 στρεμμάτων με 3 εκατομμύρια δενδρύλλια, κυρίως έλατα.

Οπως επισημαίνεται, τα δάση μας δεν καταστρέφονται με τη διατήρηση του εθίμου. Αντίθετα, η παραγωγή χριστουγεννιάτικων δέντρων μπορεί να εξελιχθεί σε δυναμικό οικονομικό κλάδο, δημιουργώντας μια σοβαρή πηγή εσόδων στους κατοίκους των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, που έχουν χαμηλό ετήσιο εισόδημα.

Για την ξεχωριστή ομορφιά ενός αληθινού δέντρου, από ένα πλαστικό, μίλησε ο Αγγελος Νικολόπουλος, που διάλεγε εκείνη τη στιγμή το δικό του δέντρο: «Μας αρέσει το φυσικό έλατο, είναι λίγο ακριβότερο, γιατί αναγκάζεσαι να αγοράζεις καινούριο κάθε χρόνο, αλλά είναι άλλη αίσθηση. Φέρνεις ένα μικρό κομμάτι δάσους στο σπίτι σου και χωρίς να βλάπτεις το περιβάλλον».

Εχει πλέον καθιερωθεί, τις μέρες αυτές που πιο πολύ απ' όλους ανήκουν στα παιδιά, να γίνεται μια ξεχωριστή γιορτή για τα παιδιά των εργαζομένων στην ΚΕ του ΚΚΕ, στο «Ρ» και στον «902 Αριστερά στα FM». Ετσι και χθες το μεσημέρι, ο χώρος του φουαγιέ και της αίθουσας Συνεδρίων στον Περισσό πλημμύρισαν από χαρούμενες φατσούλες, γέλια, παιχνίδι και ανεμελιά. Και, πράγματι, όλοι το ευχαριστήθηκαν. Πολύχρωμα μπαλόνια κοσμούσαν το χώρο και γιορτινά εδέσματα προσφέρθηκαν στα παιδιά μαζί με παιχνίδια και βιβλία (από το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής») και για «φινάλε», όλοι μαζί τραγούδησαν τα κάλαντα.

Το καλύτερο, όμως, δώρο ήταν η θεατρική παράσταση της «Πολιτιστικής Παρέμβασης», με το έργο «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι, που παρουσιάζεται αυτό τον καιρό στο θέατρο «Τζένη Καρέζη». Ο χώρος της σκηνής είχε διαμορφωθεί κατάλληλα να υποδεχτεί τη μαγεία της τέχνης του θεάτρου και η ομάδα των ηθοποιών σκόρπισε ευχάριστες στιγμές γέλιου και διασκέδασης σε μικρούς και μεγάλους.

Στην εξαίρετη αυτή παράσταση, που καταχειροκροτήθηκε από όλους, την επίβλεψη της σκηνοθεσίας και την επιμέλεια παραγωγής έχει ο Κώστας Καζάκος, ενώ τη διασκευή, μετάφραση και επιμέλεια σκηνοθεσίας η Λίλιαν Δημητρακοπούλου και τα σκηνικά - κοστούμια η Κλέβες Χρυσικού. Τη μουσική υπογράφει ο Δημήτρης Βρελόπουλος, τις χορογραφίες η Καίη Χόλντεν και η διδασκαλία κομέντια ντελ άρτε έγινε από τη Δώρα Καραθανάση. «Ψυχή» της παράστασης, οι εξαίρετοι ηθοποιοί: Δημήτρης Γιαννακόπουλος, Γιάννης Γούνας, Κυριάκος Κατριβάνος, Ισμήνη Καλέση, Νίκος Νικολαΐδης, Ευγενία Κόλλια, Γιώτης Ταταρίδης, Εβίτα Παπασπύρου, Στάθης Γράψας.